AMAÇ: Bu çalýþma, crush sendromu sýçan modelinde crush sývýsý resüsitasyonunun gelsolin tedavisi ile kombine edilmesinin böbrek fonksiyonu üzerindeki etkisini araþtýrmayý amaçlamaktadýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Yirmi dört yetiþkin diþi Wistar albino sýçaný, crush sendromu için üç tedavi grubundan birine rastgele atandý: Kontrol (C) gru-bu, gelsolin + crush sývýsý (Gel) grubu ve yalnýzca crush sývýsý (CF) grubu ile bir kontrol grubu (n=8). Sedasyon uygulanan sýçanlara, 5 saat süreyle bir kompresyon cihazý kullanýlarak 2 kg'lýk tek taraflý arka ekstremite kompresyonu uygulandý. Kontrol grubuna kompresyon sonrasý herhangi bir tedavi uygulanmadý. Turnike çýkarýldýktan sonra, gelsolin grubundaki sýçanlara 0.1 ml steril salin içerisinde 2 mg/kg dozunda rekombinant insan gelsolin ve crush sývýsý intravenöz olarak uygulandý. CF grubuna yalnýzca crush solüsyonu uygulandý.
BULGULAR: 24. saatte CF grubunda CK düzeyleri kontrol ve gelsolin + CF gruplarýna göre daha düþüktü (sýrasýyla, 132 IU ve 630 IU [p=0.004] ve 519,5 IU [p=0.014]). 48. saatte hem CF hem de CF + gelsolin gruplarýnda CK düzeyleri kontrol grubuna göre daha düþüktü (sýrasýyla, p<0.001 ve p=0.014), CF ve CF + gelsolin gruplarý arasýnda anlamlý fark yoktu (p=0.773). 72. saatte CF + gelsolin grubundaki CK düzeyleri kontrol grubuna göre daha düþüktü (p=0.023), ancak CF grubuyla karþýlaþtýrýlabilir düzeydeydi (p>0.05). Kontrol ve CF + gelsolin gruplarýnda 24. ve 72. saatteki BUN düzeyleri benzerdi (p>0.05). 48. saatte hem CF hem de CF + gelsolin gruplarýnda BUN düzeyleri kontrol grubuna göre daha düþüktü (sýrasýy-la, p=0.001 ve p=0.003), CF ve CF + gelsolin gruplarý arasýnda anlamlý fark yoktu (p>0.05). 24. saatte gelsolin + CF grubunda kreatinin düzeyleri kontrol grubuna göre daha düþüktü (p=0.017). CF ve CF + gelsolin gruplarýnda ise benzerdi (p>0.05). 48. ve 72. saatlerde kreatinin düzeyleri hem CF hem de CF + gelsolin gruplarýnda benzer ancak kontrol grubuna göre düþüktü (p<0.05). Kreatinin düzeylerindeki deðiþiklikler tüm gruplarda benzerdi (p>0.05).
SONUÇ: Bu çalýþma, crush sendromunun tedavisinde gelsolinin crush solüsyonu ile birlikte uygulanmasýnýn, tek baþýna crush solüsyonuna kýyasla üstün sonuçlar vermediðinin gösterildiði literatürdeki ilk örneði oluþturmaktadýr. Bununla birlikte, deðiþen dozlarda gelsolin kullanan daha fazla araþ-týrma yapýlmasý gerekmektedir.

AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, ratlarda oluþturulan deneysel peritonit modelinde Lökositten Zengin Trombositten Zengin Plazma'nýn (LR-PRP) bakteriyel translokasyona etkisini incelemektir. Sekonder peritonit, gastrointestinal sistemin mukozal bariyerinin bütünlüðünün kaybý ile mikroorganizmalarýn peritoneal boþluða kontaminasyonu sonucu oluþan peritonit tablosudur. LR-PRP’nin pozitif anti-enfeksiyöz, immün modülatör ve anjiyogenetik etkileri olduðu gösterilmiþtir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Wistar-Albino ýrký 27 adet rat, sham, kontrol ve deney grubu olmak üzere 3 gruba ayrýldý. Ratlara anestezi altýnda laparotomi yapýldý ve çekum izole edildi. Sham grubunda iþlem yapýlmadý. Kontrol ve deney gruplarýndaki ratlarýn çekumlarý 18 Gauge iðne ile 5 dakika içerisinde 2 kez delindi. Deney grubundaki her ratýn kan ürünü kendi üzerinde kullanýlmak üzere LR-PRP hazýrlandý ve intraperitoneal olarak uygulandý, tüm gruplardaki ratlarýn batýnlarý 8 dakika sonra kapatýldý. 8 saat sonra tüm hayvanlara anestezi altýnda relaparotomi yapýlarak cerrahi egzanguinasyon uygulandý ve doku ve kan örnekleri alýndý. Alýnan kanlardan inflamatuvar parametreler (TNF-α,IL-1 ve IL-6) ve kan kültürü, alýnan karaciðer, dalak ve mezenterik lenf nodu doku örneklerinden ise kültür çalýþýldý.
BULGULAR: Sham grubundaki ratlarda karaciðer doku kültürü üremesi saptanmadý, kontrol grubunda 6, deney grubunda 1 ratta üreme saptandý. Sham grubundaki ratlarýn 2’sinde, kontrol grubundakilerin 7’sinde, deney grubundakilerin ise 1’inde mezenter lenf nodu doku kültür üremesi saptandý. Sham grubundaki ratlarda kan kültür üremesi saptanmadý, fakat kontrol grubundaki 8, deney grubundaki 3 ratta saptandý. Karaciðer doku
kültürü, mezenter lenf nodu doku kültürü, kan kültürü bakýmýndan; kontrol gruplarý ve deney gruplarý arasýnda istatistiksel olarak anlamlý bir iliþki olduðu gözlendi (sýrasýyla p=0.049, p=0.008, p=0.015). Ortalama TNF-alfa, IL-1, IL-6 deðerlerinin kontrol ve deney gruplarý arasýnda istatistiksel olarak anlamlý bir farklýlýk göstermediði elde edildi (sýrasýyla p=0.999, p=0.999, p=0.590).
SONUÇ: Deneysel peritonit modeli bakteriyel translokasyona yol açtýðý, uygulanan LR-PRP’nin, kontrol ve deney gruplarý karþýlaþtýrýldýðýnda bakteriyel translokasyonu karaciðer ve mezenterik lenf nodu doku kültürü ve kan kültüründe istatistiksel olarak anlamlý ölçüde baskýladýðý tespit edildi. LR-PRP; literatürde belirtildiði gibi antimikrobiyal özellikler gösterip inflamasyonu baskýlamadan bakteriyel translokasyonu engellemede etkili bulunmuþtur.

yoktur. Çalýþmamýzýn amacý sadece kanal içi çivi ve çivi-plak kombinasyonlarý ile tespitin karþýlaþtýrmasýný sonlu eleman analizi ile yapmaktýr. Bu çalýþmanýn amacý tibia proksimal metafizer bölgenin stabil olmayan kýrýklarýnda 4 delikli LC-DCP (Limited Contact Dynamic Compression Plate) plak kombinasyonlu kanal içi çivileme ile 8 delikli LC-DCP plak kombinasyonlu kanal içi çivilemenin (KÝÇ) etkinliðini, faydasýný ve farkýný sonlu elemanlar analiziyle (SEA) deðerlendirmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Tibia modelleri üzerinde metafizer bölgede, anteriorda diz ekleminin 5 cm distaline ve posteriorda diz ekleminin 8 cm distaline gelecek þekilde sagital düzlemde 30 derece açý oluþturan oblik kýrýk oluþturuldu. Üç adet tibia kullanýlarak modeller oluþturuldu. Modellerden birine sadece kanal içi çivi uygulandý, diðerlerine ise çiviye ek olarak 4 delikli plak ve 8 delikli plak uygulandý. Bu modellerin 3 boyutlu bilgisayarlý tomografi görüntüleri kullanýlarak sonlu eleman analizi yapýldý. Modellemeler üzerine aksiyel, lateral, koronal ve rotasyonel zorlamalarýn sonucunda oluþan deformasyon, deplasman, Von mises stres ve maksimum asal gerinim deðerleri analiz edildi.
