AMAÇ: Bu çalýþma, vasküler endotelyal büyüme faktörünün (VEGF) kemik iyileþmesi ve formasyonu üzerine anjiyogenetik ve indükleyici etkisine dayanarak, deneysel olarak oluþturulmuþ osteomyelitte VEGF gen uygulamasýnýn etkinliðini araþtýrmak için dizayn edildi.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu amaçla 32 adet erkek Sprague-Dawley cinsi sýçanýn sol tibiasýnda osteomyelit oluþturuldu ve denekler dört eþit gruba ayrýldý. Birinci grupta (kontrol grubu, n=8) dört hafta süre ile hiçbir tedavi uygulanmadý. Ýkinci grupta (n=8) dört hafta antibiyotik tedavisi uygulandý. Üçüncü grupta (n=8) proksimal pediküllü medial gastroknemius kas flebi osteomyelit alanýna transpoze edildi ve dört hafta antibiyotik tedavisi uygulandý. Dördüncü grupta (n=8) ise proksimal pediküllü medial gastroknemius kas flebi osteomyelit alanýna transpoze edildikten sonra plazmid içinde VEGF DNA’sý kas içine enjekte edildi ve dört hafta antibiyotik tedavisi uygulandý. Tüm gruplarda vücut ýsýsý, kan beyaz küre sayýsý incelendi, osteomyelit oluþturulan kemikler radyolojik ve histolojik açýdan deðerlendirildi.
BULGULAR: Vücut ýsýsý ve lökositoz deðerleri kontrol grubunda sürekli yüksekken, ikinci, üçüncü ve dördüncü gruplarda ise tedavinin üçüncü haftasýnda normal seviyelere döndüðü bulundu. Radyolojik ve histolojik deðerlerin toplam skorlarýnýn istatistiksel analizinde 1-3, 1-4, 2-3, ve 2 ile 4. gruplar arasýnda anlamlý fark tespit edildi (p<0.05). Radyolojik parametrelerden sadece apse ve sekestrum, histolojik parametrelerden ise sadece apse oluþumu açýsýndan dördüncü grup ve diðer gruplar arasýnda anlamlý fark saptandý (p<0.05).
TARTIÞMA: Elde edilen bulgular, VEGF geni ile transfekte edilmiþ kas flebinin, deneysel olarak, osteomyelit tedavisinde etkin olduðunu göstermiþtir.

AMAÇ: Femoral kanamalý, deneysel koyun modelinde, “chitosan linear polymer” uygulamasýnýn, hemostatik etkinliðini araþtýrmayý amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Koyunlarýn anestezi ve entübasyonunu takiben, kanamayý baþlatmak için kasýk yaralanmasý oluþturuldu. Denekler, çalýþma ve kontrol gruplarý þeklinde randomize edildiler. Kontrol grubunda, kanama alaný üstüne absorban pedler yerleþtirildi ve üstüne aðýrlýk konarak basý oluþturuldu. Çalýþma grubunda ise kanama alanýna “chitosan linear polymer” döküldü, absorban pedler ve aðýrlýk ayný þekilde yerleþtirildi. Her beþ dakikada bir kanama deðerlendirildi. Ana çýktý kanama duruncaya kadar geçen zamandý.
BULGULAR: Çalýþma grubunda kanama, beþ denekte ilk, diðer denekte ise ikinci giriþimde durdu. Bir denek çalýþmadan çýkarýldý. Kontrol grubunda, kanama bir denekte ilk giriþimde, dört denekte ikinci giriþimde, iki denekte ise, yerin dikilmesinden sonra durdu. Hemostaz çalýþma grubunda, kontrol grubuna oranla, daha erken dönemde saðlandý ve her iki grup arasýndaki fark, istatistiksel olarak anlamlý idi.
TARTIÞMA: Bu koyun modelinde “chitosan linear polymer” uygulamasý hemostazý kontrol grubuna göre daha kýsa sürede saðladý.

