Hematolojik ve immünolojik fonksiyonlarý olan dalak travmadan sonra korunmasý gereken önemli bir organdýr. Bu sebepten dolayý, Perisplenik Packing yönteminin etkinliði sýçanlarda oluþturulan splenik lezyonlarda gösterildi. 45 sýçan, 4 grupta incelendi. Ýlk grupta, perisplenic packing grade IV splenik lezyonlardan sonra vicryl mesh ile gerçekleþtirildi. Ýkinci grupta splenektomi, üçüncü grupta ise laparotomi yapýldý. Sonuçlar sintigrafik, hematolojik ve histopatolojik olarak deðerlendirildi. Ýlk grupta sintigrafik sonuçlar sadece 2 sýçanda intrasplenik hematom gösterdi. 8 hafta sonra yapýlan kontrol sintigrafilerinde bu hematomlarýn kaybolduðu gözlendi. Hematolojik incelemelerde, grup 1'deki trombosit sayýsýnýn kontrol grubuna göre daha yüksek olduðu bulundu. Ýkinci grupta da trombosit sayýsý daha yüksekti ve target hücreler görüldü. Ýkinci haftada yapýlan histopatolojik incelemelerde dalaklarýn anatomik olarak intakt olduðu, fibroblast ve fibrositlerden zengin bir bað dokunun varlýðý gösterildi. Sekizinci haftada yapýlan incelemelerde de mesh 'in tamamen absorbe olduðu ve kapsülün tamir edilmiþ olduðu gözlendi. Elde edilen sintigrafik, histopatolojik, bulgular bu yöntemin hiler yaralanma dýþýnda splenektomi gerektiren dalak yaralanmalarýnda güvenle kullanýlabileceðini göstermektedir.

1985-1995 tarihleri arasýnda 10 yýllýk süre içinde, Dicle Üniversitesi Týp Fakültesi Genel Cerrahi Kliniðinde, 18 künt diafragma yaralanmalý hasta tedavi edildi. Travma sebebi 14 olguda trafik kazasý, 4 hastada yüksekten düþmeydi. Tüm hastalar akut dönemde görüldü. En sýk rastlanan þikayetler ve fizik bulgular dispne, göðüs aðrýsý, abdominal distansiyon ve solunum seslerinin alýnamamasýydý. AÇ grafiðinde ise, en sýk diafragma gölgesinin kaybolmasý, diafragmanýn elevasyonu ve toraksa visseral herniasyon bulgularýyla karþýlaþýldý. Bu bulgulara göre, olgularýn 11 'inde doðru taný preoperatif dönemde kondu. Tüm hastalar baþvurduklarý gün operasyona alýndýlar. Laparotomide 13 olguda sol, 5 olguda sað diafragma rüptürü saptandý. Dört olguda toraksa herniasyon vardý, ancak strangülasyon yoktu. On olguda diafragma yaralanmasýna intraabdominal organ yaralanmalarý da eslik ediyordu. Sekiz olguda ise, izole diafragma rüptürü saptandý. Kunt diafragma yaralanmasýna en sýk eþlik eden organ dalak idi. Tüm olgularda, diafragma nonabsorbabl sütürlerle iki kat üzerinden tamir edildi. Mortalite oranýmýz eþlik eden travmalara baðlý olarak %16.6 idi. Bu çalýþma bize kunt diafragma yaralanmalarýnýn ender görüldüðü için, tanýda güçlük çekilebilen bir yaralanma olduðunu göstermiþtir. Üst batýna ve göðüse ait künt travmalarda, taný genellikle akut dönemde hastanýn deðerlendirilmesi sýrasýnda, bir künt diafragma yaralanmasý olabileceði þüphesi, operasyonda diafragmatik yüzeyin iyi bir þekilde eksplorasyonu ve posttravmatik dönemde çekilen seri göðüs grafilerin incelenmesiyle konur. Kunt diafragma yaralanmalarýnda prognoz, eþlik eden yaralanmalarýn ciddiyeti ve geç baþvurudan doðan bir takým problemlere baðlýdýr.

Ocak 1989 ve Aralýk 1993 tarihleri arasýnda, 184 künt karýn travmalý hastada tanýda Ultrasonografi (USG) kullanýldý. USG deneyimli bir radyolog tarafýndan yapýldý. 110 hastada herhangi bir patolojiyle karþýlaþýlmadý. 74 hasta ameliyata alýndý. 70 hastada (%38) periton içi serbest sývý tanýmlandý. USG'nin duyarlýlýðý %94.5, özgüllüðü ise %100 olarak saptandý. Sonuç olarak USG'nin hemodinamik olarak stabil künt batýn travmalý hastalarda ilk tanýsal seçenek olmasý gerektiði kanaatine varýldý.

