AMAÇ: Ýnce baðýrsak iskemi reperfüzyon (ÝR) hasarý ciddi ve sýk görülen klinik bir durumdur. Birçok etiyolojik etkenin neden olduðu süperiyor mezenterik arter’in (SMA) týkanmasýnýn sonucudur. Ýnce baðýrsak iskemisini sepsis ve çoklu organ yetersizliði takip edebilir.
Bu çalýþmada vazodilatatör etkisi olan ligustrazin’in iskemik ince baðýrsaklar üzerindeki etkilerini araþtýrmayý hedefledik.
GEREÇ VE YÖNTEM: Kýrk adet erkek Wistar cinsi sýçan randomize olarak üç gruba ayrýldý. Grup S’ye (n=7) sham operasyonu; Grup MI’ya (n=7) 45 dk’lýk mezenterik iskemi ve takiben 60 dk’lýk reperfüzyon; Grup MI+L’ye (n=7) 45 dk’lýk mezenterik iskemi, takiben 60 dk’lýk reperüzyon ve reperfüzyon baþýnda 80 mg/kg ligustrazin intraperitoneal olarak verildi. Tüm sýçanlardan reperfüzyon sonunda doku malondialdehit (MDA) ve süperoksit dismutaz (SOD) düzeyi, doku nitrik oksit (NO) düzeyi için ince baðýrsak doku örneði ve histopatolojik inceleme için jejunum ve ileum spesmeni alýndý.
BULGULAR: Grup MI-L’de doku MDA ve doku NO düzeylerinin Grup MI’ya göre anlamlý olarak azaldýðý saptandý. Doku SOD düzeyi ise Grup S’ye benzer olarak bulundu. Grup MI-L’de Jejunum ve ileumda ÝR hasarýnýn histopatolojik göstergesi olan jejunum Chiu sýnýflamasý skorlarýnýn Grup MI’ya göre anlamlý olarak azaldýðý tespit edildi.
SONUÇ: Sonuç olarak, ligustrazin’in mezenterik ÝR’de hem biyokimyasal parametrelerde lipit peroksidasyonunu düzeltmekte, hem de histopatolojik skorlamada jejunum ve ileumdaki ÝR hasarýnýn þiddetini azaltmaktadýr.

AMAÇ: Abdominal kompartman sendromu (AKS), sýnýrlý bir anatomik alana sahip karýnda basýncýn akut ve patolojik artýþý ile karakterize olup, tedavi edilmediði takdirde yüksek oranda mortaliteyle sonuçlananan klinik bir durumdur. Karýniçi basýncýn progresif yükselmesi sonucu ortaya çýkan bu sendromun etkileri sistemik olarak ortaya çýkar. Abdominal kompartman sendromunun tedavisi, artmýþ karýniçi basýncýn düþürülmesidir. Dekompresif
laparotomi kararýný vermede en önemli kriter hastanýn klinik tablosudur. Grade 3 ve 4 hastalarda dekompresif laparatomiyi takiben ameliyat sonrasý karýniçi basýncýn tekrar yükselmesini engellemek için karýn kapatýlmaz, açýk abdomen uygulanýr. Bu çalýþmada, dekompresif laparotomi uygulanmýþ evre 3 ve 4 AKS’li hastalara geçici karýn kapatýlmasýnda kullanýlan Vacuum-assisted closure (VAC) ve Bogota bag yöntemlerinin randomize ileriye yönelik deðerlendirilmesi amaçlandý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu çalýþmaya Þubat 2007 ile Eylül 2010 tarihleri arasýnda Çukurova Üniversitesi Týp Fakültesi Genel Cerrahi Yoðun Bakýmý’na travma, geçirilmiþ cerrahi sonrasý ya da medikal takiplerinin izlemi sýrasýnda AKS geliþmiþ ve tedavilerinin bir parçasý olarak dekompresif laparotomi uygulanmýþ 40 hasta alýndý. Hastalar ardýþýk randomizasyon yöntemi ile VAC ve Bogota bag olmak üzere iki gruba ayrýldý. Geçici karýn kapama yöntemleri olan bu yöntemlerin sonuçlarý gruplar arasýnda randomize ileriye yönelik olarak klinik, laboratuvar, morbidite ve mortalite yönünden karþýlaþtýrýlarak deðerlendirilldi.
BULGULAR: Her iki gruptaki hastalarýn yaþ, cinsiyet, vücut kitle indeksi ve yandaþ hastalýklarý gibi demografik özellikleri arasýnda anlamlý fark yoktu. AKS geliþen hastalarda etiyolojik faktörler arasýnda en sýk neden 12 hastada (%30) görülen gastrointestinal sistem perforasyonu idi. Ýnsizyon boyutu ölçümlerinde VAC grubunda daha anlamlý bir azalma vardý. Hastanýn primer fasya kapatýlmasý için uygun hale gelmesi için geçen zaman VAC grubunda 16.9 gün iken, Bogota bag’li grupta 20.5 gün idi. Karýniçi basýncý düþürme deðerlendirildiðinde; her iki grupta 1., 4. ve 7. günlerde benzer oranlarda düþme saptanýrken, ameliyat sonrasý 14. günde VAC grubunda anlamlý olarak daha fazla düþme saptandý. Mortalite geliþen hasta sayýsý 12 (%30) iken, beþ (%12.5) hasta VAC grubuna, yedi (%17.5) hasta Bogota bag grubuna aitti.
TARTIÞMA: Bulgulara dayanarak geçici karýn kapama yöntemi olarak VAC uygulamasýnýn daha uygun olduðu kanaatindeyiz.

