AMAÇ: Kýsa baðýrsak sendromu (SBS) ince baðýrsaklarýn uzunluðunun azalmasýna baðlý vücut için gerekli olan sývý veya besinlerin emilim eksikliðine yol açan mortalitesi ve morbiditesi yüksek klinik durumdur. Glutamin ise baðýrsak mukoza hücrelerinin beslenmesini ve proliferasyonunu artýran bir proteindir. Bu çalýþmanýn temel amacý SBS geliþen ratlarda Glutaminin intestinal neomucosa oluþumu üzerine olan etkisini araþtýrmaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: On altý wistar-Hannover sýçan üzerinde ileumun mukozal yüzeyi ile parietalperiton yüzeyinin (karýn duvarýna yapýþýk) arasýnda enteroperitoneal anastomoz yapýldýktan sonra rastgele iki eþit gruba bölündü. Grup 1 (kontrol grubu), Salin ile tedavi edilirken grup 2 Glutamin ile tedavi edildi. On dört gün sonra tüm sýçanlara ötenazi uygulandý ve kan alýndý. Eþ zamanlý olarak anastomoz parçasýnýn en blok rezeksiyonu yapýlarak neomukoza oluþumu yönü ile histopatolojik inceleme yapýldý. Glutaminin anastomoz üzerine olan etkileri mikroskobik ve biyokimyasal analizler yapýlmak sureti ile belirlendi.
BULGULAR: Biyokimyasal analizler serumda oksidan (MDA ve 8-OHdG), antioksidan (SOD ve GPx) parametrelerin ölçümü ile yapýldý. Kontrol grubu ve Glutamin verilen grubun antioksidan deðerlerinin biyokimyasal deðerlendirme sonuçlarýna göre Glutamin verilen sýçanlarda serum anti-oksidan seviyesi (SOD ve GPx aktivitesi) kontrol grubuna göre anlamlý ölçüde yüksek (p<0.05) iken oksidatif hasarýn (MDA ve 8-OHdG) kontrol grubuna göre düþük olduðu (p<0.05) gözlendi. Neomukoza oluþumu yönü ile yapýlan histolojik deðerlendirme sonucunda ise Glutamin verilen grupta neomukoza oluþumu sayýca fazla olmasýna raðmen kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlý çýkmamýþtýr (p=0.315).
TARTIÞMA: Kýsa baðýrsak sendromu geliþen hastalarda Glutamin kullanýmý neomukoza oluþumunu artýrarak yüzey emilimini artýrabilir. Ancak bunun yeterince güçlü klinik deneylerle belirlenmesi gerekiyor.

AMAÇ: Hepatopankreatobiliyer cerrahi ile uðraþan cerrahlarýn en korkulan komplikasyonlarýndan biri hepatik arter (HA) yaralanmalarýdýr. Bu çalýþmada, ciddi morbidite ve mortalite riski olan HA yaralanmalarýnýn (laserasyon, transseksiyon, ligasyon ve rezeksiyon) yönetiminde son yýllarda geliþen yaklaþýmlarýn, klinik deneyimlerimiz ýþýðýnda incelenmesi amaçlandý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Hastanemizde son 10 yýlda, hepatopankreatobiliyer patoloji nedeniyle opere edilen 615 hastanýn dosyalarý geriye dönük olarak incelendi.
BULGULAR: Toplam 13 HA travmasý tespit edildi, bunlardan sekzinde HA yaralanmasý vardý ve beþinde HA rezeksiyonu planlandý. Ameliyat sonrasý takip döneminde karaciðer apsesi, anastomoz kaçaðý ve geç biliyer darlýk tespit edildi.
TARTIÞMA: Hepatik arter yaralanmasý veya ligasyonuna baðlý komplikasyonlar ve ölümler günümüzde daha az yaygýndýr. Hemodinamik olarak stabil olmayan, sarýlýk, kolanjit ve sepsisli hastalarda komplikasyon riski artar. Ameliyat öncesi radyolojik deðerlendirmedeki varyasyonlarýn ortaya çýkarýlmasý ve uygun yaklaþým planýnýn belirlenmesi riskleri azaltacaktýr. HA yaralanmasý saptanan durumlarda primer anastomoz, arter transpozisyonlarý veya greftlerle arteriyel akým devamlýlýðý saðlanmaya çalýþýlmalýdýr.