Kliniðimizde Ocak 1987 ve Ocak 1995 tarihleri arasýnda künt travma sonucu diafragma rüptürü nedeniyle tedavi edilen sekiz hasta retrospektif olarak incelendi. Hastalarýn beþi kýz, üçü erkek olup ortalama yaþlarý 9.3 yaþ (4-13) idi. Beþ hastada trafik kazasý, üç hastada ise yüksekten düþme sonucu diafragma rüptürünün geliþtiði tesbit edildi. Taný tüm hastalarda toraks grafisi ile konuldu. Rüptür yedi hastada sol, bir hastada ise sað tarafta idi. Fizik muayenede üç hastada solunum sýkýntýsý tesbit edildi ve hastalarýn hepsinde rüptüre olan tarafta solunum sesleri azalmýþtý. Multipl travmalý bu hastada ek organ yaralanmasý olarak en sýk ekstremite yaralanmasýnýn bulunduðu (5 hasta) saptandý. Bütün hastalar abdominal yaklaþýmla ameliyat edildi ve bu hastalarda defekt primer onarýldý. Rüptür sonucu en çok midenin (7 hasta) toraksa herniye olduðu tesbit edildi. Ameliyat sonrasý dönemde bir hastada atelektazi ve bir hastada yara enfeksiyonu geliþti. Ortalama hastanede kalýþ süresinin 16 gün (6-30 gün) olarak tesbit edildiði bu seride ölen hasta olmadý.

Bel aðrýsý ile travma arasýnda bir iliþki olduðu eskiden beri düþünülmüþtür. Çalýþmamýzýn amacý, bu iliþkinin var olup olmadýðýný ortaya koymaktýr. 1654 bel ve/veya bacak aðrýlý hasta, yaþ, cinsiyet, meslek, aðrýnýn süresi, travma olup olmadýðý, travmanýn þekli, süresi, konan taný açýsýndan incelendi. 1028 (%62.2) kadýn, 626 (%37.8) hasta erkekti. Yaþ ortalamasý 42,6 ± 15.4 idi. Bel ve/veya bacak aðrýsý olan hastalarýn 453'ünde (%27.4) bel aðrýsýný baþlatan faktör olarak travma saptandý. Bunlarýn 212'si (%46.8) erkek, 241'i (%53.2) kadýndý. Yaþ ortalamasý genel olarak 38.06 ± 14.1, kadýnlarda 39.7±14.2, erkeklerde 36.5±13.9 idi. Olgularýn 400'ü (%24,2) ev hanýmý, 345'i (%20,9) masabasý iþ yapanlar, 98'i (%5,9) emekli, 77'si (%4,7) isçi, 58'i (%3,5) öðrenci, 16'sý (%1) yardýmcý saðlýk meslek grubundaydý. Sadece öðrenci, iþçi ve yardýmcý saðlýk meslek grubunda travmanýn risk faktörü olduðu saptandý (p<0.05). Hastalýk olarak yapýlan sýnýflandýrmada travma sadece lomber disk hernisinde ve lomber strainde risk faktörü olarak saptandý (p<0.05). Sonuç olarak, travmanýn, bel ve/veya bacak aðrýlarýný ortaya çýkaran hastalýklarýn oluþumunda önemli bir neden olmadýðý ancak lomber disk hernisinde ve lomber strain olgularýnda risk faktörü olarak karþýmýza çýktýðý söylenebilir.

Yapýlan anatomik disseksiyonlarda ve radyografik incelemelerde coraco clavicular eklemin mevcudiyeti bulunmuþtur. Bu eklem humerusun cerrahi boyun kýrýklarý sonucunda oluþabildiði ve torasik çýkýþ sendromuna (thoracic outlet syndrom) neden olduðu gibi, çoðunlukla asemptomatik bir varyasyon þeklinde görülür. Coracoclavicular eklem, claviculanýn tuberculum conoideum'u ile scapulanýn processus coracoideus'u arasýnda görülen diartroz grubu bir eklemdir. Bu ekleme ait yüzeyler proceccus coracodieus 'un üst yüzünde ve tuberculum conoideum 'u ile scapulanýn processus coracodieus 'u arasýnda görülen diartroz grubu bir eklemdir. Bu ekleme ait yüzeyler processus coracoideus'un üst yüzünde ve tuberculum conoideum'un altýnda bulunur. Bu çalýþmada 102 scapula ve 130 clavicula üzerinde Coracoclavicular ekleme ait eklem yüzleri araþtýrýldý. Bu örneklerde, 9 clavicula ve 7 scapula üzerinde eklem yüzlerinin mevcut olduðu görüldü. Bulunan eklem yüzleri sað ve sol olarak kaydedildi. Sonuçlarýn istatistiksel deðerlendirilmesi yapýldý. Bulgular takdim edildi. Literatür gözden geçirildi.