AMAÇ: Þiddet ve tükenmiþlik hekimler arasýnda sýk görülmektedir ancak iliþkileri açýk deðildir. Acil ünitelerinde çalýþan hekimlerde þiddeti ve tükenmiþlik üzerindeki muhtemel etkilerini deðerlendirmeyi amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu kesitsel çalýþmaya Denizli Pamukkale Üniversitesi Hastanesi, il, ilçe hastaneleri, 112 Acil Servis ve özel hastanelerin acil birimlerde çalýþan tüm hekimler alýndý. Veriler, katýlýmcýlarýn kendi kendilerine uyguladýklarý Maslach Tükenmiþlik Ölçeðinin Türkçe versiyonu, þiddetin failleri ve demografik bilgiler hakkýndaki sorulardan oluþan bir anket vasýtasýyla elde edildi. Ayrýca katýlýmcýlarýn acil hekimi sertifika programýndan önceki bir ay boyunca maruz kaldýðý veya tanýklýk ettiði herhangi bir sözlü ya da fiziksel þiddet ankette soruldu.
BULGULAR: Çalýþmaya toplam 174 hekim (hedef grubun %85) alýndý. Katýlýmcýlarýn çoðu 24 ve 59 yaþ aralýðýnda, ortalama yaþ 36.8±5.8 yýl idi. Þehir merkezindeki hastanede çalýþanlarýn çoðunluðunu evli erkek hekimler oluþturmaktaydý. Duygusal tükenme, toplam þiddet (p=0.012) ve sözel þiddet (p=0.016) arasýnda; duyarsýzlaþma, toplam þiddet (p=0.021) ve sözel þiddet (p=0.012) arasýnda anlamlý bir iliþki vardý.
TARTIÞMA: Elde ettiðimiz sonuçlar, acil birimlerinde çalýþan hekimlerin yaþadýðý tükenmiþlik ve þiddet arasýnda güçlü bir iliþkinin olduðunu göstermektedir. Acil servisteki þiddet, hekimlerin refahý üzerinde önemli bir etkiye sahiptir.

