AMAÇ: Duodenal ülser perforasyonu ciddi bir durumdur. Cerrahi tedavide bir takým yöntemler tanýmlanmýþ ve kullanýlmýþtýr. Bu çalýþmada, duode-nal perforasyonlarda “primer tamir” ve “tamir yapmadan dren konulmasý” yöntemlerinin etkinliklerinin, hayvan modeli kullanýlarak karþýlaþtýrýlmasý amaçlandý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Her biri on sýçandan oluþan üç eþdeðer grup oluþturuldu. Birinci (primer tamir / sütürlü grup) ve ikinci grupta (tamir yapmadan dren konulmasý / sütürsüz drenaj grubu) duodenumda perforasyon oluþturuldu. Birinci grupta perforasyon sütürle tamir edildi. Ýkinci grupta ise perforasyon sütürle tamir edilmeden, karýn içine sadece dren yerleþtirildi. Üçüncü gruba (kontrol grubu) sadece laparotomi uygulandý. Hayvan deneklere preoperatif dönemde, postoperatif 1. ve 7. günlerde nötrofil sayýsý, sedimantasyon, serum C-reaktif protein (CRP), serum total antioksidan kapasitesi (TAK), serum total tiyol, serum nativ tiyol ve serum miyeloperoksidaz analizleri yapýldý. Histolojik ve immünohistokimyasal (transforming growth factor beta-1 [TGF-β1])) analizleri yapýldý. Gruplardan elde edilen kan analizleri, histolojik ve immunohistokimyasal bulgular istatistiksel olarak karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Postoperatif 7. gün TAK ve postoperatif 1. gün MPO deðerleri dýþýnda birinci ve ikinci grup arasýnda anlamlý fark yoktu (p>0.05). Ýkinci grupta doku iyileþmesi birinci gruba göre daha belirgin olmasýna raðmen gruplar arasýnda anlamlý fark yoktu (p>0,05). Ýkinci grupta izlenen TGF-β1 immünreaktivitesi birinci gruba göre anlamlý olarak yüksek bulundu (p<0.05).
TARTIÞMA: Sütürsüz drenaj yönteminin duodenal ülser perforasyonu tedavisinde primer tamir yöntemi kadar etkili olduðunu ve primer onarým yöntemine alternatif olarak güvenle uygulanabileceðini düþünüyoruz. Ancak sütürsüz drenaj yönteminin etkinliðinin tam olarak belirlenebilmesi için daha ileri çalýþmalara ihtiyaç vardýr.

AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, makine öðrenmesi (ML) algoritmalarýndan biri olan Random Forest’i (RF) akut apandisit (AAp) ön tanýsý olan hastalar-dan oluþan bir veri setine uygulamak ve AAp tanýsý ile iliþkili en önemli faktörleri deðiþken önemliliðine göre ortaya koymaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu vaka-kontrol çalýþmasýnda AAp için biyobelirteçleri tahmin etmek üzere AAp’si olan (n=40) ve olmayan (n=44) iki hasta grubunu karþýlaþtýran açýk eriþimli bir veri seti kullanýldý. Veri setinin modellenmesinde RF kullanýldý. Veriler eðitim ve test veri seti olmak üzere ikiye ayrýldý (80: 20). Model performansý için doðruluk, dengeli doðruluk, duyarlýlýk, özgüllük, pozitif tahmin deðeri (PPV) ve negatif tahmin deðeri (NPV) performans metrikleri deðerlendirildi.
BULGULAR: RF modeline ait doðruluk, dengeli doðruluk, duyarlýlýk, özgüllük, PPV, NPV ve F1 skorlarý sýrasýyla %93.8, %93.8, %87.5, %100, %100, %88.9 ve %93.3 olarak hesaplandý. Modele iliþkin deðiþken önem deðerlerinin ardýndan, AAp tanýsý ve öngürüsü ile en çok iliþkili olan deðiþkenler sýrasýyla fekal kalprotektin (%100), radyolojik görüntüleme (%89,9), beyaz kan testi (%51,8), C-reaktif protein (%47,1), semptomlarýn hastane ziya-retinde baþlamasý (%19.3), hasta yaþý (%18.4), ALT düzeyleri >40 (<%1), ateþ (< %1) ve mide bulantýsý/kusma (<%1) olarak belirlendi. TARTIÞMA: Bu çalýþmada ML yöntemi ile AAp için bir tahmin modeli geliþtirildi. Bu model sayesinde AAp’i yüksek doðruluk ile öngören biyobelir-teçler belirlendi. Böylece klinisyenlerin AAp tanýsýna karar verme süreci kolaylaþacak, yüksek doðruluk ile zamanýnda taný konulabilmesi sayesinde perforasyon ve gereksiz ameliyat riskleri en aza indirilecektir.