AMAÇ: Peptik ülser perforasyonu (PUP), akut karýn nedenlerinden biridir, bu durumun insidansý tüm abdominal acillerin %5’idir. PUP sonrasý morbidite ve mortalite için çok sayýda prognostik faktör bildirilmiþtir, bu çalýþma PUP’lu hastalarda mortalite ve morbiditeyi etkileyen faktörleri analiz etmeye çalýþmaktadýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Ocak 2008–Ocak 2018 tarihleri arasýnda kliniðimizde PUP nedeniyle opere edilen hastalarýn týbbi kayýtlarý geriye dönük olarak incelendi. Bu çalýþmaya toplam 318 hasta dahil edildi. Hastalar geriye dönük olarak yaþ, cinsiyet, komorbidite, ASA skoru, biyokimyasal, hematolojik parametreler, komplikasyonlar ve mortalite açýsýndan incelendi. Morbidite ve mortaliteyi etkileyen risk faktörleri de deðerlendirildi. BULGULAR: Çalýþma popülasyonu 318 hastadan oluþmaktaydý ve hastalarýn yaþ ortalamasý 41.30±19.37 (min-maks: 16–89) idi. Çalýþmada 271 (%85.22) hasta erkek, 47 (%14.78) kadýn ve erkek/kadýn oraný 5.76 idi. Morbidite belirteçlerinin analizinde, yaþ ≥60, (p<0.001); perforasyon-cerrahi aralýðý >24 saat (p<0.001); pürülan intraperitoneal kontaminasyon (p<0.001); ameliyat öncesi böbrek yetersizliði (p<0.001); duodenal perforasyon (p<0.001); ameliyat öncesi þok (p<0.001) ve ASA skoru >III (p<0.0001) istatistiksel olarak anlamlý bulundu. Cinsiyet istatistiksel olarak anlamlý bulunmadý (p=0.672). Ameliyat sonrasý dönemde 318 hastanýn 15’inde (%4.71) mortalite geliþti. Çok deðiþkenli analizde yaþ ≥60, (p<0.001); perforasyon-cerrahi aralýðý >24 saat (p<0.001); pürülan intraperitoneal kontaminasyon (p<0.001); ameliyat öncesi böbrek yetersizliði (p<0.001); duodenal perforasyon (p<0.001) ve ameliyat öncesi þok (p<0.001) ameliyat sonrasý mortalitenin baðýmsýz öngörücüleri olarak bulundu. TARTIÞMA: Çalýþmamýzda; yaþ ≥60, perforasyon-ameliyat aralýðý >24 saat, pürülan intraperitoneal kontaminasyon, ameliyat öncesi böbrek yetersizliði, duodenal perforasyon, ameliyat sonrasý dönemde ameliyat öncesi þok ve yoðun bakým ünitesi ameliyat sonrasý morbidite ve mortalitenin baðýmsýz öngördürücüleri olarak bulundu. Kapsamlý bir klinik deðerlendirme, yeterli sývý resüsitasyonu, uygun antibiyotik tedavisinin baþlatýlmasý ve cerrahiye erken eriþim, PUP’ta morbidite ve mortalite riskini en aza indirebilir.

AMAÇ: Feokromasitoma eksizyon cerrahisinin anestezi yönetimi ciddi hemodinamik dalgalanmalarla iliþkilidir. Bu çalýþmanýn amacý, feokromasitomada magnezyum-deksmedetomidin ile tedavi edilen grup ile geleneksel grup arasýnda sodyum nitroprussid uygulamasý gerektiren hipertansif kriz sayýsýný karþýlaþtýrmaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu geriye dönük kohort çalýþmasý, 2011–2020 yýllarý arasýnda feokromasitoma ameliyatý geçiren hastalarý içermektedir. Hastalar iki gruba ayrýldý: 1- Geleneksel grup (GC); 2011–2015 yýllarý arasýnda standart anesteziyoloji hazýrlýðý ile ameliyat edilen ve perioperatif ek ilaç almayan hastalarý içeriyordu. 2-Magnezyum-deksmedetomidin tedavi grubu (GMD); 2015–2020 yýllarý arasýnda ameliyat edilen ameliyattan bir hafta önce günde oral 300 mg Magnezyum ve intraoperatif olarak magnezyum-deksmedetomidin infüzyonu alan hastalardan oluþuyordu. Ameliyat boyunca kan basýncý, kalp atým hýzý ve sodyum nitroprussid gereksinimi, demografik ve operatif veriler kaydedildi. Hipertansif kriz sistolik kan basýncý >180 mmHg, taþikardi ise kalp atým hýzý >110 atým olarak tanýmlandý.
BULGULAR: Toplam 108 hastanýn dökümanlarýndan 78 hastanýn verileri analiz edildi (GC’de 38, GMD’de 40 hasta). Sodyum nitroprussid gereksinimi GC’de (%39.5) GMD’ye (%7.5) göre anlamlý derecede yüksekti (p=0.001). Tümör manipülasyonu dönemindeki sistolik kan basýnçlarý, GC’de 10., 15., 20., 25., 30. ve 35. dakikalarda GMD’ye göre istatistiksel olarak daha yüksekti. Tümör manipülasyon periyodunun 10. ve 15. dakikalarýnda kalp atým hýzý deðerleri GC’de GMD’ye göre anlamlý derecede yüksekti (p<0.05).
TARTIÞMA: Magnezyum-deksmedetomidin kombinasyonu, feokromasitomanýn perioperatif yönetiminde vazodilatatör gereksinimini azaltmak için alternatif bir tedavi gibi görünmektedir.