AMAÇ: Cerrahi sonuçlarýn doðru ölçümü, hastane ve cerrahýn doðru deðerlendirilmesi, olgudan baðýmsýz olarak mortalite tahmin yöntemleri tarafýndan yapýlýr. Bu çalýþmanýn amacý, mortaliteyi etkileyen faktörleri analiz etmek, klinik deneyimimizi ve hasta profilimizi sunmak ve bu hastalarda farklý skorlama sistemlerinin kullanýmýný araþtýrmaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: 2004-2008 yýllarý arasýnda majör abdominal acil cerrahi geçirmiþ 112 yaþlý hastanýn dosyasý geriye dönük olarak incelendi. APACHE II, ODIN, SAPS II geniþletilmiþ, P-POSSUM, Manheim peritonit skoru, Charlson komorbidite indeksi, Goldman ve ASA skorlarý hesaplandý. Bu skorlama sistemlerinin mortaliteyi öngörme açýsýndan duyarlýlýk, pozitif prediktif deðer ve odds oranlarý hesaplandý.
BULGULAR: Hastalarýmýz için tüm mortalite oraný %33.9 oldu. Bu çalýþmada mortaliteyi etkileyen faktörler baþlangýç þikayeti, yoðun bakým ihtiyacý, mekanik ventilasyon ihtiyacý ve süresi, peritonit varlýðý ve eþlik eden hastalýk durumu olarak belirlendi.
TARTIÞMA: Buna göre, bizim çalýþmamýzda APACHE II skorlama sisteminin bu grup hastalarda mortalite riskini öngörmede daha gerçekçi sonuçlar verdiði saptanmýþtýr.

AMAÇ: Erken yanýk tedavisinde birçok önlemler alýnmasýna raðmen, yanýk sonrasý kontraktürler yanýk hastalarýnda hala ciddi bir problem olmaya devam etmektedir. Bu çalýþmada, gevþetme kesisi ile birleþtirilmiþ bir Z-plasti þekli skar kontraktürlerinin düzeltilmesinde kullanýldý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Ameliyattan önce kontraktür çizgisi üzerine gevþetme kesisi ile birleþtirilmiþ bir Z ilerletme çevirme flebi çizildi. Gevþetme kesisi kontraktür çizgisi üzerinde romboid þekilli bir deri kaybý oluþturdu. Ardýndan, Z-plastinin her iki bacaðý kesildi. Fleplerin hazýrlanmasý sonrasýnda, romboid deri kaybýný kapatmak için fleplerin ilerletme ve çevirmesi yapýldý. Cilt altý dokunun yanýsýra, deri kenarlarý dikiþlerle yaklaþtýrýldý.
BULGULAR: Bu çalýþma Z ilerletme çevirme flebi ile baþarýlý olarak tedavi edilmiþ yanýk sonrasý skar kontraktürüne sahip 16 hastayý kapsadý. Yöntem, flep nekrozu, dikiþ açýlmasý, flep kaybý, enfeksiyon ve hematom gibi herhangi bir büyük komplikasyonla karþýlaþýlmadan kullanýldý. Tüm ilerletilip çevrilen flepler sorunsuz iyileþti. Biri dýþýnda tüm hastalarda, etkili kontraktür gevþemesi bir veya iki Z-plasti kullanarak elde edildi. Ciddi üst ekstremite kontraktürü olan bir hastada, yetersiz gevþemeye baðlý az bir miktar artýk kontraktür kaldý.
TARTIÞMA: Hafif kontraktürler için bu Z-plasti iþlemi deðerlendirildiðinde, yöntem güvenli, basit ve etkili olup, yanýk sonrasý kontraktürlerin düzeltilmesinde yeni bir seçenek sunmaktadýr.