AMAÇ: COVID-19 pandemisi, kolorektal kanserin (KRK) taný ve tedavisi de dahil olmak üzere global olarak klinik hizmetlerin önemli bir kýsmýný etkiledi. Pandeminin zirve yaptýðý ilk dönemde, sokaða çýkma yasaðý uygulandý, elektif cerrahi ve poliklinik hizmetleri kýsýtlandý. Bunun sonucunda kolonoskopi iþlemlerinde ve hastaneye yatýþta önemli bir azalýþ görüldü. Bu çalýþmada, pandeminin týkayýcý kolorektal kanserli hastalarýn hastaneye geliþ özelliklerinde ve perioperatif sonuçlarý üzerine etkisini araþtýrmak hedeflendi.
GEREÇ VE YÖNTEM: Tek merkezli, retrospektif kohort olarak dizayn edilen bu çalýþmada, yüksek hacimli, üçüncü basamak bir üniversite hastane-sinde kolorektal adenokarsinom tanýsý ile ameliyat edilen hastalar dahil edildi. Hastalar Türkiye’de COVID-19 tanýsý alan ilk hastanýn taný tarihinden (18/03/2020) 15 ay önce ve sonra olmak üzere iki gruba ayrýldý. Hasta demografik bilgileri, ilk baþvuru özellikleri, klinik sonuçlar ve patolojik veriler üzerinden karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Toplam 215 hasta kolorektal kanser ön tanýsýyla 30 ay içinde ameliyat edildi. (COVID dönemi: 107, COVID öncesi: 108). Hasta de-mografik özellikleri, tümör yerleþimi ve klinik evreleme iki grup arasýnda benzerdi. COVID döneminde týkayýcý KRK ile baþvuran (p<0.01) ve acil baþvuruda bulunan (p<0.01) hasta sayýsý anlamlý olarak arttý. Fakat 30 günlük morbidite, mortalite ve patolojik sonuçlar arasýnda anlamlý fark yoktu (p>0.05).
TARTIÞMA: Çalýþmada, pandemi dönemide acil baþvuruda anlamlý artýþ ve elektif baþvuruda azalma gözlense de COVID-19 döneminde ameliyat edilen hastalar postoperatif sonuçlar deðerlendirildiðinde dezavantajlý deðillerdi. Kolorektal kanserli hastalarýn acil baþvurularý ile ilgili risklerin azaltýl-masý ile ilgili yapýlacak çalýþmalar olumsuz sonuçlarýn azaltýlmasýnda etkili olacaktýr.

AMAÇ: Splenik arteriyel embolizasyon (SAE), künt dalak yaralanmasý ile iliþkili arteriyel kanamanýn yönetimi için etkili bir müdahaledir. Bununla birlikte, çocuk ve ergen hastalardaki rolü ve klinik sonuçlarý belirsizdir. Bu çalýþmanýn amacý, çocuk ve ergen hastalarda künt dalak yaralanmalarýnda SAE’nun rolünü ve klinik sonuçlarýný deðerlendirmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: 1 Kasým 2015 ile 30 Eylül 2020 tarihleri arasýnda üçüncü basamak bir referans hastanesindeki bölgesel bir travma merkezine nakledilen künt dalak yaralanmasý olan ≤17 yaþýndaki hastalarda retrospektif bir kohort çalýþmasý gerçekleþtirildi. Nihai çalýþma popülasyonu, künt dalak yaralanmasý olan 40 çocuk ve ergen hastadan oluþmaktaydý. Hasta demografik bilgileri, yaralanma mekanizmalarý, yaralanmalarýn ayrýntýlarý, anjiyografik bulgular, embolizasyon teknikleri ve dalak kurtarýlma oranlarý ve prosedürle ilgili komplikasyonlar dahil olmak üzere teknik ve klinik sonuçlar incelendi.
BULGULAR: Künt dalak yaralanmasý olan 40 çocuk ve ergen hastanýn 17’sine SAE (%42,53) uygulandý. Klinik baþarý oraný %88,2 (15/17) idi. Embolizasyonla iliþkili komplikasyon veya klinik baþarýsýzlýk vakasý gözlenmedi. Tüm hastalarda SAE sonrasý dalak kurtarýmý saðlandý. Ek olarak, düþük dereceli (Dünya Acil Cerrahi Derneði [WSES] dalak travmasý sýnýflandýrmasý I veya II) ve yüksek dereceli (WSES sýnýflandýrmasý III veya IV) dalak yaralanma gruplarý arasýnda klinik sonuçlarda (klinik baþarý ve dalak kurtarma oranlarý) istatistiksel olarak anlamlý bir fark gözlenmedi.
