AMAÇ: Bu çalýþma sýçanlarda arka bacak modelinde alfa lipoik asitin iskemi reperfüzyon hasarýný önlemedeki etkinliðini araþtýrmak amacýyla yapýldý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmada 250–300 gr aðýrlýðýnda 40 adet Sprague Dawley cinsi erkek sýçan kullanýldý. Her grupta 10 hayvan olacak þekilde, randomize dört grup oluþturuldu. Tüm sýçanlarda arka bacak kompozit ada flebi hazýrlandý. Grup 1’de arka bacakta femoral damarlara klemp uygulanýp hemen açýldý ve iskemi oluþturulmadý. Grup 2’de dört saat iskemi uygulandý ve sonrasýnda 24 saat reperfüzyon edildi. Grup 3’te dört saat iskemi sonrasý parenteral olarak serum fizyolojik verildi ve 24 saat reperfüzyon yapýldý. Grup 4’te dört saatlik iskemi sonrasý parenteral olarak alfa lipoik asit verildi ve 24 saat reperfüzyon yapýldý. Tüm sýçanlar 24 saatlik reperfüzyon sonrasý sakrifiye edildi. Biyokimyasal inceleme için kan, karaciðer ve transplante edilen arka bacaktan kas dokusu örneði alýndý. Homogenizasyon sonrasý kanda ve dokularda nitrit, nitrat, glutatyon, MDA, TNF-alfa, plazmada vitamin A, vitamin E, vitamin C düzeyleri test edildi.
BULGULAR: Ýskemi sonrasý alfa lipoik asit eklenen grupta GSH (eritrosit), MDA (karaciðer), vitamin C (plazma),TNF-alfa (kas) deðerlerinde yalnýz iskemi veya iskemi ve serum fizyolojik uygulanan gruplara göre anlamlý farklar görüldü.
TARTIÞMA: Çalýþmamýzda, alfa lipoik asitin iskemi-reperfüzyon hasarýný önlemede olumlu etkilerinin olduðu bulunmuþtur. Ancak klinik uygulama için yeni ve geniþ çalýþmalara ihtiyaç vardýr.

AMAÇ: Akut apandisit dünyada genel cerrahlarýn karþýlaþtýðý en sýk akut karýn nedenidir. Bu çalýþmada, akut apandisit oluþturulan tavþanlarda antibiyotik tedavisinin akut apandisitte ortaya çýkan histopatolojik bulgular üzerine etkisinin deðerlendirilmesi amaçlandý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþma için 21 adet Yeni Zelenda cinsi (Oryctogaluscuniculus), erkek ve aðýrlýklarý 2050–2450 gram arasýnda deðiþen tavþan kullanýldý. Denekler üç gruba ayrýldý: Grup 1: Apendiks ligasyonu yapýlan ve antibiyotik tedavisi verilen grup (n=7), Grup 2: Apendiks ligasyonu yapýlan ama antibiyotik tedavisi verilmeyen grup (n=7), Grup 3: Apendiks ligasyonu yapýlmayan ve antibiyotik tedavisi verilmeyen grup (sham grubu) (n=7).
BULGULAR: Grup 1 ve Grup 2 arasýnda yapýlan istatistiksel analiz sonucunda Grup 2’de ortaya çýkan histopatolojik deðiþiklikler Grup 1’den anlamlý olarak daha þiddetliydi.
TARTIÞMA: Antibiyotik tedavisi akut apandisitte histolojik olarak enflamasyonun þiddetini azaltmaktadýr.

