Amaç
Oda sýcaklýðýndaki serum fizyolojikle yapýlan periton lavajý peritonda hipotermi, vazokonstriksiyon, hipoksi ve asidoza neden olur. Bu etkilerin fibrinolizi azalttýðý bilinmektedir. Fibrinolizin bozulmasý ise kalýcý adezyona neden olmaktadýr. Normotermik lavaj bu zararlý süreci engelleyerek peritoneal adezyonlarý azaltabilir.

Gereç ve Yöntem
Rat çekal abrzyon modeli kullanýldý. Kontrol hayvanlarýna herhangi bir tedavi uygulanmazken, deney gruplarýna (her birinde n=24) hipotermik ve normotermik serum fizyolojik ile lavaj uygulandý. Postoperatif 1, 3 ve 10’uncu günlerde periton dokusunda peritoneal fibrinolizin ana parametreleri olan doku plazminojen aktivatörü (tPA) ve plazminojen aktivatör inhibitor tip-1 (PAI-1) bakýldý.
Adezyonlar ameliyat sonrasý 10. günde deðerlendirildi. Sham grubunda (n=8) laparotomi sonrasý periton örnekleri alýndý ve saðlýklý peritondaki bazal tPA ve PAI-1 deðerleri tespit edildi.

Bulgular
Çekal abrazyon, PAI-1 düzeylerini postoperif 1. günde yaklaþýk 10 kat kadar artýrarak adezyonlara neden oldu. Normotermik serum fizyolojik ile lavaj bu travmatik PAI-1 artýþýný engelleyerek deney boyunca normal seviyeye sabitledi ve adezyon geliþimini azalttý. Hipotermik lavaj da PAI-1 yükseliþini azalttý ancak adezyonlarýn önlenmesi istatistiksel olarak anlamlý deðildi.

Sonuç
Sonuçlarýmýz göstermektedir ki, normotermik serum fizyolojik ile lavaj peritoneal fibrinolizi düzelterek adezyonlarý azaltmaktadýr.

Amaç: Periferik sinir defektlerinin onarýmda ven greftleri ile beraber hücre kültürleri kullanýmý çalýþmalarý literatürde bulunmaktadýr. Yað dokusu kaynaklý kök hücrelerin periferik sinir iyileþmesini arttýrdýðýný gösteren çalýþmalar literatürde bulunmaktadýr. Bu nedenlerle periferik sinir defekti onarýmlarýnda ven grefti ve yað dokusu kaynaklý kök hücre kombine olarak kullanýmý etkilerini deðerlendirmek amacý ile sýçanlarda deneysel çalýþma uyguladýk.
Yöntem ve Gereç: Bunun için yaklaþýk 300gr aðýrlýðýnda 30 adet Wistar albino cinsi sýçan 3 çalýþma grubuna ayrýldý. Birinci cerrahi basamakta tüm hayvanlarýn sað tibial sinirlerinde yaklaþýk 8mm sinir defekti oluþturuldu. Grup 1’de (10 hayvan) otojensinir grefti kullanýldý. Grup 2’de (10 hayvan) içi boþ ven grefti ile, Grup 3’de (10 hayvan) ise ven grefti içine yað dokusu kaynaklý kök hücre doldurularak onarým uygulandý. Bu iþlemden 3 ay sonra çalýþmanýn ikinci cerrahi basamaðýnda hayvanlar sakrifiye edilerek onarým uygulanan sinir bölgesinden biyopsi alýndý. Alýnan örnekler ýþýk mikroskopu ile histopatolojik olarak deðerlendirildi.
Bulgular: Ýstatistiksel olarak gruplar arasýnda myelin ve akson çapý arasýnda anlamlý farklar yokken, akson sayýsý açýsýndan anlamlý farklar mevcuttu.
Sonuç: Sonuçlarýmýza göre periferik sinir kayýplarýnýn onarýmýnda SVF ve ven grefti kombinasyonu uygulanabilir bir seçenektir.