AMAÇ: Künt göðüs travmasýný takiben tip 2 ikinci derece atriyoventriküler blok (Mobitz II) ve üçüncü derece atriyoventriküler blok iletim bozukluklarý oldukça nadirdir. Dahasý, travmayý takiben oluþan bu disritmilerden sorumlu patofizyolojik mekanizmalar henüz tam olarak anlaþýlamamýþtýr. Biz travma ile iliþkili bu disritmilerin sýklýðýný tespit etmeyi amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Acil servise baþvuran ardýþýk Mobitz II ve üçüncü derece atriyoventriküler bloklu 253 hasta, Ocak 2012 ile Mart 2013 tarihleri arasýnda deðerlendirildi. Mobitz II ve üçüncü derece atriyoventriküler blok ve travma ile iliþkili sadece dört hasta mevcut çalýþmaya alýndý. Atriyoventriküler blok düzeyi elektrokardiyografik özelliklere göre tanýmlandý.
BULGULAR: 253 hastanýn sadece dördü (ortalama yaþ: 40.2±19.7 yýl, iki erkek) travma ile iliþkili bulundu. Tüm hastalarýn koroner anjiyografi veya çok kesitli bilgisayarlý tomografi ile koroner arterleri normal saptandý. Kalýcý kalp pili üçüncü derece atriyoventriküler bloðu olan iki hastaya takýldý. Hastalarýn hiçbirinde koroner arter hastalýðý ve hipertansiyon yoktu.
TARTIÞMA: Literatürde künt göðüs travmasýna baðlý iletim kusurlarý nadir görülen klinik olgulardýr ve genellikle geçici olmaktadýr. Bu nedenle künt göðüs travmasý olan hastalarýn baþvuru sýrasýnda ve takiplerde atriyoventriküler blok açýsýndan elektrokardiyografik deðerlendirilmesi gerekir.

AMAÇ: Ýyileþmiþ distal femur kýrýklarý diz hareketlerinde çeþitli derecelerde kayýplara neden olmaktadýr. Günlük aktiviteler için yere çömelme ve oturma gereði duyan Doðu toplumlarý için ciddi bir sorundur. Bu çalýþmanýn amacý, distal femur kýrýklarýnda kondil destek plaðý ve dinamik kondil vidasý (DKV) kullanýmýnýn sonuçlarýný karþýlaþtýrmaktý. Ýncelenen implantlarýn teknik uygulamasýnýn optimizasyonunda klinik deneyimlerimizi sunduk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Ýki gruba ayrýlmýþ (plak ve DCS) 57 hastanýn 59 distal femur kýrýklarý kondil destek plaðý veya DKV ile tedavi edilmiþ ve ileriye yönelik olarak 24 ay izlenmiþtir.
BULGULAR: Plak grubu için kýrýklarýn %67’sinde yeterli redüksiyon ve %13.3’ünde varus angülasyonu bildirilmiþtir. DKS grubunda kýrýklarýn %72.4’ünde yeterli redüksiyon ve %17’sinde posteriyor angülasyon bildirilmiþtir. Her iki grupta redüksiyon yetersizliðinin diðer nedenleri de rapor edilmiþtir. Plak grubundakilerin %50 ve DKS grubundakilerin %55’inde tam olarak diz hareket erimi gerçekleþmiþtir. Plak ve DKS grubunda sýrasýyla %75 ve %90 oranýnda tatmin edici fonksiyonel sonuçlar bildirilmiþtir.
TARTIÞMA: Diz kinematiðinin restorasyonu açýsýndan her iki implant ile hemen hemen benzer sonuçlar elde edilmiþtir. Kondil destek plaðý ve DKS teknik açýdan optimal düzeye getirilebilir.

