AMAÇ: Losartanýn enflamasyonu baskýlayarak çeþitli organlarda iskemi-reperfüzyon hasarýný azalttýðý ve enfarkt alanýný küçülttüðü ortaya konmuþtur. Bu çalýþma, losartanýn deri fleplerindeki iskemik bölgeye ve flep sürvisine etkisini ortaya koymak amacýyla planlandý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Sprague-Dawley sýçanlarda (n=24) 3x9 cm boyutlarýnda kaudal
pediküllü sýrt flebi kaldýrýldý. Sýçanlar 3 gruba ayrýlarak 1. gruba 10 mg/kg, 2. gruba 40 mg/kg losartan ve 3. gruba distile su verildi. Yedi günlük tedavinin sonunda fleplerdeki
canlý doku alaný hesaplanarak gruplar arasýnda karþýlaþtýrýldý. Ek olarak fleplerin proksimal ve iskemik bölgelerinde nötrofiller, fibroblastlar, mast hücreleri ve kapillerler sayýldý.
BULGULAR: Fleplerdeki canlý doku alanlarý ortalamasý 1., 2. ve 3. gruplarda sýrasýyla %61, %56 ve %60 olarak hesaplandý. Gruplar flep saðkalýmý açýsýndan arþýlaþtýrýldýðýnda anlamlý fark bulunmadý (p>0,05). Tüm gruplarda fleplerin iskemik bölgesinde nötrofil, fibroblast ve kapillerlerde anlamlý artýþ saptanýrken (p<0,05), mast hücre sayýsýnda fark bulunmadý. 40 mg/kg losartan ile tedavi alan grupta fleplerin yaþayan bölgesinde fibroblast sayýsý anlamlý olarak azaldý (p<0,05). Nötrofil, mast hücreleri ve kapiller sayýlarý ise tedaviden etkilenmedi.
SONUÇ: Losartan sýçan sýrt deri flebinin sürvisini arttýrmamakta ancak fibroblastlar üzerine anlamlý antiproliferatif etkisi bulunmaktadýr.

AMAÇ: Spinal immobilizasyon cihazlarýnýn solunum fonksiyonlarý üzerindeki etkileri araþtýrýldý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu çalýþma, saðlýklý gönüllü kiþilerde yapýlan kesitsel bir çalýþmadýr, 60 gönüllü dahil edildi. Yatar pozisyondayken tam spirometre uygulandý ve tüm deneklerde zorlu vital kapasite (FVC), zorlu birinci saniye ekspiratuvar hacim (FEV1) ve FEV1/FVC kaydedildi. Sonra, Philadelphia tipi boyunluk (Philly) ve travma yeleði (Kendrick extrication device=KED) tüm deneklere uygulandý. Boyunluk ve KED uygulamasýndan sonra 5. ve 30. dakikada tüm deneklerde FVC, FEV1 ve FEV1/FVC ölçüldü. Bir saat dinlenme zamanýndan sonra, tüm deneklere Philly ve uzun omurga tahtasý tekrar uygulandý. Boyunluk ve uzun omurga tahtasý uygulandýktan sonra tüm deneklerde 5. ve 30. dakikada FVC, FEV1 ve FEV1/FVC ölçüldü.
BULGULAR: Bazal deðerler KED uygulandýktan sonra ölçülen 5. ve 30. dakika deðerleri ile karþýlaþtýrýldý. KED uygulandýktan sonra FEV1 (p=0,000) ve FVC deðerlerinde (p=0,000) önemli derecede istatiksel anlamlý düþme bulundu, ama FEV1/FVC deðerlerinde belirgin deðiþiklik yoktu. Uzun omurga tahtasý uygulandýktan sonra 5. ve 30. dakikada ölçülen deðerleri bazal deðerlerle karþýlaþtýrýldý. Uzun omurga tahtasý
uygulandýktan sonra FEV1 (p=0,000) ve FVC deðerlerinde (p=0,000) önemli derecede istatiksel anlamlý düþme bulundu, fakat FEV1/FVC deðerlerinde belirgin deðiþiklik
yoktu.
SONUÇ: KED ve uzun omurga tahtasýnýn solunum fonksiyonlarýný azalttýðýný belirledik.