Akut apandisitte tek baþýna taný koydurucu bit parametre yoktur. Tanýda anamnez, klinik, laboratuar testleri, radyolojik görüntüleme yöntemleri bir arada kullanýlarak negatif laparatomi oranýný azalmak ve tanýda gecikme nedeniyle morbidite oranýný artýrmamak hedeflenmektedir. Ayýrýcý tanýlarý ekarte etmek bu amaca yardýmcý olmaktadýr. Biz bu çalýþmayla karýn aðrýsýnýn en sýk sebepleri olan apandist ve renal koliðin ayýrýmýnda kullanýlacak inflamatuarmarkýrlarý deðerlendirerek ayýrýcý tanýda bize saðlayabileceði katkýlarý irdelemeyi amaçladýk.
MATERYAL-METOT
Çalýþmamýz da karýn aðrýsý þikayeti ile gelmiþ ve tetkikleri sonucu akut apandisit ön tanýsý konularak ameliyata alýnan ve patolojik tanýsýdaakut apandisit olan 215 hastanýn verileri ile yine ayný þikayetlerle acil servisimize baþvurup yapýlan tetkikleri sonucunda renal kolik tanýsý konan 200 hastanýn verilerinin retrospektif olarak yeniden deðerlendirilmiþtir. Kontrol grubu olarak dâhiliye polikliniðine herhangi bir þikayeti olmayýp, sadece kan sayýmý yaptýrmak için baþvuran 65 hastannýn verileri gene retrospektif olarak deðerlendirmeye alýnmýþtýr. Vakalarýn acil servise geliþ anýnda alýnan WBC, RDW, Hb, MCV, MPV, Nötrofil, Lenfosit, NLR, PLR deðerleri incelenmiþ olup, p≤0,05 istatistiksel olarak anlamlý kabul edilmiþtir.
Her bir grup kontrol grubuyla ve birbiriyle karþýlaþtýrýlmýþtýr. Karþýlaþtýrýlmalar yapýlýrken gruplarýn daðýlýmýna bakýlmýþ, daðýlýmý normal olan gruplara parametrik, daðýlýmý normal olmayan gruplarda nonparametrik testler yapýlmýþtýr.

BULGULAR:
Akut apandisit(n: 215) ve renal kolik(n: 200) grubunda; yaþ, WBC, Hb, MCV, Nötrofil, Lenfosit, NLR ve PLR arasýnda istatistiksel olarak anlamlý deðiþiklik olduðu, Akut Apandisit(n: 215) ve kontrol grubunda; yaþ, WBC, Hb, RDW, MPV, nötrofil, Lenfosit NLR ve PLR arasýnda istatistiksel anlamlý fark olduðu ve yine renal kolik ve kontrol grubunda; yaþ, WBC, RDW, MPV, nötrofil ve NLR arasýnda istatistiksel fark olduðu görülmüþtür
Hastalara ROC Curve analizi yapýldýðýnda WBC,Nötrofil, NLR ve PLR’nin AUC altýnda kalan alanlarý sýrasýyla 0.896, 0.916, 0.888 ve 0.725 olarak tespit edilmiþtir.
SONUÇ
WBC, RDW, MPV, Nötrofil ve NLR’nin renal kolik ile herhangi bir rahatsýzlýðý olmayan hastalarýn ayýrýmýnda ve WBC, Hb, RDW, MPV, Nötrofil, Lenfosit, NLR ve PLR’nin akut apandist hastalarýnýn herhangi bir rahatsýzlýðý olmayan hastalardan ayýrýmýnda, daha da önemlisi WBC,Hb, Nötrofil, Lenfosit, PLR ve NLR’nin acil servislerde karýn aðrýsý ile baþvuran hastalarda akut apandisit ile renal kolik ayýrýmýnda kullanýþlý bir parametre olabileceðini düþünmekteyiz.

Giriþ: Yanýk tüm dünyada çocuklarda travmaya baðlý ölümlerin en önemli nedenlerinden biridir.

