AMAÇ: Cordycepin’in sýçan modelinde adezyonu önleyip önlemediðini araþtýrmayý amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Her biri 10’ar adet olmak üzere sýçanlar rastgele üç gruba ayrýldý. Kontrol grubu: Laparotomi ile adezyonun olmadýðýný doðruladýk. Adezyon grubu: Çekum abdomenden çýkarýldý ve kuru spanç ile peteþial hemoraji odaklarý oluþana kadar scraping yapýldý. Cordycepin grubu: Ayný cerrahi prosedür adezyon grubunda tanýmlandýðý gibi yapýldý, ancak 10 mg/kg cordycepin intraperitoneal olarak uygulandý. On beþ gün sonra sýçanlar anestezi altýnda kardiyak kan çekme yoluyla sakrifiye edildi. Daha sonra sýçanlar morfolojik ve histopatolojik olarak analiz edildi ve hydroxyproline (OH-p) ve malondialdehyde (MDA) düzeyleri ölçüldü.
BULGULAR: Makroskobik olarak adezyonun Cordycepin grubunda adezyon grubuna göre anlamlý derecede azaldýðý görüldü (p<0.01). Bununla birlikte histopatolojik düzelmede Cordycepin grubunda adezyon grubuna göre anlamlý derecede düzelme görüldü (p<0.05). Kan ve doku OH-p ve MDA düzeyleri kontrol grubuna göre adezyon grubunda daha yüksekti. Bu deðerler Cordycepin grubunda adezyon grubuna göre daha düþüktü. Malondialdehit seviyesi Cordycepin grubunda adezyon grubuna göre istatistiksel olarak anlamlý derecede düþüktü (kan p<0.05, doku p<0.01). Buna karþýlýk yalnýzca doku OH-p düzeyi adezyon grubuna göre Cordycepin grubunda istatistiksel olarak anlamlý derecede düþüktü (p<0.05). Adezyon ve Cordycepin grubunda birer sýçan ameliyat sonrasý kaybedildi.
TARTIÞMA: Cordycepin sýçan abrazyon modelinde adezyonu etkili olarak azalttýðýný tespit ettik. Bu yüzden bu ajan ameliyat sonrasý adezyonu önlemek için deðerli olabilir.

AMAÇ: Þok, böbrek transplantasyonu, kýsmi nefrektomi, kardiyopulmoner baypas, sepsis gibi çeþitli klinik durumlarda ortaya çýkabilen iskemi reperfüzyon (ÝR) hasarý hastada ciddi organ yetersizliklerine neden olabilmektedir. Ýskemi reperfüzyon hasarýný azaltmak amacýyla kullanýlan yöntemlerden bazýlarý uzak iskemik ön koþullama (UÝÖK) ve farmakolojik koþullamadýr. Bu çalýþmanýn amacý; sýçan renal ÝR modelinde tek taraflý arka ekstremiteye uygulanacak UÝÖK ile farmakolojik koþullama olarak deksmedetomidin kullanýmýnýn etkilerinin karþýlaþtýrýlmasýdýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Dokuz Eylül Üniversitesi Týp Fakültesi Hayvan Deneyleri Yerel Etik Kurulu onayý alýndýktan sonra aðýrlýklarý 250–300 g arasýnda deðiþen 28 adet erkek Wistar albino sýçan her birinde yediþer denek olacak þekilde dört gruba ayrýldý. Tüm gruplara genel anestezi altýnda laparotomi uygulandý ve sol renal pedikül diseke edildi. Grup I (Sham, n=7): Laparatomi sonrasý sol renal pedikül diseke edilip baþka bir giriþim yapýlmadan sýçanlar anestezi altýnda bekletildi. Grup II (ÝR, n=7): Laparotomi sonrasýnda sol böbreðe 45 dakika total iskemi sonrasý dört saat reperfüzyon uygulandý. Grup III (ÝR+ Deksmedetomidin, n=7): Laparotomi sonrasýnda sol böbreðe Ýskemi uygulanýrken reperfüzyonun beþinci dakikasýnda 100 µg/kg deksmedetomidin intraperitoneal verildi. Grup IV (UÝÖK+ÝR, n=7): Anestezi altýnda sol arka bacaða üç döngü 10 dakika iskemi ve 10 dakika reperfüzyon uygulananarak beþ dakika sonra sol böbrekte ÝR oluþturuldu. Tüm gruplarda ratlarýn anestezi süresi eþit tutuldu, histomorfolojik deðerlendirme için sol böbrek çýkarýldýktan sonra sýçanlar sakrifiye edildi.
BULGULAR: Böbrek histomorfolojik hasar toplam skoru Sham grubunda diðer gruplara göre anlamlý olarak düþük bulundu (p<0.01). Ýskemi reperfüzyon grubundaki histomorfolojik hasar toplam skorlarý ÝR+deksmedetomidin ve UÝÖK+ÝR gruplarýndan anlamlý olarak yüksek saptandý (p<0.01). Deksmedetomidin ve UÝÖK gruplarýnýn hasar skorlarý karþýlaþtýrýldýðýnda anlamlý bir fark saptanmadý (p=0.89).
TARTIÞMA: Bu deneysel çalýþmada, sýçan renal ÝR modelinde deksmedetomidin ve UÝÖK’nin ÝR hasarýný histomorfolojik olarak anlamlý düzeyde azalttýðý saptanýrken, ÝR+deksmedetomidin ve UÝÖK+ÝR gruplarý arasýnda anlamlý bir fark bulunmadý.

