AMAÇ: Mekanik obstrüksiyon nedeniyle ameliyat edilen hastalarda mukozal hasarý ve buna baðlý etkileri önlemek için sýçanlarda bir model oluþturuldu. Bazý gruplara yemleri ile probiyotik verilerek, bazýlarý ise standart yemlerle beslendi. Baðýrsak mukozasýnýn zarar görmesi ve buna baðlý olan etkilerin gruplar arasýnda farklýlýk ortaya çýkarmasý beklendi.
GEREÇ VE YÖNTEM: Kýrk sekiz diþi wistar-albino tipi sýçan rastgele beþ gruba ayrýldý. Ýlk operasyonda, kontrol grubu dýþýndaki sýçanlarýn baðýrsaklarý terminal ileum düzeyinde ipek ile baðlandý. Ýki grup 24, diðer iki grup 48 saat sonra tekrar ameliyat edildi ve terminal ileumdaki obtrüksiyonlarý kaldýrýldý. Bu süre zarfýnda, 24 ve 48 saat obstrükte kalan gruplardan her birine probiyotik verildi. Yirmi dört saat sonra, kontrol grubu ve diðer gruplar örnekleme için üçüncü kez ameliyat edildi. Terminal ileum, karaciðer, dalak, MLN (mezenterik lenf nodu) ve kan örnekleri alýndý.
BULGULAR: Kýrk sekiz saat boyunca obstrükte kalan ve probiyotiklerle beslenen araþtýrma grubunda mukozal hücre kaybý ve mukozal ödemde belirgin olarak artýþ gözlendi. Bakteriyel translokasyon, probiyotik verilmeyen gruplarda daha yaygýn bulundu. Doku GR (Glutatyon redüktaz) ve eritrosit CAT (katalaz), 24 saat boyunca týkalý ve probiyotik verilen grupta daha düþüktü.
TARTIÞMA: Probiyotiklerle beslenen gruplardaki yüksek mukozal ödem oranlarý hasar olarak görülebilir, ancak probiyotiklerin mukozal bariyer etkisi ile uyumlu olduðunu düþünüyoruz. Böylece probiyotiklerle beslenen gruplarda, bakteriyel translokasyonun daha az görülmesi ve bazý antioksidan enzimlerin daha düþük bulunmasý mümkündür. Probiyotiklerin cerrahi hastalarda yararlarýný belirlemek için ileri çalýþmalara ihtiyaç vardýr.

AMAÇ: Oral alýnan probiyotikler ile baðýrsaklarda faydalý bakterilerin artýrýldýðý ve bu sayede baðýrsaklarýn enfeksiyonlar için koruyucu bariyer gücünün arttýðý bilinmektedir. Baðýrsak bariyer gücünün azalmasý ise oluþacak sepsiste tablonun kötüleþmesinde en önemli parametrelerden birisi olduðuna inanýlmaktadýr. Baðýrsak bariyer gücünün artýrýlmasýnda birçok probiyotiðin etkili olduðu gösterilmiþtir. Lactobacillus rhamnosus GG (LGG) bu konuda çalýþýlmýþ probiyotiklerden biridir. Bu çalýþmanýn amacý sepsis üzerine gastrointestinal bariyer güçlendirici etki için önemli bir probiyotik olan LGG’nin koruyucu etkisini araþtýrmaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmamýz Adnan Menderes Üniversitesi Hayvan Deneyleri Etik Kurulu onayý alýndýktan sonra hayvan deneyleri laboratuvarýnda yapýldý. Çalýþmada aðýrlýklarý 250–300 gram arasýnda deðiþen 24 adet genç saðlýklý erkek Wistar-Albino sýçan kullanýldý. Sýçanlar, deney öncesi tel kafeslerde, 12 saat aydýnlýk 12 saat karanlýk sirkadiyen ritimde ve sýcaklýðý 20–25 °C’de tutuldu. Yirmi dört sýçan rastgele olarak üç gruba ayrýldý ve Grup 1 (kontrol grubu, n=8), Grup 2 (sepsis grubu, n=8), Grup 3 (sepsis + probiyotik grubu, n=8) olarak çift kör þeklinde planlandý. Probiyotik olarak LGG 1x10–7 CFU/gün kullanýldý. Sepsis modeli için E. coli’nin serotiplerinden (0111: B4) ekstrakte edilen lipopolisakarit, 15 mg/kg’lýk bir dozda intraperitoneal olarak enjekte edildi ve sýçanlar iþemden 48 saat sonra sakrifiye edildi. Sakrifikasyon öncesi tüm hayvanlardan kan örnekleri alýndý ve bu örnekler biyokimya laboratuvarýna oksidan ve antioksidan parametreler deðerlendirilmek üzere gönderildi.
BULGULAR: Grup 1’in CRP deðeri Grup 2’den, Grup 3’ün de CRP deðerleri Grup 2’den anlamlý olarak düþük saptandý, Grup 2’nin total tiyol seviyeleri Grup 1’e göre anlamlý derecede düþük iken, Grup 3’ün total tiyol seviyeleri Grup 2’den anlamlý derecede yüksek saptandý. eNOS, GPX, PON1 ve MDA düzeyleri için ise gruplar arasýnda istatistiksel olarak anlamlý bir fark yoktu.
TARTIÞMA: Bakteriyel translokasyonu azaltmak ve baðýþýklýk sistemini güçlendirmek için LGG gibi probiyotiklerin proflaktik olarak kullanýmý, tedavi için ucuz ve etkili bir yöntemdir ve bu çalýþmalarýn tekrarlanarak ileriye yönelik klinik çalýþmalarla desteklenmesini öneriyoruz.