AMAÇ: Peritoneal yapýþýklýklarý uzun sürede önemli postoperatif morbidite nedenidir. Bu çalýþma, bir hayvan modelinde karýn cerrahisinden sonra yapýþýklýk oluþumunun azaltýlmasýnda agar plakalarýnýn etkinliðini deðerlendirmektedir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Yapýþýklýklar bir laparotomi iþlem sýrasýnda 20 C57/BL6 farelerde, çekum abrazyonuyla oluþturuldu. Deneysel grup þeklinde 10 farede agar plakalarý kullanýldý, 28 gün sonraki ikinci operasyonda, yapýþýklýklar iki grupta derecelendirildi.
Veriler, Student t testi kullanýlarak analiz edildi.
BULGULAR: Çalýþma süresince iki grubun kilosu açýsýndan anlamlý bir fark yoktu. Yapýþýklýklarýn morfolojik görünüm karþýlaþtýrmasýnda, iki grup arasýnda belirgin bir fark yoktu. Ayný zamanda, iki grup arasýnda yapýþýklýklarýn insidans oraný veya cerrahi iþlem sonrasý adezyon skorlarý bakýmýndan da hiçbir anlamlý fark yoktu (p>0,05).
SONUÇ: Sahip olduðu hidrojel özelliklerine karþýn, agar, uygulamada peritoneal cerrahiden sonraki yapýþýklýk oluþumunun azaltýlmasýnda baþarýlý olmamýþtýr. Biyolojik bir ürün olmasý nedeniyle, agar, peritondaki doðal immün sistem tarafýndan uyarýlan bir hiperreaktiviteye yol açabilir. Bu yüzden, agar, klinik uygulamada peritoneal cerrahiden sonra yapýþýklýk oluþumunun azaltýlmasýna yönelik olarak yararlý gibi görünmemektedir.

AMAÇ: Travmayý takiben acil servise baþvuran hastalarda paramediklerce uygulanan travmaya odaklanmýþ ultrasonografi deðerlendirmesinin (PFAST) serbest sývý saptamadaki doðruluðu araþtýrýldý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Dört saatlik teorik ve dört saatlik uygulamalý eðitim sonrasý,
dört paramedik travma hastalarýný ileriye dönük inceledi. Altýn standardýmýz ultrasonografi ve karýn bilgisayarlý tomografisinin (KBT) resmi radyolog raporlarýydý.
PFAST’in duyarlýlýk, seçicilik, pozitif ve negatif olabilirlik oranlarý ve tanýsal odds oraný hesaplandý ve ki-kare testi ile SPSS 15.0 kullanýlarak analiz edildi.
BULGULAR: Yüz yirmi yedi hasta paramedikler tarafýndan deðerlendirildi. On dört hastada karýnda serbest sývý vardý. Bunlardan 11 tanesi radyoloji raporlarýyla ve KBT ile uyumlu iken (gerçek pozitifler), üç tanesi negatif geldi (yanlýþ pozitifler). Yüz on üç olguda PFAST serbest sývý için negatif idi. Bunlardan 111 tanesinde serbest sývý yokken (gerçek negatifler), iki tanesinde KBT ile tespit edildi (yanlýþ negatifler). Sýrasýyla duyarlýlýk, seçicilik, pozitif ve negatif olabilirlik oranlarý ve tanýsal odds oraný 84,62, 97,37, 32,15, 0,16 ve 203,50 idi.
SONUÇ: Çalýþmamýz, hastane acil servislerinde paramediklerin yüksek doðruluk oranýyla FAST uygulayabileceklerini göstermektedir.