AMAÇ: Tüm vücut yüzeyinin (TVY) %30’dan fazlasýný kaplayan aðýr termal travma hipermetabolizma, kronik enflamasyon ve iskelet kaslarýnda güçsüzleþmeyi içermekle birlikte bu bulgularla sýnýrlý olmayan süregelen bir fizyopatolojik yanýtý da tetiklemektedir. Uzun zincirli proteini kodlamayan RNA’lar (lncRNA’lar) çeþitli biyolojik fonksiyonlara katýlan, önemli ve yaygýn bgenler sýnýfýdýr. Ancak aðýr yanýklardan sonra iskelet kaslarýnýn zayýflamasýna iliþkin yanýtlarý düzenleyen RNA’larýn fonksiyonlarý hâlâ test edilmemiþtir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Burada mikrodizi analizi kullanýlarak, plasebo sýçanlarla karþýlaþtýrmalý olarak erken akýþ fazýnda üç çift yanýk sýçanýn iskelet kasý dokularýndaki IncRNA’lar ve haberci RNA’larýn (miRNA’lar) ekspresyon profilleri incelendi. Tanýmlanmýþ her bir potansiyel lncRNA-mRNA çifti spesifik lncRNA-mRNA etkileþimlerin varlýðýnýn kesin olarak doðrulanmasýnda kullanýlan ve yanýk sýçanlarda iskelet kasý zayýflamasýnýn ayrýntýlý bir patogenezini gösteren güçlü bir aday belirteçtir.
BULGULAR: Üç yaralý dokuyla eþleþtirilmiþ üç normal doku örneðinde mikrodizi analiz verileri kullanýlarak LncRNA ekspresyon düzeyleri karþýlaþtýrýldý. Ortalama 117 adet anlamlý derecede farklýlaþmýþ IncRNA (1.5 katý) tanýmlandý. Yalnýzca 202 adet miRNA anlamlý derecede arttý veya azaldý. Eþleþtirilmiþ normal dokulara göre zedelenmiþ dokularda ortalama 92 adet miRNA’nýn düzeyleri artarken, ortalama 110 miRNA’nýn düzeyleri azaldý.
TARTIÞMA: Burada, normal dokulara göre sýçanlarýn yanýk dokularýnda IncRNA’larýn farklý düzeylerde eksprese edildiði saptanmýþtýr. Ýskelet kaslarý zayýflamasýnýn patogenezinde düzenleyici yolaklar da rol oynayabilmektedir. Tanýmlanmþ her bir lncRNA-mRNA çifti spesifik IncRNA-miRNAA etkileþimlerinin varlýðýnýn doðrulanmasýnda kullanýlan ve yanýk sýçanlarda iskelet kasý zayýflamasýnýn ayrýntýlý bir patogenezini gösteren güçlü bir aday belirteçtir.

AMAÇ: Deplase distal radius kýrýklarýnda internal fiksasyona karþýn konservatif tedavinin klinik sonuçlarýný karþýlaþtýrmak.
GEREÇ VE YÖNTEM: Yapýlan çalýþma sonuçlarý PubMed, Cochrane Library, EMBASE, BIOSIS, Ovid veri tabanlarý ile CNKI ve Wanfang veri tabanýndan derlendi. Çalýþmalarýn metodolojik kalitesi eleþtirel açýdan deðerlendirildi ve ilgili veriler çýkartýldý. Veri analizi için istatistiksel Revman 5.0 yazýlýmý kullanýldý.
BULGULAR: Çalýþmaya katýlýmý uygun görülen toplam 653 hastayý kapsayan randomize kontrollü yedi Ýngiliz ve üç Çin çalýþmasýnýn metaanalizi yapýldý. Çalýþmalarýn sonuçlarý orta derecede yanýlgý payýna sahipti. Metaanaliz sonuçlarý distal radius kýrýklarý için konservatif tedavi gören hastalarda pronasyonun daha iyi (MD=1.80; %95 GA: 0.18–3.42; p=0.03; heterojenite p=0.17; I2=%43) saðlandýðýný, ancak radius boyunun daha kýsa kaldýðýný gösterdi (MD=2.62; %95 GA: 1.47–3.76, p<0.00001; heterojenite p=0.02; I2=%73). Pronasyon dýþýnda el bileðinin hareket erimi, kavrama gücü, radius uzunluðu dýþýndaki radyografik parametreler ve komplikasyon oranlarý iki tedavi grubu arasýnda anlamlý derecede farklý deðildi.
TARTIÞMA: Deplase distal radius kýrýklarýnýn tedavisinde internal fiksasyon ile konservatif tedavi arasýnda çok az klinik farklýlýk olduðu gibi en iyi tedavi seçeneðinin somut koþullara göre kararlaþtýrýlmasý gerekmektedir.