AMAÇ: Tümör nekroz faktörü a (TNFa) için yeni nesil bir rekombinant insan monoklonal antikoru olan adalimumab (ADA), güçlü anti-enflamatuvar etkilere sahiptir. Serebral vazospazmýn geliþimi ve ilerlemesi için artmýþ enflamasyonun rolü detaylý bir þekilde belirlenmiþtir. Bu çalýþmada, tavþanlarda deneysel olarak oluþturulan serebral vazospazm modelinde ADA’nýn biyokimyasal ve histopatolojik yöntemlerle muhtemel hafifletici ve nöroprotektif etkileri araþtýrýldý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Otuz adet erkek Yeni Zelanda beyaz tavþaný rastgele kontrol, sadece subaraknoid kanama (SAH) ve SAH artý ADA tedavi gruplarýna ayrýldý. SAH, tek sisterna magna otolog arteriyel kan enjeksiyonu ile oluþturuldu. ADA tedavisine intrasisternal kan enjeksiyonundan hemen sonra baþlandý ve günde 72 saat devam edildi. Araþtýrmalar için elde edilen SAH, serum ve beyin sapý dokusunun uyarýlmasýndan 72 saat sonra hayvanlar öldürüldü. SAK oluþumundan 72 saat sonra araþtýrma için serum ve beyin sapý doku örnekleri alýndýktan sonra hayvanlar sakrifiye edildi.
BULGULAR: Beyin sapý dokusu ve plazma TNFa ve interlökin-1β, beyin sapý dokusu matriks metaloproteinaz-9 seviyeleri SAH sonrasýnda arttý ve tedaviden sonra kýsmen azaldý. Beyin kaynaklý nörotrofik faktörün plazma seviyeleri SAH sonrasýnda azaldý ve tedaviden sonra kýsmen restore edildi. ADA tedavisi, vazospastik baziler arterlerin orta kesit alanýný önemli ölçüde arttýrdý, baziler arter duvarý kalýnlýðýný düþürdü ve ayrýca endotelyal apoptozisi düzeltti.
TARTIÞMA: Sonuçlar ADA’nýn deneysel tavþan vazospazmýnda, serebral vazospazmý iyileþtirmede etkili bir nöroprotektif ajan olduðunu göstermektedir.

AMAÇ: Algan hemostatik ajan (AHA), hemostatik etkinliði bilinen Achillea millefolium, Juglans regia, Lycopodium clavatum, Rubus caesius ya da Rubis fruciosus, Viscum album ve Vitis viniferea’yý standardize miktarda içeren bir bitki ekstresidir. Bu çalýþmada AHA’nýn sýçan kuyruk kanama modelinde kanama zamaný üzerine etkinliðinin deðerlendirilmesi amaçlanmýþtýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Kýrk sekiz Sprague Dawley sýçan (5–7 haftalýk, 180–210 g), altý çalýþma grubuna rastgele ve eþit sayýda randomize edildi. Çalýþma gruplarý þunlardýr: Heparin + salin (heparinize kontrol), heparin + AHA ile ýslatýlmýþ sünger, heparin + sývý AHA, salin (heparinize olmayan kontrol), AHA ile ýslatýlmýþ sünger, sývý AHA. Heparinize gruptaki sýçanlara üç gün boyunca günde üç kez intraperitoneal heparin (640 IU/kg) uygulandý. Kanama modeli oluþturmak için sýçanlarýn kuyruklarý kesildi. Çalýþma grubuna göre kanama bölgesine salin ile ýslatýlmýþ sünger, AHA ile ýslatýlmýþ sünger ya da sývý AHA uygulandý. Salin ya da AHA ile ýslatýlmýþ sünger uygulanan gruplarda, kanamanýn durumu her 10 saniyede bir kontrol edildi. Kanama 40 saniye sonra hala durmamýþ ise uygulanan tedavi baþarýsýz kabul edildi. Sývý AHA uygulanan grupta, kanama süresi kuyruk kesilmesinden kanama durana kadar geçen süre olarak tanýmlandý ve kronometre ile ölçüldü.
BULGULAR: Heparin uygulanan ve uygulanmayan kontrol gruplarýnda kanama süresi 40 saniyenin üzerinde kaydedildi. Kanama bölgesine AHA ile ýslatýlmýþ sünger uygulanan heparinize olan ve olmayan sýçanlarda ise kanama süresi anlamlý olarak kýsalarak 20 saniyenin altýna düþtü (her iki grup için de p<0.001). Sývý AHA uygulanan heparinize olan ve olmayan sýçanlarda kanama süresi sýrasýyla 5.0±1.2 saniye ve 8.0±1.3 saniye olarak ölçüldü.
TARTIÞMA: AHA, sýçan kuyruk kanama msodelinde yüksek etkinliðe sahip bir hemostatik ajandýr. Cerrahi giriþimlerde ve acil durumlarda kanama kontrolü saðlanmasý için kullanýlabilecek bir tedavi seçeneði olarak deðerlendirilebilir.

AMAÇ: Kranyoserebral ateþli silah yaralanmalarý (KASY), kranyumun en ölümcül yaralanmalarýdýr. Çoðunlukla askeri çatýþmalara sekonderdir. Bu yaralanmalarýn ayrýca epilepsi, hidrosefali, enfeksiyon ve geç dönem biliþsel iþlev bozukluklarý gibi ciddi sonuçlarý da vardýr. Çalýþmamýzýn amacý, kliniðimizin KASY serisini sunmak ve bu yaralanmalarýn sonuçlarýný ve prognostik faktörlerini tartýþmaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: 2011–2019 yýllarý arasýnda bölümümüzde KASY tanýsý ile tedavi edilen hastalar geriye dönük olarak incelendi. Yaralanma tipleri, yerleri, cerrahi tedavileri ve sonuçlarý analiz edildi. Radyolojik deðerlendirme de yapýldý.
BULGULAR: Otuz hasta KASY tanýsý ile tedavi edildi. Bunlarýn hepsi erkekti ve yaþ ortalamasý 27.9 idi. Frontal lob 12 (%40) hastada etkilenirken, sekiz hastada temporal lob, altý hastada oksipital lob, üç hastada parietal lob ve bir hastada posterior fossa etkilendi. Yirmi üç hastaya cerrahi tedavi uygulandý. On üç hasta (%43.3) cerrahi veya týbbi tedaviye raðmen kaybedildi.
TARTIÞMA: Kranyoserebral ateþli silah yaralarýnda ölüm oraný yüksektir. Ventriküler yaralanma, bihemisferik yaralanma, perforan yaralanma, beyin sapý hasarý ve baþvuru anýnda düþük GKS skoru prognostik faktörlerdir. Daha iyi klinik sonuçlar elde etmek için uygun ve doðru hasta yönetimi zorunludur.