AMAÇ: Bu çalýþma, spinal kord travmasý (SCI) oluþturulan sýçanlarda eritropoetin ve tadalafilin etkinliðini araþtýrmak için yapýldý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Sprague-Dawley cinsi 35 adet sýçan beþ gruba ayrýldý. Spinal kord travmasý T10 vertebraya laminektomi iþleminden sonra klip kompresyon yöntemi uygulanarak gerçekleþtirildi. Birinci grupta travma yapýlmadý ve normal biyokimyasal deðerler için kullanýldý. Ýkinci grup çözücü grubu idi ve travma sonrasý 1 cc serum fizyolojik verildi. Üçüncü grup travma sonrasýnda tek doz 2000 ü/kg intraperiteneal yol ile eritropoetin verildi. Dördüncü gruba ise travma sonrasýnda tek doz 2 mg/kg oragastrik yol ile tadalafil verildi. Beþinci gruba herhangi bir tedavi verici iþlem yapýlmadan sadece travma uygulandý ve travmadaki biyokimyasal deðerlerin tespiti için kullanýldý. Tüm denekler cerrahi iþlemden 48 saat sonra desakrafiliye edildi. Kan ve doku örneklerinden malondialdehid (MDA) ve toplam antioksidan kapasite (TAOK) deðerleri ölçüldü.
BULGULAR: Eritropoetin verilen grupta diðer tüm gruplara göre en düþük serum ve doku MDA deðerlerine ulaþýlmýþtýr. Tüm gruplara göre serum TAOK deðerleri en yüksek tadalafil verilen grupta bulunmuþ iken doku TAOK deðerleri en yüksek eritropoetin verilen grupta tespit edilmiþtir.
TARTIÞMA: Tadalafil ve eritropoetinin dokudaki oksidatif stresi azaltarak spinal kord travmasýnda ikincil hasarlanmayý engelleyebileceði sonucuna varýldý.

AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý akut sinir hasarýnda timokinonun akut dönem etkilerini deðerlendirmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþma sýçan sinirinde siyatik sinirde ezilme modeli geliþtirilerek yapýldý. Sýçanlar kontrol, travma ve timokinon tedavi grubu olmak üzere üç gruba ayrýldý (n=6). Sinir hasarýndan yedi gün sonra hasar yerinden siyatik sinir doku örnekleri alýndý. Bu doku örneklerinde histolojik ve steryolojik çalýþma yapýldý. Akson çapý, myelin kalýnlýðý ve akson yoðunluk ölçümleri yapýldý.
BULGULAR: Gruplar arasýnda akson çapý, miyelin kalýnlýðý ve akson yoðunluðu bakýmýndan anlamlý bir farklýlýk görülmedi.
TARTIÞMA: Timokinon akut sinir hasarý üzerinde akut dönemde iyileþtirici etkiye sahip deðildir.

AMAÇ: Bu çalýþma, penetran ve künt travmaya baðlý akut periferik ve viseral arteriyel yaralanmasý olan hastalarda endovasküler tedavinin etkinliðini araþtýrmayý amaçlamaktadýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Mart 2010 ve Haziran 2014 tarihleri arasýnda, penetran ve künt travmaya baðlý periferik ve viseral arteriyel yaralanma nedeniyle bölümümüzde endovasküler yolla tedavi edilen yaþlarý 35.8±11.3 yýl (daðýlým: 18–56 yýl) olan 12 hasta (11 erkek) geriye dönük olarak incelendi. Hastalarýn 11’inde selektif koil embolizasyonu, birinde partikül embolizasyonu ile yaralanan arterler embolize edildi. Endovasküler tedavi kriterleri; kontrastlý bilgisayarlý tomografide aktif arteriyel ekstravazasyon veya psödoanevrizma ve hemoglobin seviyelerinde düþüþ veya geçici hemodinamik instabilite idi.
BULGULAR: Arteriyel yaralanma mekanizmalarý dört hastada ateþli silah yaralanmasý, beþ hastada delici kesici alet yaralanmasýna baðlý penetran travma ve üç hastada trafik kazasýna baðlý künt travma idi. Travmatik lezyonlar sað hepatik arterde (n=3), sol hepatik (n=2), sað hepatik ve sað renal (n=1), sol inferior epigastrik (n=2), sol fasiyal (n=1), anteriyor tibial (n=1) ve derin femoral (n=1) arterlerde yer almaktaydý. Tüm olgular iþleme baðlý komplikasyon olmaksýzýn teknik baþarý ile tedavi edildi. Ýki hasta hastane yatýþlarýnýn 29. ve 43. günlerinde eþlik eden yaralanmalarý nedeniyle kaybedildi. Ortanca hastane yatýþ süresi altý gün (1–43 gün) ve ortalama yoðun bakým yatýþ süresi ise 7.7 (0–43 gün) gündü.
TARTIÞMA: Bizim deneyimlerimize göre endovasküler tedavi akut periferik ve viseral arteriyel yaralanmalarýn tedavisinde etkili ve güvenli bir seçenektir.

