AMAÇ: Karýn içi yapýþýklýklar halen önemli bir sorundur. Bakteriyel dekontaminasyon saðlanmasýyla karýn içi yapýþýklýklarýn azalacaðý düþünülmektedir. Geçmiþte çeþitli antibiyotikler septik karýnda adezyon formasyonunun önlenmesi için kullanýlmýþtýr. Bu çalýþmanýn amacý çekal ligasyon ve puncture yöntemi ile sepsis modeli oluþturulan sýçanlarda ertapenem etkinliðinin gösterilmesidir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmada aðýrlýklarý 200–250 gr arasýnda deðiþen, erkek cinsi, 28 adet Wistar cinsi sýçan kullanýldý. Sýçanlar rastgele dört gruba ayrýldý. Tüm gruplarda çekal ligasyon ve puncture yöntemiyle bakteriyel peritonit oluþturuldu. Grup 1 sham grubu olarak kabul edildi; grup 2’ye serum fizyolojik (SF), grup 3’e ertapenem tek doz, grup 4’e ertapenem her gün günde bir doz intraperitoneal yolla verildi. Cerrahiden yedi gün sonra karýn içi yapýþýklýklar deðerlendirildi, histopatolojik inceleme yapýldý, elde edilen asitesten mikrobiyolojik inceleme yapýldý. Sýçanlardan alýnan kan örneklerinden TNF-α bakýldý.
BULGULAR: Ertapenem uygulamasý ile adezyon skoru anlamlý derecede azaldý (p<0.001) ve fibrozis skorlarý anlamlý derecede düþük olarak bulundu (p=0.005). Tüm gruplar arasýnda, antibiyotik uygulamasý ile koloni sayýsýndaki azalma arasýndaki iliþki anlamlý bulunmadý (p=0.109). Tek doz ertapenem verilen grup ile multipl (çok doz) ertapenem verilen grup arasýnda istatistiksel olarak fark saptanmadý (p=1).
TARTIÞMA: Bu veriler ýþýðýnda septik karýnda, ertapenemle peritoneal lavajýn adezyonu önlemede etkin olduðu görülmektedir. Tek doz ile çok doz antibiyotik uygulamasý sonunda adezyon skorlarýnda fark saptanmadýðýndan operasyon sonrasý tek doz uygulamanýn yeterli olabileceði düþünülmektedir. Sonuçlarýn bir klinik çalýþmada deðerlendirilmesi gerektiði düþünülmektedir.

AMAÇ: Pulmoner kontüzyon (PC), akciðer hasarý ve enflamasyon ile karakterize, hayatý tehdit eden önemli bir klinik durumdur. Kafeik asit fenetil ester (CAPE), güçlü antioksidan ve anti-enflamatuvar etkileri olan biyolojik bir ajandýr. Bu çalýþmada, CAPE’nin deneysel PC modelinde doku hasarý, nükleer faktör kappa-beta (Nf-κβ) aktivitesi, indüklenebilir nitrik oksit sentaz (iNOS) sentezi ve pulmoner apoptozis üzerindeki etkileri araþtýrýldý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmada 40 yetiþkin Wistar albino sýçaný kullanýldý ve dört gruba ayrýldý: Kontrol, PC, PC + CAPE ve CAPE. CAPE, PC oluþumunu takiben yedi gün boyunca intraperitonal olarak uygulandý (dimetil sülfoksit içinde çözülmüþ 10 umol/kg). Akciðer dokusunda ýslak/kuru aðýrlýk oraný belirlendi. Pulmoner doku hematoksilen-eosin ve masson trikrom histokimyasal boyamasý ile ve taramalý elektron mikroskobu ile incelendi. Akciðerlerdeki Nf-κβ ve iNOS aktiviteleri indirekt immünhistokimyasal yöntemle belirlendi. Pulmoner apoptozis, TUNEL yöntemi ile tespit edildi.
BULGULAR: Pulmoner kontüzyon grubunda artmýþ lökosit infiltrasyon skoru, pulmoner ödem, alveoler hasar ve artmýþ Nf-κβ ve iNOS aktiviteleri tespit edildi. CAPE uygulamasý Nf-κβ ve iNOS aktivitelerini ve pulmoner apoptozu azaltmaktadýr.
TARTIÞMA: Çalýþmanýn sonuçlarý, CAPE’nin Nf-κβ ve iNOS enflamatuvar mediatörlerini baskýlayarak doku hasarýný engellediðini ettiðini açýkça göstermektedir. Ayrýca, CAPE’nin akciðer dokusunda koruyucu olduðunu ve terapötik bir ajan olarak kullanýlabileceðini göstermektedir.