TARTIÞMA: Splenik arteriyel embolizasyon (SAE) güvenli ve uygulanabilir bir prosedürdür ve çocuk ve ergen hastalarda künt dalak yaralanmalarýnýn baþarýlý dalak kurtarýlmasýnda etkilidir.

AMAÇ: Akut sað ventrikül disfonksiyonu ve belirgin hemodinamik bozulma olmaksýzýn miyokardiyal hasarý olan orta-yüksek riskli pulmoner emboli (PE) hastalarý trombolitik tedavi (TT) için aday olabilir. Bu çalýþmada orta-yüksek riskli PE hastalarýnda düþük doz uzamýþ TT ve fraksiyone olmayan heparinin (FOH) klinik sonuçlarýný karþýlaþtýrmayý amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu çalýþmaya 83 [kadýn: 45 (%54.2), ortalama yaþ: 70.07±10.7 yýl] dahil edilen akut PE tanýlý, düþük doz ve yavaþ infüzyon TT veya FOH ile tedavi edilen hasta retrospektif olarak deðerlendirildi. Çalýþmanýn birincil sonuçlarý, herhangi bir nedenden ölüm ve hemodinamik dekompansasyon ve þiddetli veya yaþamý tehdit eden kanama kombinasyonu olarak tanýmlandý. Ýkincil son noktalar, tekrarlayan PE, pulmoner hiper-tansiyon ve orta derecede kanama idi.
BULGULAR: Orta-yüksek riskli PE’nin baþlangýç tedavi stratejisi 41 (%49.4) hastada TT ve 42 (%50.6) hastada FOH idi. Düþük doz uzamýþ TT tüm hastalarda baþarýlý oldu. Hipotansiyon sýklýðý TT sonrasý anlamlý olarak azalýrken (%22’ye karþý %0, p<0.001), FOH tedavi sonrasý azalmadý (%2.4’e karþý %7.1, p=0.625). Hemodinamik dekompansasyon oraný TT grubunda anlamlý olarak daha düþüktü (%0’a karþý %11.9, p=0.029). Ýkincil son nokta oraný FOH grubunda anlamlý olarak daha yüksekti (%2.4’e karþý %19, p=0.016). Ayrýca pulmoner hipertansiyon prevalansý FOH grubunda anlamlý olarak yüksekti (%0’a karþý %19, p=0.003).
TARTIÞMA: Düþük doz, yavaþ t-PA infüzyonu ile uzun süreli TT rejiminin, akut orta-yüksek riskli PE’li hastalarda FOH’ye kýyasla daha düþük hemo-dinamik dekompansasyon ve pulmoner hipertansiyon riski ile iliþkili olduðu bulundu.

AMAÇ: Tam kan viskozitesi (WBV), kardiyovasküler olaylarýn güçlü bir tahmincisidir. Akut mezenterik iskemi, abdominal organlarý ve baðýrsaklarý besleyen arterlerde ani týkanmaya baðlý olarak iç organ hasarý ve baðýrsak nekrozu ile sonuçlanan, mortalite oraný yüksek, ciddi bir durumdur. Bunun-la birlikte, kan viskozitesi ile akut mezenterik iskemi (AMI) arasýndaki iliþki þimdiye kadar yeterince çalýþýlmamýþtýr. Çalýþmamýzda, mezenter arterin primer aterosklerotik týkanýklýðýndan kaynaklanan akut mezenterik iskemi için WBV’nin prediktif deðerini araþtýrmayý amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu çalýþma, Ocak 2015-Þubat 2021 tarihleri arasýnda (AMI) tanýsý almýþ toplam 55 hasta ve kontrol grubu olarak 50 saðlýklý eriþkin üzerinde yapýldý. Tam kan viskozitesi, karýn aðrýsý ile acile baþvuran ve tetkikler sonucunda akut mezenter iskemi teþhisi konulan hastalarýn kan testlerinden hematokrit ve plazma protein seviyeleri kullanýlarak De Simon formülü ile hesaplandý.
BULGULAR: Yaþ (72.1±12.4 ve 65.7±6.4; p<0,001) ve hipertansiyon (%40 ve %23 p=0.002) dýþýnda baþlangýç demografik özellikleri açýsýndan iki grup arasýnda anlamlý fark saptanmadý. Tam kan viskozitesinin hem düþük kesme hýzýnda (LSR) ( (46.3±21.7 vs. 33.4±13.1, p<0.001) hem de yüksek kesme hýzýnda (HSR) (16.5±1.1 vs. 15.8±0.7, p<0.001) AMI hastalarýnda anlamlý olarak daha yüksek olduðu hesaplandý.
