AMAÇ: Ýskemi/reperfüzyon hasarý (IRH), hipoksik bir organýn yeniden oksijenlenmesi sonucu ortaya çýkan hücresel bir hasardýr. Bu çalýþmada, inotropik bir ajan olan levosimendan ile antioksidanlarýn ve glutatyonun öncüsü olan N-Asetilsistein (NAS) kombinasyonunun deneysel bir karaciðer IRH modelindeki etkilerini incelemeyi amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Otuz sekiz sýçan rastgele beþ gruba ayrýldý. Ýskemiden önce çalýþma gruplarýna önceden belirlenmiþ bir miktarda ve sürede fizyolojik salin çözeltisi, NAS, levosimendan veya NAS+levosimendan kombinasyonu verildi ve infüzyon çalýþmanýn sonuna kadar devam etti. Hepatik pedikül, bir atravmatik ven klempi kullanýlarak baðlandý ve 60 dakikalýk iskemi saðlandý. Daha sonra klemp açýldý ve 60 dakika reperfüzyon saðlandý. Karaciðer dokusu örnekleri sýçanlar sakrifiye edildikten sonra alýndý ​​ve doku malondialdehit (MDA) ve miyeloperoksidaz (MPO) seviyeleri belirlendi. Ayrýca alýnan kan örneklerinden serum tümör nekrozis faktör (TNF)-α, aspartat aminotransferaz (AST), alanin aminotransferaz (ALT) ve MPO düzeylerine de bakýldý.
BULGULAR: IRH sonrasý karaciðer dokusundaki konjesyon, vakuolizasyon ve nekroz düzeylerine dayanarak oluþturulan histopatolojik hasar skorlama sisteminde gruplar arasýnda, histopatolojik deðiþiklikler bakýmýndan, istatistiksel olarak anlamlý farklýlýklar bulundu. Histopatolojik hasar skoru, plazma MPO, AST, ALT, doku MPO ve doku MDA deðerleri, tedavi alan gruplarda kontrol gruplarýna oranla istatistiksel olarak anlamlý derecede düþük bulunurken, levosimendan ve NAS kombinasyon grubunda karaciðer histopatolojik hasar skoru diðerlerine oranla istatistiksel olarak ciddi anlamda düþük bulundu.
TARTIÞMA: Literatürde ilk kez, karaciðer IRH’sýnda levosimendan ve NAS kombinasyonunun kullanýlmasý ile enflamasyon ve oksidatif stresin belirgin þekilde baskýlandýðý ve karaciðer iskemisi reperfüzyon hasarýnýn önemli ölçüde azaldýðý gösterilmiþtir. Bu sonuca göre, IRH durumunda levosimendan veya NAS’nin tek ajan olarak kullanýmý yerine kombinasyon olarak kullanýmý önerilebilir.

AMAÇ: Ýntestinal iskemi sonrasý reperfüzyon gerçekleþmesi ile oluþan serbest oksijen radikalleri hücre için son derece toksiktir. Glutatyon peroksidaz ise reaktif oksijen türlerinin oluþumunu engelleyen önemli enzimlerdendir ve kofaktör olarak selenyuma ihtiyaç duyar. Çalýþmamýzýn amacý selenyum uygulanmasýnýn iskemi-reperfüzyon hasarýný azaltýcý etkisini göstermektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmada 28 adet erkek Wistar sýçan kullanýldý. Denekler dört gruba ayrýldý. Üçüncü ve dördüncü gruba beþ gün süre ile 10 mikrogram/kg/gün sodyum selenat intraperitoneal olarak verildi. Birinci ve üçüncü grup deneklere laparotomi yapýldý, ikinci ve dördüncü gruptaki deneklere ise laparotomi sonrasý superiyor mezenterik arter 45 dakika klempe edilip iskemi oluþturuldu, ardýndan 90 dakika reperfüzyon saðlandý. Deneklerden malondialdehit için kan, karaciðer ve ileum örneði alýndý. Bakteriyel translokasyon için karaciðer, dalak ve mezenterik lenf nodu doku örnekleri alýndý, ayrýca ileumdan alýnan örnek ile histopatolojik inceleme yapýldý.
BULGULAR: Ýskemi-reperfüzyon grubunda mezenterik lenf nodlarýnda bakteriyel translakasyon diðer gruplardan anlamlý derecede fazla idi (p<0.05). Histopatolojik deðerlendirmelere bakýldýðýnda yine iskemi-reperfüzyon grubunda skor diðer gruplardan anlamlý derecede yüksekti (p<0.05). Serum, karaciðer ve ileum malondialdehit düzeyleri de iskemi-reperfüzyon grubundaki yüksekliðe baðlý olarak gruplar arasýnda anlamlý farklýlýk gösterdi (p<0.05).
TARTIÞMA: Çalýþmamýz selenyumun serum ve doku MDA düzeylerini düþürdüðü, baðýrsaklarda iskemi-reperfüzyon hasarý ile geliþen histopatolojik hasarý ve buna baðlý bakteriyel translokasyonu azalttýðý göstermiþtir.

AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, sýçanlarda melatoninin yanýk yara iyileþmesine etkisini araþtýrmaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu çalýþmada 40 adet Wistar-albino cinsi deneysel erkek sýçanlar dört gruba ayrýldý: Grup 1; kontrol grubu, Grup 2; eksojen melatonin verilen grup, Grup 3; pinealektomi uygulanan grup ve Grup 4; pinealektomi yapýldýktan sonra eksojen melatonin uygulanan grup idi. Sýçanlarýn sýrtlarýna kaynar suda bekletilmiþ metal plak ile ikinci derece derin yanýk oluþturuldu. Yedi gün boyunca yanýk alanlarýnýn iyileþmesi takip edildi. Yedi gün sonunda eksize edilen yanýk alan dokularýnda hidroksiprolin, Tip 3 kollajen, ödem, iltihabi infiltrasyon, konjesyon, vasküler proliferasyon, fibrozis düzeyleri, staz zonu ve epitel kalýnlýklarý deðerlendirildi.
BULGULAR: Staz zonu kalýnlýðý Grup 2’de diðer gruplara oranla daha azdý (p=0.009). Tip 3 kollajen boyanma (p=0.031), fibrozis (p=0.011) ve ödem (p=0.031) Grup 2’de diðer gruplara oranla daha fazlaydý. Konjesyon kontrol grubunda Grup 4’e göre daha fazlaydý (p=0.031). Deðerlendirilen diðer parametrelerde, gruplar arasýnda anlamlý bir fark görülmedi.
TARTIÞMA: Bu çalýþmada, total melatonin düzeyinin belli eþik düzeyi geçmesi durumunda, staz zonunu azaltarak yanýk yara hasarýnýn ilerlemesinde önleyici etkisi bulundu. Melatoninin, ayrýca hipertrofik skar geliþimini de önleyebildiði görüldü. Melatonin yanýk yaralarýnda geleneksel tedaviyi destekleyebilecek potansiyel bir tedavi seçeneði olabilir. Bunun yanýsýra, bu çalýþmada belirtilen etkileri daha fazla deðerlendirmek için daha uzun sürelerde ve daha yüksek dozlarda eksojen melatoninin uygulandýðý çalýþmalara ihtiyaç vardýr.

AMAÇ: Akut mezenterik iskemi neticesinde geliþen iskemi reperfüzyon hasarýndaki histopatolojik bozulmanýn temel sorumlusu serbest oksijen radikalleri ve proenflamatuvar sitokinlerin artýþýdýr. Ficus carica ve çeþitli kýsýmlarýnýn antioksidan ve antienflamatuvar özellikler gösterdiði geçmiþ çalýþmalarda bildirilmiþtir. Bu çalýþmada da Ficus carica çekirdek yaðýnýn, sýçanlarda intestinal iskemi reperfüzyon hasarý üzerine etkilerini incelemek amaçlanmýþtýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Elli adet Wistar albino sýçan beþ eþit gruba bölündü. Negatif kontrol (NC), sham-operated (Sham), iskemi ve reperfüzyon (IR), 3 ml/kg/gün Ficus carica çekirdek yaðý (FC3), 6 ml/kg/gün Ficus carica çekirdek yaðý (FC6). IR, FC3 ve FC6 gruplarýna iskemi ve reperfüzyon prosedürü 45+120 dk boyunca uygulandý. Sham grubu sýçanlar yalnýzca abdominal orta hat laparotominin ardýndan 165 dk boyunca bekletildi.
BULGULAR: Proenflamatuvar sitokinler olan IL-1β ve TNFα doku seviyeleri FC6 grubunda IR grubuna gore anlamlý derecede düþüktü (p<0.05) FC6 ve FC3 gruplarýnýn MDA ve MPO düzeyleri IR grubuna kýyasla düþük olup, FC6 grubundaki düþüþ FC3 grubundaki düþüþten istatistiksel olarak daha fazlaydý (p<0.05). FC6 ve FC3 gruplarýnýn her ikisinde de SOD ve CAT enzimleri ile indirgenmiþ glutatyon seviyeleri IR grubuna kýyasla düþük olsa da FC3 ve FC6 gruplarý arasýnda anlamlý fark yoktu (p<0.05). Histopatolojik olarak FC3 ve FC6 gruplarýnýn her ikisi de IR grubundan düþük, FC6 grubu ise FC3 grubundan daha düþük bir skorla evrelendi (p<0.05).
TARTIÞMA: Ýncir çekirdeði yaðýnýn oral kullanýmý, olasýlýkla antioksidan ve antienflamatuvar özellikleri sebebiyle, sýçanlarda akut mezenterik iskemi modeline baðlý geliþen iskemi reperfüzyon hasarýndaki biyokimyasal ve histopatolojik bulgularý tersine çevirebilmektedir.