AMAÇ: Açýk kýrýklar tüm kas-iskelet sistemi yaralanmalarý arasýnda önemli bir mortalite ve morbidite nedenidir ve sosyal, ekonomik birçok problemi beraberinde getirir. Gerek uzun tedavi süreleri gerekse iþe dönüþün gecikmesi ile oluþan maliyet, bu durumlarý daha komplike hale getirmiþtir. Bu çalýþmada alt ve üst ekstremite açýk kýrýklarýnda eksternal fiksatör uygulanmýþ internal fiksasyona geçilen olgularda görülebilen komplikasyonlarýn geriye dönük olarak olarak deðerlendirilmesi amaçlanmýþtýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmaya 2007–2013 yýllarý arasýnda tedavi görmüþ 49 hasta alýndý. Bu hastalarýn 32’sine ilk yaralanmalarý itibariyle kliniðimizde eksternal fiksatör uygulandý, geri kalan 17’si dýþ merkezde ilk tedavileri olan eksternal fiksatör uygulandýktan sonra kliniðimize baþvurdular. Tüm hastalarýn yaralanma mekanizmalarý, eksternal fiksatör ile takip periyodlarý, eksternal fiksatör sonrasý debritman uygulanýp uygulanmadýðý, eksternal fiksayondan internal fiksasyona geçerkenki süre, pin dibi enfeksiyonu, kaynama zamaný, geç kaynama, kaynamama, internal fiksasyon sýrasýnda greft kullanýmý, internal fiksasyon türü, reoperasyonu, osteomyelit varlýðý ve takip zamanlarý kaydedildi.
BULGULAR: Radius, humerus, tibia ve femur kýrýklarý için sonuçlar ayrý ayrý deðerlendirildi. Kýrk dokuz hasta içinde 39 erkek,10 kadýn mevcuttu. ortalama takip zamaný tibia için 28.6 ay, femur için 34, humerus için 26.9, radius için 27 aydý. Kýrk dokuz hastanýn 34’ü alt ekstremite (25 tibia, 9 femur), 15’i üst ekstremte (11 humerus, 4 radius) yaralanmasýydý. Kýrk dokuz hastanýn 32’sinde pin dibi enfeksiyonu, 11 olguda nonunion, 11 olguda gecikmiþ kaynama, iki hastada ise osteomyelit bulgularý mevcuttu.
TARTIÞMA: Açýk kýrýklarý tedavi etmek daima zordur. Eksternal fiksasyon sonrasý internal fiksasyona geçilen açýk kýrýklarda komplikasyonlara açýktýr ve klinisyenlerin bu konunun bilincinde olup çýkabilecek sorunlara göre plan yapmalarý gerekir.

AMAÇ: Eksternal ventrikül drenajý (EVD) nöroþirürjide hayat kurtarýcý ve acil uygulanan bir giriþimdir. Ancak enfeksiyon, EVD uygulanan hastalarda temel sorundur. Bu çalýþmanýn amacý, EVD’li hastalarýn enfeksiyon oranlarýný analiz etmek ve enfeksiyon ve mortalite oranlarýna katkýda bulunan faktörleri belirlemektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: 2018–2019 yýllarý arasýnda acil EVD prosedürü uygulanan hastalarýn verileri geriye dönük olarak incelendi. Hastalarýn demografik özellikleri kaydedildi. Yaþ, cinsiyet, EVD endikasyonu ve süresi ile enfeksiyon ve mortalite oraný arasýndaki iliþki araþtýrýldý.
BULGULAR: Toplam 47 hastaya iki yýllýk dönemde acil EVD uygulandý. Otuz (%63.83) hasta erkek, 17’si kadýn olup ortalama yaþ 28.02 idi. Ortalama drenaj süresi 6.2 gündü. Drenaj döneminde 58 beyin omurilik sývýsý (BOS) örneði analiz edildi ve 14 (%24.14) örnekte BOS kültürü pozitif bulundu. En yaygýn mikroorganizma Staphylococcus epidermidis idi. Altý günden daha uzun süren yaþlý ve erkek hastalarda enfeksiyon oraný yüksekti. Dokuz (%19.15) hasta tedavi süresince öldü ve altýsýnda intraventriküler kanama vardý.
TARTIÞMA: Altmýþ beþ yaþ üstü ve intarventriküler kanamasý olan hastalarda EVD süresi daha kýsa olmalýdýr. Bu hasta grubunda mortalite daha yüksektir.