AMAÇ: Travma hastalarýnýn baþlangýç tedavisinde ATLS kýlavuzlarý geniþ ölçüde kabul görmüþtür. Hastanemiz Nisan 2011’de ATLS ve travma ekibi uygulamasýný baþlatmýþtýr. Bu çalýþmanýn amaçlarý þok odasýnda ve kabulden sonraki 24 saat içinde ölüm oranlarýndaki deðiþiklikleri deðerlendirmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Travma sonrasý en az 48 saat içindeki hasta kabullerinin kaydedildiði idarenin bilgisayar yazýlýmýndan hastalara ait veriler alýndý. Çalýþma dönemi Nisan 2011 ila Aralýk 2012 ve kontrol dönemi Ocak 2007 ila Mart 2011 arasý idi. Kabul edilen hastalarýn tümü ilk tanýlarýna (ICD 9-CM) göre tanýmlandý, travmatik beyin travmalarý dýþlandý, yalnýzca genel yoðun bakým ünitesi, genel cerrahi ve ortopediye kabul edilen hastalar göz önüne alýndý.
BULGULAR: Kontrol grubunda (KG) 198, çalýþma grubunda (ÇG) ise 141 hasta vardý. Ýki grup cinsiyet, hastanede yatýþ süresi ve Travma Þiddet Derecesi Skoru açýsýndan benzer olmasýna raðmen yaþlarý farklýydý (yaþ ortalamalarý: KG, 45.2±19.2 yýl ve ÇG 49.3±18.3 yýl [p=0.03]). Ýki grupta eks olan hastalarda sistolik kan basýncý, metabolik asidoz veya eritrosit süspansiyonu kullanýmý açýsýndan herhangi bir fark yoktu. Kontrol grubunda ölüm oranlarý anlamlý derecede daha yüksekti (KG 1 %4.1, ÇG, %7,1; p=0.033, Güven Aralýðý [GA] 0.21–0.95). Þok odasýnda mortalite çalýþma grubunda anlamlý derecede daha düþüktü (ÇG, %0.7 ve KG, %7.1 (p=0.002, GA 0.004–0.592).
TARTIÞMA: Hem þok odasýnda hem de hastaneye kabul sonrasý ATLS kýlavuzlarý ve travma ekibinin kullanýlmaya baþlanmasý hem þok odasýnda hem de hastaneye kabulden sonraki ilk 24 saat içindeki mortaliteyi azaltmýþtýr.