AMAÇ: Akut pankreatit (AP) pankreas bezinde inaktif halde bulunan sindirim enzimlerinin çeþitli nedenlerle aktif hale geçmesi sonucunda, pankreas bezinde, çevre dokularda ve enflamasyonun yayýlmasýyla sistemik bir etki gösterebilen klinik durumdur. Hastalýðýn prognozunda en sýk Ranson ve Atlanta gibi sýnýflama sistemleri kullanýlmaktadýr. Ancak akut pankreatite baðlý geliþen organ yetersizlikleri, laboratuvar verileri ve hastalarýn antropometrik özelliklerinin de hastalýðýn þiddeti ve prognozuyla iliþkili olduðu ortaya konmuþtur. Çalýþmamýzda AP seyrinde ortaya çýkan organ yetersizlikleri, biyokimyasal parametreler ve hastalara ait antropometrik verilerin, Ranson ve Atlanta sýnýflama (AS) sistemleri ile arasýndaki iliþkiyi ortaya koymayý amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: AP’li 19 ile 89 yaþlarý arasýnda 153 hastanýn Ranson ve Modifiye Atlanta Sýnýflamasý (MAS) skoru hesaplanarak laboratuvar verileri, bel çevresi, vücut kitle indeksi (VKÝ) gibi antropometrik verileri, organ yetersizliði tablosu araþtýrýldý. Geliþen organ yetersizlikleri (akciðer, karaciðer, böbrek, kalp ve multiorgan yetersizliði) Ranson deðeri ve MAS skoru yüksekliðiyle iliþkili (p<0.05) olarak bulundu. Çalýþmaya alýnan hastalardan 13’ünde (%8.4) multiorgan yetersizliði, 17’sinde (%11.1) Sistemik enflamatuvar response sendromu (SIRS) geliþmiþtir. On hasta (%6.5) hayatýný kaybetti. Organ yetersizlikleri, multiorgan yetersizliði (MOY) ve SIRS geliþen hastalarla hayatýný kaybeden hastalar arasýnda yapýlan istatistiksel analizde p deðeri (p<0.05) olarak anlamlý iliþki saptandý. Bel çevresi ve vücut kitle indeksi Ranson deðeriyle iliþkili saptanmazken, Modifiye Atlanta Sýnýflamasýyla bel çevresi arasýnda anlamlý iliþki saptandý (p<0.01). Laboratuvar verilerinden üre ve ALT yüksekliði, Ranson ve Modifiye Atlanta Sýnýflamasýyla iliþkili saptanýrken (p<0.001), 0 ve 48. saatte bakýlan C-reaktif protein (CRP) deðerindeki yüksekliklerden sadece 48. saatteki CRP deðeri Ranson deðeriyle iliþkili olarak bulundu (p<0.05).
BULGULAR: Organ yetersizliði, MOY, SIRS, her iki þiddet skoruyla korele olmasýnýn yanýnda mortalite ile de anlamlý olarak koreleydi. Ek olarak kolesterol, trigliserit ve yatýþ anýndaki CRP düzeyiyle mortalite arasýnda anlamlý korelasyon elde edilirken; kalsiyum, lipaz ve hematokrit gibi laboratuvar verileriyle anlamlý iliþki saptanmadý.
TARTIÞMA: Sonuç olarak, akut pankreatitin þiddet ve prognozunu belirlemede ve þiddetli seyreden pankreatitlerde ortaya çýkabilecek olan organ yetersizlikleri açýsýndan dikkatli olunmasýnda; klasik þiddet skorlama sistemlerinin yanýnda hastalara ait vücut kitle indeksi, bel çevresi ve kolesterol, trigliserit, ALT, CRP gibi laboratuvar verileri önemli prognostik bilgiler vermektedir.