Tek deðiþkenli lojistik regresyon analizinde, AMI’yi öngörmede yaþ (OR: 1.066 CI: 1.023-1.111, p=0.003), hipertansiyon (OR: 3.612CI: 1.564-8.343, p=0.003), HSR’de WBV (OR: 2.074 CI: 1.193-3.278, p=0.002) ve LSR’de WBV (OR: 2.156 CI: 1.331-3.492, p=0.002) deðerlerinin anlamlý deðiþkenler olduðnu tespit ettik. Ancak çok deðiþkenli analizden sonra sadece hipertansiyon (OR: 3.537 GA: 1.298-9.639, p=0.014) ve yaþ (OR: 1.085 GA: 1.026-1.147, p=0.004) anlamlýlýk gösterdi. ROC analizinde, LSR için 43.5 kesim deðeri, mezenterik iskemi hastalarýnda %72 duyarlýlýða ve %70 özgüllüðe (eðri altýndaki alan (EAA): 0.743, p<0.001) ve HSR için 16.29 kesim deðerinin %78 duyarlýlýða ve %76 özgüllüðe sahip olduðunu tespit ettik (EAA: 0.773, p<0.001).
TARTIÞMA: Çalýþmamýzda De Simon formülü ile elde edilen WBV deðerinin primer mezenter arter týkanýklýðýndan kaynaklanan akut mezenterik arter iskemisi geliþimini öngörmede deðerli bir parametre olduðunu belirledik.

AMAÇ: El yanýklarý sýklýkla oluþan ve sonuclarý kiþinin günlük bakým fonksiyonlarýný, çalýþma hayatýný, istihdamý, serbest zaman etkinliklerini ve genel saðlýkla ilgili yaþam kalitesini önemli ölçüde etkileyen travmalardýr. El yanýðý travmalarýnda genel amaç, el fonksiyonunu optimize etmektir. El fonksi-yonlarýnýn rehabilitasyonu ve restorasyonu; hastanýn baðýmsýzlýðý, topluma ve iþine yeniden entegrasyonu için kritik öneme sahiptir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu çalýþmanýn amacý, yanýk merkezimize baþvuran ve tedavi edilen 105 el yanýðý travmalý hastayla ilgili deneyimimizi sunmak ve erken rehabilitasyonun hastalarýn önceki sosyal yaþamlarýna ve iþlerine dönme yetenekleri üzerindeki etkinliðini göstermektir.
BULGULAR: Çalýþmamýza 2017-2021 yýllarý arasýnda Gülhane Eðitim Araþtýrma Hastanesi yanýk merkezinde yatarak tedavi gören 105 akut ciddi el yanýðý travmasý olan hastalar dahil edildi. Hastalara her gün seanslar halinde rehabilitasyon programý uygulandý. El yanýðý olan hastalar hareket açýklýðý (ROM), kavrama kuvveti, Cochin El Fonksiyon Ölçeði (CHFS) ve Michigan El Anketi (MHQ) ile taburculuktan 12 ay sonra deðerlendirildi. Parmaklarýn aktif hareket toplamý ortalamasý >180 derece idi. Dominant elin kavrama kuvveti ortalama deðerleri erkeklerde 27.2±9.3 kg, kadýnlarda 22.0±8.8 kg, erkeklerde dominant olmayan el kavrama kuvveti 24.05±13.8 kg, kadýnlarda ise 17.8±10.3 kg idi. CHFS’de 5 maddenin toplam puaný 19.0 idi. MHQ’daki ortalama toplam puan 62.3±27.4 idi. Elde edilen tüm veriler normal veya kabul edilen fonksiyonel aralýklar içindeydi. Spearman korelasyon katsayýsý, MHQ ile CHFS arasýnda negatif bir korelasyon olduðunu göstermektedir (p≤0.01).
