Amaç: Tavþan aþil tendon(AT) rüptürü modeli üzerinde açýk ve perkütan yöntemlerin iyileþme özelliklerini araþtýrmak ve iki grup arasýnda histoljik, elektron mikroskopik ve biyomekanik bulgularý karþýlaþtýrmak.

Gereç ve Yöntem: 26 adet tavþan her grupta 13 denek olacak þekilde rastlantýsal olarak iki gruba ayrýldý.Tüm hayvanlarýn sað taraflarýnda AT'nin kalkaneusa yapýþma bölgesinin 1.5cm proksimalinde küçük bir insizyondan perkütan aþil tenotomisi uygulandý. Bunnel tarzý dikiþ kullanýlarak birinci grup açýk yöntemle ikinci grup ise perkütan yöntem ile tedavi edildi. 8 hafta sonunda tendonlar biyemekanik ve histolojik deðerlendirme amacýyla çýkartýldý. Tendonlar, fibriler yoðunluk için elektron mikroskobisiyle ve tendon iyileþme skorlamasý için ise ýþýk mikroskopisi ile deðerlendirildi.

Bulgular: Kesitler elektron mikroskopisi ile fibriler yoðunluk için deðerlendirildiðinde perkütan grupta daha yoðun fibril yapýsýnýn olduðu görüldü. Tendon iyileþme skorlarý perkütan grupta daha düþük olmakla birlikte gruplar arasýnda anlamlý fark bulunmadý(p=0.065). Ortalama tendon kopma kuvvetleri perkütan grupta 143.7±9.5 Newton(N), açýk grupta 139.2±8.2N olarak ölçüldü. Aradaki fark anlamlý deðildi(p=0.33)

Sonuç: AT rüptürlerinde perkütan teknik en az açýk teknik kadar iyi sonuçlar elde edilmesini saðlayabilir. Perkütan yöntemde tendon iyileþme dokusu daha iyi histolojik ve elektron mikroskopik bulgular gösterir. Ýki grup arasýnda erken dönemde biyomekanik olarak fark yoktur. Tendon iyileþmesine yardýmcý olacak ve perkütan yöntemle beraber uygulanacak yeni yöntemlerin geliþtirilmesi gelecek çalýþmalarýn konusu olmalýdýr.

Giriþ: Spinal kord yaralanmasý (SKY) nörolojik bozukluk ve özürlülüðe yol açan en yýkýcý hastalýk durumlarýndan biridir. Bu çalýþmanýn amacý deneysel SKY’lý ratlarda timokinonun (TQ) nöroprotektif etkilerinin histopatolojik olarak araþtýrýlmasýdýr. Materyal ve Metodlar: 24 adet erkek Wistar albino rat 4 gruba ayrýldý: kontrol grubu; SKY grubu; SKY ve 10 mg/kg/gün TQ verilen grup; SKY ve 30 mg/kg/gün TQ verilen grup. TQ intraperitoneal günde tek doz yaralanmadan 3 gün önce ve yaralanmayý takiben 4 gün olarak verildi. T8-T10 spinal segmentleri histopatolojik inceleme için alýndý. Segmentler histopatolojik olarak hemoraji, spongioz ve likefaksiyon nekrozu açýsýndan semikantitatif olarak analiz edildi. Bulgular: 10 mg/kg/gün TQ verilen SKY grubun spinal kord segmentlerinin histopatoljik incelemesinde anlamlý nöronal iyileþme saptanmazken (p=0.269), 30 mg/kg/gün TQ verilen SKY grubunda anlamlý düzeyde nöronal iyileþme saptandý (p=0.011). Sonuçlar: Bu çalýþmadan elde edilen sonuçlar TQ takviyesinin travmaya baðlý spinal kord hasarýný azalttýðýný göstermektedir. Bu nedenle TQ travmatik SKY'da, nöroprotektif etkileri olabileceði için, dikkate alýnmalýdýr.