AMAÇ: Endotrakeal entübasyon klinisyenler için önemli bir beceridir ve bazý hastalarda çeþitli nedenlerden dolayý zor olabilir. Günümüzde çeþitli tiplerde videolaringoskoplar mevcuttur ve genellikle direkt laringoskopi baþarýsýz olduðunda kurtarma cihazý olarak kullanýlmaktadýr. Pediatrik hava yolunun; yetiþkinlerle karþýlaþtýrýldýðýnda bazý farklýlýklarý vardýr ve bunlar zorlayýcý olabilir. Bu çalýþmanýn amacý pediyatrik hastalarda C-Mac D-Blade ve yaygýn olarak kullanýlan Macintosh laringoskopu karþýlaþtýrmak ve deðerlendirmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Etik kurul onayý ve ebeveynlerden bilgilendirilmiþ onam sonrasý, elektif cerrahi geçirecek ve endotrakeal entübasyon gereksinimi olan 5–10 yaþ arasý (10–40 kg) toplam 56 pediatrik hasta çalýþmaya dahil edildi. Hastalar Macintosh laringoskop veya C-Mac D-Blade videolaringoskop ile laringoskopi ve entübasyon için eþit iki gruba randomize edildi. Glottik görünüm, giriþim sayýsý, entübasyon süresi, herhangi bir komplikasyon ve hemodinamik veriler kaydedildi. Ýstatistiksel anlamlýlýk düzeyi p<0.05 olarak kabul edildi.
BULGULAR: Zor hava yolu beklenmeyen pediyatrik hastalarda; ortalama entübasyon süresi C-Mac D-Blade ile anlamlý olarak daha kýsaydý (21±9 ve 41±7 saniye, sýrasýyla) (p<0.001). Ýki grubun sonuçlarý geri kalan parametreler açýsýndan benzerdi.
TARTIÞMA: Mac D-Blade videolaringoskop, güvenli bir þekilde ve benzer bir baþarý oraný ile Macintosh Blade’e kýyasla entübasyon süresini yaklaþýk iki kat kýsalttý. Videolaringoskoplar rutin entübasyon, eðitim ve zor entübasyon için bir kurtarma cihazý için iyi bir alternatif olabilir.

AMAÇ: Doðu Azerbaycan bölgesinde helikopter ile acil saðlýk hizmetleri yoluyla taþýnan hastalarýn sonuçlarýný deðerlendirmeyi hedefledik.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu retrospektif kesitsel çalýþma, Aðustos 2014–Mart 2017 arasý Tebriz Helikopter ile Acil Saðlýk Hizmetleri merkezi tarafýndan taþýnan hastalar üzerinde gerçekleþtirildi. Veri toplamak için merkezin kayýtlarý kullanýldý. Ýstatistiksel analiz SPSS v.20 yazýlýmý ile yapýldý; istatistiksel anlamlýlýk düzeyi 0.05’in altýnda kabul edildi.
BULGULAR: Tebriz hastanelerine 167 görevle toplam 268 hasta sevk edildi. Hastalarýn ortalama yaþý 34.26±19.43 idi ve 173 (%65) hasta erkekti. Çaðrýlarýn en yaygýn nedeni profesyonel bakým ihtiyacý idi (%91.4). Görevlerin çoðu kýrsal yollar üzerindeydi. Hedeflerin ortalama mesafesi yaklaþýk 99.13±35.9 km, ortalama transfer süresi 54.68±14.17 dakika iken, ortalama tahmini kara rota süresi 86.38±26.26 dakikaydý. En yaygýn taný travmaydý; Glasgow Koma Skalasý (GCS) 13’ün üzerinde ve hastalarýn çoðunun yaþamsal bulgularý stabildi. Hastalarýn yaklaþýk yüzde 98’i sývý tedavisi almýþ ve yüzde 71’i immobil idi ve sadece yüzde 6’sýnýn entübasyona ihtiyacý vardý. Ayrýca, hastalarýn yüzde 28’inin Yoðun Bakým Ünitesine (YBÜ) ihtiyacý vardý ve bunlarýn yüzde 56’sý daha sonra vefat etti. Ayrýca, hastalarýn yüzde 28’inin Yoðun Bakým Ünitesine (YBÜ) ihtiyacý vardý ve bunlarýn yüzde 56’sý daha sonra hayatýný kaybetti.
TARTIÞMA: Sonuçlarýmýz, Tebriz helikopter acil saðlýk hizmetlerinin hasta nakil süresini kýsalttýðýný ve ölüm oranýný uluslararasý standartlara yaklaþtýrdýðýný göstermektedir.