BULGULAR: Tüm zorlamalar sonucunda yalnýzca çivi ile tespit modelinde maksimum stres miktarýnýn, maksimum deformasyonun ve deplasman miktarýnýn fazla olduðunu gözlemledik. Aksiyel yüklenmede; çivi ve 8 delikli plak kombinasyonunda diðer modellerden farklý olarak çivideki en yüksek stres miktarýnýn distal kilitleme vidasý üzerinde yoðunlaþtýðýný gördük. Tibiada oluþan maksimum asal gerinim, çivi ve plak kombinasyonuyla tespiti gösteren modellerde, yalnýzca çivi ile tespit modeline göre daha fazla olduðunu gözlemledik.
SONUÇ: Bu çalýþmanýn sonuçlarý çivi ile tedavi edilen instabil tibia proksimal kýrýklarýnda 8 delikli plak ile kombinasyonlu tedavinin biyomekanik olarak daha üstün olduðunu göstermektedir. Plak kombinasyonlu çivi tedavisi ek cerrahi insizyon ve ek implant gerektirse de instabil kýrýklar için redüksiyonun kalitesi, stabilitesi ve sürdürülebilirliði açýsýndan avantajlýdýr.

AMAÇ: Testis travmalarý için kullanýþlý bir derecelendirme sistemi bulunmamaktadýr. American Association for the Surgery of Trauma (AAST) skrotal ve testiküler travmalarý ayrý ayrý derecelendirmiþtir. Bu durum kullanýþlýlýðý bozmaktadýr. Literatürler incelendiðinde de cerrahi kararý verme safhasýnda bu sýnýflandýrma sisteminin kullanýlmadýðýný görilmektedir. Biz bu eksikliði gidermek amacý ile literatürleri inceleyip Gülhane Dereceleme Sistemini (GDS) geliþtirdik. GDS’ye göre sýnýflandýrýlmýþ skrotal ve testis travmasý sonrasý bir yýllýk takip sonuçlarýna iliþkin altý yýllýk deneyimimizi sunmaktayýz. Çalýþmamýzda ayrýntýlý hormonal, ultrasonografi (USG) ve spermiogram sonuçlarýný bildirilmiþtir. Tüm bu ayrýntýlý konulara bir derecelendirme sistemine göre odaklanan hiçbir çalýþma yoktur.
GEREÇ VE YÖNTEM: Ekim 2016 ile Ekim 2022 tarihleri arasýnda toplam 41 hastada testis travmasý meydana geldi. Hastalarý GDS'ye göre sýnýflandýrdýk. G1 travmasý olan hastalar herhangi bir cerrahi müdahale yapýlmadan sadece takip edildi. G2 travmasý olan hastalar cerrahi onarýmla ameliyat edildi. G3 travmasý olan hastalara orþiektomi uygulandý. Acil dönem geçtikten sonra 1 yýllýk takipte kan FSH, LH, toplam testosteron, serbest testosteron; testis boyutu, diðer testis boyutu, USG'de testis parankimi görünümü; toplam sperm sayýsý, sperm konsantrasyonu, toplam motilite, progresif motilite ve spermiogramda morfoloji durumu kaydedildi.
BULGULAR: Hastalarýn yaþ ortalamasý 25,56±6 (16-39) idi. 10 (%25) bilateral, 14 (%34) sað ve 17 (%41) sol taraflý travma vardý. Bir yýllýk takipte, tek taraflý G1 travmasý olan hastalarýn FSH, LH, total testosteron ve spermiyogram seviyeleri normaldi; tek taraflý G2 veya G3 travmasý olan hastalarýn FSH, LH seviyeleri hafif artmýþtý, ancak testosteron ve sperm parametreleri normaldi; bilateral G3+G1 travmasý olan hastalarýn FSH ve LH seviyeleri normal testosteron seviyesini kolaylaþtýrmak için aþýrý derecede artmýþtý, ancak sperm morfoloji deðeri normal popülasyondan düþüktü; bilateral G3+G2 travmasý olan hastalarýn FSH ve LH seviyeleri normal testosteron seviyesini kolaylaþtýrmak için aþýrý derecede artmýþtý, ancak tüm sperm parametreleri normal popülasyondan düþüktü; bilateral G3+G3 travmasý olan hastalarýn FSH ve LH seviyeleri aþýrý derecede artmýþtý, ancak diðer hormonal ve sperm parametreleri sýfýrdý.