TARTIÞMA: El yanýðý travmalarýndan sonra

AMAÇ: Derin boyun enfeksiyonu (DBE), enfeksiyonun hýzla yayýlarak ciddi komplikasyonlara neden olma ihtimalinden dolayý potansiyel olarak yaþamý tehdit eden bir durumdur. Bu nedenle, diðer boyun enfeksiyonlarýndan daha fazla dikkat gerektirir. Ancak COVID-19 pandemisi döneminde izolasyon yönergeleri nedeniyle birçok zorluk yaþanmýþtýr. Acil serviste ilk karþýlaþýldýðýnda var olan hasta semptomlarý aracýlýðýyla DBE’nun erken öngörülebilirliðini araþtýrdýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu çalýþma, Ocak 2016’dan Þubat 2021’e kadar yumuþak doku boyun enfeksiyonu þüphesi olan hastalarýn retrospektif bir incelemesidir. Semptomlar; ateþ, yabancý cisim hissi, göðüs rahatsýzlýðý/aðrý, submandibular aðrý, odinofaji, disfaji, ses deðiþikliði ve þiddetli aðrý olarak geriye dönük analiz edildi. Ayrýca temel karakteristik veriler, laboratuvar bulgularý ve prevertebral yumuþak doku (PVYD) kalýnlýðý deðerlendirildi. Bilgisayarlý tomografi (BT) ile DBE ve diðer boyun enfeksiyonlarý teþhis edildi. Derin boyun enfeksiyonunu öngörmek üzere baðýmsýz faktörleri belirlemek için lojistik regresyon analizi yapýldý.
BULGULAR: Çalýþmaya alýnan 793 hastanýn 267’sine (%33.7) DBE, 526’sýna (%66.3) diðer yumuþak doku boyun enfeksiyonlarý tanýlarý konuldu. Ýki grup arasýndaki karþýlaþtýrmada, C-reaktif protein (CRP), sodyum, PT (INR), yabancý cisim hissi, göðüs rahatsýzlýðý/aðrý, submandibular aðrý, odino-faji, disfaji, þiddetli aðrý ve PVYD kalýnlýðý, istatistiksel olarak anlamlý farklýlýk gösterdi. Derin boyun enfeksiyonunu öngörmek için baðýmsýz faktörler; semptomlar arasýndan þiddetli aðrý (odds ratio: 6.336 (3.635–11.045), p<0.001), yabancý cisim hissi (odds ratio: 7.384 (2.776–19.642), p<0.001), submandibular aðrý (odds ratio: 4.447 (2.852–6.932), p<0.001) ve disfaji (odds ratio: 52.118 (8.662 – 313.588), p<0.001) ve laboratuvar testleri arasýndan CRP (odds ratio: 1.034 (1.004–1.065), p=0.026) ve PT (INR) (odds ratio: 29.660 (3.363 – 261.598), p=0.002) idi. C2 seviyesindeki (odds ratio: 1.953 (1.609–2.370), p<0.001) ve C6 seviyesindeki (odds ratio: 1.179 (1.054–1.319), p=0.004) PVYD kalýnlýðý da öngörü için baðýmsýz birer deðiþken olarak gösterildi.
TARTIÞMA: Boðaz aðrýsý veya boyun aðrýsý olan hastalarda disfaji, yabancý cisim hissi, þiddetli aðrý ve submandibular aðrýsý olanlarýn DBE olma olasýlýðý daha yüksektir. Derin boyun enfeksiyonu ciddi komplikasyonlara neden olabilir; bu nedenle, yukarýdaki semptomlara sahip hastalar önemli kompli-kasyon potansiyeli nedeniyle yakýndan izlenmelidir.

AMAÇ: Komplike apandisit tanýsýyla basit apendektomi zor olabilir ve bu durumda bazen geniþletilmiþ rezeksiyona ihtiyaç duyulur. Bu nedenle geniþletilmiþ rezeksiyon olarak tercih edilen ileoçekal rezeksiyon ve sað hemikolektomi prosedürlerini; hastalarýn demografik verileri ve preoperatif laboratuvar tetkiklerinden (WBC (White Blood Cell), N/L (Neutrophil-to-lymphocyteratio), CRP (C-reactive protein)) deðerleri, ameliyat süresi, postoperatif komplikasyonlar, hastanede yatýþ süresi ve bir aylýk mortalite olarak karþýlaþtýrmayý amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Kliniðimizde Þubat 2015- Aralýk 2020 tarihleri arasýnda komplike apandisit tanýsýyla geniþletilmiþ rezeksiyon yapýlan hastalar geriye dönük olarak deðerlendirildi. Sað hemikolektomi veya ileoçekal rezeksiyon prosedürü uygulanan hastalar iki gruba ayýrýldý.
BULGULAR: Komplike apandisit tanýsýyla geniþletilmiþ rezeksiyon uygulanan 55 hastanýn 32’sine (%58.1) sað hemikolektomi ve 23’üne (%41.8) ileo-çekal rezeksiyon yapýldý. Gruplar arasýnda demografik özellikler, preoperatif laboratuvar (WBC, N/L oraný, CRP) deðerleri, Clavian-Dindo komp-likasyon sýnýflandýrmasý, ortalama hastanede yatýþ süresi ve bir aylýk mortalite açýsýndan istatistiksel olarak anlamlý fark yoktu (p>0.005). Operasyon süresi bakýmýndan ise gruplar arasýnda istatistiksel olarak anlamlý fark vardý (p<0.001).