AMAÇ: Bu çalýþmada, künt ve penetre toraks travmasý sonucu hemotoraks geliþen ve tedavilerinde tüp torakostomi uygulanan olgularla, erken dönemde videotorakoskopi cerrahi (VATS) ile tedavi edilen olgular karþýlaþtýrýldý ve hemotoraks tedavisinde VATS’ýn ilk seçenek olup olmayacaðý tartýþýldý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Künt ve penetre toraks travmasý ile baþvuran ve hemotoraks tespit edilen 60 hasta prospektif olarak incelendi. Ýzole hemotoraksý tüp torakostomi ile tedavi edilen 30 (%50) olgu Grup I, hemotoraksý VATS ile tedavi edilen 30 (%50) olgu Grup II olarak sýnýflandýrýldý. Olgular tedaviye verdikleri yanýt, iyileþme süreleri, göðüs tüpü kalma süresi, hastanede kalma süreleri, tedavideki baþarý oraný, morbidite ve mortalite yönünden karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Her iki grup için intraplevral aralýkta göðüs tüpününü kalýþ süresi ile hastanade kalýþ süreleri karþýlaþtýrýldýðýnda bu iki parametrenin de Grup I’de daha uzun ve aralarýndaki farkýn anlamlý (p=0,001) olduðu saptandý. Her iki grupta morbidite
geliþme oranlarý karþýlaþtýrýldýðýnda aradaki farkýn Grup I’de anlamlý (p=0,030) derecede daha yüksek olduðu saptandý.
SONUÇ: Hemotoraksýn tedavisinde VATS klasik drenaj yöntemi ile karþýlaþtýrýldýðýnda diyagnostik torakoskopi ile doðrudan taný koyma ve hemostazý saðlayarak tedaviyi gerçekleþtirmiþ olmasý açýsýndan üstün görünmektedir. Pýhtýlaþmýþ kanýn boþaltýlmasýný saðlayarak fibrotoraks ve ampiyem geliþmini önlemektedir. Bu olgular göðüs tüpü kalýþ süresi ve hastanede kalýþ süreleri daha kýsa olduðundan erkenden taburcu edilebilmektedirler.

AMAÇ: Hastanemizin yanýk merkezinde perine yanýklarýnda kullanýlmakta olan geçici fekal diversiyon ve toplama sisteminin (Flexi-Seal® FMS) klinik sonuçlarý deðerlendirildi.
GEREÇ VE YÖNTEM: Yanýk merkezimizde Agustos 2008 ile Agustos 2009 arasýnda geçici fekal diversiyon ve toplama sistemi uygulanan tüm hastalar çalýþmaya dahil edildi. Hastalarýn demografik bilgileri, yanýk etyolojileri, yanýk yüzdeleri, yoðun bakým ihtiyaçlarý, erken mortalite ve uygulama sonrasý klinik bilgileri prospektif olarak hazýrlanan bir veritabanýnda toplandý. Bunlarýn yanýnda bu sistemin uygulandýðý hastalarda fekal kaçak riskini arttýrabilecek çeþitli faktörler de incelendi.
BULGULAR: Çalýþmaya 15 hasta (10 erkek, 5 kadýn; ortalama yaþ 43,1±22,1) dahil edildi. Ortalama yanýk yüzdesi 40,7±16,6 idi. Fekal kaçak 6 hastada görüldü. Perinede lokal enfeksiyon geliþen 6 hastanýn 4’ü fekal kaçaklý hastalardý. Elektrik yanýðý sistemden fekal kaçak için bir risk faktörü olarak bulundu (p<0,05). Çalýþmamýzda sistemin uygulandýðý 5 hasta kaybedildi. Kaybedilen hastalarýn tümünde yanýk yüzdesi ≥50 idi. Otolog split greft uygulanan toplam 8 hastada ciddi komplikasyon görülmedi. Sistemin ortalama uygulama süresi 22,5±5,7 gündü ve 2 hastada yüzeyel rektal mukozal erozyon dýþýnda sisteme baðlý komplikasyon görülmedi. Çalýþmamýzda sistemin uygulama ihtiyacý 29 günü aþan 1 hastaya kolostomi uygulandý. Hastalarýn ortalama yatýþ süresi ise 46,7±12,7 gündü.
SONUÇ: Geçici fekal diversiyon ve toplama sistemlerinin güvenilirliði yapýlacak daha güçlü ve prospektif çalýþmalarla kanýtlanabilirse perine yanýklarýnda saptýrýcý stoma gereksinimini azaltabilirler.