AMAÇ: Dalak, künt travma nedeniyle yaygýn olarak yaralanan bir batýn içi organdýr. Künt dalak yaralanmasý vakalarýnda sýklýkla acil tedavi gerekir. Bu çalýþma, künt dalak yaralanmasý olan hastalarýn tedavisinde travma merkezleri kurulmasýnýn prognostik etkisini araþtýrmayý amaçlamýþtýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: 2012–2019 yýllarý arasýnda dalakta künt yaralanma nedeniyle merkezimizi ziyaret eden 235 hastayý geriye dönük olarak inceledik. Çalýþma süresi iki gruba ayrýldý: Ocak 2012–Eylül 2015 arasý travma merkezi öncesi dönem (TÖD) ve Eylül 2015–Aralýk 2019 arasý travma merkezi dönemi (TMD). Her bir dönemde, üç tedavi grubu mevcuttu: Cerrahi grup, embolizasyon grubu ve konservatif tedavi grubu. Birincil sonuç mortalite idi; ikincil sonuçlar ise, yaralanma þiddeti skoru (ISS) ve kýsaltýlmýþ yaralanma ölçeði puaný gibi hasta özellikleri, baþvurudan müdahaleye kadar geçen süre (hem cerrahi hem de anjiyografi embolizasyonu) ve dalak koruyucu cerrahi oraný idi.
BULGULAR: Konservatif tedavi grubunda TMD’de Hb ve Hct deðerleri, TÖD’ye göre nispeten düþüktü (sýrasýyla, p=0.007, p=0.008). TMD’de yoðun bakýma yatýþ oraný nispeten yüksekti (%72.9’a karþý %90.6, p=0.031). TMD’de yaralanma þiddeti skoru (ISS) nispeten düþüktü (18’e karþý 17, p=0.001). Cerrahi grubunda, hasta kabulünden sonra ameliyathaneye transfer için geçen süre TMP’de büyük ölçüde azalmýþtýr (151 dakikaya karþý 107 dakika, p=0.028). Embolizasyon grubunda hastanýn yaþý ve SBP, TÖD’de TMD’ye göre daha düþüktü (sýrasýyla p=0.003, p=0.049); TÖD’de üç hastaya CPR ile embolizasyon uygulanmýþ, TMD’de ise hiçbir hastaya CPR uygulanmamýþtý. TÖD’de üç ölüm mevcuttu; TMD’de hiç ölüm gerçekleþmemiþti (p=0.05).
TARTIÞMA: Bir travma merkezinin kurulmasý, künt dalak yaralanmasý olan ve üç tedaviden birini alan hastalarýn tedavi kalitesinde ve prognozunda iyileþmelere yol açmýþtýr.

AMAÇ: Safra kesesi hastalýklarý geliþmiþ ülkelerde nüfusun yaklaþýk %20’sini etkileyen önemli bir saðlýk sorunudur. Akut kolesistit, safra taþý hastalýðýnýn en yaygýn komplikasyonudur ve tipik olarak semptomatik safra taþý öyküsü olan hastalarda geliþir. Çalýþmamýzýn amacý kolay uygulanabilen, hýzlý sonuç veren ve enflamatuvar olaylarla iliþkisi olduðu düþünülen bir belirteç olan nesfatin-1’in; akut kolesistitin tanýsýnda ve evrelendirilmesinde kullanýlabilirliðini deðerlendirmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmaya Ýstanbul Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi’ne 01.07.2020 ile 01.12.2020 tarihleri arasýnda akut kolesistit ile baþvuran ve hastaneye yatýrýlarak tedavi gören hastalar alýndý. Hastalar rutin kan incelemeleri ve görüntüleme yöntemleri baz alýnarak yapýlan Tokyo Guidelines 2018 sýnýflamasýna göre hafif, orta ve aðýr þiddette kolesistit olarak üç ana gruba ayrýldý. Çalýþmaya dahil edilen tüm hastalardan yatýþ sonrasý 24 saat içinde kan alýnarak kanda lökosit, nötrofil, lenfosit, nötrofil/lenfosit ve nesfatin-1 seviyeleri ölçüldü.
BULGULAR: Her grupta en az 15 kiþi olmak üzere saðlýklý gönüllüler, hafif kolesisit, orta kolesistit ve aðýr kolesistit olarak toplam 61 gönüllü çalýþmaya dahil edildi. Çalýþmaya katýlanlarýn ortalama yaþý 58.11±19.76 yýl, kadýn oraný yüzde 47.54 ve erkek oraný 52.46 idi. Çalýþmada hasta gruplarýndaki nesfatin-1 deðerleri kontrol grubuna göre düþük saptanmýþtýr. Alt grup analizlerinde orta hasta grubundaki nesfatin-1 deðerleri kontrol grubuna göre anlamlý olarak daha düþük bulunmuþtur; ancak hastalýðýn þiddeti ile nesfatin-1 arasýnda anlamlý istatistiksel bir iliþki görülmemiþtir.
TARTIÞMA: Sonuç olarak nesfatin-1 hastalýðýn tanýsý için klinisyeni yönlendirebilir; ancak nesfatin-1 ile hastalýðýn þiddeti veya evresi arasýnda anlamlý iliþki bulunmamýþtýr. Bulgularýmýz gelecekteki çalýþmalar için umut vericidir.