AMAÇ: Bu çalýþma, sýçanlarda oluþturulan kontrolsüz hemorajik þok (HÞ) modelinde, soðuk sývý resüsitasyonunun yaþam süresi, kanama miktarý, kanama hýzý, hemodinami, hipotermi, koagülopati, asit-baz dengesi, hematokrit, laktat ve baz defisit üzerine etkilerini, ýlýk sývý resüsitasyonunun etkileriyle karþýlaþtýrmak için planlandý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmada ketamin ve ksilazinle anestezi altýna alýnan 29 sýçanýn dalaðýnda, vasküler ve parankim yaralanmasý ile HÞ modeli oluþturuldu. Hemorajik þokun 30. dakikasýnda, sýçanlara randomize olarak, 14.5 ml/kg dozunda %0.9 NaCl solüsyonu, 24 ºC sýcaklýkta (Grup 1, n=9) ve 4 ºC sýcaklýkta (Grup 2, n=10) 20 dakika süreyle intravenöz infüze edildi. Grup 1 ve 2’nin tedavi etkinliði, sývý tedavisi uygulanmayan grupla (Grup 3, n=10) karþýlaþtýrýldý. Ýstatistiksel olarak veriler, ortalama±standart sapma olarak hesaplandý. Ýstatistiksel analiz için SPSS for Windows 15.0 programý, Bonferroni düzeltmeli Mann-Whitney U-testi ve Kaplan-Meier prosedürü kullanýldý. P≤0.05 olduðunda, istatistiksel olarak anlamlý kabul edildi.
BULGULAR: Soðuk sývý resüsitasyonu kanama miktarýný, kanama hýzýný, asidozu, hipotermiyi, laktatý, baz defisitini artýrarak ve de kan basýncýný, hematokriti düþürerek yaþam süresini kýsaltmýþtýr.
TARTIÞMA: Travmada sývý resüsitasyonu ile ilgili olarak; hangi sývýnýn, hangi sýcaklýkta, hangi miktarda ve ne kadar sürede verileceðini inceleyen birçok deneysel ve klinik çalýþmalarýn planlanmasýna büyük ihtiyaç olduðu deðerlendirilmiþtir.