Amaç: Hastanemizde çocuk yanýk merkezi Aðustos 2009’da kuruldu. Bu çalýþmanýn amacý; yanýk tedavi merkezi kurulmadan önceki ve kurulduktan sonraki hasta profillerini ve verileri karþýlaþtýrmaktýr.
Gereç ve Yöntem: Ocak 2005 ile Aðustos 2009 tarihleri arasýnda yanýk hastalarý Çocuk cerrahisi servisine kabul edilmekteydi ve bu serviste yoðun bakým hizmeti verilmiyordu. Aðustos 2009 tarihinden itibaren hastanemizde kurulan yanýk merkezinde ise yoðun bakým hizmeti de verilmeye baþlandý. Ýlk dönemde serviste takip edilen toplam 316 olgu Grup I, ikinci dönemde yanýk merkezine kabul edilen toplam 442 olgu ise Grup II olarak tanýmlandý ve bu iki grup arasýndaki veriler karþýlaþtýrýldý.
Bulgular: Grup I de olgularýn yaþ ortalamasý 5.1 yýl; Grup II’ de 7.7 yýldýr. Toplam vücut yanýk yüzdesi ortalamasý Grup I de %16.12, Grup II de %17.54 tür. Her iki grupta da en sýk haþlanma yanýklarý görülmekle birlikte Grup I ile karþýlaþtýrýldýðýnda Grup II’de alev yanýklarýnýn 2.13 kat elektrik yanýklarýnýn 3.44 kat ve alev + inhalasyon yanýklarýnýn 8.33 kat ve toplam yanýk yüzey alanýnýn % 40’ýn üzerinde olduðu olgularýn 2.41 kat daha fazla oranda görüldüðü tesbit edildi. Mortalite oranlarý Grup I de % 0, Grup II de ise %2.26 bulundu.
Sonuç: Yanýk ünitesi formatýnda hasta kabul edilen bir servisten yanýk merkezine dönüþ; çok daha aðýr olgularýn kabul edilmesini getirmektedir. Bu ise yanýk ekibinin bir yandan bu yeni hasta profili ile mücadele ettiði diðer yandan daha önce hiç karþýlaþmadýðý hasta kayýplarýný daha az travma ile atlatmayý öðrendiði yeni, sabýr ve dikkat gerektiren bir süreci getirmektedir. Bu ayný zamanda tüm yanýk ekibi için gerçek bir eðitim sürecidir.

Amaç: Mandibula kondil bölgesinin kýrýklarý çok yaygýn görülmesine raðmen bu bölgenin tedavisi üzerinde tartýþmalar devam etmektedir. Son yýllarda ekstrakapsüler kondil kýrýklarýnýn tedavisinde açýk cerrahi yöntemlerin kapalý tedavilere göre daha etkili olduðu yönünde genel bir görüþ birliði mevcuttur. Ancak, bu sefer de cerrahi yaklaþým tartýþmalý hale gelmiþtir. Bu çalýþmanýn amacý, retromandibular transparotid yaklaþýmýn subkondil/yüksek ramus mandibula kýrýklarýnýn onarýmýndaki etkinliðini test etmektir.
Gereç ve Yöntem: Subkondil/yüksek ramus mandibula kýrýðý olan 24 hasta retromandibular transparotid yaklaþýmla iki nokta fiksasyonu ile opere edilmiþtir. Hastalar operasyon sýrasýnda kanama ve operasyon sonrasýndaki dönemde ise hematom, infeksiyon, frey sendromu, tükrük fistülü, fasyal sinir hasarý, oklüzyon, kýrýk stabilitesi, kýrýk bölgesinde kronik aðrý, kulakta hissizlik ve temporomandibular eklem hareketleri açýsýndan deðerlendirilmiþtir.
Bulgular: Sadece bir hastada major bir komplikasyon olarak, fasyal sinirin temporal dal hasarýyla karþýlaþýlmýþtýr.
Sonuç: Retromandibular transparotid yaklaþým extrakapsüler kondil kýrýklarýnýn internal fksasyonunda güvenli ve etkili bir yöntem olarak gözükmektedir.