TARTIÞMA: Geniþletilmiþ rezeksiyon planlanan komplike apandisit tanýlý hastalarda ileoçekal rezeksiyon prosedürü güvenle tercih edilebilir.

AMAÇ: Bu çalýþma, zemin seviyesinden düþmelerde yaralanma paternlerini belirlemeyi ve yaþýn yaralanma þiddeti üzerindeki etkisini araþtýrmayý amaçlamýþtýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Zemin seviyesinden düþmeler nedeniyle seviye 1 travma merkezine baþvuran 4712 hastayý retrospektif olarak belirledik ve bilgisayarlý tomografi (BT) çekilen 1214 hastanýn verilerini analiz ettik. Demografi, gövde muayene bulgularý, BT'de tespit edilen yaralanmalar kaydedildi. Yaþýn yaralanma þiddeti üzerindeki etkisini araþtýrmak için hastalar <65 ve ≥65 yaþ olarak gruplandýrýldý.
BULGULAR: Ortalama yaþ 57 idi ve hastalarýn %55.20'si kadýndý. Mortalite oraný %0.50 idi. BT'de 489 (%40.30) hastada yaralanma tespit edildi. Kýrýklar en sýk görülen yaralanma tipiydi. 32 (%2.60) hastada travmatik kafa içi kanama tespit edildi. Kaburga kýrýðý olan 63 hastanýn sadece üçünde (%0.20) eþlik eden akciðer hasarý vardý. Fizik muayenenin negatif prediktif deðeri göðüs yaralanmasý için %95.80 idi. Abdominal BT çekilen 116 hastanýn hiçbirinde batýn içi yaralanma tespit edilmedi. ≥65 yaþ grubunda hastaneye yatýþ da daha yüksekti (p<0.001). Tüm ölümler (n=6) ≥65 yaþ hastalarda görüldü.
TARTIÞMA: Sonuçlarýmýz, zemin seviyesinden düþmelerin yaþlýlarda daha fazla yaralanmaya neden olarak daha fazla hastaneye yatýþ ve ölümle so-nuçlandýðýný göstermektedir. Normal fizik muayene bulgularý, zemin seviyesinden düþen, bilinci açýk, koopere ve oryante hastalarda tüm vücut BT'ye gerekliliði azaltabilir.

AMAÇ: Aksiyel bilgisayarlý tomografi (BT) kesitlerinde 24 kaburganýn tamamýnýn incelenmesi fazla vakit alabilmesinin yaný sýra günlük pratikte kosta kýrýklarý kolaylýkla gözden kaçabilir. Kostalarýn deðerlendirmesini kolaylaþtýrmak amacýyla, kostalarý iki boyutlu bir planda hýzlý bir þekilde deðerlendirilmeyi saðlayan, “Rib Unfolding” (RU) isimli bilgisayar destekli taný koyma yazýlýmý geliþtirilmiþtir. RU yazýlýmýný kýrýk tespiti için kullanmanýn; güvenilirliðini, tekrarlanabilirliðini ve hýzlandýrýcý etkisini deðerlendirmenin yaný sýra ve uygulamanýn neden olabileceði sorunlarý belirlemeyi amaçladýk. GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmada gözlemci olarak görev almayacak olan araþtýrmacýlar tarfýndan, göðüs travmasý olan 51 hastalýk örneklem oluþtu-ruldu ve örneklem içerisinde kýrýklarýn karakterizasyonu ve daðýlýmý kaydedildi. Bu hastalarýn BT görüntüleri örneklemi oluþturan radyologlar arasýnda yer almayan, 5 yýllýk (Gözlemci-A) ve 18 yýllýk (Gözlemci-B) toraks radyolojisi deneyimleri olan, iki radyolog tarafýndan kýrýklarýn varlýðý, varsa tipi (nondeplase/ deplase/ minimal deplase) ve deðerlendirme süreleri açýsýndan deðerlendirildi.