AMAÇ: Akut apandisitte perforasyonun erken tahmini ve teþhisi cerrahlarýn en uygun tedaviyi seçmesine olanak tanýr. Bu çalýþmanýn amacý, ameliyat öncesi rutin laboratuvar incelemelerinin komplike akut apandisiti öngörmede rolü olup olmadýðýný deðerlendirmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmada 2014–2019 yýllarý arasýnda akut apandisit tanýsý ile ameliyat edilen 783 hasta geriye dönük olarak incelendi. Perfore olmayan ve perfore akut apandisiti olan hastalar arasýnda ameliyat öncesi laboratuvar testleri arasýnda lökosit (WBC), nötrofil, lenfosit, trombosit (PLT), ortalama trombosit hacmi (MPV), trombosit daðýlým geniþliði (PDW), C-reaktif protein bulunur. Çalýþmada CRP ve nötrofil-lenfosit oraný (NLR) parametreleri karþýlaþtýrýlmýþtýr.
BULGULAR: Toplam 81 olguda histopatolojik olarak apandisit saptanmamýþtýr. Çalýþmada 702 hastanýn %89.9’u (n=631) perfore bulunmamýþtýr, %10.1’i (n=71) perfore akut apandisit tanýsý almýþtýr. Yaþlý hastalarda perforasyon oraný daha yüksek bulunmuþtur (p<0.01). Lenfosit sayýsýnýn perfore grupta anlamlý olarak daha düþük olduðu, CRP ve NLR’nin anlamlý olarak yüksek olduðu görüldü (sýrasýyla p=0.048, p=0.001, p=0028). Perfore akut apandisit tanýsýnda eþik deðerleri CRP için 44.0 mg/dL, NLR için 7.65 ve lenfositler için 1.7/mm3 idi. Gruplar arasýnda WBC, nötrofil, PLT, MPV ve PDW deðerleri açýsýndan istatistiksel olarak fark yoktu.
TARTIÞMA: Düþük lenfosit sayýsý, yüksek CRP ve yüksek NLR, komplike akut apandisit tanýsýnda güvenilir ve güçlü prediktif parametreler olarak bulunmuþtur.

AMAÇ: Yanýk hasarý ve erektil disfonksiyon (ED) arasýndaki iliþkiyi araþtýran ileriye yönelik çalýþma sayýsý azdýr. Bu çalýþmanýn amacý, majör yanýk ile ilgili olarak erektil fonksiyonlardaki deðiþikliði ileriye yönelik olarak araþtýrmaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu çalýþma, majör yanýk hasarý olan hastalarda ileriye yönelik bir araþtýrma olarak yürütüldü. Çalýþma grubu, Wallace Dokuz Kuralý’na göre vücut yüzey alanýnýn en az %20’sinin etkilendiði yanýk olgularýndan oluþuyordu. Yanýk ünitesindeki hastalara baþlangýçta Uluslararasý Erektil Disfonksiyon-5 Ýndeksi (IIEF-5) uygulandý ve üçüncü ve altýncý aylarda tekrarlandý. Yanýk tipleri, yanýklarýn þiddeti, hastalarýn yaþý ve IIEF-5 skorlarýndaki deðiþiklikler karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Çalýþmaya 63 erkek hasta alýndý. Hastalarýn ortanca yaþý 35 (20–73), ortanca yanma yüzdesi 22 (20–60) idi. ED oraný, baþlangýçta 3. ve 6. ay deðerlendirmelerinde sýrasýyla %8, %39.7 ve %25.4 olarak belirgin þekilde arttý. Hastalarýn ortanca baþlangýç IIEF-5 skoru 23 (5–25) idi. Alt grup analizi, elektrik ve alev yanýðý olan hastalarýn IIEF-5 skorunun, baþlangýç deðerlerine kýyasla üçüncü ve altýncý aylarda anlamlý derecede azaldýðýný ortaya koymuþtur.
TARTIÞMA: Mevcut çalýþma, majör yanýk hastalarýnýn IIEF-5 skorlarýnýn uzun vadede önemli bir bozulma gösterebileceðini göstermiþtir. Bu, daha uzun bir takip programýnda yanýk hastalarýnýn erektil fonksiyonunu izlemek için IIEF’in kullanýlabileceðini gösteren ilk ileriye yönelik çalýþmadýr.