Distal tibia kýrýklarýnýn cerrahi tedavisi: Acik veya MIPO?

GÝRÝÞ
Yetersiz cilt örtusu, hemen cilt altinda olmasý ve zayýf kan dolaþýmý nedeniyle distal tibia kýrýklarýn cerrahi tedavisi tartýþmalýdýr. Bu vaka-kontrol çalýþmasinda geleneksel yerine oturtma, içerden tespit ile minimal invazif(MIPO) plaklama yöntemini karþýlaþtýrmayý amaçladýk.Hipotezimiz ise MIPO yöntemiyle daha iyi sonuçlarýn elde edilebileceðiydi.
MATERYAL VE METOD,
Yaþ(+3), cinsiyet ve kýrýk paterni(AO sýnýflamas) esas alýnarak; geleneksel yerine oturtma ve içerden tespit uygulanan 22 hasta, MIPO kullanýlarak tedavi edilen 22 hasta ile kýyaslanmýþtýr. Yara sorunlarý, Amerkan ayak ve ayak bileði cerrahi skorlamasý(AOFAS), radyolojik kaynama, kötü kaynama, gecikmiþ kaynama, hastanedeyatissuresi, travmadanameliyatakadarbeklemesuresi ve operasyon süresi deðerlendirme kriterleri olarak kullanilmistir.
SONUCLAR
Gruplar arasýnda AO/OTA kýrýk tipi, yaþ, cinsiyet, AOFAS skoru, travmadan ameliyata kadar geçen süre,takip süresi, kaynama süresi, gecikmiþ kaynama, kötö kaynama ve enfeksiyon açýsýndan istatiksel olarak anlamlý fark saptanmamýþtýr. Operasyon süresi açýk grupta MIPO grubuna kýyasla anlamlý þekilde uzun olduðu gözlendi.Hastanede yatýþ süresi açýk cerrahi grubunda MIPO grubuna göre anlamlý þekilde uzun olduðu gözlendi.
ÇIKARIMLAR
Sonuç olarak, MIPO;kýsalmýþ hastane kalýþ süresi, azalmýþ enfeksiyon oraný ve düþük maliyet nedeniyle distal tibia AO/OTA A ve B tip kýrýklarda; daha baþarýlý olduðunu söyleyebiliriz.

AMAÇ: Eklem içi humerus alt uç kýrýklarýnýn tedavisinde triseps-reflekting ankoneus pedikül (TRAP) ve olekranon osteotomisi yöntemlerinin fonksiyonel sonuçlarý karþýlaþtýrýldý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Eklemi içi humerus kýrýðý olan 40 hasta geriye dönük olarak incelendi. Bunlardan 22 hastaya (12 erkek, 10 kadýn; ortalama yaþ 37.8 yýl daðýlým 17–70) TRAP, 18 hastaya (11 erkek, 7 kadýn; ortalama yaþ 35.4 yýl daðýlým 18–62) olekranon osteotomisi uygulandý. Kýrýk sýnýflamasý AO/ASIF sýnýflamasýna göre yapýldý. Fonksiyonel sonuçlar Mayo dirsek performans skoru ve Kol, Omuz ve El Engellilik (DASH) skoru ile deðerlendirildi.
BULGULAR: Triseps-reflekting ankoneus pedikül grubunda dirsek eklem hareket açýklýðý ortalama 108° (daðýlým 40°–140°) iken olekranon osteotomisi grubunda ortalama 98° (daðýlým 70°–115°) bulundu. Eklem hareket açýklýðý bakýmýndan iki grup arasýnda istatiksel olarak anlamlý fark bulundu (p=0.038). Her iki grup arasýnda DASH ve MEPS puaný bakýndan istatiksel olarak anlamlý fark saptanmadý (p=0.412, p=201, sýrasýyla). Komplikasyon oranlarý TRAP grubunda %27.2 iken olekranon osteotomisi grubunda %55 bulundu.
TARTIÞMA: Triseps-reflekting ankoneus pedikül yöntemi, olekranon osteotomisine göre dirsek eklem hareket açýklýðýný saðlamada daha baþarýlýdýr. Ayrýca TRAP yöntemi komplikasyon oranlarýný ve yeniden ameliyat gereksinimini azaltmaktadýr.