AMAÇ: Bu ileriye yönelik randomize çalýþmanýn amacý; akut kolesistitli (AK) hastalarda, hemen yapýlan laparoskopik kolesistektomi (LK) ameliyatý ile medikal tedavi altýnda geçiktirilerek yapýlan LK ameliyatýnýn sonuçlarýný kýyaslamaktýr. Ayrýca ameliyat öncesi serumda bakýlan oksidatif stres belirteçleri ile komplikasyon oranlarý arasýndaki ilgiyi ortaya koymaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu çalýþmaya AK tanýlý 64 hasta dahil edildi ve hastalar rastgele iki gruba ayýrýldý. Grup 1’deki (n=32) hastalara hemen LK uygulanýrken, grup 2’deki (n=32) hastalara medikal tedaviyi takiben geciktirilmiþ LK uygulandý. Tüm hastalar ilk yatýþlarýnda ameliyat edildi.
BULGULAR: Her iki grup arasýnda, komplikasyon, konversiyon oranlarý ve operasyon süreleri açýsýndan istatistiksel anlamlý fark yoktur (p>0.05). Ameliyat sonrasý hastanede yatýþ süresi grup 1’de istatistiksel olarak anlamlý oranda daha kýsa olarak belirlendi (1.75 ve 2.93 gün; p=0.024). Sadece total antioksidan durumu (TAS) belirteci, grup 1’de anlamlý olarak yüksek çýkmýþ (p=0.017) fakat bu durum komplikasyon oranlarý ile korele bulunmamýþtýr.
TARTIÞMA: Akut kolesistitli hastalarda, semptomlarýn baþlangýcýndan itibaren 72 saatten fazla zaman geçmesine raðmen, ilk baþvuruda kolesistektomi güvenli bulunmuþtur. Operasyon öncesi serum oksidatif stres belirteçleri ile komplikasyon oranlarý arasýnda korelasyon kurulamamýþtýr.

AMAÇ: Çalýþmamýzda giriþimsel sedasyon ve analjezi uygulanan hastalarda sedasyon derinliðini takip etmede EEG monitörizasyonu (Bispectral Index™, BIS) ile ‘Ramsey Sedasyon Skalasý’nýn (RSS) uyumluluðunu ve geliþebilecek komplikasyonlarý tanýmada kullanýlabilirliðini belirlemeyi amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmamýzda olgularýn belirli aralýklarla BIS ve RSS deðerleri, geliþen komplikasyonlar ve yapýlan müdahaleler deðerlendirildi. BIS ve RSS deðerlerinin uyumluluðu deðerlendirildi. Komplikasyon görülen, görülmeyen olgularýn BIS deðerleri karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Tüm zaman dilimlerindeki BIS ve RSS deðerlerinin ortalamalarý karþýlaþtýrýldýðýnda aralarýnda yüksek derecede korelasyon saptandý (r=-0.989, p<0.001). Komplikasyon görülen olgularda 15. dk’daki BIS deðerleri arasýnda istatistiksel anlamlý bir fark vardý (p=0.018). Olgular BIS deðeri <70 ve ≥70 olarak iki gruba ayrýldý. BIS <70 olan grupta daha fazla komplikasyon görüldü (p=0.037).
TARTIÞMA: Çalýþmamýzda RSS ve BIS monitörizasyonu aralarýnda yüksek derecede korelasyon saptandý. BIS monitörizasyonu, GSA takibinde rutin ve kiþi baðýmlý klinik skalalara alternatif, objektif bir monitörizasyon yöntemi olarak güvenle kullanýlabilir ve komplikasyonlarý erken tanýmada öncül bir gösterge olabilir.