Amaç: Fournier gangreni (FG) acil ve agresif debridman gerektiren, yýkýcý ve potansiyel ölümcül bir hastalýktýr. Bu çalýþmanýn amacý FG için mortalite prediktörlerini geniþ bir kohortta araþtýrmaktýr.
Gereç ve Yöntem: FG hastalarýnýn prospektif olarak kaydedilmiþ verileri derlendi. Demografik veriler, semptom süresi, Uludað Fournier Gangreni Þiddet Skoru (UFGSI), yandaþ hastalýklar [özellikle diabet(DM)], etiyoloji, debridman sayýsý, stoma gereksinimi, yoðun bakým ve hastane yatýþ süresi, morbidite ve mortalite oranlarý deðerlendirildi. Multivaryans analiz ile mortaliteye etkili faktörler belirlendi.
Bulgular: Median yaþý 58(22-85) olan 120 hasta (81 erkek) çalýþmaya dahil edildi. Median UFGSI skoru 9’du (1-30). Altmýþdokuz hastada (%57.5) DM vardý. FG 59 hastada perianal, 52 hastada ürogenital ve 9 hastada cilt kaynaklýydý. Median debridman sayýsý 3’tü (1-12) ve 31 hastada stoma açýldý. 48 hasta yoðun bakýmda takip edilirken 25 hastada mekanik ventilasyon desteði gerekti. Toplam mortalite oraný %20.8’di. Multivaryans analizde UFGSI tek mortalite prediktörü olarak saptandý (p=0.001). UFGSI 9 veya daha yüksek olan hastalarda mortalite oraný 13.64 kez daha sýktý.
Sonuç: FG acil cerrahi gerektiren ölümcül bir hastalýktýr. UFGSI FG hastalarýnda mortalitenin etkin bir prediktörüdür.

AMAÇ
Tüm dünyada ateþli silah yaralanmalarý nedeniyle meydana gelen ölümlerin önemli bir kýsmýný savaþ esnasýnda meydana gelmektedir. Bu çalýþmada Suriye’deki iç savaþ nedeniyle ölen olgularýn demografik özellikleri ve yaralanma niteliklerinin deðerlendirilmesi amaçlanmýþtýr.
GEREÇ VE YÖNTEM
Hatay merkezde 2012 Ocak-Aralýk aylarý arasýnda meydana gelen 321 adli ölüm olgusunun ölü muayene ve otopsi tutanaklarý retrospektif olarak incelendi. Suriye’de meydana gelen çatýþmalar esnasýnda yaralanarak ölen 186 olgu çalýþma kapsamýna alýndý. Doðal hastalýk veya trafik kazasý sonucu ölen 4 olgu çalýþma dýþý býrakýlmýþtýr.
BULGULAR
Olgular en sýk olgularýn 21-30 yaþ aralýðýnda olduðu (n: 73, %39,2), 20 yaþ altýndaki olgu oranýnýn %21,5 (n: 40) olduðu belirlendi. Kadýn olgularýn %68,8 (n=11) oranýnda 20 yaþ altý çocuk ve ergenler olduðu görüldü. Olgularýn %67,2 (n: 125) oranýnda bombalama ve þarapnel etkisi ile %26,3’ünün ateþli silah mermi çekirdeði yaralanmasý sonucu öldüðü belirlendi.

SONUÇ
Sonuç olarak; savaþta yaralanarak ölenlerin önemli bir bölümünün çocuk, kadýn ve yaþlý kiþiler olduðu görüldü. Yaralanma nitelik ve özellikleri silahsýz sivillerin gözetilmeksizin yapýlan saldýrýlar nedeniyle önemli insan haklarý ihlalleri meydana gelmektedir.