Amaç: Çalýþmada; trafik kazasýna maruz kalan ve otopsi yapýlmadan defnedilen olgularýn analizi ile adli olgu bildirimi ve otopsinin öneminin vurgulanmasý amaçlanmaktadýr.
Gereç ve Yöntem: Adli Týp Kurumu Birinci Ýhtisas Kurulu’nda 2004-2008 yýllarý arasýnda düzenlenen raporlar içerisinde trafik kazasýna maruz kalmýþ ve otopsi yapýlmadan defnedilmiþ bulunan toplam 542 ölüm olgusu retrospektif olarak deðerlendirildi.
Bulgular: Olgularýn 376’sý (%69,37) erkek, 166’sý (%30,63) kadýn; ortalama yaþ 58.50±20,91 (3-98 yaþ arasýnda) idi. En fazla olgu 61-üstü yaþ grubunda (301 olgu-%55,53) bulunuyordu. Olgularýn 336’sý (%61,99) hastanede, 241’i (%44,47) kaza sonrasý 1-12 ay içerisinde ölmüþ olup ölü muayenesi sadece 124 (%22,88) olguda yapýlmýþtý. Olgularýn 344’ünde (%63,5) adli olgu bildirimi yapýlmadan Mernis ölüm tutanaðý düzenlendiði belirlendi. Kurul kararýnda; 95 olguda (%17,53) otopsi yapýlmadýðýndan ölüm nedeninin belirlenemediði, 57 (%10,52) olguda ise otopsi yapýlmadýðýndan kaza ile ölüm arasýnda illiyet baðý olup olmadýðýnýn bilinemeyeceði yönünde görüþ belirtilmiþti.
Sonuç: Bulgularýmýz, trafik kazasýna maruz kalan olgularda adli olgu bildiriminin gerçekleþtirilmesinin ve zamanýnda otopsi yapýlmasýnýn önemini vurgulamaktadýr.

Amaç: Bu çalýþmada akut apandisit þüphesiyle ameliyat edilenlerde preoperatif lökosit sayýmý, nötrofil yüzdesi ve CRP’nin kesim deðeri düzeylerinde apandisit tanýsý koymada prediktif deðerlerinin araþtýrýlmasý amaçlandý.
Gereç ve Yöntem: Ocak 2008 - Kasým 2010 tarihleri arasýnda acil servise karýn aðrýsý ile baþvuran ve akut apandisit ön tanýsý ile ameliyata alýnan hastalar retrospektif tarandý. Hastalar histopatalojik bulgulara göre üç gruba ayrýldý. Grup I: normal apendiks, grup II: komplike olmayan apandisit, grup III: komplike apandisit. Laboratuar ölçümlerinin ayýrt ediciliðine yönelik ROC eðrileri oluþturularak, her bir ölçüme ait kesim deðerleri belirlendi ve pozitif patolojiyi ayýrt edicilik performanslarý deðerlendirildi
Bulgular: Çalýþmaya alýnan 320 hastanýn 175’i erkek (%54,7) ve 145’i kadýn (%45,3) olup, yaþ ortalamasý 35,95±14,75’idi. WBC kesim deðeri 12,080 olup toplam apandisitlileri (grup II+III) normal apendikslilerden ve grup II’yi grup I’den ayýrmada anlamlý bulunurken (p<0,001,) grup II’yi, grup III’ten ayýrt etmede anlamlý bulunmadý (p=0,768). Yüzde nötrofil oraný kesim deðeri %73 olup, grup II+ grup III’ü, grup I’den ve grup II’yi, grup I’den anlamlý olarak ayýrt ettiði (p<0,001) ancak grup II’yi, grup III’ten ayýrt edemediði tespit edildi (p=0,681). CRP kesim deðeri 45,98 olup grup II+grup III’ü grup I’den ve grup II’yi grup I’den ayýrmada anlamlý bulunmadýðý, grup II’yi, grup III’ten ayýrt etmede anlamlý olduðu( p<0,001) saptandý. Tüm ölçümler birlikte deðerlendirildiðinde sadece yüzde nötrofil artýþý komplike olmayan apandisit riskini artýrýrken (OR: 1,082; p < 0,001), hem nötrofil hem de CRP’deki artýþ komplike olma riskini arttýrdýðý tespit edildi (OR: nötrofil =1,066; p=0,009- CRP= 1,005; p=0,013).
Sonuç: Laboratuar testlerinin kesim deðerleri tanýya ve tedavini þeklinin belirlenmesine yardýmcý olabilir. Özellikle CRP düzeylerinde belirlenen kesim deðerleri, konvansiyonel appendektomi veya laparoskopik appendektomi þeklinde seçilecek cerrahi yöntemin belirlenmesinde ve ameliyat sýrasýnda kullanýlacak insizyonun tercihi açýsýndan yol gösterici olabilir