AMAÇ: Septik hastalarda sývý yanýtýný tahmin etmek için volüm durumunun hýzlý, doðru ve tekrarlanabilir olarak deðerlendirilmesi çok önemlidir. Spontan soluyan septik hastalarda sývý yanýtýnýn tahmininde inferiyor vena kava kollapsibilite indeksine (IVC-CI) ek olarak internal jugular ven kollapsibilite indeksinin (IJV-CI) etkinliðini araþtýrmayý amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Sonografik inceleme üç aþamada gerçekleþtirildi. USCOM (Ultrasonic Cardiac Output Monitor) sistemiyle hemodinamik verilerle birlikte IVC-CI ve IJV-CI ölçümleri birinci aþamada yarý oturur pozisyonda, ikinci aþamada pasif bacak kaldýrma sonrasýnda (PBK) ve üçüncü aþamada yeniden yarý oturur pozisyona getirildikten sonra ölçüldü. Sývý yanýtý PBK sonrasý kardiyak indeksdeki (CI) deðiþiklikle deðerlendirildi. Hastalar retrospektif olarak iki gruba ayrýldý: PBK sonrasý ΔCI ≥%15 olanlar sývý yanýtlý (R), ΔCI <%15 sývý yanýtsýz olarak kabul edildi.
BULGULAR: Mekanik ventilatör desteði almayan 44 sepsis tanýlý hastada (ortalama yaþ 54.6±16.1 yýl) toplam 132 çift IVK ve IJV kollabsibilite indeksi ölçümü yapýldý. Bu hastalardan 23’ü (%52.2) yanýt alýnan (R) olarak kabul edildi. Sývý yanýtý alýnan hastalarýn IJV-CI ve IVC-CI deðerleri sývý yanýtsýz hastalara göre daha yüksekti (p<0.001). Ýnternal jugular ven kollapsibilite indeksi deðeri %36 yüksek olmasý %78 duyarlýlýk ve %85 özgüllük ile sývý yanýtlýlýðýný tahmin edebilmektedir. Venöz çap ölçümleri için gereken zaman IJV-CI (30 sn), IVC-CI (77.5 sn) karþýlaþtýrýldýðýnda IJV ölçüm süresi anlamlý olarak kýsa bulundu (p<0.001).
TARTIÞMA: Mekanik ventilasyon desteði almayan septik hastalarda sývý yanýtýnýn tahmininde IJV-CI kolay uygulanabilen, invaziv olmayan bir parametredir, IVC-CI yerine kullanýlabilir.

AMAÇ: Akut mezenter iskemi (AMÝ), tanýsý geç konan ve mortalitesi oldukça yüksek bir hastalýktýr. Mannheim peritonit indeksi (MPÝ) ve trombosit/lenfosit (T/L) oranýnýn akut mezenter iskeminin prognozu üzerine etkisini araþtýrmak.
GEREÇ VE YÖNTEM: Akut mezenter iskemi tanýsý konan 34 hastanýn dosyalarý, Eylül 2014–Nisan 2016 tarihleri arasýnda geriye dönük olarak tarandý. Hastalar hayatýný kaybeden ve kaybetmeyen diye iki gruba ayrýldý. Hastalarýn MPÝ ve T/L oranlarý, demografik verileri, yatýþ süreleri kaydedilip karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Hastalarýn 19’u erkek (%55.9), 15’i kadýn (%44.1) olarak saptandý. Toplam 15 hasta hayatýný kaybederken (%44.1),19 hasta (%55.9) saðlýklý taburcu edildi. Mannheim periton indekslerine bakýldýðýnda ise hayatýný kaybeden hastalarda ortalama deðer 21.13±7.55 bulunurken, hayatýný kaybetmeyen hastalarda 16.00±5.24 olarak saptandý (p=0.026). Trombosit/lenfosit oranlarýna bakýldýðýnda hayatýný kaybetmeyen grupta 288.48±233.01 saptanýrken hayatýný kaybeden grupta ise 373.82±389.62 olarak bulundu (p=0.045).
TARTIÞMA: Akut mezenter iskemi tablosunda, prognozu ön görmede MPÝ ve T/L oranlarý basit ve güvenilir yöntemlerdir.

AMAÇ: Özofagusta takýlý kalan disk piller yüksek morbidite ve mortalite riskine sahiptir. Bu çalýþmada, kliniðimizde özofagus yerleþimli disk pil nedeniyle tedavi edilen hastalar sunuldu, erken taný ve tedavinin önemi vurgulandý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Ocak 2010–Mayýs 2015 tarihleri arasýnda yabancý cisim yutma nedeniyle baþvuran hastalar geriye dönük olarak incelendi. Özofagusta takýlý kalan piller çalýþmaya dahil edildi. Hastalar yaþ, cinsiyet, baþvuru süresi, baþvuru semptomlarý, pilin yerleþim ve boyutu, uygulanan tedavi ve seyir açýsýndan incelendi.
BULGULAR: Yabancý cisim yutma ile baþvuran 1891 olgunun 71’inde yabancý cisim özofagusta yerleþimliydi. Yetmiþ bir özefageal yabancý cismin sekizi disk pildi (%11.2). Ortalama yaþ 1.7 yýl idi. Baþvuru süresi beþ olguda ilk altý saat, iki olguda 24 saat sonra, bir olguda bir ay sonra idi. Bir hasta dýþýnda hastalarýn tümünde yabancý cisim yutma öyküsü vardý. Tüm hastalarda pil endoskopik yolla çýkartýldý. Üç hastada dilatasyonlara yanýt veren özofageal striktür geliþti.
TARTIÞMA: Özofagusta takýlý kalan disk piller acil olarak tanýnýp çýkartýlmalýdýr. Uzun süren solunum ve gastrointestinal sistem semptomlarý olan hastalarýn ayýrýcý tanýsýnda özofageal yerleþimli disk pil akýlda tutulmalýdýr.