AMAÇ: Akut pankreatit (AP), acil serviste sýk görülen bir enflamatuvar hastalýktýr. Bu çalýþmanýn amacý, acil servise baþvuru sýrasýnda biliyer ve non-biliyer AP’li hafif ve þiddetli AP hastalarýnda C-reaktif protein (CRP) ve hematolojik parametrelerin rolünü deðerlendirmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Kontrol grubu olarak 100 hasta ve acil serviste AP tanýsý alan 168 hasta çalýþmaya dahil edildi. Kontrol grubunun ve AP hastalarýn demografik bilgileri (yaþ, cinsiyet), amilaz, lipaz, CRP, hematolojik parametreler (beyaz kan hücresi sayýmý [WBC], ortalama trombosit hacmi [MPV], kýrmýzý hücre daðýlým geniþliði [RDW], trombosit sayýmý [PLT], nötrofil-lenfosit oraný [NLR]) kaydedildi ve karþýlaþtýrýldý. Hastalar, AP etiyolojisine göre biliyer ve nonbiliyer grup olarak ayrýldý. Hastalýðýn þiddetine göre, hafif ve þiddetli AP olarak iki grup oluþturuldu, ayný parametreler deðerlendirildi.
BULGULAR: Hasta ve kontrol grubu arasýnda WBC, CRP, NLR, MPV ve PLT deðerleri arasýnda anlamlý fark bulundu (p<0.001). Ranson ve APECHE II skorlamasý WBC, CRP ve NLR ile korele idi. Hafif ve þiddetli AP gruplarý arasýnda, hastanede yatýþ süresi, CRP, WBC ve NLR deðerleri arasýnda istatistiksel olarak anlamlý bir fark vardý (CRP için p=0.003, diðerleri için p<0.001). Ciddi AP’de NLR’nin kestirim deðeri 8.05, sensitivite %93.48, spesifite %86.89 ve AUC: 0.937 olarak bulundu (p<0.001).
TARTIÞMA: Beyaz kan hücresi sayýmý, CRP ve NLR gibi parametrelerin acil serviste diðer diagnostik ve prognostik araçlarla birlikte kullanýlmasý, baþvuru ve prognoz sýrasýnda klinisyenlere kolaylýk saðlayabilir.

AMAÇ: Bu çalýþma, majör yanýklý hastalarda erken dönem fizyoterapinin biyokimyasal parametreler üzerine etkisini araþtýrmak amacýyla planlandý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmaya, yaþlarý 21–47 arasýnda deðiþen 10 kadýn (%50), 10 erkek (%50) toplam 20 hasta alýndý. Çalýþmaya alýnan hastalar, tedavi ve kontrol gurubu olmak üzere iki gruba ayrýldý. Tedavi grubundaki hastalar, hastaneye yattýklarý ilk günden itibaren rutin tedavilerine (týbbi, cerrahi vs.) ek olarak haftada dört gün olmak üzere fizyoterapi programýna alýndý. Fizyoterapi programý; erken mobilizasyon ve ambulasyon eðitimi, pulmoner fizyoterapi, aktif ve pasif normal eklem hareketi egzersizleri gibi parametreleri içermekteydi. Tedavi günleri salý, çarþamba, perþembe ve cuma günü olarak belirlendi. Pazartesi ameliyat günü olduðundan hastalara tedavi yapýlamadý. Kontrol grubu, çeþitli nedenlerden dolayý fizyoterapi alamayan hastalardan oluþturuldu. Çalýþmaya dahil edilen tüm hastalarýn hastaneye yatýþlarýndan itibaren altý hafta boyunca haftalýk olarak deðerlendirmeleri yapýldý. Deðerlendirmede demografik bilgiler, yanýk hasarýnýn özellikleri, C-reaktif protein, fibronektin, transferrin ve prealbumin gibi parametrelere bakýldý.
BULGULAR: Çalýþmadan elde edilen sonuçlara bakýldýðýnda; tüm biyokimyasal parametrelerde tedavi grubu lehine anlamlý olduðu gözlendi (p<0.05). Prealbuminde tedavi grubunda ikinci haftadan itibaren anlamlý bir yükselme görüldü (p<0.05). Fibronektinde de tedavi grubunda dördüncü haftadan itibaren anlamlý bir artýþ gözlendi (p<0.05).
TARTIÞMA: Erken fizyoterapi yanýk tedavisinin önemli bir parçasýdýr. Majör yanýk sonrasý görülen hipermetabolik cevabýn etikisinin azaltýlmasýnda, erken dönem fizyoterapinin etkili olabileceði görüþündeyiz. Ancak çok merkezli ve daha geniþ çalýþmalara ihtiyaç vardýr.