AMAÇ: Klinik prezentasyonu akut batýnla veya akut batýn olmadan gerçekleþen tubal gebeliklerin (TG) demografik verileri, klinik bulgularý, ektopik gebelik (EG) lokalizasyonunu (sol veya sað taraflý) ve tedavilerini deðerlendirmek.
GEREÇ VE YÖNTEM: Tubal gebelik tanýlý gebeler akut batýn olsun veya olmasýn, EG lokalizasyonu (sað/sol), yaþ, parite, semptomlar (adet gecikmesi, vajinal kanama, kasýk aðrýsý), baþlangýç β-hCG deðeri, endometriyal kalýnlýk, rüptür varlýðý ve tedavi tipi (metotreksat, cerrahi) açýsýndan deðerlendirilmiþ ve karþýlaþtýrýlmýþtýr.
BULGULAR: Toplam 122 TG’li gebenin 32’si akut batýn göstermekteydi, 45’inin sað tüpünde ve 32’sinin sol tüpünde TG mevcuttu. Akut batýn grubunda parite, baþlangýç β-hCG düzeyi ve endometrial kalýnlýk akut batýn olmayan gruba göre daha fazlaydý. Buna ek olarak, akut batýn olmayan gruba göre kanama þikayetlerinin sýklýðý, sað taraflý TG olma, rüptür durumu ve ameliyat gerekliliði daha yüksekti. Sol taraflý TG olanlarda geçirilmiþ EG ve metotreksat tedavi sýklýðý, sað taraflý TG olanlara göre daha yüksekti.
TARTIÞMA: Acil servise akut batýn semptomlarý ile baþvuran TG’li hastalardaki EG, çoðunlukla sað tüpte yerleþmiþ olup daha fazla sýklýkta açýk cerrahi yoluyla salpenjektomiyi gerektirir.

AMAÇ: Akut pankreatit (AP), önemli morbidite ve hatta mortalite ile iliþkili bir hastalýktýr. Etiyolojide özellikle safra taþlarý ve aþýrý alkol tüketimi olmak üzere çeþitli faktörler rol oynamaktadýr. Çoðu olguda hastalýðýn seyri genellikle hafif olmakla birlikte, bazý durumlarda hastalýk þiddetli olabilir ve pankreas veya peripankreatik nekroza yol açabilir. Radyolojik olarak “Balthazar CT þiddet indeksi” (CTSI), pankreatitte nekrozun þiddetini ve varlýðýný deðerlendirmek için kullanýlýr. Bu çalýþmada, Balthazar CTSI ile AP’nin þiddetini sýnýflandýrarak bazý serum parametreleri ile AP þiddeti arasýnda korelasyon olup olmadýðýný, hangi serum parametrelerinin AP þiddetini ve pankreas nekrozunun (PN) geliþimini tahmin etmek için güvenli bir belirteç olarak kullanýlabileceði araþtýrdýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: 2012–2018 yýllarý arasýnda genel cerrahi kliniðimizde yatan ve AP tanýsý alan 341 hasta çalýþmaya dahil edildi. Hastalarýn hematolojik ve biyokimyasal parametreleri kaydedildi. Hastalarýn abdominal BT’leri Balthazar CTSI’ye göre deðerlendirildi. Bu parametreler ile Balthazar CTSI tarafýndan deðerlendirilen AP þiddeti arasýndaki iliþki araþtýrýldý.
BULGULAR: Çalýþmaya katýlan 341 hastanýn %19.4’ünde pankreas nekrozu saptandý. Balthazar CTSI tarafýndan abdominal BT’lerinde pankreas nekrozu saptanan hastalar; nötrofil sayýlarý, nötrofil/lenfosit oraný (NLR), trombosit/lenfosit oraný (PLR), nötrofil/monosit oraný (NMR) önemli ölçüde daha yüksekti ve serum albümini, pankreas nekrozu olan hastalara göre önemli ölçüde daha düþüktü.
TARTIÞMA: Nötrofil sayýsý, serum albümin seviyeleri, NLR, LR ve NMR, AP þiddetini belirlemek için prediktif belirteçler olarak kullanýlabilir.