AMAÇ: Yanýklar çocuklarda ölüme en çok neden olabilen travmalardan biridir. Bu yüzden, uygun acil müdahale komplikasyonlarý önlemek ve baþarýlý tedavi saðlamak için gereklidir. Bu çalýþmada, yanýk hastalarýnýn acil müdahale çalýþmalarý deðerlendirildi ve ülkemizdeki sevk endikasyonlarý gözden geçirildi.
GEREÇ VE YÖNTEM: Hastanemize Ocak 2009 ile Aralýk 2013 tarihleri arasýnda diðer þehirlerden sevk edilmiþ olan 187 hastanýn dosyalarý deðerlendirildi. Demografiler, sevk araçlarý, intravenöz sývý tedavileri, solunum durumlarý, idrar çýkýþlarý ve cerrahi komplikasyonlar deðerlendirildi.
BULGULAR: Transfer kriterlerine göre sadece 15 hasta (8%) uygun koþullarda sevk edilmiþtir. Yüz yetmiþ iki hasta (%92) için ise, en az bir transfer hatasý ile sevk edildiði anlaþýlmýþtýr.
TARTIÞMA: Geliþmekte olan ülkelerde; yanlýþ müdahaleler, hatalý tedaviler, gereksiz sedasyon ile solunum problemleri ve transport hatalarý mevcuttur. Ülkemizde, sevk edilecek hastalarýn protokolleri tanýmlanmýþtýr ancak etkili tedavi için eðitim ve geri bildirim eksikliði vardýr.

AMAÇ: Ateþli silah yaralanmalarý yüksekten düþme ve trafik kazasýna baðlý yaralanmalardan sonra, spinal yaralanmalarýn en sýk üçüncü nedenidir. Ateþli silah yaralanmasýna baðlý spinal hasarýn þiddeti ateþli silaha baðlý mekanik faktörler ve biyolojik faktörlere baðlýdýr. Bu çalýþmada, omurga ve/veya omurilik yaralanmasý bulunan ateþli silah yaralanmalarýnda biyolojik faktörlerin saðkalým üzerine etkileri deðerlendirildi.
GEREÇ VE YÖNTEM: 2012–2014 yýllarý arasýnda çoklu merkez acil servislerine getirilen spinal ateþli silah yaralanmasý olan 110 olgu çalýþmaya alýndý. Hastalarýn yaþ, cinsiyet, travma bölgesi, ek organ ve sistem yaralanma olmasý, tedavi þekilleri (konservatif, cerrahi), mortalite durumlarý incelendi. Biyolojik faktörlerin saðkalým üzerine olan etkileri deðerlendi.
BULGULAR: Çalýþmamýza alýnan 110 olgunun yaþ ortalamasý 25.51±11.74 yýl (minimum: 4; maksimum: 55) olup, hastalarýn %95.5’i erkekti. Hastalarýn yaralanma bölgelerine göre daðýlýmýnda; torakal 50 (%45.4), servikal 42 (%38.2) ve lomber 18 (%16.4) idi. ASIA skoru 77 (%70) olgu ile en sýk A kategorisinde idi. Yaþ cinsiyet, ASIA skorunun ve tedavi þeklinin (konservatif veya cerrahi), survey üzerine etkili olmadýðý görüldü (p>0.05). Hastalarýn 58’inde (%52.7) spinal yaralanmaya ek organ ve sistem yaralanmasý tespit edildi. Spinal bölge ayrýmýna bakýlmaksýzýn ek organ ve sistem yaralanmalarýn saðkalým üzerinde istatistiksel olarak anlamý etkisi olduðu saptandý (p<0.01).
TARTIÞMA: Spinal ateþli silah yaralanmalarý kompleks bir yaralanmadýr ve tedavi protokolleri tartýþmalýdýr. Spinal ateþli silah yarlanmasýnda spinal cerrahi endikasyonundan baðýmsýz olarak ek organ yaralanmasý saðkalýmý olumsuz etkilemektedir. Bu nedenle biyolojik faktörlerin iyi yönetilmesi mortalite üzerinde doðrudan etkilidir.