AMAÇ: Mikrocerrahideki cerrahi ve teknik ilerlemelere raðmen halen parmak amputasyonlarýnýn replantasyonu sonrasýnda tatminkar sonuçlar elde etmek zordur ve baþarý oranlarýný belirleyen birçok faktör mevcuttur. Bu yazýda, replantasyonun baþarýsýný deðiþtirebilecek faktörleri tartýþmak amaçlandý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Altmýþ hastada uygulanan 85 parmak replantasyonunun geriye dönük analizi yapýldý. Revaskülarizasyonlar ve metakarpofalangeal eklemin proksimalindeki replantasyonlar çalýþma dýþý býrakýldý. Hastalarýn demografik özellikleri, yaralanma yeri, yaralanma mekanizmasý, amputasyon seviyesi ve baþarý oranlarý deðerlendirildi.
BULGULAR: Ortalama yaþlarý 31 olan 53 erkek ve yedi kadýn hasta çalýþmaya dahil edildi. Ýþaret parmaðý en sýk replante edilen parmaktý (%27). Sol el en sýk etkilenen taraftý (%62). Yaralanma mekanizmasý, replante edilen parmaklarýn %56’sýnda ezilme, %23’ünde giyotin tip, %21’inde ise avülziyondu. Baþarý oranlarý giyotin, ezilme ve avülziyon tipi yaralanmalarda sýrasýyla %81, %53 ve %36 olarak bulundu.
TARTIÞMA: Sonuç olarak, replantasyonlarýn baþarý oranlarýný belirlemede yaralanma tipi ve kiþisel deðiþkenler oldukça önemlidir. Replantasyon cerrahisinin sonuçlarýna etki edebilecek deðiþkenler hakkýnda bilgi sahibi olmak, hasta ve yakýnlarýný doðru bilgilendirme konusunda el cerrahlarýnýn yanýnda acil cerrahi hizmeti veren hekimler için de oldukça yönlendirici olacaktýr.

AMAÇ: Bu çalýþmada çocuklardaki apandisit ile iskemi modifiye albümin (ÝMA), C-reaktif protein (CRP), eritrosit sedimentasyon hýzý (ESR), beyaz küre sayýsý (WBC), nötrofil lenfosit oraný (NLR), platelet lenfosit oraný (PLR) ve ortalama platelet hacmi (MPV) arasýndaki iliþkinin ortaya konulmasý amaçlandý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmaya Mayýs 2015 ve Kasým 2015 tarihleri arasýnda hastanemize baþvuran toplam 63 olgu dahil edildi, bunlarýn 30’u apandisit olgusu ve 33’ü saðlýklý kontrol olgu idi. Gruplar yaþ ve cinsiyet açýsýndan benzerdi.
BULGULAR: Apandisitli hastalarda ÝMA, CRP, ESR, WBC, MPV, NLR ve PLR deðerlerinin ölçüldüðü ROC eðrisinin deðerlendirilmesinde, en yüksek eðri altýnda kalan alan (EAA) ÝMA’da (EAA: 0.991) tespit edilirken, onu takip eden EAA deðerleri NLR (EAA: 0.946), CRP (EAA: 0.808), PLR (EAA: 0.779), ESR (EAA: 0.767), WBC (EAA: 0.749) ve MPV (EAA: 0.583) idi.
TARTIÞMA: Bu amaçla apandisit tanýsýnda sýkça kullanýlan yüksek WBC ve CRP düzeyi, sað alt kadran aðrýsý ve USG sonuçlarýna ek olarak NLR, PLR, ÝMA ve ESR deðerlerinin de tanýda kullanýlmasýnýn faydalý olacaðý kanaatindeyiz.