AMAÇ: Malign baðýrsak obstrüksiyonu (MBO) ileri evre tümörlerin karýniçi metastatik yayýlýmýna sekonder oluþan bir durumdur. Tedavi yaklaþýmýnda hekimler arasýnda tam bir konsensüs yoktur. Bu yazýda, MBO tanýsý konulan hastalarda týbbi tedavi ile palyatif cerrahi tedavi uygulanmýþ olan hastalarýn karþýlaþtýrmalý sonuçlarýný deðerlendirerek hekimlerin dikkatine sunmayý amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: 2010–2017 yýllarý arasýnda kanser tanýsý ile tedavi gören ve cerrahi kliniðinden MBO semptomlarý nedeniyle konsültasyon istenen hastalar belirlenerek kaydedildi. Küratif amaçla ameliyat yapýlan hastalar ile kliniðe konsülte edilen hastalardan obstrüksiyon semptomlarý olmayan hastalar çalýþmadan çýkarýldý. Çalýþmaya dahil edilen hastalara uygulanmýþ olan tedaviye göre cerrahi veya týbbi tedavi olarak ikiye ayrýldý. Cerrahi tedavi gören ve týbbi tedavi gören hastalar sað kalým, oral gýda alýmý ve semptomlarýn düzelmesi açýsýndan karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Çalýþmaya yaþlarý 60.5±12.8 (27–88) olan 76 (30 kadýn, 46 erkek) hasta alýndý. Kýrk sekiz (%64.9) hastaya cerrahi tedavi uygulanýrken 28 (%35.1) hastaya týbbi tedavi uygulandý. Cerrahý tedavi uygulanan hastalar ile týbbi tedavi uygulanan hastalarýn yapýlan istatistiksel karþýlaþtýrmasýnda cerrahi tedavi uygulanan hastalarýn hastanede yatýþ süresi uzun (median 16 güne karþýlýk 4 gün; p<0.001), komplikasyon oraný yüksek (%27.1’e karþý %3.5; p=0.003) iken cerrahi sonrasý oral gýda alýmýnda rahatlama (%97.9 karþý %78.6; p=0.005) ve tedavi sonrasý yaþam süresi daha uzun (median 105 güne karþýlýk 43 gün; p=0.035) olduðu gözlendi.
TARTIÞMA: Çalýþma, palyatif bakým da dahil olmak üzere multidisipliner ekip tarafýndan deðerlendirilen malign baðýrsak týkanýklýðý olan hastalarda cerrahi tedavinin yaþam kalitesi parametreleri için daha iyi sonuçlara yol açtýðýný ortaya koymuþtur.

AMAÇ: Primer apendajitis epiploica (PAE) akut bir hastalýk olmasýna raðmen, standart bir birinci seçenek tedavi konusunda fikir birliði yoktur. PAE için farklý cerrahi ve cerrahi olmayan giriþimler mevcuttur.
GEREÇ VE YÖNTEM: 2013–2018 yýllarý arasýnda PAE tanýsý almýþ toplam 39 hasta geriye dönük olarak hastalýðýn nüksü, týbbi müdahale ve hastanede yatýþ gereksinimi açýsýndan deðerlendirildi. Ultrasonografi ve abdominal bilgisayarlý tomografi taný aracý olarak kullanýldý. Hastalar ayrýca bir aylýk ve uzun süreli takipler için deðerlendirildi.
BULGULAR: Otuz dokuz hastanýn 29’u erkek, 10’u kadýndý. En erken altý ayda üç hastada nüks görüldü. Bu hastalarýn tümü nüks edenler dahil týbbi tedaviye cevap verdi.
TARTIÞMA: Görüntüleme yöntemlerinin geliþmesi ile doðru tanýn konulabilmesi mümkün olabilmekte ve sonuç olarak, cerrahi müdahale gerektirmeden týbbi tedavi ile PAE tedavisinde uygulanabilir bir seçenek haline getirmektedir.

AMAÇ: Anorektal apse (ARA) yaygýn görülen cerrahi bir durumdur. Amacýmýz ARA’da nötrofil lenfosit oraný (NLO) ve platelet lenfosit oranýný (PLO) deðerlendirmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Ocak 2014–Mart 2019 tarihleri arasýnda ARA tanýlý hastalar geriye dönük olarak analiz edilip hasta grubu oluþturuldu. Kontrol grubu için saðlýklý bireyler çalýþmaya dahil edildi. Gruplarýn demografik özellikleri, tam kan sayýmý (CBC), C-reaktif protein (CRP) deðerleri olarak analiz edildi. Hastalarýn apse lokalizasyonu için bilgisayarlý tomografi sonuçlarý deðerlendirildi. CBC’teki parametrelerden beyaz küre sayýsý (WBC), NLO ve PLO deðerleri saptandý. Receiver operating characteristic (ROC) analizi ile verilerin kestirim deðerleri, duyarlýlýk ve özgüllüðü saptandý.
BULGULAR: Hasta grubunda WBC, CRP, NLO ve PLO deðerleri istatistiksel olarak anlamlý derecede yüksek saptandý (p<0.001). Hastalarýn supralevator apse lokalizasyonu ile diðer ARA lokalizasyonlarý karþýlaþtýrýldýðýnda WBC’de istatistiksel olarak anlamlý fark saptanýrken (p=0.003), CRP, NLO ve PLO’da istatistiksel olarak anlamlý fark saptanmadý (p>0.05). ROC analizinde, ARA tanýsý için, WBC’de 9.99 103/μL kestirim deðerinin %95 duyarlýlýk, %95 özgüllüðe; CRP’de 2.5 mg/dL kestirim deðerinin %88 duyarlýlýk, %95 özgüllüðe; NLO’da 3.96 cutoff deðerinin %82 duyarlýlýk, %95 özgüllüðe; PLO’da 112.84 cutoff deðerinin %71 duyarlýlýk ve %68 özgüllüðe sahip olduðu belirlendi.
TARTIÞMA: ARA tanýsýnda NLO’nun tanýya yardýmcý bir belirteç olarak kullanýlabileceðini fakat PLO’nun ise düþük sensitive ve spesiviteye sahip olduðunu düþünmekteyiz.