AMAÇ: Çocuk suprakondiller humerus kýrýðý sonrasý ekstremite distalinde nabýz alýnamayan hastalarýn sonuçlarýný deðerlendirmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Suprakondiler humerus kýrýðý sonrasý ekstremite distalinde nabýz alýnamayan 42 hasta retrospektif olarak deðerlendirildi. Preoperatif ve post operatif nörolojik muayene bulgularý, yaralanma þekli, yaralanma ile hastaneye baþvuru arasýnda geçen süre ve ameliyata alýnma zamaný, hastanede kalma süresi ve ameliyat sonrasý görülen komplikasyonlar açýsýndan hastalar deðerlendirildi.
BULGULAR: Tüm hastalarda Gartland tip 3 kýrýk mevcuttu. Yirmi yedi hastada redüksiyon sonrasý radial nabýz palpe edilmeye baþlandý. On hastada sadece doppler ile belirlenen akým mevcut iken, iki hastada akým alýnamadý. Dolaþým bozukluðu olmayan bu iki hastada da ameliyattan bir gün sonra doppler ile akým alýnmaya baþlandý. Redüksiyon sonrasý dolaþým bozukluðu devam eden ve doppler USG ile akým alýnamayan diðer 3 (%7) hastaya acil vasküler eksplorasyon uygulandý. Bir hastaya primer sütürasyon, diðer 2 hastaya ise saphenous greft ile tamir uygulandý.
SONUÇ: Suprakondiller humerus kýrýðýna baðlý nabýzsýz el geliþen hastalar, redüksiyon sonrasý yeniden deðerlendirilmeli; ekstremite dolaþýmý düzelenler ve dolaþým bozuluðu bulgularý olmayanlar için sadece yakýn takip, dolaþým bozukluðu devam edenlere ise damar tamiri yapýlmalýdýr.