AMAÇ: Hemofili, faktör VIII ya da IX eksikliði sonucu geliþen, nadir, herediter bir kanama bozukluðudur. Artropati, sinovit ve artrit gibi hemofilinin uzun dönem komplikasyonlarý tekrarlayýcý kronik aðrý geliþimine yol açabilir. Bu nedenle aðrý, hemofilinin kritik bir yönüdür. Son dönem hemofilik diz artropatisi için altýn standart tedavi total diz artroplastisidir. Bu çalýþmanýn hipotezi; diz replasman cerrahisi sonrasý, kronik analjezik tüketimi olan hemofilik hastalarýn hemofilik olmayan hastalara göre daha yüksek aðrý düzeyleri deneyimleyeceðidir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu geriye dönük çalýþmaya, genel anestezi altýnda ameliyat edilmiþ hemofilik ve hemofilik olmayan total diz artroplastisi hastasý 82 hasta alýndý. Yetmiþ üç hasta deðerlendirmeye alýndý ve hastalar hemofili tanýsý olup olmamasýna göre 2 gruba ayrýldý: 36 hasta hemofili grubunda ve 37 hasta hemofilik olmayan grupta incelendi.
BULGULAR: Ameliyat sonrasý tramadol (p=0.002) ve petidin tüketimi (p=0.003) de hemofilik grupta anlamlý olarak daha yüksekti. Hastane yatýþ süresi hemofilik grupta anlamlý olarak daha uzundu (p=0.0001).
TARTIÞMA: Bu bilgiler ýþýðýnda, hemofili hastalarýnýn akut ameliyat sonrasý aðrý yönetiminin, kiþiye özel, multimodal ve önleyici bir analjezi olarak planlanmasý gerektiðini düþünmekteyiz.

AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, 2009–2020 yýllarý arasýnda hastanemize baþvuran ev tipi kýyma makinesine baðlý el yaralanmasý bulunan hastalarý deðerlendirmek, nedenlerini araþtýrmak ve korunma yollarýný tartýþmaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Kýyma makinesi sebebiyle yaralanan 64 hasta geçmiþe yönelik olarak tarandý. Hastalardan 1–18 yaþ aralýðýnda olanlar çocuk grubuna alýnýrken, 18 yaþ üstü hastalar eriþkin grupta deðerlendirildi. Hastalarýn yaþlarý, cinsiyetleri, sað el, sol el, el bileði, hangi parmak, parmaklarýn yaralanma seviyeleri arasýndaki iliþkiler analiz edildi.
BULGULAR: Hastalarýn 22’si çocuk, bunlarýn da 13’ü erkek 9’u kadýn ve yaþ ortalamalarý 11 (daðýlým 1–18 yaþ) idi. Hastalarýn 42’si eriþkin, bunlarýn da 15’i erkek 27’si kadýn ve yaþ ortalamalarý 42 (daðýlým19–74 yaþ) idi. Çocuk grupta 2. parmak metakarpofalangeal (MP) eklemde anlamlý fark bulundu (p=0.016). Çocuk grupta 3. parmak MP eklemde ileri derecede anlamlý fark bulundu (p=0.005). Çocuk grupta 4. parmak MP eklemde anlamlý fark bulundu (p=0.042). Çocuk grupta el bilek seviyesinde anlamlý fark bulundu (p=0.012). Eriþkin grupta sadece 3. parmak distal interfalangeal (DIP) eklemde ileri derecede anlamlý fark bulundu (p=0.007). Birinci ve 5. parmaklarda çocuk ve eriþkin yaþ gruplarý arasýnda anlamlý fark saptanmadý. TARTIÞMA: Bu tip yaralanmalarý önlemek için gerekli çalýþmalarýn yapýlmadýðý ve ulusal bir sorun olduðu görülmüþtür. Ayrýca bu tip yaralanmalarý önlemek için iþ güvenliði sadece iþ yerlerinde deðil evler içinde düþünülmeli ve ayný zamanda toplumu bilinçlendirme amacýyla eðitim çalýþmalarý yapýlmalýdýr.