AMAÇ: Mortaliteyi belirlemede akut fizyoloji ve kronik saðlýk deðerlendirme II (APACHE II) skorlama sistemi gibi birçok skorlama sistemi kullanýlmasýna raðmen travmatik beyin hasarýna özgü deðildir. INCNS travmatik beyin hasarý için Gao ve ark. tarafýndan geliþtirilmiþ yeni bir skorlama sistemidir. INCNS skorlama sistemi, enflamasyon, nutrisyon, bilinç, nörolojik fonksiyonlar ve sistemik durumu deðerlendirmektedir. Çalýþmamýzýn amacý travmatik beyin hasarýnda mortaliteyi tahmin etmede APACHE II ve INCNS’nin performansýný deðerlendirmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Travmatik beyin hasarý nedeniyle anestezi yoðun bakým ünitesinde tedavi edilen 78 hasta çalýþmaya alýndý. Hastalarýn týbbi kayýtlarý geriye dönük olarak incelendi. On sekiz yaþýndan küçük olanlar, yabancýlar, eksik verileri olan hastalar çalýþma dýþý býrakýldý. Hastalarýn ilk 24 saat içindeki verileri ile APACHE II ve INCNS skorlarý hesaplandý ve kayýt edildi.
BULGULAR: Yetmiþ sekiz hastanýn 45’i (%57.7) erkek, 33’ü (%42.3) kadýndýr. Mortalite oraný %34.6 (27/78) olarak hesaplanmýþtýr. APACHE II ve INCNS skorlarýnýn ortalamasý sýrasýyla 23.85±9.44 ve 14.43±8.75’dir. ROC eðrisi altýnda kalan alan APACHE II için 0.797, INCNS için 0.84’dür.
TARTIÞMA: INCNS skorlama sistemi; yoðun bakým ünitesinde travmatik beyin hasarý mortalitesini belirlemede APACHE II skorlama sistemine göre daha güçlüdür ve Türk hasta popülasyonuna uygun olduðu söylenebilir.

AMAÇ: Elin yüksek basýnçlý enjeksiyon yaralanmalarý ciddi, nadir yaralanmalardýr. Bu yazýda, mevcut ve olasý prognostik faktörlerin, tedavi yöntemlerinin ve deðerlendirme kriterlerinin geriye dönük analizi sunuldu.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmaya 2005–2018 yýllarý arasýnda üst ekstremitede yüksek basýnçlý enjeksiyon yaralanmasý olan 10 hasta alýndý. Tüm hastalar kompartman sendromu açýsýndan deðerlendirildi; varsa fasiyotomi ve geniþ debridman yapýldý. Ýlk debridmandan sonra ilk 24 saat içinde ikinci debridman yapýldý.
BULGULAR: On hasta (ort. yaþ 30) geriye dönük olarak deðerlendirildi. Enjekte edilen materyaller hayvan aþýsý, tiner, yað, dizel, su, plastik ve boya olarak bulundu. Ameliyat öncesi ve sonrasý ortalama WBC düzeyleri sýrasýyla 14.73 K/µL ve 9.62 K/µL idi. Ameliyat öncesi ve sonrasý ortalama nötrofil düzeyleri sýrasýyla 11.4 K/µL ve 6.49 K/µL idi.
TARTIÞMA: Erken ve seri debridmanlar ve kompartman sendromu deðerlendirmesi gereklidir. Tüm önlemlere raðmen amputasyon ile sonuçlanabilir. Malzeme, enjeksiyon kuvveti ve geçen süre prognozdaki ana belirleyicilerdir. Yüksek basýnçlý enjeksiyon yaralanmalarýnda agresif debridman gereklidir. Ancak, debridmanýn yeterliliði deðerlendirilmelidir çünkü dokuyu dizel veya tiner gibi materyallerden tamamen temizlemek imkansýzdýr. On olguluk çalýþmadan edindiðimiz tecrübeye göre klinik ve makroskobik olarak debridman yeterliliði gözlendiðinde eþzamanlý olarak WBC ve nötrofil seviyelerinin de düþtüðü belirlenmiþtir. Bu nedenle WBC ve nötrofil seviyeleri debridmanýn yeterliliði için bir indikatör olabilir, ne var ki bu yaralanmalar çok nadir yaralanmalar olsa da bu yorumu yapabilmek için daha geniþ çalýþmalara ihtiyaç vardýr.

AMAÇ: Travmatik el yaralanmalarýnda, majör sinir etkilenimi ile yaralanma þiddeti ile psikolojik morbidite, el fonksiyonlarý ve iþe dönüþ zamaný arasýndaki iliþkiyi araþtýrmayý amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmaya majör sinir tutulumu olan 32 hasta alýndý. Yaralanma sonrasý hastalarýn demografik ve klinik özellikleri kaydedildi. Yaralanmanýn þiddeti, El Yaralanmasý Ciddiyet Skoru (EYCS) kullanýlarak deðerlendirildi. El fonksiyonunu deðerlendirmek için Kol, Omuz ve El (Q-DASH) skorlarý ve Duruöz El Ýndeksi (DEÝ) kullanýldý. Psikolojik morbidite Beck Anksiyete Envanteri (BAE), Beck Depresyon Envanteri (BDE) ve Olay Etkisi Ölçeði-Revize (OEÖ-R) ile deðerlendirildi. Bu deðerlendirmeler yaralanmadan sonra ve ilk yýlýn sonunda yapýldý. Ýþe dönüþ zamaný yaralanmadan sonraki ilk yýlda kaydedildi. El ve parmak kavrama kuvvetinin ölçümü için Jamar El Dinamometresi ve pinçmetre kullanýldý.
BULGULAR: Yýl sonunda OEÖ-R, BDE, BAE, Q-DASH ve DEÝ skorlarýnda baþlangýç skorlara göre önemli iyileþmeler oldu. EYCS ile iþe dönüþ zamaný, Q-DASH ve el ve parmak kuvvetleri arasýnda anlamlý bir korelasyon bulundu. ECYS ile OEÖ-R, BDE, BAE ve kavrama kuvveti arasýnda anlamlý bir iliþki bulunmadý.
TARTIÞMA: Majör sinir tutulumu olan travmatik el yaralanmalarýnda yaralanmanýn þiddeti el fonksiyonlarý, kavrama kuvvetleri ve iþe dönüþ zamaný ile önemli ölçüde iliþkilidir. Bu çalýþmada, yaralanmanýn þiddeti ile psikolojik morbidite arasýnda bir iliþki bulunmamýþtýr.