SONUÇ: Derecelendirme sistemimiz skrotal ve testis travmalarý için kullanýlabilir yeni bir derecelendirme sistemidir. Tek taraflý etkilenen hastalar travma derecesine bakýlmaksýzýn iyi bir iyileþme göstermiþtir. Ýki taraflý etkilenen hastalarda çoðunlukla testosteron eksikliði ve/veya düþük spermiyogram parametreleri gözlenmiþtir.

AMAÇ: Özofagus perforasyonu, boðazý mideye baðlayan kaslý tüp olan özofagusta bir delik veya yýrtýðýn geliþtiði ciddi bir týbbi durumdur. Bu durum nadirdir ancak mediasten, plevra ve periton dahil olmak üzere çevre dokularda enfeksiyon ve enflamasyona yol açabileceðinden potansiyel olarak yaþamý tehdit eder.
GEREÇ VE YÖNTEM: 2014 ve 2022 yýllarý arasýnda kurumumuzda tedavi edilen özofagus rüptürü vakalarý üzerinde retrospektif bir çalýþma yapýldý (18 vaka çalýþmaya dahil edildi). Hastanýn yaþý, cinsiyeti, risk faktörleri, tanýda gecikme, taný yöntemi, perforasyon bölgesi, perforasyon etiyolojisi, tedavi yaklaþýmý, komplikasyonlar, hastanede kalýþ süresi ve sonuç verileri toplandý. Her hasta için Pittsburgh Severity Skoru (PSS) hesaplandý.
BULGULAR: Ortalama hasta yaþý 46.33 yýldý ve erkek baskýnlýðý (%72.2) vardý. Nedenler arasýnda iyatrojenik (%22.2), yabancý cisim (%50) ve travma (%27.8) yer alýrken, perforasyonlar baþlýca servikal (%38.9), torasik (%33.3) ve distal özofagusta (%27.8) görüldü. Daha yüksek mortalite yüksek WBC, gecikmiþ taný ve kontrast sýzýntýsý ile iliþkiliydi (p<0.05). BT bulgularý ve komplikasyonlar YBÜ'de kalýþ süresini önemli ölçüde etkilemiþ, apse azalmýþ ve mediastinit artmýþtýr (p<0.05). Yaþ, hastanede yatýþ günü, cinsiyet, etiyoloji ve tedavi türü gibi diðer faktörler Pittsburg skorlarýný anlamlý þekilde etkilememiþtir (p>0.05).
SONUÇ: Özofagus perforasyonu, önemli morbidite ve mortalite ile iliþkili zorlu bir klinik antite olmaya devam etmektedir. Hasta sonuçlarýný optimize etmek için hýzlý taný, PSS gibi araçlar kullanýlarak risk sýnýflandýrmasý ve özel yönetim stratejileri gereklidir.

AMAÇ: Bu çalýþmada, akut kolesistit þüphesi olan hastalarý yalnýzca laboratuvar parametrelerini kullanarak medikal tedaviye uygun olanlar ve cerrahi müdahale gerektirenler olarak ayýrt etmeyi amaçlayan bir karar aðacý algoritmasý geliþtirilmiþtir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Dört yýl içerisinde hastanemizde akut kolesistit nedeniyle tedavi edilen toplam 1352 hasta retrospektif olarak incelendi. Hastalar medikal tedavi görenler ve operasyon geçirenler olarak iki gruba ayrýldý. Çeþitli demografik ve laboratuvar parametreleri kaydedildi. Hastalarý bu parametrelere göre sýnýflandýrmak için bir karar aðacý algoritmasý kullanýldý. Algoritmanýn performansý 10 katlý çapraz doðrulama ile deðerlendirildi.
BULGULAR: Karar aðacý, cerrahi müdahale gereksinimini ayýrt etmede en kritik parametre olarak trombosit-lenfosit oranýný (PLR) belirledi. Algoritma, operatif ihtiyaç için %82.17 tanýsal doðruluk ve gangrenöz kolesistiti ayýrt etmede %73.86 doðruluk gösterdi. C-reaktif protein (CRP) seviyeleri, trombosit deðerleri, beyaz kan hücresi sayýmlarý ve hasta yaþý da karar verme sürecinde önemli faktörler olarak saptandý. Nekroz teþhisinde en yararlý parametre nötrofil-lenfosit oraný (NLR) oldu.