AMAÇ: Acil servise sað alt kadran aðrýsý ile baþvuran eriþkin hastalarda serum ürokinaz-tipi plazminojen aktivatör reseptörü (uPAR) düzeylerini ölçmek ve bu parametrenin akut apandisit (AA) tanýsýnda bir biyokimyasal belirteç olup olamayacaðýný araþtýrmayý planladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmaya Mayýs 2018–Aralýk 2018 tarihleri arasýnda acil servise baþvuran ve AA tanýsý konularak ameliyat edilen 18 yaþ ve üzeri hastalar dahil edildi. Çalýþmaya AA (Grup A) ile uyumlu cerrahi patoloji sonuçlarý olan 84 hasta, AA (Grup B) ile uyumlu olmayan cerrahi patoloji sonuçlarý olan 26 hasta ve 55 saðlýklý kontrol grubu dahil edildi. Hastalardan baþvuru anýnda alýnan venöz kan örneklerinden serum uPAR seviyeleri ölçüldü.
BULGULAR: Grup A’da ortalama uPAR düzeyleri 4.53±3.47 ng/mL, Grup B’de 1.13±1.63 ng/mL ve kontrol grubunda 0.80±1.21 ng/mL idi. Grup A hastalarýn serum uPAR düzeyinin Grup B ve kontrol gruplarýn serum uPAR düzeyleri ile karþýlaþtýrýlmasýnda istatiksel olarak anlamlý fark bulundu (p<0.05).
TARTIÞMA: uPAR, AA hastalarýnda kontrol grubu ve cerrahi olarak AA dýþý patoloji saptanan hastalara göre anlamlý olarak yüksek bulundu. Serum uPAR deðerleri eriþkin hastalarda AA tanýsýnda yardýmcý tetkik olarak kullanýlabilir.

AMAÇ: Motosiklet kullanýmýnýn neden olduðu ispitli tekerlek yaralanmasýnýn görülme sýklýðý artmaktadýr. Bu yaralanmalar küçük yumuþak doku laserasyonundan yoðun ezilme yaralanmalarýna kadar uzanýr. Bu çalýþmanýn amacý ispitli tekerlek yaralanmalarýnýn mekanizmasýný, özelliklerini, insidansýný ve tedavisini deðerlendirmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çocuk cerrahisi acil servisinde Ocak 2014–Aralýk 2017 tarihleri arasýnda baþvuran, ispitli tekerlek yaralanmalarý ile baþvuran tüm çocuklarýn verileri analiz edildi. Tedavi planýyla birlikte yaralanma insidansý, mekanizmasý ve özellikleri kaydedildi. Takipteki hastalar deðerlendirilerek sonuç deðerlendirildi.
BULGULAR: Çalýþmaya alýnan toplam hasta sayýsý 120, yaralanmanýn insidansý ise %21.7 idi. Yaþ ortalamasý 8.03±2.28 yýl idi. Yüz bir adet yaralý erkek hasta mevcuttu. Hastalar ve yolcular motosiklete ata biner gibi oturuyorlardý. Hastalarýn çoðu ayakkabý giyiyordu ve esasen sað ayaðýn arka kýsmý yaralanmýþtý. Elli beþ (%45.8) hastada ikinci ve 55 (%45.8) hastada üçüncü derece yaralanma görüldü. Yirmi yedi hastada (%22.5) flep kullanýlmasý gerekti. Tüm hastalar ayaktan takip edildi.
TARTIÞMA: Bu tuzaklanma yaralanmalarýnýn insidansýnýn arttýðýna dikkat çekmekle birlikte farklý tedavi teknikleri kullanarak hastalarýmýzda tatmin edici sonuçlar aldýk. Bu kadar feci yaralanmalarý önlemek için güvenlik protokollerinin uygulanmasýný öneriyoruz.

AMAÇ: Fournier gangreni (FG) günlük üroloji pratiðinde çok nadir görülen bir hastalýktýr. Týbbi geliþmelere raðmen, FG’de mortalite hala yüksektir. Ýlave giriþimlerin ve mortalitenin düþürülmesi için erken taný çok önemlidir. Bu çalýþmada, on yýl süresince iki merkezde izlenen FG’li hastalarýn özelliklerini sunmayý amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Fournier gangrenli hastalarýn týbbi kayýtlarý geriye dönük gözden geçirildi. Hastalarýn özellikleri, etken patojenler, laboratuvar bulgularý ve tedavi yaklaþýmlarý deðerlendirildi.
BULGULAR: Ocak 2008–Þubat 2018 tarihleri arasýnda baþvuran 35’i erkek ve biri kadýn olmak üzere toplam 36 FG olgusu çalýþmaya alýndý. Hastalarýn yaþ ortalamasý 59.27±12.91 idi. Hastanede kalýþ süresi ortalama 19±10.44 gündü. En sýk predispozan faktör 28 hastada bulunan diyabetes mellitus idi. Ýki hastada prostat kanseri ve bir hastada kronik lenfoblastik lösemi olmak üzere üç hastada malignite saptandý. Ýki hastada karaciðer sirozu ve bir hastada da Behçet hastalýðý ve sedef hastalýðý vardý. Dokuz hastanýn yara kültüründen mikrobiyolojik etken izole edilmiþtir. Acil cerrahi debridman sonrasý nitrofurazone (Furacin) ile günlük pansuman yapýldý. Gerektiðinde ilave debridman gerçekleþtirildi. On hastaya orþiektomi uygulandý, bunlardan ikisi iki taraflý orþiektomi idi. Bir hasta hastaneye baþvurusunun yedinci gününde sepsis nedeniyle kaybedildi.
TARTIÞMA: Fournier gangreni yüksek mortalite oraný ile hayatý tehdit edici bir ürolojik acildir. Geniþ spektrumlu antibiyotikler ve acil cerrahi müdahale mortaliteyi önlemektedir.