AMAÇ: Travmatik ölümler Dünya Saðlýk Örgütü’nün baþlýca ölüm sebepleri listesinde en üst sýralarda yer almaktadýr ve bu ölümlerde mortaliteyi en fazla etkileyen faktörlerden birisi travmanýn þiddetidir. Travma hastalarýnda týbbi giriþimler sýrasýnda kimi yaralanmalar atlanabilmekte ve bu durum týbbi uygulama hatasý iddialarýnýn doðmasýna neden olabilmektedir. Bu çalýþmanýn amacý, travma skorlama sistemlerinin saðlayacaðý yararý ortaya çýkarak týbbi uygulama hatasý iddiasý olan olgularýn deðerlendirilmesine yeni bir bakýþ açýsý getirmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Olgulara Adli Týp Kurumu Genel Kurulu’nda 2010–2013 yýllarý arasýnda görüþülerek karara baðlanmýþ dosyalar taranarak ulaþýldý. Týbbi uygulama hatasý olan hekimin týbbi kayýtlarý, otopsi ya da son klinik deðerlendirme bulgularý göz önüne alýnarak her birisi için ayrý ayrý yaralanma aðýrlýk sorularý hesaplanarak karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: 2010–2013 yýllarý arasýnda 263 týbbi uygulama hatasý iddiasý dosyasý tartýþýlarak karara baðlanmýþtýr. Bunlardan 25’i hastanýn ölümüyle sonuçlanmýþ olgulardýr. Bu 25 olguda 34 hekim hakkýnda týbbi uygulama hatasý ile iddiasý ortaya atýþmýþtýr. Kurul 12 olguda 14 hekimin týbbi uygulama hatasý olduðu yönünde karar vermiþtir. Hakkýnda iddia olan hekimin tuttuðu týbbi kayýtlarda saptayabilmiþ olduðu travma bulgularý ile otopsi ya da son klinik deðerlendirmede saptanan tüm bulgulara ait Yaralanma Aðýrlýk Skoru ve Yeni-Yaralanma Aðýrlýk Skoru hesaplanarak atlanmýþ ya da gözden kaçýrýlmýþ yaralanmalarýn ölüm üzerindeki etkisi ortaya konabilecektir.
TARTIÞMA: Týbbi uygulama hatasý iddiasý bulunan olgularda travma skorlarýnýn hesaplanmasý tüm dallardan týbbi bilirkiþilikle görevlendirilmiþ uzmanlara ve ayrýca hakimlere, atlanmýþ ya da gözden kaçýrýlmýþ yaralanmalarýn etkilerinin ortaya çýkarýlmasýnda ve hekimin sorumluluðunun yorumlanmasýnda ve olgunun uygulama hatasý olmasaydý yaþayabilme ihtimalinin belirlenmesinde yardýmcý olacaktýr. Tek baþýna karar verdirici bir ölçüt olarak deðil diðer tüm bulgularý destekleyici bir araç olarak kullanýlabilecektir.

AMAÇ: Asetabulum kýrýklarý sonrasý erken Total Kalça Protezi (TKP) uygulamasýnýn fonksiyonel ve klinik sonuçlarýnýn deðerlendirilmesi amaçlandý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Ocak 2008–Ekim 2013 tarihleri arasýnda asetabulum kýrýðý tanýsýyla erken total kalça protezi uygulanan 17 hastanýn klinik ve radyolojik sonuçlarý deðerlendirildi. On dördü erkek, üçü kadýn olmak üzere, ortalama yaþlarý 52 (29–80) idi. Hastalarýn ortalama takip süresi 48.2 aydýr (24 ay–70 ay). Hastalarýn travmalarý ile operasyonlarý arasýndaki ortalama süre 13 gündür (2 gün–21 gün).
BULGULAR: Hastalarýn fonksiyonel sonuçlarý Harris kalça skoru ile deðerlendirildi. Ortalama Harris kalça skoru 89.6 (70–100) olarak bulundu. On üç (%76) hastada ise mükemmel ve iyi olarak bulundu. On hastanýn yedisi travmadan önce çalýþtýklarý iþe geri döndü. Ortalama iþe dönüþ süresi ise 7.2 ay (1.5 ay–24 ay) idi. Komplikasyon olarak kýsalýk, enfeksiyon, dislokasyon ve heterotopik ossifikasyon görüldü. Enfeksiyon ve dislokasyon nedeniyle iki hastaya revizyon uygulandý. Dokuz (%52.9) hastada Brooker sýnýflamasýna göre heterotopik ossifikasyon tespit edildi.
TARTIÞMA: Asetabulum kýrýklarýndan sonra doðru endikasyon ve doðru hasta seçimi ile yapýlan erken TKP ile aðrýsýz ve fonksiyonel bir kalça eklemi elde edilirken, erken mobilizasyon, erken iþe dönüþ ve tekrar operasyon riskinde azalma avantajlarý olduðu anlaþýlmýþtýr ve kafa travmasý, yüksek enerjili travma ya da ek kas iskelet sistemi yaralanmasýndan biri veya daha fazlasý olan hastalarda heterotopik ossifikasyon profilaksisi akýlda tutulmalýdýr.