AMAÇ: Altmýþ beþ yaþ ve üstü kiþilerde travma önde gelen beþinci ölüm nedenidir. Bu çalýþma geriyatrik travma olgularýnda mortaliteyi öngörmede Gözden Geçirilmiþ Travma Skoru (RTS), Yaralanma Þiddet Derecesi Skoru (ISS) ve Travma ve Yaralanma Þiddet Skorunu (TRISS) karþýlaþtýrmayý amaçlamýþtýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: 2010 ila 2011 yýllarý arasýnda Rasht, Poursina Hastanesi’ne kabul edilmiþ 352 yaþlý travma hastasýnýn kayýtlarýnda yapýlmýþ enine kesit çalýþmasýdýr. Hastanýn prognozuna iliþkin ROC analizini kullanarak yaralanmayý skorlama sistemleri özgüllük, duyarlýlýk ve kesim deðerleri açýsýndan karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Hastalar ortalama 71.5 yaþýndaydý. En sýk görülen yaralanma mekanizmasý trafik kazasý olup hastalarýn %13.9’u kaybedilmiþti. Sað kalan yaþlýlara göre ölenlerin ISS’si daha yüksek idi. Ölenlere göre yaþlý sað kalanlarda TRISS ve RTS skorlarý daha yüksek olup farklýlýklar istatistiksel açýdan anlamlý idi (p<0.001). Yaþlý travma hastalarýnda mortaliteyi öngörmede RTS, ISS ve TRISS skorlama sistemlerinin en iyi kesim deðerleri sýrasýyla ≤6, ≥13,5 ve ≤2, duyarlýlýklarý sýrasýyla %99, 84 ve 95, özgüllükleri ise %62, 62 ve 72 idi.
TARTIÞMA: Hem anatomik hem de fizyolojik parametrelerin kombinasyonu olduðu için mortalitenin en güçlü öngördürücü parametresi TRISS idi.

AMAÇ: Kadýn cinsiyet Fournier gangreni (FG) için olumsuz bir prognostik faktör olarak görülmektedir. Ancak literatürde bu konuya özgün yeterli veri yoktur. Bu olgu-eþleme çalýþmasý kadýn cinsiyetin FG prognozuna etkisini incelemek için yapýldý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmaya alýnan hastalar kliniðimizin 120 hastalýk ileriye yönelik olarak tutulan veritabanýndan çekildi. Otuz iki kadýn hasta aþaðýdaki kriterler baz alýnarak 32 erkek hastayla eþleþtirildi: Semptom süresi, FG severity indeks (FGSI) skoru, hasta yaþý, etiyoloji ve eþlik eden diyabetes mellitus (DM) varlýðý. Daha sonra iki grup hasta klinik sonuçlar açsýndan karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Medyan yaþ 57 (22–80) idi ve 35 (%54.7) hastada DM vardý. Hastalara ortalama 3 (1–9) debridman yapýldý ve 15 hastaya (%23.4) saptýrýcý stoma açýldý. Mortalite oraný %28.1 (64’te 18 hasta) idi. Kadýnlarda FG daha yaygýndý (p=0.009), daha fazla debridmana ihtiyaç duyulmuþtu (p=0.005), kadýnlar yoðun bakým ünitesinde daha fazla oranda kalmýþtý (p=0.035) ve kadýnlarda split thickness skin graft (STSG) ile rekonstrüksiyon daha fazla oranda yapýlmýþtý (p=0.040), ancak mortalite oranlarý iki grup arasýnda benzerdi (p=0.264).
TARTIÞMA: Fournier gangreni kadýnlarda erkeklere oranla daha yaygýn seyreder. Bu muhtemelen kadýnlarýn anatomik yapýsý ile ilgilidir. Ancak kadýn cinsiyet FG mortalitesini artýran bir faktör deðildir.