BULGULAR: 22 hastada toplam 113 kýrýk saptandý. Aksiyel BT görüntüleri için ortalama deðerlendirme süresi, gözlemci-A için 146,64 saniye ve gözlemci-B için 119,29 saniye idi. RU görüntüleri için ortalama deðerlendirme süresi, gözlemci-A için 66,44 saniye ve gözlemci-B için 32,66 saniye idi. RU yazýlýmý desteði ile gözlemci-A ve gözlemci-B’nin deðerlendirme periyotlarý arasýnda; aksiyal CT görüntü deðerlendirmesine göre istatistiksel olarak anlamlý azalma gözlendi (p<0.001). Gözlemciler arasý κ deðeri 0,638 iken, gözlemci içi sonuçlar RU ve aksiyel BT deðerlendirmelerini karþýlaþ-týrýrken orta (κ: 0,441) ve iyi (κ: 0,752) tekrarlanabilirlik gösterdi. Gözlemci-A, RU görüntülerinde %47.05 nondeplase kýrýk, %48.93 minimal deplase (≤2 mm) kýrýk ve %38.77 deplase kýrýk saptadý (p=0.009). Gözlemci-B, RU görüntülerinde %23.52 nondeplase kýrýk, %57.44 minimal deplase (≤2 mm) kýrýk ve %48.97 deplase kýrýk saptadý (p=0.045).
TARTIÞMA: RU yazýlýmý kýrýk tespitini oldukça hýzlandýrmakla beraber, düþük sensitivite, yalancý negatiflik ve kýrýðýn deplasman derecesinin düþük gösterilmesi gibi dezavantajlar göstermektedir.

AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, pediatrik popülasyonda gerçek ve ekivalan Monteggia kýrýklý çýkýklarýndaki fonksiyonel sonuçlarýmýzýn bildirilmesidir. Bunun yanýnda tedavi seçenekleri hakkýnda bir literatür incelemesi de yaptýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: 2009-2021 tarihleri arasýnda beþi cerrahi, üçü konservatif tedavi edilen hasta saptandý. Bu hastalarýn altýsý kýz çocuðu, ikisi ise erkek çocuðuydu. Tedavi anýnda ortalama yaþ 7 idi. Ortalama takip süresi 55 hafta (aralýk, 12-128) olarak bulundu. Mayo Elbow Performance Score (MEPS) ve Oxford Elbow Score (OES) sonuçlarýn deðerlendirilmesinde kullanýldý. Eklem hareket açýklýðý ve kavrama güçleri de deðerlendirildi.
BULGULAR: Bu sekiz hastada, iki Bado tip 1 ve altý Monteggia ekivalan yaralanmasý saptandý. Bado tip 1 yaralanmalar için kapalý redüksiyon ve alçýlama birincil tedavi olarak kullanýldý. Fakat bu hastalarýn birinde redislokasyon geliþmesi üzerine cerrahi tedaviye geçildi. Ayný hastada cerrahi son-rasýnda ikinci kere dislokasyon geliþmesi üzerine konservatif tedaviyle takip edildi. Üç Monteggia ekivalan yaralanma kapalý redüksiyon ve alçýlama ile komplikasyonsuz tedavi edildi. Bir hastada ulnanýn plastik deformasyonuyla beraber radius baþýnýn anterior çýkýðý vardý ve bu hastada CORA’ya uygun düzeltici ulnar osteotomi uygulandý.
TARTIÞMA: Monteggia yaralanmalarý için ana tedavi yöntemi ulnar uzunluðun geri kazanýlmasýdýr. 3 boyutlu rekonstrüksiyonlu bilateral BT görüntüleme tedaviyi hastaya göre özelleþtirmek için preoperatif planlamada kullanýlabilir. Radius baþý subluksasyonunun erken tespiti ve gereken giriþimin yapýlmasý için geç kalýnmamasý amacýyla yakýn gözlem elzemdir.