AMAÇ: Akut apandisit (AAp) ön tanýsýyla ameliyata alýnan hastalarda AAp ve perfore AAp’yi öngören faktörlerin belirlenmesidir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Mayýs 2009 ile Aralýk 2018 arasýnda 1316 hastaya AAp ön tanýsýyla apandektomi yapýldý. AAp’yi öngören faktörlerin belirlenmesi için apendiks’teki enflamatuvar deðiþikliklerin varlýðý gözönünde bulundurularak hastalar iki gruba ayrýldý: AAp (AAp grubu; n=1043) ve normal appendiks (Non-AAp; n=273). Ayrýca apendiks perforasyonunu öngören faktörlerin belirlenmesi için AAp tespit edilen hastalar perforasyon varlýðý gözönünde bulundurularak iki gruba ayrýldý: AAp (AAp grubu; n=850) ve perfore AAp grubu (perfore AAp grubu; n=193). Kantitatif deðiþkenler için optimal kesim noktalarýnýn belirlenmesi için ROC eðri analizi kullanýldý. Gruplar univariate analiz yöntemelri ile karþýlaþtýrýldý ve p≤0.20 deðeri alan deðiþkenler multivariate alojistik regresyon modeline (backward stepwise) alýndý.
BULGULAR: AAp’yi öngören faktörlerin belirlenmesi için yapýlan multivariate analiz cinsiyet (erkek; p=0.034; OR: 1.42), WBC (≥10.900; p=0.022; OR: 1.52), MPV (≥29.1; p=0.006; OR: 1.57), TBil (≥0.61; p=0.034; OR: 1.42), CRP (≥0.725; p=0.002; OR: 1.71), NLR (≥5.13; p=0.034; OR: 1.50), PNR (≥24.04; p=0.001; OR: 0.53) ve US bulgularýnýn (AAp+; p<0.001; OR: 2.88) AAp’yi öngörmede baðýmsýz birer faktör olduðunu göstermiþtir. Apendiks perforasyonunu öngören faktörlerin belirlenmesi için yapýlan multivariate analiz yaþ (≥32 yýl; p<0.001; OR: 2.54), TBil (≥0.67; p=0.046; OR: 1.46), CRP (≥3.75; p<0.001; OR: 2.99) ve NLR (≥5.69; p=0.006; OR: 1.84) perforasyonu öngörmede baðýmsýz birer faktör olduðunu göstermiþtir.
TARTIÞMA: Hem AAp hem de perforasyonun öngörülmesinin, acil servise AAp ön tanýsýyla baþvuran hastalarýn deðerlendirmesinde klinisyene yardýmcý olacaðýna inanýyoruz. Bu yaklaþým ayný zamanda negatif apendektomi ve perforasyon oranlarýnýn azaltýlmasýna katkýda bulunacaktýr.

AMAÇ: Pilonidal sinüs (PS) tedavisinde endoskopik pilonidal sinüs tedavisi (EPSiT) yönteminin erken dönem sonuçlarýný deðerlendirmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Haziran 2018–Temmuz 2019’da EPSiT yöntemiyle tedavi edilen olgular geriye dönük olarak incelendi. Olgularýn demografik verileri, cerrahi iþlem süresi, ameliyat sonrasý aðrý, hastanede kalýþ süresi, normal aktiviteye geçiþ ve yara iyileþme süresi ve EPSiT iþleminin sonuçlarý deðerlendirildi.
BULGULAR: Yirmi dokuz olgunun (20 erkek, 9 kýz) yaþ ortalamasý 15.5±2.8 yaþ idi. Vücut kitle indeksi (VKÝ) ortalamasý 25.8±4.2 idi. Sekiz olgu (%28) dýþ merkezde giriþim sonrasý nüksle baþvurmuþtu. Fistül sayýsý ortalama 1.17 (1–2) idi. Fistül lokalizasyonu olgularýn 24’ünde orta hat, beþinde lateral yerleþimliydi. EPSiT iþleminin süresi ortalama 57±13.9 dakika, hastanede kalýþ süresi ortalama 11.4±7.2 saat idi. Aðrý skoru ortalama 0.86 (0–3 arasýnda) ve analjezik kullanýmý ortalama 37 saat (12–72 saat) olarak bulundu. Tam yara iyileþmesi primer baþvuran hastalar için 19 gün (7–60 gün) idi. Olgularýn 25’inde erken yara iyileþmesi (ortalama 14 gün) ve dördünde geç yara iyileþmesi (ortalama 60 gün) görüldü. Ýzlem süresi 8.3±3.34 ay idi. Tam günlük aktiviteye geçiþ 2.1 gün (0–30 gün) iken 16 olguda (%53) ayný gün idi. Ameliyat sonrasý izlemde dokuz olguda erken (kanama: 1) ve geç (granülasyon dokusu: 1, nüks: 7) komplikasyonlar görüldü. Nüks saptanan sekiz olgunun (%27.5) yedisi primer, biri nüks sonrasý baþvurmuþtu. Nüks görülme süresi ortalama 5.8±2.8 ay idi. Bu sekiz olgunun ikisine re-EPSiT yapýldý, biri takipten çýktý, beþine tekrar EPSiT planlanmaktadýr.
TARTIÞMA: Endoskopik pilonidal sinüs tedavisi yöntemi kolay uygulanabilir, aðrýsýz, kýsa hastanede kalýþ süresi olan ve normal günlük aktiviteye hýzlý dönüþü saðlayan minimal invaziv bir yöntemdir. EPSiT ve diðer tedavi yöntemleri sonrasý görülen nükslerde rahatlýkla ve tekrarlayan uygulamalar yapma olanaðý saðlamaktadýr.