1991-1995 yýllarý arasýnda Ýstanbul Üniversitesi Ýstanbul Týp Fakültesi Ýlk ve Acil Yardým Anabilim Dalý'na baþvuran ve opere edilen 84 ürolojik yaralanma olgusu retrospektif olarak incelenmiþtir. Olgularýn ilk baþvuru muayenesinde 57 (% 68) hastada hematüri saptanmýþtýr. En sýk yaralanan organ böbrek (%48), en az yaralanan organ ise ürelerdir (%1). Olgularýn tanýsýnda ÝVP, USG, BT, asendan sistografi taný aracý olarak kullanýlmýþtýr. 29(%35) hastaya nefrektomi, 8 (%10) hastaya nefrorafi, 3 (%4) hastaya parsiyel nefrektomi, 17 (%20) hastaya sistotomi + sistorafi + sistostomi, 1'er (%1) hastaya da üretero-üreterostomi ve corpus cavernozum onarýmý uygulanmýþtýr. Multitravmalý hastada hematüri iyi deðerlendirilmelidir.

1986-1993 yýllarý arasýnda Uludað Üniversitesi Týp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalý'nda displase intrakapsüler femur kýrýðý nedeniyle hemiartroplasti uygulanan 37 hasta gözden geçirildi. Hastalarýn yaþ ortalamasý 65.5 (41-86) olup, 25'i (%67.6) kadýn, 12'si (%32.4) erkekti. Hastalarýn ameliyat öncesi ve sonrasý radyografileri incelendi ve ameliyatlarýn teknik yeterliliðini deðerlendirmek için protez basýnýn büyüklüðü, femur boyun uzunluðu, protezin pozisyonu, protez steminin kalkara yerleþimi deðerlendirildi ve çok iyi-iyi sonuç %81 olmak saptandý. Harris sýnýflamasýna göre çok iyi ve klinik sonuç %81 olarak belirlendi. Bir (%2.7) hastada dislokasyon meydana geldi. Ýki (%5.4) hastada yüzeyel, 1 (%2.7) hastada derin yara enfeksiyonu oluþtu. Üç (%8.1) hastaya gevþeme, 2 (%5.4) hastaya da protruzyo nedeniyle TKP uygulandý. Yaþlý, orta derecede aktif hastalarýn displase unstabil intrakapsüler femur boyun kýrýklarýnýn tedavisinde hemiartroplasti yapýlmasý güncelliðini korurken, bu hastalarýn 1-2 yýldan fazla yaþam beklentisi olanlarýnda bipolar protez kullanýlmasý uygun olacaktýr.

1977-1995 yýllarý arasýnda 27 hastaya akut süpüratif kolanjit tanýsýyla acil cerrahi giriþim uygulanmýþtýr. Hastalarýn 15'i erkek, 12'si kadýndý. Medyan yaþ 53 idi (30-83). Tabloya sebep olan birincil patoloji; 15 hastada toledokolüyaz, 9 hastada safra yollarýna açýlmýþ kist hidatik, bir hastada biliyer striktür, bir hastada Caroli hastalýðý zemininde geliþmiþ kolanjiokarsinom, bir hastada iatrojenik safra yollarý yaralanmasýydý. Taný; Charcot kriterlerine ek olarak, þoka eðilim, þuur bozukluðu ve medikal tedaviye yanýtsýzlýk ile kondu. Safra yollarýnýn kompresyonu için 16 hastada koledokoduodenostomi, 6 hastada T-drenaj, iki hastada T-drenaj + sfinkteroplasti, bir hastada koledokojejunostomi, bir hastada hepatikojejunostomi, bir hastada eksternal drenaj uygulandý. Ameliyat sonrasýnda kaybedilen dört hastanýn ikisi kliniðe septik þok tablosunda baþvurmuþ, diðer iki hastada ise sýrasýyla safra yollarýndaki pürülan materyalin taþlaþmýþ olmasý ve yaygýn kolanjiokarsinom sebebiyle etkin drenaj yapýlamamýþtýr (mortalite: %15). Dört hastada yara enfeksiyonu, iki hastada subhepatik abse, bir hastada böbrek yetmezliði, bir hastada T-dreni kaçaðý, bir hastada karaciðer absesi saptandý. Akut süpüratif kolanjit, nadir görülen ancak mortalitesi yüksek olan bir tablodur. Erken taný ile hýzlý ve etkin safra yollarý drenajý vakalarýn büyük çoðunluðunda hayat kurtarýcýdýr.