AMAÇ: Yanýk olgularýnda mortalite ve morbidite erken taný ile azaltýlabilir. Sepsis gibi yanýk komplikasyonlarýnýn erken tanýsý için çok sayýda belirteç kullanýlýr. Bu çalýþmada, yanýk olgularýnda sayýsal/morfolojik granülosit anormallikleri ve komplikasyonlar arasýndaki iliþki araþtýrýldý. Bu sayede, yanýk ilintili komplikasyonlar için histopatolojik belirteç/ lerin ortaya konulmasý amaçlandý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Kasým 2006 ve Kasým 2009 yýllarý arasýnda hastanede yatýrýlan
32 pediatrik yanýk olgusu çalýþmaya dahil edildi. Toplam 192 tam kan sayýmý ve periferal kan yaymasý sonuçlarý karþýlýklý analiz edildi. Bulgular, beyaz kan hücresi sayýmý,
periferal kan yaymasý deðiþiklikleri (immatür granüler hücreler, toksik granülasyon, granül ve Döhle cisimciklerinin görünümü) ve bakteriyemi, sepsis, yara enfeksiyonu,
ileri anemi ve greft kaybý gibi k omplikasyonlar arasýndaki olasý korelasyonun saptanmasýnda kullanýldý.
BULGULAR: Beyaz kan hücresi sayýsýndaki deðiþiklikler ve immatür granüler hücrelerin görülmesinin komplikasyonlar için tanýsal belirteç olarak kullanýmý uygun deðildir. Bununla beraber, toksik granülasyon, granül ve Döhle cisimciði görülmesi ile komplikasyonla karþýlaþýlmasý arasýnda istatistiksel olarak anlamlý korelasyon bulunmaktaydý (p: 0,0001<, 0,041, 0,001).
SONUÇ: Toksik granülasyon, granül ve Döhle cisimciðinin, yanýk ilintili komplikasyonlarýn tahmininde yardýmcý olabileceði görünmektedir. Bundan dolayý, periferik kan yaymalarý
gelecek komplikasyonlarýn tahmininde uygun tetkiklerdir.

AMAÇ: Bu çalýþmada, Eskiþehir Osmangazi Üniversitesi Eðitim, Uygulama ve Araþtýrma Hastanesi’ne köpek ve kedi ýsýrýklarý nedeniyle baþvuran kiþilerin demografik, týbbi ve adli
deðerlendirilmesi amaçlandý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Son beþ yýllýk dönemde bu hastanede, otomasyon sisteminde yer alan kayýtlar incelenerek ICD-10 kodlarýna göre 167 olgu deðerlendirmeye alýndý. Verilerin deðerlendirilmesinde SPSS 13.0 programý kullanýldý, Ýstatistikî deðerlendirmelerde frekans ve ki-kare analizleri yapýldý.
BULGULAR: Hastalardan 116’sý köpek, 46’sý kedi ýsýrýðý nedeniyle hastanemize baþvurmuþtu. Maðdurlarýn çoðu çocuktu. Isýrýklarýn %51,9’u üst, %29,1’i alt ekstremitede idi. Köpek ve kedi ýsýrýklarý mevsimsel deðiþim gösterse de çocuklarýn tatilde olduðu yaz aylarý önemli bulundu. Yaralanmalarda en çok hiperemi-sýyrýk ve laserasyon tanýlanmýþtý. Hastanede kalýþ süresi 1-22 gün arasý olup ortalama 7,3±5,8 gün olarak hesaplandý.
SONUÇ: Köpek ve kedi ýsýrýklarý ülkemiz için bilinen olaylardýr. Hayvanlarý ve onlarýn ihtiyaçlarýný öðrenmek ve saygý duymak, ailelerin beklenmeyen yaralanmalardan sakýnmasýnýn önceliðini oluþturmalýdýr. Çocuklara köpeklere saygýlý davranmalarý,
doðrudan göz temasý kurmamalarý ve hayvanlara sataþmamalarý öðretilmelidir.