AMAÇ: Anevrizmatik subaraknoid kanama için optimal müdahale zamanlamasý nöroþirürjide tarihsel olarak tartýþmalý konulardan biridir. Çok sayýda çalýþma konuya deðinmesine raðmen, hastalýðýn doðasý nedeniyle bu çalýþmalarýn birçok sýnýrlamalarý vardýr. Erken ve ultra-erken müdahaleler son yýllarda giderek daha fazla destekçiye ulaþmýþtýr. Bununla birlikte, erken ve ultra-erken müdahalenin hastalýðýn sondurumu üzerindeki etkileri netlik kazanmamýþtýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Trakya Üniversitesi Týp Fakültesi Eðitim ve Uygulama Hastanesi’nde tek merkezli geriye dönük bir kohort çalýþmasý yapýldý. Çalýþma, 1 Ocak 2001 ve 31 Aralýk 2015 tarihleri arasýnda anevrizmal subaraknoid kanama ile baþvuran tüm hastalara ait verileri içerdi. Hastalar WFNS Derecelerine göre “Ýyi Derece (I-III)” veya “Kötü Derece (IV-V)” olmak üzere iki gruba ayrýldý. Hastalar ayrýca Glasgow Sondurum Skalasý puanlarýna göre “Olumsuz (1–2)” veya “Olumlu (3–5)” sondurum olarak sýnýflandýrýldý. Veriler istatistiksel olarak analiz edilerek, erken ve ultra-erken müdahalenin sondurum üzerindeki etkileri deðerlendirildi.
BULGULAR: Çalýþma döneminde toplam 580 hasta kabul edildi. Bunlar arasýndan 494 hasta çalýþma için uygun bulundu. Ortanca yaþ (çeyrekler arasý aralýk) 55 (18) yýl idi. Ýki yüz kýrk dört hasta (%49.4) kadýn iken 250 hasta (%50.6) erkekti. Üç yüz on dört hasta (%63.6) ameliyat edildi ve 25 hastaya (%5.1) endovasküler tedavi uygulandý. Ultra-erken müdahale 60 hastada (%12.1), erken müdahale 142 hastada (%28.7) (bu grup ultra-erken müdahale grubunu da kapsamaktadýr) saðlandý. Düþük dereceli ultra erken tedavi grubu ile diðerleri arasýnda anlamlý bir sondurum farký mevcuttu (p=0.007). Benzer þekilde, düþük dereceli erken tedavi grubu ile diðerleri arasýnda anlamlý bir sondurum farký vardý (p<0.001).
TARTIÞMA: Bu çalýþma, anevrizmatik subaraknoid kanamada erken veya ultra-erken müdahaleye yönelik artan eðilimi desteklemektedir. Bulgularýmýz, hem erken hem de ultra-erken müdahalenin düþük dereceli anevrizmatik subaraknoid kanama hastalarýnda sondurum üzerinde olumlu etkileri olduðunu göstermiþtir. Anevrizmatik subaraknoid kanama için en uygun müdahale zamanýný açýklýða kavuþturmak için daha homojen ve büyük örneklerle yeni çalýþmalar gerçekleþtirilmelidir.

AMAÇ: Proksimal humerus kýrýklarý tüm kýrýklarýn %5’ini oluþturur. Yaþlýlarda en sýk görülen üst ekstremite kýrýklarýdýr. Bu geriye dönük çalýþmada proksimal humerus kýrýðý sebebi ile Humelock II Reversible ters omuz protezi kullanarak tedavi ettiðimiz 65 yaþ üstü hastalarýn klinik sonuçlarýný incelemeyi amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Neer 3–4 parça ya da parçalý baþ kýrýðý sebebi ile 2014–2019 yýllarý arasýnda ters omuz protezi kullanarak tedavi ettiðimiz 65 yaþ üstü 31 hasta (25 kadýn, 6 erkek) geriye dönük olarak incelendi. Öncesinde cerrahi tespit denenenler, nörolojik arazý ya da geçirilmiþ üst ekstremite kýrýðý olanlar, travma sonrasý üç haftadan fazla zaman geçenler, altý aydan kýsa takibi olanlar ve eþlik eden kýrýðý olanlar çalýþma dýþý tutuldu. Yirmi sekiz hasta son deðerlendirmeye alýndý. Kýrýk mekanizmasý, travmadan ameliyata kadar geçen süre, hastanede kalýþ süresi ve ASA skorlarý not edildi. Bütün olgularda Humelock II Reversible protez kullanýldý. Hastalarýn son kontrollerindeki eklem hareket açýklýklarý (EHA), UCLA, DASH ve Constant skorlarý incelendi.
BULGULAR: Ortalama yaþ 72.2 (65–95) ve ortalama takip süresi 15.5 (6–48) aydý. Ortalama UCLA, Constant ve DASH skorlarý sýrasýyla 27.6 (14–35), 67.9 (38–80) ve 30.8 (9.9–79.2) bulundu. Ortalama fleksiyon, abdüksiyon, iç ve dýþ rotasyon sýrasýyla 130 (110–160), 100 (70–140), 40 (15–60) ve 39 (15–75) dereceydi.
TARTIÞMA: Ters omuz protezi 65 yaþ üstü hastalarda proksimal humerus kýrýklarýnýn tedavisi için oldukça güvenilir bir yöntemdir. Bu yaþ grubunda bile iyi fonksiyonel sonuçlar ve geniþ EHA elde edilebilir. Omuz abdüksiyonu için tüberkulumlarýn tespiti þart olmasa da, eksternal rotasyonu iyileþtirir ve tüm olgularda denenmelidir. Proksimal humerus kýrýðý nedeniyle ters omuz protezi yapýlmýþ hastalarýn sonuçlarý baþka etiyolojilerle opere edilmiþ hastalarýnki kadar iyidir.