AMAÇ: Bilek güreþi sýrasýnda üst ekstremiteye büyük bir rotasyonel tork kuvveti uygulanýr. Bilek güreþi omuz, dirsek ve el bilek eklemlerinde kas ve tendon yaralanmalarý ve hatta kemik kýrýklarýna sebep olabilir. Bu çalýþmanýn amacý, bilek güreþi sonrasý tedavi þekillerini, fonksiyonel sonuçlarý ve spora dönüþ durumlarýný sunmaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: 2008-2020 yýllarý arasýnda hastanemize baþvuran hastalarýn travma mekanizmalarý, tedavi þekilleri, klinik sonuçlarý ve spora dönüþ durumlarý retrospektif olarak deðerlendirildi. Son takipte hastalarýn fonsiyonel skorlarý (DASH skoru, Constant skoru) deðerlendirildi. BULGULAR: Yaþ ortalamasý 20±6.1 (12-33) olan 18(82%) erkek, 4(%18) kadýn toplam 22 hasta çalýþmaya dahil edildi. 10 hastada humerus þaft kýrýðý, 10 hastada izole yumuþak doku yaralanmasý, 1 hastada medial epikondil kýrýðý ve 1 hastada omuz çýkýðý vardý. Hastalarýn ikisi (%10) hasta profesyonel bilek güreþçisiydi. Humerus cisim kýrýðý olan hastalarýn son kontrol (ortalama 4 yýl) DASH skorlarý ortalamasý 0.57 (0-1.7 min max) idi. Ýzole yumuþak doku yaralanmasý olan hastalarýn tümü 1 ay içinde spora döndü. Humerus cisim kýrýðý olan hastalarda spora dönüþ süresi daha uzun ve fonksiyonel skor daha düþüktü (p<0.043). Uzun dönem takipte hiçbir hastada sakatlýk tespit edilmedi. Yumuþak doku yaralanmasý olan hastalarýn kemik yaralan-masý olan hastalara göre daha fazla bilek güreþine devam ettiði görüldü (p<0.001)
TARTIÞMA: Çalýþmamýz bir saðlýk kuruluþuna bilek güreþi sonrasý herhangi bir þikayetle baþvuran hastalarýn deðerlendirildiði en geniþ hasta serisini sunmaktadýr. Bilek güreþi sadece kemik patolojileriyle sonuçlanan bir spor deðildir. Bilek güreþi sporcularýna spor sýrasýnda sakatlanabilecekleri ancak tam bir iyileþme olacaðý bilgisinin verilmesinin sporcularý rahatlatacaðý ve cesaretlendireceði düþünülebilir.

Yüksek enerjili balistik yaralanmalar çok parçalý fasiyal kýrýklara yol açabilmektedir. Bu kýrýklarýn tedavisi enfeksiyon ve sert ve yumuþak doku kaybý nedeniyle zorlayýcý olabilir. Böyle vakalar açýk redüksiyon ve internal tespit için uygun olmayabilir. Bu raporda eksternal fiksasyonun esas tedavi öncesinde cerrahi bir aþama olarak uygulandýðý 2 ateþli silah yaralanmasý vakasý sunuldu. Eksternal fiksasyon uygulamasý ile var olan enfeksiyon kontrol altýna alýnmýþ ve yumuþak dokular tamir edilmiþtir. Bu sayede rekonstrüksiyon plaklarý ve gerekli ise otojen kemik greftleme yardýmý ile oral rehabilitasyona uygun ortam saðlanmýþtýr.

Penis baþý ampütasyonu sünnetin nadir ve katastrofik bir komplikasyonudur. Ampütasyonu takiben penis baþýnýn rekonstrüksiyonu endikedir. Olgumuz, sünnetten altý ay sonra tarafýmýza baþvuran beþ yaþýndaki bir erkek çocuðun ampüte penis baþýnýn yeniden yapýlandýrýlmasý için yeni bir tekniði tarif etmektedir. Sünnetten hemen sonra bölge hastanelerinde kanama kontrolü nedeniyle opere olan hastada idrar çýkýþ deliðinin darlýðý, iþeme güçlüðü ve penis þekil bozukluðundan dolayý tarafýmýza baþvurdu. Muayenede penis 3 cm uzunluðundaydý. Ameliyata alýnan hastaya tam penil deglo-ving yapýldý. Kalan penisin distal kýsmý fibröz doku çýkarýlarak hazýrlandý. Kanama kontrolü için bölge hastanelerinde penis dorsal tarafa yerleþtirilen dartos flepleri ventral taraftan iki eþit benzer parçaya bölünerek penisin üst kýsmýnda iki yana perde þeklinde açýldý ve glanular yaka benzeri bir yapý oluþturuldu. Aðýzdan alýnan 5×3 cm bukkal mukoza getirilerek dartos flepleri üst yüzeyleri örtüldü. Bu yapý penis baþý olarak, glans þekli olarak penisin üzerine örtüldü ve spongiozumla birlikte serbestleþtirilen üretra buraya sütüre edildi. Hasta ameliyat sonrasý dönemde hiperbarik oksijen tedavisine alýndý. Hastanýn takiplerinde penis baþý benzeri kozmetik yapý gözlendi ve hastada normal idrar üroflovmetre sonuçlarý elde edildi. Bu yöntem, literatürde ilk defa kullanýlan cerrahi onarým tekniðidir. Bukkal mukozal greft ile kaplý dartos flep kullanýmý, penis boyutu uygun olduðunda amputasyon sonrasý penis baþýnýn geç rekonfigürasyonu için kabul edilebilir kozmetik ve fonksiyonel sonuçlarý olan baþarýlý ve basit bir prosedürdür.