AMAÇ: Torakolomber bileþke patlama kýrýðý olan hastalarýn kýsa veya uzun segment posterior enstrümantasyon ile tedavisi sonrasý kanal içi restorasyon sonuçlarý Magerl sýnýflandýrmasý ve kýrýk lokalizasyonuna göre deðerlendirildi.
GEREÇ VE YÖNTEM: Seksen hasta iki ana gruba ayrýldý. Kýsa seviye posterior enstrümantasyon uygulanan 36 hasta Grup 1’i; [9K, 27E; yaþ ortalamasý 42,1 (daðýlým 19-65)], uzun seviye posterior enstrümantasyon uygulanan 44 hasta Grup 2’yi [18K, 26E;
yaþ ortalamasý 46,3 (daðýlým 18-78)] oluþturdu. Yirmi hastada T12, 41 hastada L1 ve 19 hastada L2 seviyesinde kýrýk vardý. Magerl sýnýflandýrmasýna göre ise hastalarýn 44’ü A3.1, 19’u A3.2, 17’si A3.3 idi. Ameliyat sonrasý kanal içi düzelme yüzdesi iki grupta da tüm parametrelere göre ayrý ayrý hesaplandý.
BULGULAR: Ortalama takip süresi Grup 1 için 35,7 (daðýlým 12-58), Grup 2 için 33,1 aydýr (daðýlým 12-58). Her iki grupta da kanal içi düzelme anlamlý bulundu, ancak Grup 2’deki düzelme daha belirgindi. Magerl sýnýflandýrmasýna göre A3.3 tip kýrýklarda; Grup 2’deki hastalarda daha anlamlý bir düzelme elde edilirken (p=0,005), kýrýk lokalizasyonuna göre sadece T12 seviyesinde Grup 2’de anlamlý fark saptandý (p=0,018).
SONUÇ: Posterior enstrümantasyon ile kanal içi yeterli düzelme elde edilmektedir, ancak Magerl Tip A3.3 gibi parçalý kýrýklarda uzun segment ile daha iyi remodelizasyon saðlanmaktadýr.

AMAÇ: Bu yazýda, Ýran’ýn kentsel nüfusundaki kafatasý kýrýk tipi oluþ mekanizmasý tanýmlandý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Genel özellikler, travma mekanizmasý, kýsaltýlmýþ travma skalasý, Glasgow koma skalasý, hastanede kalýþ süresi ve 1999 yýlýndan 2004 yýlýna kadar kaydedilen travma hastalarýnýn sonucunu içeren verilere, Ýran Ulusal Travma Kayýtlarý
veritabanýndan ulaþýldý.
BULGULAR: Kayýtlý 16,321 travma hastasý arasýnda, kafatasý kýrýðý olan 1704 olgu saptandý. En yaygýn travma özelliði motorlu araç kazasý (MAK) (%62,5) ile düþme (%23,8) idi. Trafik kazasý maðdurlarý çoðunlukta yayalardý (%41,6). Kafatasý kýrýðýnýn
ortalama 27,2±17,7 düzeyinde bir yaþla birlikte erkeklerde (%78,6) görülmesi daha sýktý. MAK’lerde, kafa tabaný kýrýðý hastalarýn %51,2’sinde ve kafa tavaný kýrýðý da hastalarýn %48,8’inde gözlendi. Kafa tabaný kýrýðý ve kafa tavaný kýrýðý arasýnda, cinsiyet daðýlýmý bakýmýndan anlamlý bir farklýlýk vardý (p=0,002). Kafa tabaný kýrýðý olgularýnýn
%67,4’üne karþý kafa tavaný olgularýnýn %58,1’inde, MAK, travma mekanizmasý idi (p<0,001).
SONUÇ: Ýran’da, güvenlik yasalarý ve risk-spesifik müdahale programlarý önemli ölçüde geliþtirilmelidir.