AMAÇ: Traneksamik asidin (TXA) ameliyat esnasýndaki kanamayý ve ameliyat sonrasý dönemde allojenik kan transfüzyonu ihtiyacýný azalttýðý gösterilmiþtir. Randomize kontrollü çalýþmamýzda intertrokanterik femur kýrýðý (ITFF) olan ve proksimal femoral çivileme (PFN) ile tedavi edilen ileri yaþ hasta grubunda ameliyat öncesi 15 mg/kg intravenöz TXA’nýn total kan kaybý (TBL), gizli kan kaybý (HBL) ve transfüzyon gereksinimi üzerine etkisini deðerlendirmeyi amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmamýzda intertrokanterik femur kýrýðý tanýsýyla (AO tip 31-A1 ve 31-A2) kapalý redüksiyon ve PFN ile tedavi edilen hastalar iki gruba ayrýldý. Grup 1 (TXA grubu) kesi yapýlmadan 15 dakika önce, anestezi verildikten sonra, 100 cc salin içinde IV infüzyon þeklinde 15 mg/kg TXA uygulandý. Grup 2’ye (kontrol grubu) sadece 100 cc izotonik salin verildi. Çalýþmada öncelikli deðerlendirilen sonuç parametresi TBL idi. Ýkincil olarak deðerlendirilen sonuç parametreleri ise, transfüzyon sayýsý, cerrahi (intraoperatif) sýrasýndaki kan kaybý, HBL ve ameliyat sonrasý komplikasyonlar idi. Sonuç parametreleri iki grup arasýnda karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Çalýþmamýza 102 hasta (her grupta 51 hasta) alýndý. Demografik özellikler ve ameliyat öncesi hemoglobin ve hematokrit deðerleri açýsýndan iki grup arasýnda istatistiksel olarak anlamlý fark bulunmamaktaydý. Ameliyat sýrasýnda ortalama toplam kan kaybý, TXA grubunda kontrol grubuna göre istatistiksel olarak daha düþüktü (sýrasýyla 684.6±370.1 ml ve 971.2±505.3 ml; p=0.002). Her iki grubun da ameliyat sýrasýndaki kan kaybý miktarý istatistiksel olarak farklý deðildi (TXA grubunda 102.4±59.3 ml ve kontrol grubunda 112.7±90.1 ml, p=0.67). Bununla birlikte, ortalama tahmini HBL, TXA grubunda kontrol grubuna göre önemli ölçüde daha düþüktü (sýrasýyla 582.3±341.2 ml vs. 857.8±493.1 ml; p=0.002). Ameliyat sonrasý kan transfüzyon oraný ve kan transfüzyon miktarý, TXA grubunda kontrol grubuna göre anlamlý olarak daha düþük bulundu (sýrasýyla, %8 ve %23.5 [p=0.033], 6 ünite ve 15 ünite [p=0.04] ]). Týbbi ve cerrahi komplikasyonlar açýsýndan her iki grup arasýnda anlamlý fark bulunamadý. TARTIÞMA: Ameliyat öncesi uygulanan tek doz TXA in, ITFF tanýsýyla PFN ile tedavi edilen hastalarda TBL, HBL ve kan transfüzyonu ihtiyacýný önemli ölçüde azaltýrken, derin ven trombozu veya tromboembolik olay riskini artýrmaz.

AMAÇ: Kalça kýrýðý olan yaþlý hastalarda ameliyat sonrasý bir yýllýk mortalite oraný yüksektir. Bu çalýþmanýn amacý nötrofil lenfosit oraný (NLR), trombosit lenfosit oraný (TLR) ve monosit lenfosit oraný (MLR) ile mortalite arasýndaki iliþkiyi araþtýrmaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Ocak 2015–Ocak 2020 tarihleri arasýnda femoral intertrokanterik kýrýk nedeniyle baþvuran 350 hastanýn verileri incelendi ve çalýþma kriterlerini karþýlayan 124 hastanýn demografik verileri deðerlendirildi. Bir yýllýk takipte hayatýna devam eden 92 hasta (%74) ile ölen 32 (%26) hasta, grup 1 ve grup 2 (%25) olarak ayrýldý. NLR, TLR, MLR ve yandaþ hastalýklar, yaþ, cinsiyet, ASA, hastanede kalýþ süresi, kýrýk tipi ve kýrýk paterni deðerleri bu iki grup arasýnda istatistiksel olarak karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Çalýþma kapsamýnda deðerlendirilen laboratuvar parametreleri olan biyokimyasal parametrelerin ortalamasý þöyle idi: NLR 6.59 (1.61–26.29), TLR 197.94 (86–516) ve MLR 0.73 (0.19–15.68). Bu çalýþmada NLR, TLR, MLR deðerleri ile ameliyat sonrasý bir yýllýk mortalite oluþumu arasýnda istatistiksel olarak anlamlý bir iliþki bulundu (p=0.01) Ayrýca bu parametreler arasýndaki korelasyon iliþkisinde sonuç anlamlýydý. ROC (Alýcý operatör karakteristik eðrisi) analizinde kestirim deðerleri NLR için 7.53, TLR için 192 ve MLR için 0.54 olarak bulundu (p<0.01).
TARTIÞMA: NLR, TLR, PLR deðerleri 60 yaþ üstü kalça kýrýðý olan hastalarda bir yýllýk mortalite göstermede anlamlýdýr.

Bu yazýda, hava tabancasý ile perikarda kurþun isabet eden dokuz yaþýndaki bir erkek çocuðu olgusu sunuldu. Perikarddaki penetran yaralanmanýn, ameliyat öncesi uygulanan taný yöntemlerine göre, baþlangýçta sol plevral boþluðun kardiyofrenik açýsýna nüfuz eden bir yaralanma olduðuna inanýlýyordu. Stabilize edilen hastada, sol anterior minitorakotomi yoluyla mermi bulunarak perikarddan baþarýyla çýkarýlmýþtýr. Burada, göðüs ve kalpte ateþli silah yaralanmasý olan pediatrik hastalarda ameliyat öncesi deðerlendirmenin sýnýrlarý, optimal tedavi prosedürleri ve cerrahi yaklaþýmlar tartýþýlmýþtýr.