AMAÇ: Ýnvajinasyon tedavisinde pnömatik redüksiyon (PR) ile baþarýsýz olunan olgular ve PR ile tedavi sonrasý tekrar invajinasyon geliþen olgularýn deðerlendirilmesidir.
GEREÇ VE YÖNTEM: 2003–2014 yýllarý arasýnda invajinasyon nedeni ile tedavi edilen 401 olgunun kayýtlarý geriye dönük olarak incelendi. Bu çalýþmaya alýnan 61 olgunun 20’si (Grup 1) baþarýsýz PR ve 41’i (Grup 2) baþarýlý redüksiyon sonrasý tekrar invajinasyon geliþen olgulardý. Uygulanan tedavi ve sonuçlarý incelendi.
BULGULAR: Grup 1’de (yaþ ortalamasý: 14.2 ay) operasyon endikasyonu 15’inde baþarýsýz PR ve beþinde PR sýrasýnda perforasyondu. Bu beþ olgunun tamamý bir yaþ altýndaydý ve ortalama baþvuru zamaný üç gün (2–4 gün) idi. Laparatomide ek patoloji olarak; olgularýn 15’inde mezenterik lenfadenopati ve/veya peyer plak hiperplazisi, beþinde meckel divertikülü saptandý. Grup 2’de (yaþ ortalamasý: 20 ay) reinvajinasyon en sýk ilk 24 saatte (n=21) görüldü. Kýrk bir olgunun 36’sýnda reinvajinasyon PR ile tedavi edildi, beþine laparotomi yapýldý. Operasyon bulgularý dördünde mezenterik lenfadenopati ve birinde polip idi.
TARTIÞMA: Pnömatik redüksiyon invajinasyonu ve nüksetme tedavisinde etkili ve güvenilir bir yöntemdir. Geç baþvuru pnömatik redüksiyon baþarýsýný azaltmaktadýr. Baþarýsýz PR’de laparotomide genellikle lead point ile karþýlaþýlýr.

AMAÇ: Her evde en az bir tane bulunan televizyonlar günlük hayatýn önemli bir parçasý olmuþtur. Televizyon karþýsýnda geçirilen vakit artmýþtýr. Televizyon boyutlarý ve aðýrlýklarý artmýþtýr. Bu durum ise evlerde çocuklar için baþka bir tehlikeyi ortaya çýkarmýþtýr. Amacýmýz üzerine televizyon düþmesi olgularýna dikkat çekmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: 01.06.2011 ile 31.12.2013 yýllarý arasýnda Kayseri Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi Acil Servisi’ne gelen üzerine televizyon düþme olgularý kayýt altýna alýndý. Hastalarýn yaþ, cinsiyet, travmadan etkilenen bölgeleri, Glaskow koma skala deðerleri, düþen televizyon boyutu, markasý, servis veya yoðun bakým yatýþlarýnýn olup olmadýðý ve yatýþ oldu ise kaç gün olduðu kayýt altýna alýndý.
BULGULAR: Çalýþmaya alýnan 53 olgunun 30’u erkek (%56.6) ve 23’ü kadýndý (%43.4). Sekiz hastanýn vücudun herhangi bir yerinde kýrýk var idi. Bu hastalarýn üçü (erkek) yoðun bakýmda, üçü (iki erkek, bir kadýn) ise genel serviste takip edilmiþlerdir.
TARTIÞMA: Acil servislere baþvuran üzerine televizyon düþme sayýlarý son zamanlarda giderek artmaktadýr. Yaralanmalarýn yaný sýra sakatlanma hatta ölümlerin görülmesi çocuklarýmýzýn evde karþýlaþabilecekleri tehlikeler konusunda dikkatli olmamýzý gerektirmektedir.