AMAÇ: Av tüfekleri ile meydana gelen damar yaralanmalarý cerrahlar için ciddi sorunlar yaratýr. Bu yazýda, anjiyografi yapýlmadan cerrahi giriþim yapýlan av tüfeði yaralanmalarý
deðerlendirildi.
GEREÇ VE YÖNTEM: 1999-2004 yýllarý arasýnda av tüfeði ile meydana gelen ve vasküler tamir yapýlan 49 hasta geriye dönük olarak ele alýndý.
BULGULAR: Av tüfeði yaralanmalarý sonucunda meydana gelen damar travmalarý tamiri ciddi doku hasarý oluþmasýndan dolayý diðer ateþli silahlardan farklýdýr. Kýrk dokuz hastanýn 19’unda 1 yýl sonunda ekstremite fonksiyonu tatminkar deðildi. Bu hastalarýn 12’sinde tüm giriþimlere raðmen tam fonksiyon geri dönmemiþ ve sinir hasarýna baðlý olduðu düþünülmüþtür, 25 hasta ise kemik, tendon, sinir, cilt giriþimleri ile ve katý fizik tedavi programý ile 1 yýl sonunda tam fonksiyon kazanmýþtýr.
SONUÇ: Bu çalýþmada, av tüfeði yaralanmalarý ile meydana gelen vasküler hasarlarýn, belli ölçütler kullanýlarak ve anjiyografi yapýlmadan, kabul edilebilir risklerle tamir edilebileceði gösterilmiþtir.

AMAÇ: Bu çalýþmada, eriþkin femur cisim kýrýklarýnda biyolojik tespit için kullanýlan iki teknik (plak-vida ve kilitli intramedüller çivi) karþýlaþtýrýldý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Plak-vida ile biyolojik içten tespit yapýlan 28 hasta grup I, kilitli intramedüller çivi kullanýlan 31 hasta grup II olarak ayrýldý. Grup I’den 1 hastanýn ölmesi ve 3 hastanýn da takip sýrasýnda kontrollere gelmemesi nedeni ile 24 hasta çalýþmaya
dahil edildi. Grup II’de ise 2 hastanýn ölmesi ve 3 hastanýn da takipleri sýrasýnda kontrollere gelmemesi nedeni ile 26 hasta çalýþmaya dahil edildi.
BULGULAR: Grup I ve grup II’deki olgularýn yaþ ve cinsiyetleri, yaralanma nedenleri, kýrýk tipleri, ameliyata alýnma zamanlarý ve ameliyat süreleri, kanama miktarlarý, floroskopi kullaným ve hastanede yatýþ süreleri, erken ve geç dönem komplikasyonlarý,
kaynama zamaný ve fonksiyonel sonuçlarý karþýlaþtýrýlmalý olarak deðerlendirildi.
SONUÇ: Sonuçta, kullanýlan her iki yöntemin, kaynama süreleri, komplikasyon oranlarý ve fonksiyonel sonuçlar açýsýndan birbirine üstünlükleri olmadýðý; plak ile biyolojik tespitin, özellikle çoklu yaralanmalý, pulmoner ve kardiyovasküler sistemi risk altýnda olan hastalarda ve parçalý, segmenter cisim ya da metafiz kýrýklarýnda kilitli intramedüller çivilere tercih edilebilecek alternatif bir yöntem olduðu görüþüne varýldý.

AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, çocukluk çaðý kafa travmalarý konusunda ülkemizin epidemiyolojik verilerine katkýda bulunmaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Ocak 2003 ile Haziran 2008 tarihleri arasýnda Samsun Mehmet Aydýn Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi Nöroþirürji Kliniðinde yatarak tedavi edilen 0-14 yaþlarý arasýnda toplam 851 hasta geriye dönük olarak incelendi.
BULGULAR: Hastalarýn 550’si (%65) erkek, 301’i (%35) kadýndý. Travma nedenleri arasýnda düþme (%70) ilk sýrada yer alýyordu. Giriþ Glasgow Koma Skalasýna (GKS) göre %74 hafif (GKS 13-15), %22 orta (GKS 9-12) ve %4 aðýr (GKS 3-8) kafa travmalý olgu mevcuttu. Seksen yedi hastaya toplam 92 operasyon uygulandý. Operasyon nedenleri arasýnda açýk depresyon kýrýklarý ve epidural hematomlar ilk sýradaydý.
Toplam 33 (%3,8) hasta hayatýný kaybetti. En sýk tespit edilen ölüm nedeni, trafik kazalarý ve yüksekten düþmelerdi.
SONUÇ: Bu çalýþma ve yapýlan diðer çalýþmalar, çocukluk çaðý kafa travmalarýnýn çoðu önlenebilir nedenlerden kaynaklandýðýný göstermiþtir. Kafa travmalarý ile ilgili epidemiyolojik çalýþma ve verilerin artmasý, travmanýn oluþmadan engellenebilmesi
açýsýndan önem arz etmektedir.

Alt gastrointestinal kanamaya neden olan soliter rektal ülser, çocuklarda oldukça nadir görülür. Nadir görülmesi, özgün olmayan bulgularla ortaya çýkmasý, bu konuda yeterli deneyimin olmamasý ve çeþitli rektal hastalýklarý taklit etmesi, bazý çocuk hastalarda yanlýþ veya gecikmiþ tanýya neden olabilmektedir. Burada, belirtilerin baþlangýcýndan 2 yýl sonra tanýsý konan, yüksek lifli diyet, laksatif, tuvalet eðitimi ve sükralfat lavman tedavisine iyi yanýt veren soliter rektal ülserli 10 yaþýndaki bir olgu sunuldu.

Mikrocerrahinin günümüzde geliþmesiyle birlikte deðiþik mekanizmalarla oluþan ve baþarýlý bir þekilde replante edilen skalp avülzyon olgularýna rastlamaktayýz. Daha önceki yayýnlarda tek arter ve ven ile baþarýlý bir sonuç alýnabileceði belirtilmiþ olsa da, günümüzde birden çok arter ve ven anastomozunun baþarýyý arttýrdýðý bilinmektedir. Bu görüþten yola çýkarak, mekanizma ve anastomoz sayýsý açýsýndan deðerlendirdiðimizde go-kart motor kayýþýna kaptýrma sonucu meydana gelmiþ ilginç bir olgu örneði sunuldu

Futbol dünyada yaygýn bir spordur ve ciddi karýn yaralanmalarýna yol açabilir. Bununla birlikte, cerrahi giriþim gerektirecek karýn organý yaralanmalarý nadiren bildirilmiþtir.
Futbol maçý esnasýnda yaralanan ve karýn cerrahisi uygulanan bir olgu sunuldu. Hastaya distal pankreatektomi, splenektomi, kolesistektomi, kolodoktomi ve T tüp drenaj uygulandý. Hasta ameliyat sonrasý yedinci gün komplikasyonsuz olarak taburcu edildi.