AMAÇ: Bu çalýþmada, asfalt yol yüzeyinden seken saçma tanelerinin 35 yaþýndaki erkeðe isabet etmesi sonucunda ölüm olayý gerçekleþmiþtir. Savcýlýk makamý, saçma tanelerinin sektiði noktanýn tespit edilmesi için iki farklý sekme noktasýndan saçma tanesi daðýlým kalýbý analizini talep etmiþtir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Hedeften 2 metre (A noktasý) ve 1 metre (B noktasý) uzaklýkta bulunan iki sekme noktasýna 10’ar adet test atýþý yapýlmýþtýr. Atýþlar sonrasýnda hedefte oluþan saçma tanesi daðýlým kalýplarýnýn alanlarý Gauss metodu ile hesaplanmýþtýr. Ardýndan, test sonuçlarý ile otopsi sonuçlarý, hedefe isabet eden saçma tanesi sayýsý, daðýlým kalýbý alanlarý ve sekme açýlarý bakýmýndan karþýlaþtýrýlmýþtýr. Ayrýca, hedefe isabet eden saçma sayýsý ile saçma daðlým kalýbý alanlarýnýn otopsi verileriyle olan benzerlikleri iki kuyruklu Mann-Whitney U testi ile incelenmiþtir.
BULGULAR: Kurbanýn vücudundan 81 adet saçma tanesi elde edilmiþtir ve saçma tanesi daðýlým kalýbýnýn alaný 2134 cm2’dir. A sekme noktasýna yapýlan atýþlarda hedefteki ortalama saçma tanesi sayýsý 82.1 ve saçma tanesi daðýlým kalýbýnýn alaný 2700 cm2’dir. B sekme noktasýna yapýlan atýþlarda hedefteki ortalama saçma tanesi sayýsý 132.6 ve saçma tanesi daðýlým kalýbýnýn alaný 4928 cm2’dir. Ýki kuyruklu Mann-Whitney U testi sonuçlarýna göre A noktasýndan saçma tanelerinin daðýlýmý ile otopsi sonuçlarý arasýnda düþük seviyede (p<0.05 level Sig. 0.023; z=-2.424) benzerlik bulunmaktadýr. Bununla beraber A noktasýndan seken saçma tanesi sayýsý ile kurbanýn vücudundan elde edilen saçma tanesi sayýsý arasýnda benzerlik (p<0.05 level Sig. 0.481; z=-0.808) bulunmaktadýr.
TARTIÞMA: Test sonuçlarýna göre saçma taneleri kurbana 2 metre mesafeden sekerek isabet etmiþtir.

AMAÇ: Künt toraks travmasýnýn deðerlendirilmesi için hala kabul edilmiþ bir radyografik kural yoktur. Acil hekimleri tecrübelerine ve muayene bulgularýna göre radyografi istemektedirler. Bu konuda çeþitli çalýþmalar yapýlmýþ ve bu çalýþmalarýn bir kýsmýnda radyografi kurallarýnýn ilk adýmlarýný destekleyebilecek sonuçlarda tespit edilmiþtir. Bunlardan biri Nexus toraks radyografi kuralýdýr. Çalýþmamýzda, Nexus toraks radyografi kurallarýnýn doðruluðunu belirlemeyi amaçlýyoruz.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmamýz üniversite hastanemiz acil servisinde yapýlan ileriye yönelik bir kohort çalýþmasýdýr. Çalýþmada 690 hasta deðerlendirildi.
BULGULAR: Çalýþmamýz sonucunda göðüs aðrýsý, palpasyonla toraksta hassasiyeti, ani yavaþlama mekanizmasý nedeniyle daha fazla toraks grafisi çekildiðini ve tüm görüntülemenin yaklaþýk %25’inde patoloji tespit edildiði gözlenmiþtir. En sýk rastlanan patolojiler kaburga kýrýðý idi. Hastalarýn yaklaþýk %45’ine toraks bilgisayarlý tomografi (BT) çekildi ve toraks BT en sýk olarak detaylý inceleme için istendi. Hastalarý Nexus toraks radyografi kurallarýna göre deðerlendirdiðimizde ani yavaþlama, zehirlenme ve rahatsýz edici aðrýlý yaralanma mekanizmasýnýn diðer parametrelerden daha önemli olduðu görülmektedir. Nexus toraks radyografilerinin genel duyarlýlýðý ve özgüllüðü sýrasýyla %98 ve %38 olarak bulundu.
TARTIÞMA: Künt toraks travmasýnýn deðerlendirilmesinde, Nexus toraks radyografisi kurallarý patolojik taný açýsýndan faydalý olarak deðerlendirilmektedir.

AMAÇ: Farklý bir konservatif yaklaþýmla özofagus kaçaðý nedeniyle tedavi edilen hastalarýn sonuçlarýný sunmayý amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Kliniðimizde Þubat 2013–Ocak 2018 tarihleri arasýnda trakeoözofageal fistüllü özofagus atrezisi (EA) nedeniyle ameliyat edilen olan 98 hasta geriye dönük olarak incelendi. Anastomoz kaçaðý olan hastalarda gebelik haftasý, cinsiyet, vücut aðýrlýðý, baþvuru günü, iyileþme süresi ve stenoz kaydedildi. Kaçak tespitinden sonra, nazogastrik kateter floroskopik olarak bir kýlavuz tel kullanýlarak nazojejunal katetere dönüþtürüldü ve beslenme devam etti.
BULGULAR: Anastomoz kaçaðý 18 (%18.3) hastada geliþti. Ortalama gebelik yaþý yaþý 35.4 haftaydý; hastalarýn onu kýz ve sekizi erkekti. Ortalama aðýrlýk 2.41 kg idi. Baþvuru günü doðumdan sonra ortalama 2.1 gün ve ortalama ameliyat zamaný doðumdan sonra 2.4 gün idi. Ortalama iyileþme süresi 21.1 gündü (8–60 gün). Sekiz hastada dilatasyon ile iyileþen darlýk geliþti.
TARTIÞMA: Nazojejunal kateter kullanýlarak yapýlan konservatif tedavi yaklaþýmýmýzýn diðer tedavi yaklaþýmlarýna kýyasla komplikasyonlarý azaltýp, erken beslenmeyi saðlayacak ve maliyeti düþürecek etkili bir yöntem olduðuna inanýyoruz.