AMAÇ: Bu çalýþmada yutulan yabancý cismin vücut dýþýna çýkarýlmasý için cerrahi müdahale yapýlan olgular analiz edildi.
GEREÇ VE YÖNTEM: Van Yüzüncü Yýl Üniversitesi Týp Fakültesi Genel Cerrahi Anabilim Dalý’nda 2009 ile 2014 yýllarý arasýnda yabancý cisim yutulmasý sonrasýnda cerrahi müdahale yapýlmýþ yedi olgunun týbbi kayýtlarý geriye dönük olarak incelendi.
BULGULAR: Erkek/kadýn oraný 2/5, ortalama yaþ 25 (16–35), dört olgu toplu iðne, bir olgu dikiþ iðnesi, bir olgu çengelli iðne ve bir olgu da kol saati yutmuþtu. Kol saati yutan olgunun psikyatrik hastalýðý bulunmaktaydý. Diðer bütün olgular yabancý cisimleri kazara yuttuklarýný ifade ediyorlardý.
TARTIÞMA: Yutulan yabancý cisimlerin çoðu bir hafta içinde gastrointestinal tarktusu sorunsuzca geçmekte ancak lümen dýþýna migrasyon yapan bir kýsmý perforasyon, apse, fistül ve peritonit gibi komplikasyonlar nedeni ile cerrahi tedavi gerektirmektedir. Morbidite ve mortalitenin azaltýlmasý için erken taný ve müdahale önemlidir. Lümen dýþýna çýkan keskin ve sivri cisimlerin, herhangi bir komplikasyon meydana getirmeden cerrahi müdahale ile çýkarýlmasý gerektiðini düþünmekteyiz.

AMAÇ: Savaþ koþullarýnda ciddi þekilde yaralanmýþ hastalarý hasar kontrol cerrahisinin tüm aþamalarýný baþarýyla yapabilecek tam donanýmlý hastanelere nakletmek için uzun süreye ihtiyaç vardýr. Bu nedenle savaþta yaralananlar ya yaralanma alanýna yakýn birimlerde kanama ve kontaminasyon kontrolü saðlanarak yada sadece resusitatif iþlemler yapýlarak tam donanýmlý hastanelere sevk edilmektedir. Bu çalýþmanýn amacý hasar kontrol cerrahisinin yapýldýðý yer ile mortalite arasýndaki iliþkiyi belirlemektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu çalýþmaya 2010–2015 yýllarý arasýnda abdominal bölgeden yüksek kinetik enerjili ateþli silahlarla yaralandýktan sonra hastanemizde ya da yaralanma yerine daha yakýn diðer hastanelerde hasar kontrol cerrahisi yapýlan 51 hasta dahil edildi. Hastalar hasar kontrol cerrahisinin ilk aþamasýný olduklarý yere göre gruplandýrýlarak asidoz, hipotermi, koagülopati ve mortalilte açýsýndan deðerlendirildi.
BULGULAR: Ýlk ameliyatý hastanemizde olanlarýn sayýsý 26’idi (%51). Diðer hastanelerde ameliyat olanlarýn sayýsý 25’di (%49). Tüm hastalarýn %45.1’i (n=23) kaybedildi. Ýlk ameliyatý hastanemizde yapýlanlarýn %57.7’si (n=15); diðer hastanelerde yapýlanlarýn %32.0’si (n=8) kaybedildi. Hastanemizde ameliyat olanlarda baþvuru zamaný daha uzundu. Asidoz, hipotermi ve koagülopati daha belirgindi.
TARTIÞMA: Abdominal bölgeden yüksek kinetik enerjili silahlarla yaralananlarda kanama ve kontaminasyonun erken kontrolü yapýlabilecek en yakýn yerde gerçekleþtirilmelidir. Bu uygulama asidoz, hipotermi ve koagülopati geliþmesini önleyebilir ve böylece mortalite oranýnýn düþürülmesinde etkili olabilir.