AMAÇ: Hamilelikteki en sýk akut karýn nedeni akut apandisittir. Apandisit bulgularýnýn çoðu normal hamlilelik sürecinde olabileceðinden, gebelerde akut apandisit tanýsý zordur. Çalýþmamýzýn amacý, hamilelik döneminde karþýlaþtýðýmýz akut apandisit olgularýný aktarmak ve bu zor durumda uygun tedaviyi araþtýrmak.
GEREÇ VE YÖNTEM: 2005–2015 yýllarý arasýnda akut apandisit nedeniyle ameliyat edilen 20 hamile kadýn hasta çalýþmaya dahil edildi. Veriler geriye dönük olarak toplandý. Hastalar, yaþ, bulgu ve semptomlar, gestasyon yaþý, fiziksel inceleme bulgularý, ameliyat süresi ve komplikasyon açýsýndan incelendi.
BULGULAR: On altý (%80) hastaya açýk, dört (%20) hastaya laparoskopik apendektomi yapýldý. Ortalama yaþ 29.6±5.6 yýldý. En sýk semptom karýn aðrýsýydý (%95). Altý (%30) hasta 1. üç ayda, dokuz (%45) hasta 2. üç ayda ve beþ (%25) hasta son üç ayda idi. On iki (%60) hastada ultrasonografide akut apandisit bulgusu saptandý. Negatif apendektomi oraný %30’du. Sadece bir (%5) hastada maternal komplikasyon saptandý. Hiç fetal komplikasyon saptanmadý.
TARTIÞMA: Yüksek maternal ve fetal komplikasyon oranlarýndan dolayý, gebelerde akut apandisitin doðru tanýsý ve hýzlý cerrahi tedavisi yapýlmalýdýr.

AMAÇ: Penil fraktür tunika albugineada oluþan rüptür olup acil cerrahi müdahale gerektirir. Olgularýn çoðunluðu klinik deðerlendirme ile taný alabilirse de literatürde belirtildiði gibi %15 gibi bir oranda sadece klinik ile taný konulmasýnda zorlanýlabilir. Bu durumda görüntüleme taný konmasýnda yardýmcý olabilir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bizim çalýþmamýzda tanýsý klinik olarak konulamamýþ 20 hastaya manyetik rezonans (MR) görüntüleme yapýldý. Manyetik rezonans görüntülerinde tunikal bütünlük kaybý ve eþlik edebilecek diðer patolojiler araþtýrýldý. Rüptür izlenen olgularda bu rüptürün lokalizasyonu ve uzunluðu kaydedildi. Hastalarýn tamamý ameliyat edildi. Görüntüleme bulgularý operasyon bulgularý ile karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Manyetik rezonans görüntülemede 19 tunikal rüptür tanýmlandý. Bir olguda sadece hematom görüntülenebilmiþ olup tunikal rüptür lehine bir bulgu saptanmadý. Hiçbir olguda üretral yaralanma gözlenmedi. Görüntüleme bulgularýnýn tamamý operasyon bulgularý ile doðrulandý.
TARTIÞMA: Klinik olarak tanýsýnda zorlanýlan penil fraktür olgularýnda MR görüntüleme tanýnýn doðrulukla ve güvenle konmasýnda kritik bilgiler saðlayabilir.

AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý cerrahi olarak tedavi edilen trimalleoler kýrýklarda posterior malleol (PM) fiksasyonunun etkinliði ve önemini deðerlendirmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: 2004 ile 2011 yýllarý arasýnda PM içeren ayak bileði eklemi kýrýklý toplam 57 olgu açýk redüksiyon ve internal fiksasyonla tedavi edildi. Posterior malleol fiksasyonu 46 olguda kanüllü vida ile, 11 olguda plak ise plak ile gerçekleþtirildi. Tüm olgular Amerikan Ortopedik Ayak ve Ayak Bileði birliði Skoru (AOFAS), Amerikan Ortopedik Cerrahlar Akademisi Ayak ve Ayak Bileði Anketi (AOOS), Görsel Analog Skala (VAS) ve saðlam tarafla karþýlaþtýrýlan ayak bileði eklemi hareketliliði ile deðerlendirildi.
BULGULAR: Yaþlarý 23 ile 85 arasýnda (ortalama 55.9) olan, 36’sý kadýn ve 21’i erkek olan olgularýn ortalama takip süresi 44.6 (24–108) aydý. Cerrahiye kadar geçen süre 1.1 (1–3) gündü. AOFAS’a göre 21 olgu mükemmel ve 26 olgu iyi olarak deðerlendirildi. AOOS skoru ortalama 92.4 (32–100) idi. Ortalama VAS istirahatta 1.1 ve yürümede 1.3 idi. Saðlam tarafla karþýlaþtýrýldýðýnda, ayak bileði eklemi plantar fleksiyonunda anlamlý farklýlýk görülmedi (p=0.325) ancak ayak bileði eklemi dorsifleksiyonunda anlamlý farklýlýk görüldü (p<0.001).
TARTIÞMA: Posterior malleolün anatomik redüksiyon ve rijit internal fiksasyonu, yeterli fiksasyon için zayýf kemik kalitesi problem olan yaþlý hastalarda bile tatminkar klinik ve fonksiyonel sonuçlar saðlar. Küçük PM fragmanlarýnýn bile fiksasyonu rehabilitasyona daha stabil bir yapý oluþturabilir.

AMAÇ: Çalýþmamýz üst ekstremite travma öyküsü olan ve olmayan otizmli çocuklarýn el fonksiyonlarýný karþýlaþtýrmak amacý ile planlandý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmaya otizm spektrum bozukluðu tanýsý ile takip edilen toplam 65 (Grup I, n=28; Group II, n=37) çocuk dahil edildi. Çocuklarýn el fonksiyonlarý 9-Delikli Peg Testi ve Jebsen El Fonksiyon Testi ile deðerlendirildi. Üst ekstremite ve elin somatoduyusal algýsý Duyusal Ýþlemleme ve Praksis Testi’nin somatoduyusal algý alt testleri ile deðerlendirildi. Sonuçlar Student t-testi and Mann-Whitney U-Testi ile SPSS 20 bilgisayar programý ile karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Her iki el fonksiyon testine ait sonuçlar travma geçmiþi olmayan çocuklar lehine farklý bulundu (p<0.05). Üst ekstremite somatosensoriyel algý ile el fonksiyon testleri arasýndaki iliþki incelendiðinde, çocuklarýn 9-Delikli Peg Testi ve Jebson El Fonsiyonlarý Test puanlarý ile Manuel Obje Algýsý ve Taktil Uyaranýn Lokalizasyonu test puanlarý arasýnda istatistiksel olarak anlamlý iliþkiler bulundu (p<0.05).
TARTIÞMA: Travma öyküsü olan otizm spektrum bozukluðu tanýlý çocuklar zayýf somatoduyusal algý ve el fonksiyonlarýna sahiptirler. Acil servislerde çalýþan profesyonellerin somatoduyusal algý, el fonsiyonlarý ve üst ektremite travma öyküsü arasýndaki kuvvetli iliþki konusunda bilgilendirilip, farkýndalýklarýnýn arttýrýlmasýnýnýn; bu popülasyondaki çocuklarýn rehabilitasyon süreçleri için önemli olduðu düþünülmektedir.