SONUÇ: Karar aðacý algoritmasý, komplike olmayan ve komplike kolesistiti, kolaylýkla elde edilebilir laboratuvar parametreleri kullanarak etkili bir þekilde ayýrt etmektedir. Bu yöntem, görüntüleme çalýþmalarýna hýzlý ve maliyet etkin bir alternatif sunmakta, zamanýnda ve uygun tedavi kararlarý alýnmasýna yardýmcý olarak hasta sonuçlarýný iyileþtirmekte ve saðlýk maliyetlerini azaltmaktadýr.

AMAÇ: Çalýþmamýzýn amaçlarý Ýstanbul'da 1. düzey bir travma merkezinde COVID-19 pandemisi sýrasýnda ticari motosiklet kuryelerinde trafik kazasý sonrasý görülen ortopedik yaralanmalar ve koruyucu ekipman kullanýmýnýn deðerlendirilmesi, gelecekteki çalýþmalara epidemiolojik bilgi ve fikir saðlamaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmamýza Nisan 2020 ile Nisan 2022 tarihleri arasýnda çalýþýrken trafik kazasý geçiren ve acil servise getirilen ticari motosiklet kuryeleri dahil edildi. Kaza esnasýnda kuryelerin giydiði kask, ceket, pantolon, eldiven ve bot gibi koruyucu ekipmanlar forma kaydedildi. Ortopedik yaralanmalar ve uygulanan tedaviler (konservatif ve cerrahi) kayýt altýna alýndý, diðer týbbi bölümlere danýþýlarak diðer vücut bölgelerindeki yaralanmalar ve yaralanma tipleri kayýt altýna alýndý. Ehliyet süresi, motosikletin motor hacmi, motosiklet sürüþ eðitimi, hava koþullarý, kaza sýrasýndaki
tahmini hýz ve kazanýn saati not edildi.
BULGULAR: Araþtýrmaya 255 ticari motosiklet kuryesi dahil edildi. Yaralanmalarýn büyük çoðunluðunun (%56.9) majör travma olduðu, ayak ve ayak bileði bölgesinin yaralanmalardan en fazla etkilenen bölge (%31.8) olduðu görüldü. En sýk kullanýlan koruyucu ekipman kask (n=197, %77.3) iken, en az kullanýlan ekipman ise motosiklet botuydu (n=54, %21.2). Çalýþmadaki hastalarýn 50'si (%19.6) kask dahil herhangi bir koruyucu ekipman kullanmamaktaydý. Buna karþýlýk ticari motosikletli kuryelerin %22.7'si yalnýzca kask takýyordu. Sadece 27 kurye (%10) motosiklet sürerken tam koruma
ekipmaný giyiyordu. Çalýþmada toplamda 157 kýrýk tespit edildi ve bunlarýn 7'si (%4.5) açýk kýrýktý.
SONUÇ: Motosiklet kullanýrken kask takmanýn zorunlu olmasý ve kask dýþýnda koruyucu ekipman kullanýmýnýn oldukça az olmasý nedeniyle ekstremite yaralanmalarýnýn görülme sýklýðýnýn oldukça yüksek olduðu görüldü. Çalýþmamýzda bu profesyonellere ileri düzey motosiklet sürüþ eðitimi verilmesi, motorlu kuryelerin motosiklet koruyucu ekipman kullanýmý konusunda farkýndalýklarýnýn artýrýlmasý ve bu konuyla ilgili yasal düzenlemeler oluþturularak denetimlerin arttýrýlmasýnýn gerekli olduðu tespit edilmiþtir.