AMAÇ
Bu çalýþmada, ölü muayene veya otopsisi yapýlan trafik kazalarýnýn irdelenmesi amaçlandý.
GEREÇ VE YÖNTEM
Adli nitelikli 1815 ölüm olgusu arasýndan, trafik kazasý nedeniyle ölen 334 olgu seçilmiþtir. Seçilen olgularda olay yeri, kaza türü, kazaya karýþan araçlarýn cinsi, yýllar, mevsimler, günler ve saatle ile olan iliþkisi, kurbanlarýn trafikteki konumlarý, birlikte olan ortopedik yaralanmalarý, otopsi yapýlýp yapýlmadýðý ve ölüm nedenleri araþtýrýlmýþtýr.
BULGULAR
Çalýþmanýn kapsadýðý 1815 adli ölüm olgusunun %18.4’ünün ölüm sebebi trafik kazasý idi. Olgularýn %84.1’i erkek ve E/K oraný 5.3/1 olduðu saptanmýþtýr. Kazalarýn en sýk 109 (%32.6)’olgu ile yaz aylarýnda ve en çok tatil günlerinde olduðu saptandý., Araç dýþý trafik kazalarýnýn þehir içinde daha sýk görüldüðü, ölümlü kazalarýn ise en çok yayalara çarpma sonucu meydana geldiði ve kazalarda otomobillerin birinci sýrada olduðu saptandý.
SONUÇ
Trafik kazasýna baðlý ölümlerin önemli bir halk saðlýðý sorunu olmaya devam ettiði anlaþýldýðýndan, trafik güvenliði eðitiminin güçlendirilmesi, trafik yönetim ve kontrol önlemlerinin artýrýlmasý gibi konulara verilen önemin arttýrýlarak devam etmesi uygun olacaktýr.
Anahtar sözcükler: trafik kazalarý, adli týp, otopsi.

Amaç: Abdominal travmalarda karaciðer en sýk yaralanan organdýr. Politravmatik bir hastada karaciðer yaralanmasý minör yaralanmalardan majör yaralanmalara kadar deðiþen bir þekilde etkilenebilir. Bu yaralanma derecesine göre morbidite ve mortaliteye katkýda bulunur. Bu çalýþmanýn amacý ameliyatta karaciðer yaralanmasý tespit edilen hastalarýn sonuçlarýnýn deðerlendirilmesidir.
Gereç ve Yöntem: 2005 ve 2013 yýllarý arasýnda, sadece cerrahi sýrasýnda karaciðer hasarý tespit edilen 82 hasta retrospektif olarak incelendi. Hastalarýn demografik verileri, labaratuvar verileri, ameliyat bulgularý ve yapýlan ameliyatlarý incelendi. Hastalar iki gruba ayrýldý: mortalite grubu ve yaþayan hastalar grubu.
Bulgular: Çalýþmadaki erkek hasta sayýsý 77 (%94), bayan hasta sayýsý 5 (%6) olarak bulundu. Ortalama yaþ 34 (17-90) idi. 15 (%18.3) hastada mortalite gözlendi. 34 (%41.5) hastada künt karýn travmasý, 48 (%48.5) hastada penetran yaralanma mevcuttu. 47 (%57) hastada multitravma mevcuttu. 47 (%57) hastada 71 adet eþlik eden intraabdominal diðer organ yaralanmalarý mevcuttu. Baþvuru anýnda hemodinamik olarak 46 (%56.1) hasta stabil, 36 (%43.9) hasta unstabil idi. Baþvuru anýndaki AST, ALT, LDH, APTT, PT, INR ve kreatinin deðerleri mortalite grubunda yaþayan hasta grubuna göre daha yüksek, fibrinojen ve trombosit sayýsý ise daha düþük idi.
Yorum: Hemodinamik instabilite, eþlik eden iskelet sistemi göðüs travmasý, baþvuru anýndaki yüksek APTT, PT, INR, AST, ALT, LDH ve düþük fibrinojen ve trombosit deðerleri mortalite açýsýndan prognostik faktörler olabilir.