Amaç: Bu çalýþmada AO 42A ve 42B tipi tibia kýrýklarýnda uygulanan perkütan kilitli plak(PKP) ve intramedüller çivi(ÝMÇ) tespit sonuçlarýnýn retrospektif analizi yapýldý. Tespit tipinin kaynama zamaný ve fonksiyonel sonuçlar üzerinde etkisinin olup olmadýðý ve komplikasyonlarý sorgulandý.
Gereç ve yöntem: Bu retrospektif çalýþmaya 2006-2010 yýllarý arasýnda eklem dýþý tibia distal uç kýrýðý tanýsýyla cerrahi tedavi edilen 42 hasta dahil edildi. Hastalarýn 18’i kapalý ÝMÇ ile(grup 1), 24’ü ise PKP(grup 2) ile tedavi edildi. Ortalama yaþ 41 (daðýlým: 16-70) yýl olan hastalarýn 32’si erkek, 10’u kadýndý. Kýrýklar AO sýnýflamasýna göre sýnýflandýrýldý. Hastalarýn kaynama zamanlarý, fonksiyonel sonuçlarý ve komplikasyonlarý ( kaynamama, kötü kaynama, enfeksiyon, implant çýkarma) karþýlaþtýrýldý. Fonksiyonel sonuçlarý karþýlaþtýrmada The American Orthopaedic Foot and Ankle surgery(AOFAS) skorlamasý kullanýldý.
Bulgular:
Ortalama takip süresi Grup I için 20 (12-32) ay, Grup II için 22 (13-34) aydý. Kýrýk kaynama zamaný grup 1’de 16 (12-24) hafta, grup 2’de 19 (16-24) haftaydý. Kýrýk kaynama zamaný ÝMÇ ile tespit edilen hastalarda anlamlý derecede daha kýsaydý ( p=0.002 ). Son kontroldeki AOFAS skoru Grup I için 85 ( daðýlým: 69-100 puan ), Grup II için 81 puan ( daðýlým: 60-95 puan ) bulundu, aralarýndaki fark istatistiksel açýdan anlamlý deðildi ( p=0.06 ). Grup II’deki 2 hastada kaynamama görüldü. Grup 1'de 2 hastada, grup 2'de 1 hastada dizilim kusuru görüldü. Grup 1’de 2 hastada, grup 2’de ise 3 hastada yüzeyel enfeksiyon oluþtu.
Sonuç: ÝMÇ ile tespit edilen kýrýklarda kaynama daha erken oluþtu. Ýstatistiksel olarak anlamlý olmasada ÝMÇ yapýlanlarda komplikasyonlar daha az, fonksiyonel sonuçlar daha iyiydi.
Anahtar Kelimeler: intramedüller çivi, perkütan kilitli plak, distal tibia, kýrýklar

Yirmi yaþýnda, erkek hasta her iki gözünde nesnelerin yarýsýný görememe ve okurken bulanýk görme yakýnmalarýyla baþvurdu. Hastanýn yakýnmalarý bir yýl önce kranyo-orbital kýrýklara yolaçan bir trafik kazasýndan sonra baþlamýþtý. Göz muayenesinde total bitemporal hemianopsi ve hafif ekzotropya saptandý. Görme keskinlikleri her iki gözde 1.0’dý. Radyolojik incelemede fronto-etmoid ve sfenoid kemiklerde kýrýklar ve optik kiyazmada incelme saptandý. Hipotalamo-hipozifer bir bozukluk saptanmadý. Ýzlem sýrasýnda görsel bulgularda deðiþiklik olmadý. Nadir olmakla birlikte, künt kafa travmasý kiyazmal çaprazlaþan sinir demetlerinde izole bir hasara ve buna baðlý olarak normal görme keskinliðinin eþlik ettiði bir bir bitemporal hemianopsiye yol açabilir. Travmatik kiyazmal sendrom bitemporal hemianopsinin ayýrýcý tanýsýnda göz önünde tutulmalýdýr.

Acil servise düþme veya motorlu taþýt kazasý sonrasý bilinç kaybýyla gelen olgularýn yaklaþýk %5-10’unda servikal vertebra fraktürü ve kord hasarlanmasý vardýr. Tanýda görüntüleme yöntemleri özellikle bilgisayarlý tomografi(BT) ve direk grafi önemli role sahiptir. Amacýmýz C3-4 dislokasyonu ve distraksiyonu olan ve shearing hasarlanma olarak adlandýrýlan servikal travma olgusunda ilginç BT ve direk grafi bulgularýný tanýmlamaktýr. C3-4 vertebra korpuslarý arasýnda hematom nedeniyle belirgin geniþleme görülmüþtür fakat fraktür hattý ve major vasküler yaralanma saptanmamýþtýr. Görüntüler oldukça ilginçti. Ayrýca klinik deðerlendirmede NEXUS ve Kanada kurallarý dikkate alýnmýþtýr. Görüntüleme yöntemleri özellikle de reformat BT görüntüleri hasarýn ne olduðu ve nerede olduðunu bulmada kolaylýk saðlar.