AMAÇ: Ayak bileði kýrýðý nedeniyle ameliyat edilen hastalarda distal tibiofibular eklem (DTFE) uyumundaki deðiþikliklerin klinik ve fonksiyonel sonuçlar üzerindeki etkisi belirsizdir. Çalýþmamýzýn amacý, ayak bileði kýrýklarý nedeniyle ameliyat edilen hastalarýn kýsa dönem takiplerinde DTFE uyumunda meydana gelen deðiþiklikler ile klinik ve fonksiyonel sonuçlar arasýndaki iliþkiyi deðerlendirmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Ayak bileði kýrýðý nedeniyle ameliyat edilen hastalarýn hastane kayýtlarý retrospektif olarak incelendi. Ameliyattan en az 18 ay sonra bilateral ayak bileði bilgisayarlý tomografi taramasý yapýlan hastalarýn verileri kullanýldý. DTFE uyumu dört yöntem kullanýlarak deðerlendirildi. Metot 1’de tibia ve fibulanýn en belirgin anterior noktalarý arasýndaki mesafe (Anterior insisura [AÝ]) ve tibia ve fibulanýn en belirgin posterior noktalarý arasýndaki mesafe (Posterior insisura [PÝ]) ölçüldü. Metot 2’de fibulanýn longitudinal aksýnýn en belirgin anterior ve posterior noktasýndan tibiaya çizilen dik çizgi temel alýnarak sýrasýyla, direkt anterior (DA) ve direkt posterior (DP) mesafeleri ve tibianýn en belirgin anterior noktasýndan DA’ya çizilen dik çizgi temel alýnarak direkt translasyon (DT) mesafesi ölçüldü. Metot 3’de tibianýn en belirgin anterior ve posterior noktasýný birleþtiren çizgi ile fibulanýn en belirgin anterior ve posterior noktasýný birleþtiren çizgi arasýndaki açý (Rotasyon açýsý [RA]) ölçüldü. Ýlk üç metotda, yaralý ve yaralý olmayan taraf arasýndaki mesafe ve açý farklarý (dAI, dPI, dDA, dDP, dDT, dRA) hesaplandý. Metot 4’de yaralý tarafta herhangi bir rotasyonel/translasyonel uyumsuzluk subjektif olarak rapor edildi. Klinik ve fonksiyonel deðerlendirme için Amerikan Ortopedik Ayak ve Ayak Bileði Derneði (AOFAS) ayak bileði-ayak arkasý skalasý, Olerud-Molander Ayak Bileði Skoru (OMAS) ve Visual Analog Skala (VAS) kullanýldý.
BULGULAR: Otuz hasta (18 erkek, 12 kadýn; ortalama yaþ, 43.3 [daðýlým, 20-78 yýl] yýl) çalýþmaya dahil edildi. Ortalama takip süresi 37.6 (daðýlým, 18-54 ay) aydý. dDA ve AOFAS-aðrý alt skalasý arasýnda (r=-0,37; p=0,04), dDP ve OMAS arasýnda (r=-0.57; p=0.01) ve dDT ve AOFAS-aðrý, AOFAS-fonksiyon ve OMAS arasýnda (r=-0.55 p=0.01; r=-0.40; p=0.03; r=-0.39; sýrasýyla p=0.04) negatif korelasyon belirlendi.
TARTIÞMA: dDA, dDP ve dDT deðerlerindeki deðiþiklikler klinik ve fonksiyonel sonuçlarý etkilemektedir. Daha iyi sonuçlar elde etmek için bu parametreler DTFE'nin redüksiyonu sýrasýnda hastanýn anatomisine uygun olarak saðlanmalýdýr.

AMAÇ: Bu makale, anterior odontoid vida fiksasyonu (AOF) uygulanan hastalarýn klinik ve radyolojik sonuçlarýný sunmayý amaçlamaktadýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Unstabil odontoid kýrýðý olan toplam 19 hasta Acutrak vidasý ile ameliyat edildi.
BULGULAR: Hastalar ortalama 12.5 ay takip edildi. Hastalarýn bilgisayarlý tomografi incelemelerinde %87.5 oranýnda radyolojik füzyon saptandý.
TARTIÞMA: Acutrak vidalarý AOF için kullanýlabilir. Bu çalýþma, Acutrak vidasý kullanýlarak yapýlan literatürdeki en geniþ klinik çalýþma olup, Acutrak vidalarýnýn odontoid kýrýklarýn tedavisindeki etkinliðini deðerlendirebilmek için daha büyük ileriye yönelik klinik çalýþmalara ihtiyaç vardýr.