AMAÇ: Syndesmosis yaralanmalarý ayak bileði kýrýklarýnda, hastanýn hareketliliði ve iyileþmesi üzerinde önemli bir etki yaratabilir. Bu çalýþmanýn amacý, ayak bileði kýrýklarýnda syndesmosis yaralanmalarýnýn tedavisinde vida fiksasyonu ile dinamik fiksasyon arasýndaki redüksiyon kalitesi ve fonksiyonel sonuçlarý karþýlaþtýrmaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu çalýþma ayak bileði kýrýðý ile birlikte syndesmosis yaralanmasý olan 48 hastanýn (28 erkek, 20 kadýn) kohort çalýþmasýdýr. Yirmi dört hasta tek seviyeli TightRope fiksasyonu ile tedavi edilirken, diðer yirmi dört hasta tek 3.5 mm kortikal vida fiksasyonu ile tedavi edildi. Klinik sonuçlar Amerikan Ortopedik Ayak ve Ayak Bileði Derneði (AOFAS) skoru, Olerud-Molander Ayak Bileði Skoru (OMAS), görsel analog skala (VAS) skoru ve Ayak ve Ayak Bileði Engellilik Ýndeksi (FADI) kullanýlarak ölçüldü.
BULGULAR: Hastalarýn ortalama yaþý 37.3∓15.1 yýl idi. Ortalama takip süresi 27.6∓13.5 ay idi. Vida fiksasyonu veya TightRope ile tedavi edilen gruplar arasýnda ortalama postoperatif bir yýllýk AOFAS skoru (sýrasýyla, 89.0 ve 86.0), OMAS (sýrasýyla, 84.5 ve 85.1) ve FADI (sýrasýyla, 85.4 ve 86.8) açýsýndan anlamlý fark yoktu. Preoperatif ve postoperatif VAS skorlarý arasýndaki fark istatistiksel olarak anlamlýydý (p=0.020). Birinci yýl takipte, ortalama medial aralýk vidalý grupta 4.3 mm (aralýk: 2.1 ile 5.7 mm) ve dinamik fiksasyon grubunda 4.3 mm (aralýk: 2.3 ile 5.7 mm) idi. Ortalama tibiofibular aralýk vida fiksasyon grubunda 4.8 mm (aralýk: 3.4 ile 6.4 mm) ve dinamik fiksasyon grubunda 5.1 mm (aralýk: 4.0 ile 6.8 mm) idi. Bu arada, ortalama tibiofibular örtüþme vidalý fiksasyon ve dinamik fiksasyon gruplarýnda sýrasýyla 7.8 mm (aralýk: 4.2 ile 10.4 mm) ve 7.9 mm (aralýk: 4.4 ile 10.9 mm) idi.
SONUÇ: Dinamik fiksasyon yöntemi, vida fiksasyon yöntemi kadar fonksiyoneldir. Dinamik fiksasyonun vida fiksasyonuna göre erken dönemde tam yük taþýma ve iyi aðrý kontrolü gibi avantajlarý not edilmiþtir.

AMAÇ: Geriatrik dönem kalça kýrýklarýnýn hem hasta açýsýndan hem de maliyet üzerine etkisi büyüktür. Geriatrik kalça kýrýðý cerrahisi sonrasý mortaliteyi öngörebilecek preoperatif belirteçler hakkýnda az bilgi mevcuttur. Bu çalýþma, kalça kýrýðý için cerrahi geçiren yaþlý hastalarda mortalite için C-reaktif protein/albümin oraný (CAR) dahil olmak üzere potansiyel risk faktörlerini araþtýrmayý amaçlamýþtýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu kesitsel çalýþmaya 180 yaþlý kalça kýrýðý hastasý dahil edildi. Hastalar, hayatta kalanlar ve ölenler olmak üzere iki gruba ayrýldý. Serum CRP ve albümin düzeyleri, CAR ile birlikte, bu iki grup arasýnda CAR'ýn yaþlý yetiþkinlerde kalça kýrýðý ameliyatý geçiren hastalarda mortaliteyi öngörüp öngöremeyeceðini belirlemek için karþýlaþtýrýldý. Hastalarýn beslenme durumunu deðerlendirmek için Mini Beslenme Deðerlendirme-Kýsa Formu kullanýldý.