1990-1995 yýllarý arasýnda Kartal Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi Cerrahi Kliniðinde tedavi edilen 11 popliteal damar yaralanmasý retrospektif olarak incelendi. Yedi olguda arter ve ven yaralanmasý birlikte idi. Dört olguda izole arter yaralanmasý mevcuttu. Sekiz arter ve 1 ven yaralanmasý olgusunda otojen saf en ve ven interpozisyonu, 2 olguda rezeksiyon + uç uca anastomoz, bir olguda primer onarým uygulandý. Arter ve ven yaralanmasý birlikte olan 2 olguda erken sürede arter onarýmý ve ven ligasyonu yapýldý. Kompartman sendromu geliþen bu olgularda ve iki gecikmiþ olguda fasiyotomi uygulandý. Morbidite %36.6, mortalite %9.1, amputasyon oraný %20 bulundu. Popliteal bölgenin vasküler yaralanmalarýnda arter ve ven birlikte yaralanmýþça mümkün olduðunca ven ligasyonundan kaçýnýlmalý, eðer ligasyon uygulanmýþsa fasiotomi ilave edilmelidir.

Çalýþmamýzda, travma ile oluþan hifemada tedavi yaklaþýmý ve sonuç görmeye etkili faktörler araþtýrýldý. 1992-1995 yýllarý arasýnda, ayaktan ve yatýrýlarak tedavisi yapýlan 100 travmatik hifema olgusu çalýþmaya alýndý. 16 olguya týbbi tedavinin yanýsýra cerrahi tedavi de uygulandý. Cerrahi giriþim olarak parasentez, ön kamara lavajý ve pýhtý çýkarýmý yapýlýrken, ek olarak ayný seansta 1 olguya ön vitrektomi, 1 olguya ise lens aspirasyonu yapýldý. Cerrahi giriþim endikasyonlarý kontrol altýna alýnamayan göz içi basýnç artýþý, disk hematik geliþimi ve gerilemeyen hifema idi. Sonuç görmesi 0.1'in altýnda olan olgu sayýsý 8 olup, tümü baþlangýçta grade 4 hifemaya sahipti. Az görme sebepleri; katarakt, retina dekolmaný, optik atrofi, makula deliði, disk hematik ve'ftizis bulbi idi. Sonuç olarak; travmatik hifemaya baðlý komplikasyonlar týbbi ve carrahi tedavi ile önlenebilirken, görme prognozunu hifemaya eþlik edebilen ön ve arka segment patolojileri belirlemektedir.

1975-1995 yýllarý arasýndaki 20 sene içine de, Askaris ileusu nedeniyle toplam 17 hasta cerrahi olarak tedavi edildi. Bu hastalarýn 12'si çocuk, 5'i eriþkindi. En sýk görülen semptom ve fizik muayene bulgularý; karýn aðrýsý, distansiyon, bulantý, kusma ve konstipasyondu. On olguda enterotomi, 2 olguda barsak rezeksiyonu yapýldý. 5 olguda askaris yumaðý kolona geçirilebildi. En sýk görülen morbidite ve mortalite sebebi sepsis idi. Morbidite ve mortalite oranlarýmýz sýrasýyla %29 ve %17'dir. Askariasisin endemik olduðu bölgelerde özellikle okul öncesi ve okul çaðýnda karþýlaþýlan intestinal obstrüksiyonlarýn parazite baðlý olabileceði akla gelmelidir.