Seyrek görülmekle birlikte pankreas yaralanmalarý çeþitli içi boþ ve solid organlara yakýnlýklarý nedeniyle yüksek bir morbiditeyle iliþkilidir. Erken taný koyma zorluðu morbiditeye katkýda bulunmaktadýr. Pankreas kanalýnýn durumu yaralanmayý derecelendirmede ve tedavi kararýnda önemli bir etkendir. Düþük dereceli yaralanmalarda konservatif tedavi uygulanýr. Daha yüksek dereceli pankreas yaralanmalarý genellikle cerrahi yolla tedavi edilir. Son zamanlarda kolanjiyobiliyer ve pankreatik patolojilerin etkili tanýsal ve terapötik bir yöntemi olarak endoskopik retrograd kolanjiyopankreatikografi (ERKP) kullanýlmaya baþlanmýþtýr. Bu yazýda, endoskopik retrograd kolanjiyopankreatikografi kýlavuzluðunda pankreas kanalý stentlenerek baþarýlý bir þekilde tedavi edilen posttravmatik komplet pankreas kanal transeksiyonu olan 12 yaþýndaki bir erkek çocuðu sunuldu. Travma ortamýnda ERKP’nin terapötik avantajlarý ve iliþkin zorluklar vurgulanmaktadýr.

Pulmoner sekestrasyon seyrek görülen ve genellikle semptomsuz bir doðuþtan anomalidir. Bu rahatsýzlýðýn optimal tedavisi hâlâ tartýþmalý olup cerrahi rezeksiyonlarý veya aberan arterin anjiyografik embolizasyonunu içerir. Perfore apandisitin neden olduðu akut sað alt kadran karýn aðrýsýnýn eþlik ettiði pulmoner sekestrasyonla iliþkili hemoptiziyle gelen 51 yaþýnda nadir görülen bir erkek olguyu sunuyoruz.

Bu yazýda, balýk kýlçýðýna baðlý jejunal perforasyon sonrasý üç gündür olan epigastrik aðrý þikayeti ile acil servise baþvuran 52 yaþýnda erkek hasta sunuldu. Yapýlan karýn incelemesinde yaygýn hassasiyet ve rebound mevcuttu. Ayakta direkt karýn grafisinde diafragma altý serbest hava tespit edildi. Hastaya peptik ülser perforasyonu ön tanýsýyla tanýsal laparoskopi uygulandý. Yapýlan eksplorasyonda jejunal anslarda þiddetli enflamasyon, ödem, proksimal ince baðýrsak anslarýnda obstrüksiyona baðlý dilatasyon ve balýk kýlçýðýna baðlý perforasyon odaðý görüldü. Perfore ince baðýrsak ansý laparoskopik stapler ile rezeke edilip karýniçi anastomoze edildi ve perfore segment trokar yerinden karýn dýþýna alýndý. Hastanýn ameliyat sonrasý takiplerinde sorunu olmadý ve dördüncü günde taburcu edildi. Bu örnekte balýk kýlçýðýna baðlý ince baðýrsak perforasyonu ve obstrüksiyon geliþen hastada laparoskopik rezeksiyon ve anastomoz tanýmlanmýþtýr.

Obturator herni tüm hernilerin yaklaþýk olarak %0.05–1.4’ünü oluþturan nadir bir hastalýktýr. Genellikle zayýf, yaþlý ve düþkün kadýnlarda görülmektedir. Uyluk iç kýsmýndan dize yayýlan aðrý (Howship Romberg bulgusu) hastalýða özgüdür. Bu yazýda, obturator fýtýk tanýsý alan bir hasta ve obturator fýtýðýn tanýsal güçlükleri sunuldu. Yetmiþ üç yaþýnda düþkün bir hasta, bulantý, iþtahsýzlýk ve sol kalçasýndan uyluk iç kýsmýna ve dize yayýlan þiddetli aðrý þikayeti ile acil servise baþvurdu. Öncelikli vertebral disk hernisi düþünülen hastanýn çekilen abdomino-pelvik bilgisayarlý tomografisinde sol obturator fýtýk saptandý. Obturator fýtýk tanýsý güç olan nadir bir hastalýktýr. Hekimler kalça ve diz aðrýsýnýn ayýrýcý tanýsýnda obturator fýtýðý dahil etmelidirler ve lüzüm halinde Howship Romberg bulgusunu sorgulamalýdýrlar. Erken taný konulmasý hem mortalite ve morbiditeyi azaltmaktadýr hem de daha az invaziv yöntemlerle tedavi olanaðý sunmaktadýr.