AMAÇ: Bu çalýþmada metilprednizolonun torakolomber bileþke (T10-L1) kýrýklarý ile beraber spinal kord yaralanmasý olan hastalarda nörolojik sonuçlarýna etkisi deðerlendirildi.
GEREÇ VE YÖNTEM: Eylül 2008–Ocak 2015 aylarý arasýnda torakolomber bileþke kýrýðý nedeniyle ameliyat ettiðimiz 182 hastanýn bilgileri geriye dönük olarak deðerlendirildi. Hastalar iki gruba ayrýldý. Grup 1; erken cerrahi ile beraber metilprednizolon tedavisi uygulanan grup iken, Grup 2; metilprednizolon tedavisi verilmeyen sadece erken cerrahi uygulanan gruptu. Hastalarýn ilk baþvuruda ve son muayene kayýtlarýna göre motor indeks skorlarý Amerikan Spinal Yaralanma Birliði (ASIA) skalasýna göre deðerlendirildi. Sonuçlar istatistiki olarak karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Grup 1’de ortalama takip süresi 14.4±1.4 iken Grup 2’de 13.6±1.7 idi. Hastalarýn baþlangýçta ve son muayene kayýtlarýnda ASIA skorlarý benzerdi (p>0.05). Komplikasyon oraný ise Grup 1’de belirgin þekilde yüksekti (p<0.05).
TARTIÞMA: Bulgularýmýza göre spinal kord yaralanmasý olan hastalarda steroidin nörolojik sonuçlar üzerine belirgin faydalý etkisi yoktur ve yan etkisiyle komplikasyon oranýný arttýrmaktadýr.

AMAÇ: Pelvik yaralanmalarýn büyük çoðunluðu yaþamý tehdit etmemesine raðmen, iliþkili yaralanmalarýn heterojen doðasý sebebiyle, açýklýða kavuþmasýna ihtiyaç vardýr. Bu çalýþmanýn amacý, kapalý pelvik travmalý hastalarda iliþkili pelvik ve ekstra pelvik organ yaralanmalarýný araþtýrmaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu geriye dönük çalýþma, acil servise pelvik kýrýk tanýsý ile baþvuran 471 eriþkin hasta ile yapýldý. Kýrýk tipi, eþlik eden viseral organ yaralanmalarý, demografik veriler, operasyon þekli, mortalite oranlarý kaydedildi ve istatistiksel olarak analiz edildi.
BULGULAR: AO sýnýflamasýna göre genel cerrahi kliniði veya diðer cerrahi klinikler tarafýndan yapýlan operasyonlarýn oraný istatistiksel olarak farklýlýk göstermemiþtir (p=0.118). A0-A2, A3 ve B1 kýrýk tiplerinde, genel cerrahi kliniðinin operasyon oraný anlamlý bir farklýlýk göstermemiþtir. Bununla birlikte, ekstrapelvik cerrahi geçiren hastalarýn çoðu AO A2 ve A3 gibi hafif þiddetteki pelvik travmalý hastalardý. Toplamda 31 hasta hayatýný kaybetti, bunlarýn 17’si AO-A2 tipi kýrýðý olan hastalardý. Ortopedi dýþý ameliyat olanlar ile normal abdominal ultrasonografi sonuçlarý arasýnda anlamlý bir fark olduðu saptandý (p<0.001). Yapýlan tüm tip ameliyatlar ve normal abdominal bilgisayarlý tomografi sonuçlarý arasýnda (p=0.215) anlamlý bir fark yoktu.
TARTIÞMA: Pelvis kýrýðý olan hastalarýn yönetiminde, türüne ya da evresine bakýlmaksýzýn, iliþkili yaralanmalarýn gözden kaçýrýlmamasýna dikkat edilmelidir. Hastanýn hemodinamik durumu stabilize edildikten sonra erken kan ve görüntüleme testleri yapýlmalýdýr.