AMAÇ: Akut biliyer pankreatit, acil cerrahi hastalýklarda genel cerrahlar arasýnda en sýk karþýlaþýlan hastalýklardan biridir. Hekimden hekime deðiþen bu hastalarýn taný ve tedavi yönetimindeki farklýlýklar klinik uygulamada sýk görülür. Bu farklýlýklarý sunmayý ve sonuçlarý literatürdeki güncel kýlavuzlar ýþýðýnda tartýþmayý amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Akut biliyer pankreatit tanýsýnda, takibinde ve tedavisinde hekimlerin yaklaþýmlarýna iliþkin 21 soru hazýrlandý (Ek-A). Anketler, 20. Ulusal Cerrahi Kongresi’nde 94 genel cerrahi uzmanýyla yüz yüze görüþülerek dolduruldu.
BULGULAR: Anketi cevaplayan hekimlerin 38’i (%40) eðitim ve araþtýrma hastanesinde, 27’si (%29) devlet hastanesi’nde, 19’u (%20) üniversite hastanesinde ve 9’u özel saðlýk kuruluþunda çalýþmakta idi. Hekimlerin %85’i 10 yýllýk deneyime sahip genel cerrahi uzmanlarýydý. Cerrahlarýn %53’ü (50) her ay beþten az akut biliyer pankreatit vakasý gördüðünü ve %35’i (34) takip için günlük olarak amilaz deðeri istediklerini belirtti. Ultrasonografi ve bilgisayarlý tomografi en sýk kullanýlan görüntüleme yöntemleri idi ve yanýt verenlerin %15’i her hastaya manyetik rezonans kolanjiyopankreatografi yaptýðýný belirtti. Cerrahlarýn %45’i pankreatit tanýsý sýrasýnda antibiyotik baþladýðýný belirtti. Hafif-orta þiddette pankreatitli hastalarda erken dönemde kolesistektomi yapmayan cerrahlarýn oraný %60 idi. Erken dönemde ameliyatý tercih etmeme nedeni %40 ile en sýk ameliyat zorluðu ve ameliyatý erken dönemde desteklememe fikri idi.
TARTIÞMA: Tutum anketi sonuçlarýna göre akut biliyer pankreatit tanýsý, takibi ve tedavisinde genel cerrahi uzmanlarý arasýnda farklýlýklar bulunmaktadýr.

AMAÇ: Travma olgularýnda en önemli mortalite nedeni kanamadýr. Yaralýlarýn hýzlý deðerlendirmesi ve uygun transfüzyonu hayat kurtarýcýdýr. Bu çalýþmanýn amacý, mevcut verilere dayanarak, kan/kan ürünü transfüzyon deneyimlerini analiz etmek, transfüzyon gereksinimi ile yaralanma þiddeti skoru (injury severity score-ISS), ve yaralanma bölgesinin anatomik yerleþimi arasýnda iliþkiyi deðerlendirmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmaya 30 Temmuz 2014–30 Temmuz 2016 tarihleri arasýnda, saha hastanesine baþvuran ve en az bir ünite kan/kan ürünü transfüzyonu yapýlan yaralýlar alýndý. Hastane transfüzyon kayýt defterinden, hastalarýn yaþý, yaralanma mekanizmasý, yaralanmanýn anatomik yerleþimi, hastaneye kabul hemoglobin (g/dL) deðeri, ISS, transfüze edilmiþ eritrosit süspansiyonu, sýcak taze tam kan, taze donmuþ plazma gibi kan ürünleri miktarý ve masif transfüzyon (MT) oraný ile ilgili veriler elde edildi.
BULGULAR: Tüm hastalar erkekti, ortalama yaþ 28.7±7.8 yýl idi. Toplamda 579 hastadan 59’una (%10) 458 ünite RBC (ES+WFWB) transfüzyonu yapýldý. Transfüzyon uygulanan yaralýlarýn %61’inde gövde (toraks±karýn) yaralanmasý vardý ve bu hastalarýn %93’üne masif transfüzyon uygulandý. Hastalarýn % 71’inde ISS >15 idi ve bu hastalarda istatistiksel olarak anlamlý yüksek kan/kan ürünleri kullanýmý ve MT oraný vardý (p=0.021, p=0.006).
TARTIÞMA: Yaralanmalarýn ve ISS’nin anatomik yeri, MT’nin hýzlý bir þekilde belirlenmesinde ve kazazedelerin hayatta kalma oranlarýnda deðerlidir. Özellikle gövde yaralanmalarýnda kanama kontrolü zordur ve transfüzyon gereksinimi ve mortalite oranlarý yüksektir. Ayrýca bu makale bir saha hastanesindeki, kentsel arazi çatýþmasýyla ilgili transfüzyon verilerini sunmaktadýr.