BULGULAR: 180 katýlýmcýnýn ortalama yaþý 78 idi ve %53.3'ü kadýndý. Hastane ve yoðun bakým ünitesinde kalýþ süresi açýsýndan bu iki grup arasýnda istatistiksel olarak anlamlý fark bulundu (p<0.05). Alýcý iþletim karakteristiði (ROC) analizine göre, CAR (C-reaktif protein/albumin oraný) için kestirim deðeri >0.15 olarak belirlendiðinde, CAR, geriatrik kalça kýrýðý ameliyatý sonrasý mortaliteyi %74 duyarlýlýk ve %53 özgüllük ile öngördüðü görüldü. CAR'ýn ROC eðrisi altýnda kalan alan (AUC) deðeri 0.67 idi (95% CI: 0.57-0.76, p<0.001). CAR ve kýrýk ile cerrahi arasýndaki zamanýn
mortalite için baðýmsýz bir deðiþken olduðu bulundu (sýrasýyla, p=0.003, OR=1.37 ve p=0.044, OR=1.33).
SONUÇ: Ameliyat öncesi dönemde bakýlan CAR düzeyi yüksek olan ve kalça kýrýðý nedeniyle operasyon geçiren yaþlý hastalarda ölüm riskinde anlamlý bir artýþ olduðu görüldü. Ayrýca, kýrýktan cerrahiye kadar geçen sürenin kýsa olmasý bu hastalarda daha düþük mortalite ile iliþkili olarak bulundu.

Dental avulsiyon, bir diþin diþ soketinden tamamen çýkmasý durumudur. Dental avulsiyonun hýzlý ve doðru tedavisi, çocuðun genel saðlýðý ile estetik ve çiðneme fonksiyonu üzerinde potansiyel etkileri nedeniyle diþ hekimliði pratiðinde önem arz eder. Bu olgu sunumu, 11 yaþýnda bir erkek hastada travmatik dental avulsiyonun klinik bulgularýný, taný sürecini, tedavi protokolünü ve takip sonuçlarýný ayrýntýlý olarak rapor etmektedir. Olgu, dental avulsiyonda hýzlý müdahalenin ve zamanýnda replantasyonun, tedavi sonuçlarýný optimize etmedeki önemini vurgulamaktadýr.

Kanlý para, çocuklar arasýnda sýklýkla oynanan ve giderek yaygýnlaþan tehlikeli bir oyun olarak karþýmýza çýkmaktadýr. Bu yazýda, bu oyun nedeniyle hastaneye yatýþ gerektiren ciddi bir el enfeksiyonu nedeniyle tedavi edilen bir hastayý sunmayý amaçladýk. 13 yaþýnda bir kýz çocuðu sað el sýrtýnda büyük bir eritem ile plastik, rekonstrüktif ve estetik cerrahi kliniðimize konsülte edildi. Sellülit lehine deðerlendirilen hastada intravenöz antibiyoterapi, mutlak elevasyon, pansuman ve immobilizasyon ile klinik iyileþme saðlandý. Kanlý para ülkemizde çocuklarýn saðlýðýný tehdit eden tehlikeli bir oyundur. Saðlýk ve eðitim otoriteleri tarafýndan uygun önlemler alýnmalýdýr.

Geçici körlük, ürologlar ve anestezistler tarafýndan tanýnan iyi bilinen bir komplikasyon olan transüretral rezeksiyon (TUR) sendromunun son derece nadir görülen bir komplikasyonudur. TUR sendromu, iþlem sýrasýnda hipotonik sývýlarýn intravasküler emiliminden kaynaklanýr. Bu olgu sunumunda, 80 yaþýnda bir erkek hastada transüretral prostat rezeksiyonu sonrasý geçici körlük geliþmiþtir. Hastanýn týbbi öyküsünde hipertansiyon, remisyonda akciðer kanseri ve paroksismal atriyal fibrilasyon vardý. Ameliyat spinal anestezi altýnda yapýldý. Ýþlem sýrasýnda hastanýn kör olduðu tespit edildi. Hastanýn postoperatif kan örnekleri, TUR sendromu için bilinen bir risk faktörü olan yüksek plazma glisin düzeylerini ortaya çýkardý. Hastanýn görme bozukluðu daha fazla müdahale edilmeden düzelmeye baþladý. Bu olgu sunumu, hastanýn týbbi öyküsünü ve TUR sendromu ile iliþkili potansiyel riskleri göz önünde bulundurmanýn önemini vurgulamaktadýr.