Amaç:
Pilonidal sinüs apse olgularýnda erken (akut) dönemde uygulan lokal cerrahi müdahale (unroofýng-küretaj) ve sonrasýnda pansuman takibi ve sekonder iyileþme ile apsenin klasik tedavisini takiben (drenaj-antibiyoterapi) elektif þartlarda uygulanan cerrahinin (pilonidal sinüs eksizyonu ve karydakis flep uygulama) etkinlik ve baþarýsýný karþýlaþtýrmak.
Gereç ve yöntem:
Ocak 2012 ile Mart 2013 tarihleri arasýnda kliniðimizde pilonidal sinüs apsesi nedeniyle tedavi uygulanan hastalarýn verileri retrospektif olarak incelendi. Erken dönemde cerrahi uygulananlar Grup S, drenaj-antibiyoterapi sonrasý elektif þartlarda cerrahi uygulananlar Grup K olarak belirlendi. Her iki gruptaki hastalar yaþ, cinsiyet, komplikasyonlar, nüks oranlarý, iyileþme süreleri incelenerek karþýlaþtýrýldý. Hastalar ortalama 14 ay takip edildi.
Bulgular:
Çalýþmaya dâhil edilen 53 hastalarý daðýlýmý Grup S (n=28) ve Grup K (n= 25) olduðu görüldü. Her iki grubun yaþ ortalamasý, cinsiyet daðýlýmý benzerdi ve komplikasyon geliþimi ve nüks açýsýndan iki grup arasýnda anlamlý fark bulunmadý. Buna karþýn tedavi süresi açýsýndan arada istatistiksel olarak anlamlý fark vardý (p= 0.02).
Sonuç: Drenaj-antibiyoterapi sonrasý karydakis yöntemi daha kýsa tedavi süresi ve yüksek hasta konforu nedeniyle akut pilonidal apse tedavisinde tercih edilebilecek bir yöntemdir.

Amaç: Akut mezenter iskemi (AMÝ) tanýsýnda spesifik bir laboratuar yöntemi yoktur. Çalýþmamýzda AMÝ þüphesinde yüksek maliyet ve yan etkilere sahip bir taný yöntemi olan multi dedektör anjio BT öncesi D-dimer düzeyi bakýlarak seçilmiþ vakalarda bu tetkikin kullanýmýnýn uygunluðunu araþtýrdýk.
Gereç ve Yöntem: Çalýþmamýza 65 aþ üzeri karýn aðrýlý hastalar dahil edildi. Acil servisimize baþvuran toplam 676 hastanýn 230’una (%34) D-dimer testi yapýldý. Anjiyo BT ile AMI tanýsý konulan hastalarýn D-dimer düzeyleri deðerlendirildi.
Bulgular: Çalýþmamýzda AMÝ tanýsý olan hastalarda D-dimer %84,6 sensitif %47.9 spesifik bulunmuþtur. BT ile AMÝ tanýsý konan hastalarýn %90,9’unda D-dimer yüksekliði ile AF birlikteliðini saptadýk.
Sonuç: AMÝ’den iskemiden þüphelenilen kliniði net olmayan hastalarda D-dimer deðeri 1000 ng/ml ve üzerinde AF’si olan hastalarda ise mezenter iskemiden þüphelenilmesi ve ileri tetkiðe gidilmesi faydalý olacaktýr.

Fournier Gangreni (FG) perine ve genital bölgenin nadir görülen ve sýklýkla kötü seyirli nekrotizan fasiitidir. Genellikle polimikrobial enfeksiyona baðlýdýr. Acil olan bu durum sýklýkla yaþlý, diyabetik ve immun sistemi zayýf hastalarda görülür. Bu vaka sunumunda size FG'nin nadir bir formu olan izole glans penis tutulumu ile baþvuran bir hasta sunacaðýz. 77 yaþýnda erkek hasta 5 gündür glans peniste aðrý ve siyah renk deðiþikliði ile baþvurdu. Glans penisin muayenesinde belirgin eritem ve iltihabi akýntý mevcuttu ve görünümü FG ile uyumlu idi. Antibiyoterapisi baþlanýp erken debridmaný yapýldý ancak takibin ilerleyen günlerinde nekrotik bölge kavernozal cisimlerin distaline doðru ilerledi. Hastaya parsiyel penektomi yapýldý. FG de izole penis tutulumu nadir olarak görülür ve uygun vakalarda zamanýnda parsiyel penektomi yapmak kalan penis boyutunu koruyup, hastalýðýn ilerlemesini önleyerek hayat kalitesini arttýrabilir.

Fitobezoarlar nadiren intestinal týkanýklýða yol açarlar. Genelde önceden geçirilmiþ mide cerrahisi, diyabet veya aðýz- diþ problemi gibi predispozan sebepleri bulunan hastalarda saptanýrlar. Biz bu olgu sunumumuzda gastrik bezoarýn migrasyonu sebebiyle oluþan nadir bir intestinal týkanýklýk sebebini sunmayý amaçladýk.