Osteoseptokutanöz fibula flebi, kemik rekonstrüksiyonu için en deðerli ve en yaygýn kullanýlan fleptir. Ancak daha önce kýrýlmýþ fibulanýn kemik rekonstrüksiyonu için serbest veya pediküllü flep olarak kullanýmý literatürde sýnýrlý bilgiye sahiptir. Literatürde, yüksek enerjili yaralanma sonrasý kompozit tibial rekonstrüksiyon için anterograd pediküllü osteokutanöz fibula flebi olarak kullanýlan proksimal düzeyli kýrýklý fibula kemiði olan bir olgu hakkýnda veri bulunmamaktadýr. Ateþli silah yaralanmasý sonrasý proksimal tibial bölgenin kompozit defektinin osteokutanöz fibula flebi ile rekonstrükte edildiði bir hastada, proksimal seviyede kýrýðý olan fibulanýn subakut dönemde anterograd akým ile pediküllü bir þekilde kullanýlabileceði gösterilmiþtir ve bu flebin kullanýmýnýn akýlda tutulmasý gerektiði düþünülmektedir. Travma geçirmiþ fibula kemiði içerikli fibula flebi için, ameliyat öncesi BT anjiyografinin deðerlendirilmesi ve perioperatif peroneal arterin açýklýðýnýn ve akým yönünün teyit edilmesi sayesinde, bu flep subakut dönemde dahi kullanýlabilir. Subakut dönemde yaralanma bölgesine giren peroneal pedikül etrafýnda mevcut olabilecek enflamatuar alanlarýnýn total diseksiyonu ile iþlemin baþarýsý artýrýlabilir.

Akut karýn, acil serviste sýklýkla karþýlaþýlan ciddi bir durumdur. Akut karýna neden olan çeþitli etiyolojiler vardýr, en sýk görülen akut apandisittir, ancak nadir akut karýn nedenleri de vardýr ve olaðandýþý klinik özelliklere sahip bir hastayla ilgilenirken bunlarý akýlda tutmak gerekir. Bu yazýda, akut karýn aðrýsý ve distansiyon ile acil servise baþvuran, 26 yaþýnda bir erkek hastayý sunuyoruz. Bilgisayarlý tomografide duodenumu invaze ederek perfore etmis ve akut karina neden olan büyük bir vasküler retroperitoneal kitlesi olduðu bulundu. Cerrahi tedavi olarak, duodenal perforasyon onarýmý ve kitle örneklenmesi uygulandý. Patoloji sonucu testis kaynaklý embriyonal karsinom bileþenli yolk sac tümörü olarak raporlandý. Orijinal tümör testiste tamamen gerilemiþ olmasýna raðmen, retroperitoneal bölgedeki metastazý klinik duruma neden olmuþtu. Bu antite, regrese olmuþ bir testis tümörünün retrope-ritoneal metastazý olarak tanýmlanýr. Retroperitoneal metastaz invazyonuna sekonder gastrointestinal kanama ile baþvuran az sayýda olgu bildirilmiþtir. Bildirdigimiz olgu literatürde duodenal perforasyon ve akut karýn ile prezente olan ilk olgudur. Acil cerrahi müdahale sýrasýnda histopatolojik taný için retroperitoneal tümörün örneklenmesi, bu olgularda tanýyý kolaylaþtýrýr. Testis tümörü belirteçleri ile kombine skrotal muayene hasta yönetimi için gerekli olmasýna raðmen, normal skrotal muayene mevcudiyetinde testis tümörünun tam regrese olma olasýlýðý akýlda tutulmalýdýr.

Koronavirüs (Covid-19) enfeksiyonlarýnda þiddetli akut solunum sendromuna sekonder pulmoner semptomlar, hastalýðýn en sýk görülen prezentasyonu olmakla birlikte, hastalarýn küçük bir kýsmýnda ciddi hemorajik komplikasyonlarýn da görülebildiði artýk bilinmektedir. Bu yazýda, antikoagülan tedavi sýrasýnda spontan rektus kýlýf hematomu (RSH) geliþen, Covid-19 enfeksiyonu olduðu bilinen üç yaþlý kadýn olgusu sunuldu. Bu olgular, yoðun bakým ünitelerinde Covid-19 hastalarýnda ani hemodinamik bozulma ve hemoglobin sayýsýnda azalma sonrasýnda bilgisayarlý tomografi (BT) incelemesi yapýlmasý gerektiðini vurgulamaktadýr. Bu klinik bozulma ve hemoglobin düþüþü spontan RSH’den kaynaklanabileceðinden muayene sýrasýnda dikkate alýnmalýdýr. Bu RSH’ler karýn boþluðuna açýlýrsa, iki olgumuzda gösterildiði gibi sonuç birkaç saat içinde ölümcül olabilir. Covid-19 hastalarýnda majör spontan kanama oldukça nadirdir, bu nedenle nadiren dikkate alýndýðý için ciddi komplikasyonlara neden olabilir. Böyle bir riskin gözardý edilmesi, özellikle acil servislerde ve yoðun bakým ünitelerinde hastalarýn prognozunu önemli ölçüde kötüleþtirebilir.