AMAÇ: Çalýþmamýzýn amacý, intramedüller çivi ile tedavi edilen fibula kýrýðýnýn eþlik etmediði tibia diafiz kýrýklarý ile fibula kýrýðýnýn eþlik ettiði ayný tip tibia diafiz kýrýklarýnýn cerrahi süre, kaynamama, yanlýþ kaynama ve iyileþme oranlarýný karþýlaþtýrmaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: 2010–2013 yýllarý arasýnda tibia diafiz kýrýðý tanýsý konulan ve intramedüller çivi ile tedavi edilen 254 hasta geriye dönük olarak incelendi. Çalýþma kriterlerine uyan hastalar iki gruba ayrýldý. Her iki gruptaki hastalar, cerrahi öncesi geçen süre, cerrahi turnike zamaný, kaynama zamanlarý ve son kontrollerindeki tibia varus, valgus, rekurvatum ve antekurvatum deformiteleri açýsýndan karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Her iki grup arasýnda cerrahi öncesi geçen süre, cerrahi turnike zamaný, kaynama zamanlarý ve son kontrollerindeki tibia varus, valgus, rekurvatum ve antekurvatum deformiteleri açýsýndan istatistiksel olarak anlamlý fark tespit edilmedi.
TARTIÞMA: Ýntramedüller çivi ile tedavi edilen tibia diafizer kýrýklarýnda fibulanýn saðlam olmasý redüksiyon kaybý, kaynamama, yanlýþ kaynama, ve iyileþme oranlarý bakýmýndan bir dezavantaj deðildir.

Visseral arter anevrizmalarý (VAA) vasküler patolojiler arasýnda çok nadir görülmektedir. Otopsi çalýþmalarýnda görülme sýklýðý %0.1–%0.2 arasýnda deðiþmektedir. Çoðu olguda semptomsuzdurlar ve komplikasyonlarý sonucu taný alýrlar ya da baþka nedenle yapýlan görüntülemeler sýrasýnda insidental olarak saptanýrlar. Visseral arter anevrizmalarý arasýnda süperiyor mezenterik arter (SMA) uç dal anevrizmalarý %3 oranýnda görülmektedir. Anevrizma rüptürü sonucu intra ve/veya ekstraperitoneal kanamalar hayatý tehdit etmekte ve acil müdahale gerektirmektedir. Bu nedenle taný konulduktan sonra hýzlý bir þeklide cerrahi ya da endovasküler giriþim ile tedavi edilmeleri gerekmektedir. Bu yazýda, karýn aðrýsý, bulantý, kusma nedeni ile baþvuran ve görüntülemelerinde ileokolik arterde anevrizma saptanýp endovasküler giriþim planlandýðý ve hastanede yatýþ sýrasýnda rüptüre olan, acil cerrahi giriþim uygulanan olguyu sunmayý ve literatür taramasý yapmayý amaçladýk.

Ýlaç baðýmlýlýðý önemli bir sosyal ve týbbi sorundur. Uyuþturucu madde kaçakçýlýðýnda “vücutta depolama” yöntemi sýklýkla kullanýlmaktadýr. Uyuþturucu madde küçük plastik paketler halinde hazýrlandýktan sonra yutulur ya da rektum, vajina gibi doðal vücut kavitelerine yerleþtirilir. Diðer benzer bir durum da uyuþturucu madde paketinin polis baskýný sýrasýnda tutuklanmamak için istemli yutulmasýdýr. Biz burada eroin içeren bir paket yutan ve endoskopik olarak tedavi edilen bir olguyu sunduk. “Vücut Depolayýcýlarý”nýn yuttuðu uyuþturucu paketlerinin tedavisinde, uygun olgularda üst gastrointestinal endoskopi güvenli bir alternatif yöntemdir.