AMAÇ: Elektrik yanýðý; haþlanma ve alev yanýklarýndan sonraki en sýk üçüncü yanýk þeklidir. Tedavi olanaklarýndaki geliþmeler sayesinde düþme görülen mortalite oranlarýna raðmen elektrik yanýklarý halen ciddi komplikasyonlara ve sosyoekonomik sonuçlara neden olan yaralanmalardýr. Bu çalýþmada 2008–2012 yýllarý arasýnda Samsun Eðitim Araþtýrma Hastanesi Yanýk Merkezi’nde yatarak tedavi gören hastalara ait verilerin geriye dönük analizi sunuldu.
GEREÇ VE YÖNTEM: 2008–2012 yýllarý arasýnda elektrik yanýðý ile yatýrýlan ve gerekli tedaviler uygulanan toplam 94 (84 erkek, 10 kadýn) hasta incelendi. Hasta demografik bilgileri, yanýk derecesi, toplam alaný, voltaj türü (yüksek/alçak), tedavi maliyeti, tedavi yöntemleri, enfeksiyon oranlarý ve eþlik eden travmalar açýsýndan deðerlendirildi.
BULGULAR: Hastalarda ortalama yaþ 26.4±13.2 olarak bulundu, 47 hastada (%50) yüksek voltaj yanýðý, 42 hasta düþük voltaj yanýðý ve beþ hasta ark yanýðý mevcuttu. Toplam yanýk alaný yüksek voltajda %21.8 (±19.8), düþük voltajda %11.9 (±6.9) olarak bulundu. Yedi hastada eþlik eden travma mevcuttu. Otuz bir hastada (%32.9) enfeksiyon bulgularý geliþti ve uygun tedavi baþlandý. Yüksek voltaj ve düþük voltaj yaralanmalarýnýn toplam hastanede kalma ve tedavi maliyetleri arasýnda anlamlý fark mevcuttu.
TARTIÞMA: Yaptýðýmýz geriye dönük araþtýrmada yüksek voltaj yaralanmalarýnýn büyük çoðunluðunu sanayi yaralanmalarý olduðunu ve olgularýn tümünün genç erkek yetiþkinlerden oluþtuðunu gözlemledik. Çalýþanlarýn iþ güvenliklerinin artýrýlmasýný saðlayan önlemlerin yaný sýra elektrik daðýtým þebekelerinin güvenliðinin pekiþtirilmesi ve elektrik kullanýmý konusundaki güvenlik bilincinin artýrýlmasý bu önemli yaralanmalarýn sýklýðýný ve þiddetini azaltacaktýr.

AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý eriþkin ön kol kemiklerinde aseptik kaynamama geliþen hastalarda kilitli kompresyon plaðý (LCP) ve otogreft kullanýmýnýn radyolojik ve klinik iyileþme üzerine etkinliðini deðerlendirmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Ön kol cisim kýrýklarý sonrasý kaynamama geliþen ve cerrahi yöntemle tedavi edilen 26 hasta (16 erkek, 10 kadýn; ortalama yaþ 45.7 yýl) çalýþmaya alýndý. On dört hastada ulna, beþ hastada radius ve yedi hastada her iki kemikte (21 ulna, 12 radius) kaynamama mevcuttu. Cerrahi öncesinde enfeksiyonu deðerlendirmek için enfeksiyon belirteçleri bakýldý. Açýk kýrýk öyküsü olan yedi hastadan cerrahi sýrasýnda kültür alýndý. Hastalar 3.5 mm kilitli kompresyon plaðý ve iliak kanattan alýnan otogreft ile tedavi edildi. Hastalarýn kaynamama tipi, kaynama süreleri, cerrahi sýrasýnda greft kullanýmý, el bileði ve dirsek hareketleri, geliþen komplikasyonlar sorgulandý. Fonksiyonel deðerlendirme Anderson ve ark.nýn tanýmladýðý sisteme göre yapýldý.
BULGULAR: Takip süresi ortalama 49.3 aydý (daðýlým 24–73 ay). Tüm hastalarda ortalama 5.7 ayda (daðýlým 3–14 ay) kaynama saðlandý. Ýlave cerrahi gereken hasta olmadý. Cerrahi sýrasýnda alýnan kültürlerde bakteri üremesi gözlenmedi. Üç hastada yüzeysel, bir hastada derin enfeksiyon geliþti. Anderson ve ark.nýn deðerlendirme sistemine göre 10 hastada (%38.4) mükemmel sonuç, 13 hastada (%50) yeterli sonuç ve üç hastada (%11.6) yetersiz sonuç elde edildi.
TARTIÞMA: Aseptik önkol kaynamamalarýnýn tedavisinde 3.5 mm LCP ile tespit ve beraberinde iliak kanattan alýnan otogreft kullanýmý kaynama oranýný artýrmakla beraber fonksiyonel iyileþmeye yardýmcý olmaktadýr.