Retroperitoneal kanamaya baðlý gecikmiþ akut abdominal kompartman sendromu (AKS) nadir görülür. Burada, böyle nadir bir olgunun klinik tedavisi sunuldu. 12 metre yükseklikten düþen 46 yaþýndaki bir erkek, Al-Ain Hastanesine yatýrýldý. Hasta hemodinamik olarak stabildi. Fiziksel incelemesinde, karýn yumuþaktý, þiþkin deðildi. Yatýrýlma sýrasýnda gerçekleþtirilen karýn bilgisayarlý tomografisi (BT) bulgularý normaldi, 7. günde hasta, enteral beslemeyi tolere etti, 15. günde hasta aniden hipotansif hale geldi. BT’sinde aktif kanamayý gösteren kontrast renkle birlikte inferior vena kavaya basý yapan büyük bir retroperitoneal hematom belirlendi. Karný, þiþkin ve gergindi. Hastada
respiratuvar yetersizlik ve ciddi asidoz geliþmiþ, havayolu basýncý artmýþ ve idrar çýkýþý azalmýþtý. AKS tanýsý konuldu. Laparotomiden hemen sonra, hemodinamik ve respiratuvar
fonksiyonda dramatik düzelme oldu. Retroperitoneal hematoma iliþkin araþtýrma, aktif olarak kanayan baðlanmýþ ileokolik bir damar olduðunu gösterdi. Karýn, iki katmanlý
Steri-Drape arasýna yerleþtirilen IV serum fizyolojik torbalarý kullanýlarak geçici olarak kapatýldý. Karýn, 6. günde primer olarak kapatýldý. Hasta, 50. günde evine taburcu
edildi. Yaþamý tehdit edici retroperitoneal kanama, AKS’ye yol açan travmadan iki hafta sonra aniden oluþabilir.

Çocukluk çaðýnda travma sonrasý görülen serebral iskemi oldukça nadirdir. Bu konuda çok az çalýþma yapýlmýþtýr. Burada minör kafa travmasý sonrasý, 14 aylýk pediyatrik
bir hastada görülen serebral iskemi olgusu sunuldu. 14 aylýk bir çocuk 12 saat önce 70 santimetre yükseklikten düþme sonrasý sað kolunu kullanamama þikayetiyle acil servise
getirildi. Hastanýn daha önce gittiði hastanede minör kafa travmasý olarak izlendiði ve kraniyal görüntülemenin yapýlmadýðý öðrenildi. Hastanýn kolunu kullanamamasý mekanik
bir komplikasyon olarak görülmüþ ve bu monoparazi olarak deðerlendirilmemiþti. Hasta baþvurduðu sýrada yürüyemediði ve oturamadýðý da belirlendi. Minör kafa travmalý
hastada baþka bir travma izine rastlanmadý. Yapýlan nörolojik muayenesinde hafif bir sað hemiparazi ve sol fasiyal paralizi saptandý. Çekilen beyin tomografisinde sað bazal
ganglionlar seviyesinde hipodens görüntü tespit edilen hastanýn MRG’sinde sað lentiform ve caudat nukleuslarý sevisinde enfarktüs saptandý. Bu yazýnýn amacý, acil servis hekimlerine pediyatrik yaþ grubunda nadir görülmesine raðmen kalýcý sakatlýklara yol açabilen posttravmatik serebral iskemiyi ve hangi yaþ grubunda olursa olsun ve hasta ne
kadar iyi görünürse görünsün sistemik fiziksel incelemenin tüm hastalara uygulanmasý gerektiðini hatýrlatmaktýr.

Psödomeningosel, meninjeal yýrtýk sonrasý ekstradural beyin omurilik sývýsý (BOS) koleksiyonudur. Dura-araknoid defekt boyutu, BOS basýncý, yumuþak doku direnci psödokist
boyutunu belirler. Semptomlar arasýnda baþ aðrýsý, boyun aðrýsý, miyelopatik bulgular radikuler bulgular görülebilir. Psödomeningosel tanýsýnda miyelografi, bilgisayarlý tomografi, sonografi, manyetik rezonas görüntüleme yararlýdýr. Psödomeningosel olgusunda, operasyon sýrasýnda belirlenen sinir köklerinin tuzaklandýðý ve onarým sonrasý nörodefisiti düzelen bir olgu sunulmuþtur.