AMAÇ: Pnömomediastinum (PM) mediastende hava varlýðýný tanýmlayan terimdir. Ayrýca mediastinal anfizem olarakta tanýmlanmýþtýr. PM, spontan PM (SPM) ve sekonder PM (ScPM) olarak adlandýrýlan iki alt gruba ayrýlýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Þubat 2010 ve Temmuz 2018 arasýnda taný konulan PM’nin karþýlaþtýrmalý geriye dönük bir çalýþmasý sunuldu. Kýrk hasta karþýlaþtýrýldý. Hasta öyküsü, fiziksel özellikleri, semptomlarý, muayene bulgularý, hastanede kalýþ süresi, tedavileri, klinik süreci, nüks ve komplikasyonlarý ile ilgili klinik veriler dikkatli bir þekilde araþtýrýldý. SPM, travmatik PM (TPM) ve iyatrojenik PM (IPM) olan hastalar karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: SPM 14 hastada (%35) tespit edildi. ScPM grubunda; 16 hastada (%40) TPM, 10 hastada (%25) iyatrojenik PM tespit edildi. SPM grubunda en sýk bildirilen semptomlar göðüs aðrýsý, dispne, subkütanöz amfizem ve öksürük idi. Tanýyý doðrulamak ve olasý bulgularý deðerlendirmek için tüm hastalara BT uygulandý. Tüm hastalara mediastiniti önlemek için profilaktik antibiyotik reçete edildi.
TARTIÞMA: Bu çalýþmanýn temel amacý, travma ve travma dýþý hastalardaki PM’lerin klinik farklýlýklarýný ve yönetimini deðerlendirmektir. Pnömomediastinumun klinik spektrumu, benign mediastinal anfizemden mediastinal yapýlarýn perforasyonu nedeniyle ölümcül bir mediastinite kadar deðiþebilir. Birçok çalýþmada sadece SPM pek çok açýdan deðerlendirilmiþtir, ancak travmatik ve travmatik olmayan PM’lerin deðerlendirmesini ve yönetimini karþýlaþtýran daha az çalýþma vardýr. Sadece toraks bölgesine sýnýrlý travma geçiren ve görüntüleme çalýþmalarýnda mediastinal organ hasarý olmadýðý gösterilen TPM’li hastalar, mediastinal organ yaralanmasýna sahip olmayan SPM hastalar gibi takip ve tedavi edilebilir.

AMAÇ: Bu çalýþmanýn temel amacý, fitobezoarýn neden olduðuý ileus ile ilgili klinik sonuçlara dayanan tedavi stratejilerini tartýþmaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Aralýk 2012 ve Aralýk 2018 yýllarý arasýnda fitobezoar tanýsý alan toplam 25 hasta geriye dönük olarak deðerlendirildi. Farklý seviyelerde gastrointestinal (GI) týkanýklýða yol açmýþ fitobezoarlara baðlý akut mekanik baðýrsak obstrüksiyonu olan hastalar çalýþmaya alýndý. Hastalarýn klinik verileri (klinik bulgular, laboratuvar sonuçlarý, radyolojik deðerlendirmeler, tedavi yöntemleri) deðerlendildi.
BULGULAR: Çalýþmaya 25 hasta dahil edildi. Yirmi beþ hastanýn 13’ü kadýndý (%52). Ortanca yaþ 60 (31–84) yýldý ve toplam ortanca kalýþ süresi yedi (2–28) gündü. On üç hastada (%72) geçirilmiþ abdominal cerrahi olduðu tespit edildi. Ýki hasta (%8) konservatif olarak takip edildi, 20 (%80) hastaya cerrahi müdahale gerekti. Bir hastaya (%4) önceki endoskopik giriþim ile parçalanan bezoar parçalarý yüzünden oluþan distal ileal obstrüksiyon nedeniyle cerrahi giriþim uygulandý. Ameliyat sonrasý dönemde hastalarýn üçünde cerrahi alan enfeksiyonu, yara ayrýlmasý ve ameliyat sonrasý ileus gibi komplikasyonlar geliþtiði saptandý. Sadece milking yapýlan grup ile gastrotomi/enterotomi gruplarý arasýnda hastanede yatýþ süresi ve ameliyat sonrasý komplikasyonlar açýsýndan fark olmadýðý saptandý. Bir hasta ameliyat sonrasý 13. günde çoklu organ yetersizliði nedeniyle öldü. Mortalite oraný %4 olarak saptandý.
TARTIÞMA: Fitobezoar kaynaklý akut mekanik baðýrsak týkanýklýðý ile baþvuran seçilmiþ olgularda konservatif yaklaþým uygulanarak, önemli cerrahi müdahale gerekmeksizin uygun klinik iyileþme saðlanabilir. Ancak konservatif tedaviye yanýt alýnamayan olgularda cerrahi tedavi mutlaka göz önünde bulundurulmalýdýr. Enterotomi yapýlan baðýrsak segmentinin dikkatlice seçilmesi güvenli cerrahi için önemlidir.

AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, kliniðimizde akut apandisit tanýsýyla apendektomi yapýlan ve histopatolojik inceleme sonucunda apendiks karsinoid tümörü tespit edilen hastalara ait verilerimizi sunmaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Ocak 1999–Eylül 2018 tarihleri arasýnda akut apandisit ön tanýsý ile apendektomi yapýlan hastalar içinden histopatolojik olarak apendiks karsinoid tümörü tespit edilen hastalarýn sonuçlarý geriye dönük olarak incelendi.
BULGULAR: Bu tarihler arasýnda toplam 2778 hastaya akut apandisit tanýsý ile apendektomi yapýldý. On iki (%0.43) hastada apendiks karsinoid tümörü tespit edildi. Dört (%33.3) hasta erkek, sekiz (%66.7) hasta ise kadýndý. Medyan yaþ 37.5 yýl (21–60) idi. Medyan tümör çapý 0.7 cm (0.1–2.5) idi. Hiçbir hastada perfore apandisit gözlenmedi. On bir (%91.7) hastaya sadece apendektomi yapýlýrken, bir (%8.3) hastaya sað hemikolektomi yapýldý. Medyan takip süresi 41.5 ay (22–49) olup hiçbir hastada nüks izlenmedi.
TARTIÞMA: Apendiks karsinoid tümörleri oldukça nadir görülürler. Genellikle semptomsuz seyreder. Taný çoðunlukla akut apandisit nedeniyle apendektomi yapýldýktan sonra histopatolojik incelenme sonucu, insidental olarak konulur. Apendiks karsinoid tümörlerinin tedavisi tümör boyutu, yerleþim yeri, lenfovasküler ve mezoapendiks invasyon varlýðý, mitotik aktivasyon oraný ve Ki67 seviyesi ile doðrudan iliþkili olduðundan patoloji sonuçlarýnýn takip edilmesi son derece önemlidir.

AMAÇ: Yüksek enerjili travmalar dünya çapýnda yaygýn karþýlaþýlan olaylardýr. Politravma olgularýnda gözden kaçan boyun kýrýklarýnýn oraný da yüksektir. Daha önce yapýlan çalýþmalar artiküler (eklem içi) kalça patolojilerinin, özellikle de boyun kýrýklarýnýn femoral þaft kýrýklarý ile iliþkili olduðunu göstermiþtir. Bu çalýþmanýn amacý travmatik femoral þaft kýrýðýný takiben eklem içi kalça patolojisi olgularýný tanýmlamaktýr. Bu çalýþmanýn araþtýrma sorusu “Femur þaft kýrýklarýndan sonra femur boynu kýrýlmayan hastalarýn kalça eklemlerinde ne oluyor?” dur.
GEREÇ VE YÖNTEM: Femur þaft kýrýðý tanýsý konan ve ameliyat edilen hastalar (intramedüller fiksasyon veya plak uygulamasý) çalýþmaya alýndý. En az altý ay takip edilen ve desteksiz baðýmsýz yürüme yeteneðine sahip hastalar AO/OTA kýrýk sýnýflamasýna göre gruplandýrýldý. Hastalara derin anterior kasýk aðrýsý soruldu ve belirtilen þikayetleri olan hastalar aranarak fizik muayene ve kalça görüntüleme (X-ray ve manyetik rezonans artrografi [MRA]) yapýldý.
BULGULAR: Ýki hastada labral yýrtýk tespit edildi. MRA ile femur boynu osseöz bump 16 kalçadan üçünde bulundu. Gluteal tendinosis veya gözyaþý ve herniasyon pit (çukurunun) varlýðýnýn deðerlendirilmesi, 16 kalçadan üçünde tespit edilmiþtir. Bir hastada osteofit varlýðý belirlendi. MRA ile, 16 kalçadan üçünde birden fazla tipte intra-artiküler (eklem içi) patoloji tanýmlandý. Femur boynu osseöz bumpý olan iki hastaya da herniasyon pit olarak ek kalça patolojisi tanýsý konuldu.
TARTIÞMA: Femur þaft kýrýðý öyküsü olan hastalarda kasýk önü aðrýsý her zaman implantlarla iliþkili deðildir. Ortopedik cerrahlar, þiddetli alt ekstremite travmasý sonrasý kalýcý kalça aðrýsý olan hastalarda eklem içi kalça patolojilerinden þüphelenmelidirler.