Spontan ekstrahepatik safra yollarýnýn perforasyonu, genellikle bebeklerde görülür. Eriþkinlerde nadir görülmesine raðmen ölümcül safra peritonitiyle seyredebilir. Bundan dolayý akut karýn tablosu ile baþvuran bir hastaya zaman kaybetmeden karýn ultrasonografisi ve bilgisayarlý tomografi gibi radyolojik görüntüleme yöntemleri ile ayýrýcý taný yapýlmalýdýr. Bu görüntüleme tetkiklerinde safra taþý hastalýðý ile birlikte perihepatik serbest sývý veya koledoðun takip edilememesi durumunda ayýrýcý tanýda düþünülmelidir. Ciddi komplikasyonlarýndan korunmak için acil cerrahi giriþim planlanmalýdýr. Bu yazýda eriþkin bir hastada spontan ortak hepatik kanal perforasyonuna baðlý geliþen nadir bir akut karýn sebebini sunmayý amaçladýk.

Acil serviste nadir olarak görülen spontan splenik arter rüptürü ani baþlayan akut karýn aðrýsýný olarak ortya çýkabilir ve taný zamanlý olarak konulamazsa yüksek mortalite ile seyreder. Karýn aðrýsý yakýnmasý ile baþvuran 33 yaþýnda erkek hastada akut batýn bulgularý ile taný çalýþmasýnda sýrasýnda hipovolemik þoka girdi ve acil aparatomide rüptüre splenik arter anevrizmasý splenektomi ile kontrol altýna alýndý.

Amaç: Kliniðimizde duodenal perforasyon nedeniyle takip ve tedavisi yapýlan olgularýn incelenmesidir.
Olgular ve Yöntem: Duodenal perforasyon tanýsý ile 1990 – 2014 yýllarý arasýnda tedavi edilen 14 olgunun kayýtlarý geriye dönük olarak incelendi.
Bulgular: 1990 – 2014 yýllarý arasýnda kliniðimize baþvuran 14 olgunun (8E, 6K) ort. baþvuru yaþý 6,2 yýl (25 gün - 16 yýl)dý. Ýki olgu primer olarak baþvuruda bulunurken, 12 olgu dýþ merkezlerden yönlendirilmiþti. Ortalama baþvuru süresi 3,2 (1 gün – 1 hafta) gündü. Perforasyon nedeni 10 olguda duodenal ülser, 3 olguda travmatik perforasyon, ichtiosisli 2 aylýk bir olguda ise idiopatik idi. Bir olguda nesidioblastozis nedeniyle totale yakýn pankreatektomi sonrasýnda hiperbilüribineminin devam etmesi üzerine yapýlan laparotomide duodenal perforasyon saptanarak hastaya duodenum 1. ve 2. kýtalara rezeksiyon, pilor rezeksiyonu, koledekojejunostomi, gastrojejunostomi ve jejunojejunostomi uygulandý. Kalan 13 hastada primer tamir yapýldý. Primer tamir yapýlan hastalarýn birinde ek olarak gastrostomi açýlýrken 9 olguya omentoplasti yapýldý. Takipte 12 olgunun herhangi bir klinik yakýnmasý yokken, iki olgu kaybedilmiþtir.
Sonuç: Duodenal perforasyonlar çocuk cerrahlarýnýn nadir karþýlaþtýklarý cerrahi problemlerden biridir. Bu nedenle karýn aðrýsýnýn ayýrýcý tanýsýnda akýlda tutulmalýdýr. Cerrahi saðaltýmda primer onarým (duodenorafi ± omentoplasti), etkin ve güvenli bir cerrahi yöntemdir.