Diyarbakýr Asker Hastanesi KBB ve Plastik Cerrahi servislerinde 1993-1994 yýllarý arasýnda tedavi edilen 39 yüksek hýzlý, 28 yavaþ hýzlý baþ ve boyun ateþli silah yaralanmak hastalarýn tedavi sonuçlarý deðerlendirildi. Eksplorasyonun özellikle II. Bölge yaralanmalarýnýn taný ve tedavisinde en deðerli yöntem olduðu, ayrýca 1. ve III. Bölge yaralanmalarýnda eksplorasyon yetersizse diðer taný yöntemlerine ihtiyaç duyulabileceði tesbit edildi.

Kliniðimize 1990-1994 yýllarý arasýnda 1023 kafa travmalý olgu yatýrýlarak tedavi edilmiþtir. Bu çalýþmaya 426 pediatrik hasta alýnmýþtýr. Hastalar (0-1), (1-3), (3-7), (7-16) olmak üzere dört yaþ grubuna ayrýlmýþtýr. Klinik tablolarý Glasgow Koma Skalasýna (GKS) göre deðerlendirilmiþtir. Buna göre hastalar; Hafif Travma (GKS: 13-15), Orta Þiddette Travma (GKS: 9-12), Þiddetli Travma (GKS: 3-8) olmak üzere üç gruba ayrýlmýþtýr. Hastalarýn %83.3'ü hafif travmaya uðramýþlardýr. Direkt kraniografi ve Bilgisayarlý Beyin Tomografisine (BBT) göre en sýk karþýlaþýlan patoloji kafatasý kýrýðýdýr. 325 olgu konservatif olarak tedavi edilirken 101 olguya cerrahi giriþim uygulanmýþtýr. Hastalar tedavi sonrasýnda Glasgow Sonuç Skalasýna (GSS) göre deðerlendirilmiþlerdir. Tüm olgularýn, 355 (%83.3)'inde tam iyileþme saðlanýrken, 29 (%6.7)'u kaybedilmiþtir. Travma komplikasyonu olarak en fazla pnömosefalus, beyin omurilik sývýsý (BOS) fistülü, epilepsi ve enfeksiyona rastlanmýþtýr.

Kliniðimizde 1.6.1994-1.6.1995 tarihleri arasýnda, nontravmatik akut karýn ön tanýsý ile yatýrýlýp tedavi edilen toplam 107 hastada preoperatif ve postoperatif 24, 48, 72'ci saatlerde plazma CRP (C-Reaktif Protein) düzeyleri incelendi. Opere edilen 89 hastada akut karýna yol açan cerrahi bir patoloji vardý. Bunlar çalýþma grubunu oluþturdu. Akut karýn ön tanýsý ile yatýrýlýp yapýlan gözlem sonucu rahatlayan ve akut karýn ön tanýsýyla operasyona alýnýp cerrahi bir patoloji tesbit edilemeyen 18 hasta ise kontrol grubunu oluþturdu. CRP deðerleri 6 mg/L'den yüksek ise anlamlý olarak kabul edildi. Çalýþma grubunda 89 hastanýn 80'inde (%89.8); kontrol grubunda ise 18 hastanýn 4'ünde (%22.2) CRP deðerleri 6 mg/L'den yüksek olarak bulundu. Çalýþma grubunda preoperatif CRP deðerleri 6 mg/L'den yüksek olarak bulundu. Çalýþma grubunda preoperatif CRP deðerleri kontrol grubuna göre çok anlamlý derecede yüksekti. Akut karýn hastalýklarý içinde de en yüksek preoperatif CRP deðerleri akut apandisitti hastalarda tesbit edildi. Çalýþma grubunda 48'ci saatteki postoperatif CRP deðerlerinin preoperatif ve diðer postoperatif deðerlerden daha yüksek olduðu, kontrol grubunda ise preoperatif ve postoperatif CRP deðerleri arasýnda önemli fark olmadýðý görüldü. Yaptýðýmýz çalýþma sonucunda cerrahi akut karýn hastalarýnda preoperatif dönemde CRP'nin yükseldiðini ve postoperatif erken dönemde bu yüksekliðin devam ettiðini tesbit ettik.