AMAÇ: Bu araþtýrma, aðýr yanýk hastalarýnýn tedavisinde deri eþdeðeri, Nevelia®’nýn etkinliðini ve güvenliðini geriye dönük olarak deðerlendirmeyi amaçlamaktadýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Mayýs 2017–Mayýs 2018 tarihleri arasýnda çalýþmamýza 20 aðýr yanýklý hasta alýndý. Eskarektomiden sonra yara tedavi protokolü iki aþamalý bir prosedürle uygulandý. Deri eþdeðeri implantasyonunu kýsmi kalýnlýkta deri grefti takip etti. Ameliyat ihtiyacý, komplikasyonlar, hastanede kalýþ süresi ve genel saðkalým analiz edildi.
BULGULAR: Yaþ ortalamasý 40.1±4 (18–86), kadýn/erkek: 5/15 idi. Ortalama yanma yüzey alaný %50.1±2 (daðýlým, 25–96) idi. Yanýk travmalarýnýn ve yandaþ hastalýklarýnýn ciddiyeti nedeniyle iki hasta kaybedildi. Olgularda greft, Nevelia®’uygulamasýndan ortalama 21.2 gün sonra yapýldý. Nevelia® kaynaklý herhangi bir komplikasyon geliþmedi. Hastalar ortalama 55.2±4 günde taburcu edildi.
TARTIÞMA: Bu çalýþma Nevelia®’nýn düþük komplikasyon oranlarý ve kýsa hastanede yatýþ süresi ile aðýr yanýk hastalarýnda güvenli ve etkili bir þekilde kullanýlabileceðini göstermiþtir.

Kaza sonucu oluþmayan yaralanma (KSOY) dünya ölçeðinde sýk görülmeyen bir sorun olup bebeklerde önemli morbidite ve mortaliteye yol açmaktadýr. Klinik öyküyle uyumlu olmayan retina veya subdural kanamalarýn veya ensefalopatinin varlýðý yüksek olasýlýkla KSOY’yi düþündürür. Bu çalýþmada acil servise çok hýzlý baþlangýçlý yinelenen generalize tonik-klonik nöbetlerle gelen üç aylýk bir bebeði raporluyoruz. Travma öyküsü veya dýþardan görünür belirti yoktu. Kýz bebekte iki taraflý subdural kanamalar ve atipik tek taraflý iskemik retinopati saptanmýþtýr. Retinal fotokoagülasyon uygulamasý sonucu vitröz ve retina kanamalarýnýn kaybolduðu görülmüþtür. Ancak bu gözde görme pek geri dönmemiþtir. Bulgular, intrakranyal kanama ve tek taraflý retina kanamalarý olan bebeklerde yüksek olasýlýkla KSOY’den kuþkulanýlmasý gerektiðini göstermiþtir.

Heterotopik mezenterik ve/veya omental ossifikasyon, karýn boþluðunda görülen kemik benzeri bir lezyondur. Bu nadir rastlanan klinik tablonun etiyolojisi belirsizdir, ancak bu hastalarýn çoðunda künt veya penetran abdominal travma veya cerrahi komplikasyonlar nedeniyle çoklu cerrahi giriþim öyküsü vardýr. Ýntraabdominal heterotopik ossifikasyon semptomsuz olabileceði gibi baðýrsak týkanýklýðý semptomlarýna veya baðýrsak perforasyonu gibi ciddi bir komplikasyona neden olabilir. Kemikleþme benzeri oluþumlar, nadir görülmesi nedeniyle, bazen gözden kaçabilmekte ya da yanlýþ teþhis edilerek intraabdominal malignite veya opak kaçaðý ile karýþtýrýlabilmektedir. Bu sebeple cerrahlar, bu olaðandýþý tabloyu özellikle daha önceden geçirilmiþ bir abdominal cerrahi öyküsü olan hastalarda akýllarýnda bulundurmalýdýr. Bu yazýda, ateþli silah yaralanmasý nedeniyle çok sayýda abdominal cerrahi iþlem geçiren 41 yaþýnda bir erkek hastada rastlantýsal olarak karþýlaþýlan heterotopik mezenterik ve omental ossifikasyon olgusunu sunuyoruz.