AMAÇ: Ayak bileði kýrýklý çýkýðý kemik ve ayak bileðini çevreleyen yumuþak doku için büyük travmatik bir olaydýr. Kemik stabilizasyonu, eklem immobilizasyonu, anatomik redüksiyon ve yumuþak doku korumasý için müdahale mümkün olduðunca erken yapýlmalýdýr. Bu çalýþmanýn amacý, ayak bileði kýrýklý çýkýðý olan hastalarda ameliyat sonrasý görülebilen majör komorbiditelerin sýklýðýný ve travma mekanizmasý ile bu komorbiditelerin klinik durumu arasýndaki iliþkiyi belirlemektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Mayýs 2014–Þubat 2017 tarihleri arasýnda ayak bileði kýrýklý çýkýðý olan 30 hasta (25 erkek, 13 kadýn) geriye dönük olarak incelendi. Tüm hastalar ameliyat sonrasý en az 24 ay klinik ve radyolojik olarak deðerlendirildi. Tüm hastalarda artroz, sinostoz, kondral lezyon varlýðý araþtýrýldý ve AOFAS skorlarý ile fonksiyonel sonuçlar incelendi.
BULGULAR: Açýk ayak bileði kýrýklý çýkýklarýnda ortalama AOFAS skoru kapalý kýrýklý çýkýklardan daha düþüktü (p=0.044). Eþlik eden bir osteokondral lezyonun (OCL) ve artmýþ hasta yaþýnýn artroz geliþimi ile güçlü bir þekilde iliþkili olduðu bulundu (sýrasýyla, p=0.005 ve p=0.017). Primer cerrahi uygulanan 29 hastanýn dördü ve basamaklý cerrahi uygulanan dokuz hastanýn dördünde AOFAS skorlarý kötü saptandý (p=0.071). Çýkýk yönü ile AOFAS skorlarý arasýnda anlamlý iliþki bulunmadý (p=0.087).
TARTIÞMA: Açýk ayak bileði kýrýklý çýkýðý olan hastalarda klinik ve fonksiyonel sonuçlarýn daha kötü olduðu, artroz oranýnýn yaþla arttýðý ve sindezmosis vida kullanýmýnýn klinik ve fonksiyonel sonuçlar üzerinde istatistiksel olarak anlamlý bir etkiye sahip olmadýðý gözlenmiþtir.

Ekinokokkosiz, genellikle Echinococcus granulosus helmintinin neden olduðu zoonotik bir enfestasyondur. Köpek ve kedi gibi etoburlar kesin konakçý iken sýðýr, koyun keçi gibi otoburlar ara konakçýdýrlar. Ýnsanlar ara konakçý olup onlarda kistik ekinokokkosize neden olurlar. Ülkemizde insidansý %14’dür. Hastalýk %70 oranýnda karaciðerde yerleþir. Kist hidatiðin pankreasa yerleþmesi sýra dýþý olup %0.2–0.6 oranýnda rastlanýr ve nadiren akut pankreatite neden olur. Bu sunumda, akut pankreatit ataðý ile kendini gösteren pankreas kist hidatiði saptanýlan 45 yaþýnda bir erkek olgu sunuldu. Ýncelemelerinde pankreas gövde-kuyruk bölgesinde 97 mm çapýnda wirsung kanalý ile iþtirakli, WHO sýnýflandýrmasýna göre CE2 tipinde evre III kist hidatik, akut pankreatit ve splenomegali saptandý. Ýndirekt hemaglütinasyon testi >1: 2560 idi. Albendazol tablet ile dört hafta týbbi tedavi sonrasýnda hastaya distal pankreatektomi ve splenektomi yapýldý. Hastanýn üçüncü ayýnda IHA sonucu 1/32 olarak bulundu. Özellikle hastalýðýn endemik olduðu coðrafi bölgelerde, pankreastaki tüm kistik kitlelerin ayýrýcý tanýsýnda kist hidatik göz önünde bulundurulmalýdýr. Ayrýca pankeas kist hidatiðinin nadir görülmesine raðmen akut pankreatite neden olabileceði akla getirilmelidir.

Ýnce baðýrsak lenfomalarý oldukça nadir görülmekte olup gastrointestinal malign tümörlerin yaklaþýk %1’ini oluþturmaktadýr. Ancak, eriþkin çölyak hastalýðýnda malign hastalýk riski yaklaþýk %8–10 arasýndadýr ve en sýk non-Hodgkin lenfoma geliþmektedir. Literatürde çölyak hastalýðý ve ince baðýrsak lenfomasýnýn birlikte görüldüðü olgular bildirilmekle birlikte acil cerrahi gereksinimi üzerine vurgu son derece nadirdir. Biz bu olgu sunumunda gastrointestinal perforasyon bulgularý ile acil servisimize baþvuran ve özgeçmiþinde çölyak hastalýðý ve dermatitis herpetiformis öyküsü bulunan 55 yaþýndaki bir erkek hastada operasyon sonrasý tanýsý konulan primer ince baðýrsak lenfomasýný sunuyoruz. Bu sunumun amacý, bu klinik durumu kýsaca gözden geçirmek ve literatür ýþýðýnda tartýþmaktýr.

Yað embolisi sendromu, klasik olarak akut solunum yetmezliði, nörolojik anormallikler ve peteþiyal döküntü kombinasyonu ile ortaya çýkar. Kýrk altý yaþýnda kadýn hasta acil servise ajitasyon, bilinç deðiþikliði ve uykuya meyil þikayetleri ile baþvurdu. Hastanýn acil servise gelmeden saatlerce önce bir güzellik merkezinde, kalçalarýna estetik amaçlý hyalüronik asit (HA) enjeksiyonu yapýldýðý öðrenildi. Cilt bulgularý yoktu ancak hipoksemi ile akciðer bilgisayarlý tomografisinde (BT) iki taraflý buzlu cam opasiteleri ve plevral efüzyon bulgularý mevcuttu, ayrýca beyin manyetik rezonans görüntülerinde (MRG) çok sayýda beyaz lezyon vardý. Acil servise bilinçte ani deðiþiklikler ile baþvuran hastalar, geçirilmiþ cerrahi veya invaziv estetik prosedürler için sorgulanmalýdýr. Yað embolisi sendromu, hastanýn peteþial döküntüleri olmasa bile düþünülmelidir. Beyin MR ve akciðer BT bu hastalarda tercih edilen görüntüleme yöntemi olmalýdýr.