Akdeniz Üniversitesi Týp Fakültesi Genel Cerrahi Anabilim Dalý'nda tedavi edilen 41 karaciðer travmalý olgu Moore klasifikasyonuna göre karaciðer yaralanmasýnýn derecesi, mortalite, preoperatif çalýþýlan ALT (Alanine aminotransferaz) ve AST (Aspartate aminotransferaz) deðerleri açýsýndan retrospektif olarak incelendi. Olgularýn 35'i erkek (Yaþlarý ort: 34.48±15.62), 6'sý kadýn (yaþlarý ort: 26.16±12.01) idi. Bu olgulardan 32'si künt (%78.05), 9'u penetran (%21.95) travmalýydý. Bu çalýþma sonunda, grade III-V karaciðer yaralanmalarý ile grade I-II yaralanmalar arasýnda AST ve ALT deðerleri açýsýndan istatistiksel anlamlý farklýlýk saptandý (p<0.005). Bu nedenle preoperatif dönemde ALT ve AST deðerlerindeki normalden 4 kat artýþ saptandýðýnda karaciðerdeki yaralanmanýn ciddi nitelikte olabileceðinin düþünülmesi gerektiði kanýsýna varýldý.

Tibia plato kýrýklarýnýn tedavisinde amaç stabil güçlü ve hareketli bir diz eklemi elde etmektir. Elde edilecek stabil bir fiksasyon, postop artroz riskiyle direkt iliþkili olduðundan, tedavi planlamasý ayrýca önem arz etmektedir. Çalýþmamýzda, Ýstanbul Üniversitesi Týp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji ABD'da Mart 1980-Haziran 1992 tarihleri arasýnda cerrahi tedavi uygulanan 72 hastadan, çaðrýmýza uyarak son kontrollerine gelen 30 vaka materyalimizi oluþturmuþtur. Vakalarýmýzýn 18'i erkek (%60), 12'si kadýn (%40) olup ortalama yaþ (en küçük 30 en büyük 77) 51.6, takip süreleri ortalama (en az. 6 ay-en çok 12 yýl) 5.9 yýl idi. Vakalarýmýzýn preop sýnýflamasýnda Hohl klasifikasyonu kullanýlmýþtýr. Ýnternal tesbit olarak 11 vakada plak-vida, 10 vakada kortikal ve spongiöz vida, 4 vakada bolt vidasý kullanýlmýþ, 5 vakada internal tesbit uygulanmamýþtýr. 11 vakada platodaki çökme plato distalinden açýlan bir pencereden iliak-spongiöz greftler kullanýlarak yükseltilmiþ, 1 vakada aþýrý parçalanma gösteren iç kondile kristadan blok greft alýnarak yeni bir plato oluþturulmuþtur. Sonuçlar Delamarter ve Hohl'ün önerdikleri kriterlere göre deðerlendirilmiþ, buna göre, 5 vaka (%16) çok iyi, 12 vakada (%36.6) iyi, 11 vaka (%36.6) orta ve 2 vaka (%10) kötü olarak deðerlendirilmiþtir.

1980-1994 yýllarý arasýnda Atatürk Üniversitesi Týp Fakültesi Acil servisine baþvuran ve Genel Cerrahi Anabilim Dalý'na yatýrýlarak tedavi gören batýna nafiz kesici-delici alet yaralanmasý olan 119 hastanýn kayýtlarý retrospektif olarak incelendi. Hastalarýn 107'si erkek (%89.9), 12'si kadýn (%10.1) idi. En genç hasta 5, en yaþlý hasta 70 yaþýnda olup yaþ ortalamasý 27.6±11.9 idi. Yaralanma sýklýðýna göre organlar incelendiðinde 33 vaka ile(%27.8) ince barsaklar, 22 vaka (%18.4) ile kolon, 20 vaka ile (%16.8) karaciðer,14 vaka ile (%11.8) mide, 14 vaka ile (%11.8) omentum, 12 vaka ile (%10.8) dalak, 10 vaka (%8.4) diyafragma, 2 vaka ile (%1.7) rektum, 2 vaka ile (%1.7) gastrokolik ligament, 2 vaka ile (%1.7) gastroepiploik damarlar, 1 vaka ile (%0.8) falsiform ligament,1 vaka ile (%0.8) v.cava, 1 vaka ile (0.8)(%0.8) v.porta, 1 vaka ile (%0.8) ile üreter, 1 vaka ile (%0.8) v.iliaka yaralanmasý izlemektedir. 5 vakaya (%4.2) operasyon gerekmemiþ ve 6 vakaya (%5.0) negatif explorasyon yapýlmýþtýr. Ortalama hospitalizasyon süresi 10.4(4.5 gün olup, mortalite oraný %8.4 (10 vaka)'tür. sonuç olarak kesici-delici alet yaralanmalarýnda morbidite ve mortalite riski artýrýlmadan negatif laparotomi oranlarýnýn azaltýlmasý için genel konsensüse ihtiyaç vardýr.