Çekum divertikülü nadir görülen bir lezyon olmakla birlikte, klinik semptomlarý akut apandisit ile benzerlik gösterdiðinden dolayý taný ve tedavi açýsýndan zorluklar sergiler. Fiziksel inceleme ile akut apandisitten hemen hemen hiçbir zaman ayýrt edilemez. Radyolojik görüntülemede yetersiz kalabilir. Bu nedenle tanýnýn ameliyat esnasýnda konulduðu durumlar olur. Bu yazýda, perfore çekum divertikülü saptanýp ameliyat edilen iki olgu sunuldu.

Yaþlý hastalar tüm travmaya uðrayanlarýn yalnýzca %10–12’sini oluþturmasýna raðmen göreceli yüksek mortalite ve komplikasyon oranlarýyla saðlýk kaynaklarýnýn %25’ini tüketmektedirler. Bu yazýda, daha önce gastrik pull-up cerrahisi geçirmiþ, hafif bir göðüs travmasý ardýndan acil servise (AS) baþvuran yaþlý bir hasta sunuldu. Hasta 48 saat önce baþka bir merkeze baþvurmuþ, düþme ve göðüs kafesi alt kýsmýndaki aðrýsý için aðrý kesici reçetelendirilmiþ ve radyolojik takip önerilmiþ. Hasta acil servise vardýðýnda giderek artan nefes darlýðý ve sað hemitoraksta aðrýdan yakýnmýþtýr. Röntgende sað hemitoraksta efüzyon, kontrastlý bilgisayarlý tomografide (BT) plevra boþluðunu dolduran büyük miktarda kontrast madde ve midede gastrik pull-up operasyon yerinde oldukça ufak bir rüptür görülmüþtür. Hasta kardiyotorasik birime sevk edilmiþ olmasýna raðmen vardýðýnda bilinç kaybý vardý ve yaþamýný yitirmiþti. Bu olgu sunumunun amacý, toraks travmasýndan sonra gastrik pull-up yerinde travmatik rüptürden yüksek derecede klinik kuþku duyulmasýný saðlamak ve tanýda altýn standardýn mutlaka kontrastlý BT olduðunu doðrulamaktý.

Obturator herni yüksek mortalite ve morbidite yüzdeleri ile seyreden nadir görülen bir saðlýk sorunudur. Taný koymak güç olmakla birlikte kesin tedavisi cerrahidir. Baðýrsak týkanýklýðý en sýk baþvuru semptomudur. Bununla birlikte hastalarýn yarýsýndan fazlasýnda ince baðýrsak týkanýklýðý izlenmektedir. Ýleri yaþ, kadýn cinsiyet, eþlik eden kronik hastalýklar, baðýrsak týkanýklýðý, baðýrsak perforasyonu ve hastanýn klinik olarak kötü durumda olmasý yüksek mortalite için risk faktörleridir. Bu olgu sunumunda, acil cerrahi servise intestinal obstrüksiyon ve obturator herni ile kabul edilmiþ 80 yaþ üzeri, üç kadýn hastanýn klinik ve cerrahi yönetimini sunmayý amaçladýk.

Havalý tabancalar atýldýktarý doðrultuda yüksek hýzlara çýkabilir ve ciddi yaralanmalara neden olabirler. Kardiyak havalý tüfek saçmasý yaralanmalarýnda yönetim hastanýn stabilitesine; saçmanýn izlediði yola ve yerine göre planlanmaktadýr. Biz havalý tüfek saçmasýyla sað ventrikülden yaralandýktan sonra saçmanýn sol atriyuma ilerleyip sað iliyak ve femoral artere embolize olduðu erkek hastamýzý sunuyoruz. Saçmanýn lokalizasyonunun ardýndan sað ventrikül yaralanmasý tamir edildi ve saçma baþarýyla çýkartýldý.