Travmatik þilotoraks, künt travmayý takiben nadir görülen bir durumdur. Anatomik bir varyasyon nedeniyle herhangi bir seviyede kanala doðrudan hasar sonucu lenfatik sývý sýzýntýsý meydana gelebilse de, künt travma sonrasý torasik kanal yaralanmasýna baðlý bir solunum yolu týkanýklýðý hiç tanýmlanmamýþtýr. Bu yazýda, whiplash yaralanmasý sonrasý torasik kanal yaralanmasýna baðlý solunum yolu týkanýklýðý geliþen olaðan dýþý bir olguyu sunuyoruz. Altmýþ yaþýnda erkek hasta künt travma sonrasý allodini ile acil servise baþvurdu. Baþlangýç toraks bilgisayarlý tomografisinde (BT) vertebral kýrýk eþlik etmeyen, C2’den T3 spinal seviyesine kadar bir prevertebral hematom ve pnömomediastinum görüldü. Yedi gün sonra çekilen BT’de, solunum yolunun kompresyonuyla beraber üst boyun seviyesine uzanan artmýþ miktarda mediastinal ve prevertebral sývý birikimi gösterdi. Hasta, sað torakotomi yoluyla torasik kanal ligasyonu ve boyun insizyonu yoluyla sývýnýn boþaltýlmasý için ameliyat edildi ve þikayeti olmadan taburcu edildi. Prevertebral boþlukta servikal ve üst torasik omurga seviyesinde hematom ve pnömomediastinum bulunduðunda, torasik kanal yaralanmasýnýn neden olduðu solunum yolu týkanýklýðý komplikasyonunu dýþlamak için hasta yakýndan izlenmelidir.

Bu yazýda, karýn aðrýsý þikayeti ile acil servise baþvuran 75 yaþýnda bir erkek olgu sunuldu. Bilgisayarlý tomografide (BT), mezenter kökü torsiyonu ile bu bölgeyi çevreleyen sývý ortaya kondu. Genel anestezi altýnda yapýlan acil laparotomide, intestinal malrotasyonlu apendiks apsesi görüldü. Torsiyone mezenter restorasyonundan sonra apandisektomi yapýldý. Ameliyat sonrasý antibiyotikler ve diðer semptomatik tedaviler uygulandý. Bu nedenle, preoperatif abdominal BT’nin mezenterik volvulus, çevre baðýrsak duvarýnýn kalýnlaþtýðý ve eksüdasyon gösterdiði, sað alt karýn aðrýsýnýn olmadýðý durumlarda, nadir görülen intestinal malrotasyon ve batýnda ektopik apandisit durumu göz önünde bulundurulmalýdýr.

Travmaya baðlý jinekolojik tümör rüptürleri oldukça nadir görülür. Rüptür, tümör çapýna ve kanamaya baðlý olarak rüptüre olduðu alan ya da organda akut abdominal aðrýya yol açabildiði gibi, peritonite de sebep olabilmektedir. Bu çalýþmamýzda, minör travma sonrasý geliþen rüptüre baðlý hipovolemik þok tablosuna neden olan dev epitelyal tip over tümör rüptürü olgusunu sunacaðýz. Altmýþ dokuz yaþýnda kadýn hasta yürürken yere düþme sonrasý geliþen karýn aðrýsý ve bilinç bulanýklýðý þikayetleriyle hastanemiz acil servisine baþvurdu. Abdominal tomografide karýn içi yaygýn hemorajik sývý ve 27.5x21x15 cm çapýnda karýn sað alt kadrandan sol kadrana doðru uzanan kitle lezyonu tespit edildi. Hasta hipovolemik þok tablosunda acil ameliyat edildi. Ameliyatta sað over kaynaklý, ortasýndan tamamen rüptüre olmuþ, kistik komonentler içeren ve yaklaþýk 30x20x15 cm çapýnda kitle lezyonu saptandý. Kanama alanlarýnda hemostaz saðlanarak kitle total olarak çýkarýldý. Hasta ameliyat sonrasý altýncý gün þifa ile taburcu edildi. Travmaya baðlý jinekolojik tümör rüptürleri nadir görülür. Ancak travmanýn tipine baðlý olmaksýzýn mutlaka akýlda tutulmasý gereken bir durumdur. Bu durum özellikle travma sonrasý radyolojik olarak karýniçi kanamanýn saptandýðý ancak sýklýkla yaralanan karaciðer ve dalak gibi organlarýn radyolojik olarak normal olduðu durumlarda önemlidir.