AMAÇ: Malpraktis saðlýk hizmetlerinin sunulmasý sýrasýnda kusurlu hareket edilmesi sonucu ortaya çýkan olaylardýr. Týp uygulamalarý içerisinde, yapýlan hatalarýn tümü týbbi uygulama hatasý olmadýðý gibi týbbi uygulama hatalarýnýn tümü de zararla ve dolayýsýyla hukuki bir süreçle sonuçlanmamaktadýr. Tedavi sürecinde geliþen zarar hem komplikasyon, hem de týbbi uygulama hatasý sonucunda ortaya çýkabilir. Bu çalýþma ile Türkiye’de týbbi uygulama hatasý iddiasý ile mahkemelere yansýmýþ tartýþmalý olgularýn Adli Týp Genel Kurulu tarafýndan düzenlenmiþ raporlarýnýn deðerlendirilmesi amaçlandý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmamýz, Adalet Bakanlýðý Adli Týp Kurumu Genel Kurulu’na 2000 ile 2011 yýllarý arasýndaki 11 yýlý kapsayan bir dönemde, týbbi malpraktis iddiasý ile gelen tüm olgularý (n=330) kapsamaktadýr.
BULGULAR: Çalýþmamýzda Genel Kurulca deðerlendirilen 330 olgunun %33.3’ünde “týbbi uygulama hatasý” olduðu tespit edildiði saptanmýþtýr. Bunlar kendi içinde deðerlendirildiðinde %14.2’sini yanlýþ ya da eksik tedavi ve ameliyatýn yapýlmasý, tedavide yanlýþ ilaç kullanýlmasý, gerekli inceleme yapýlarak doðru taný konulmasýnda geç kalýnmasý, yapýlan iþlemlerin týp kurallarýna uygun olmadýðý ve yapýlan eylem ile kiþide geliþen zarar arasýnda illiyetin olduðu tedavi hatalarý oluþtururken, %9.7’sini taný konulamamasý, hatalý taný, konsültasyon istenmemesi, bir üst merkeze sevk edilmemesi, ameliyat sonrasý geliþen komplikasyonu zamanýnda tanýmayarak müdahale edilmemesi gibi taný hatalarý, %8.8’ini gereken özen ve dikkatin gösterilmediði, ameliyat sonrasý gerekli takibin yapýlmadýðý, gerekli bilgilendirmenin yapýlmadýðý, hasta için çaðrýldýðý halde göreve gelmediði, uygun olmayan þartlarda müdahale edildiði özen eksiklikleri, %0.3’ünü meslekte acemiliðin neden olduðu hatalar, %0.3’ünü saðlýk sistemindeki aksaklýklar nedeniyle idarenin hatasýnýn olduðu görüldü.
TARTIÞMA: Týbbi uygulama hatalarýnýn kontrol altýna alýnabilmesi için bu hatalarýn iyi analiz edilmesi çok deðerlidir. Hatalarýn saðlýk hizmetinin hangi aþamasýnda, hangi basamakta kimler tarafýndan yapýldýðýnýn araþtýrýlmasý, saðlýk hizmeti esnasýnda yapýlan tüm inceleme ve tedavilerin, takiplerin düzenli ve doðru tutulmasý hem mesleki hem de adli týbbi uygulamalarýn standardize edilmesi için önemli bir referans oluþturacaktýr.

AMAÇ: Schatzker tip I ve tip II tibia plato kýrýklarýnda tedavi sonuçlarýnýn klinik ve radyolojik olarak deðerlendirilmesi ve bu sonuçlara vücut kitle indeksinin (VKÝ) etkisinin araþtýrýlmasý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþma, Schatzker tip I ve tip II tibia plato kýrýðý nedeniyle ameliyat edilen 64 olgu (44 erkek [%68.8], 20 kadýn [%31.3]; ortalama yaþ 21-80; daðýlým 45.05±13.47) ile yapýldý. Klinik ve radyolojik sonuçlar Rasmussen skorlarýna göre deðerlendirildi. Deðerlendirme sýrasýnda VKÝ saptandý. Obezitenin klinik ve radyolojik sonuçlar üzerindeki etkisi araþtýrýldý.
BULGULAR: Schatzker tip II olgularda Rasmussen klinik skorlarý ile yaþ arasýnda ters yönde %48.4 düzeyinde istatistiksel olarak anlamlý iliþki bulunduðu saptandý (p<0.01).
SONUÇ: Tip II kýrýklarda obez hastalarýn klinik ve radyolojik sonuçlarý normal kilosu olan hastalara göre kötü olarak bulundu. Obezite kýsa sürede çözümlenebilecek bir sorun olmadýðý için bu gurup hastalarda tedavi baþarýsýný artýrmanýn, ancak yakýn takip ve rehabilitasyonun yeterince yapýlmasý ile mümkün olabileceðini düþünmekteyiz.

AMAÇ: Bu çalýþmada, elektrik yaralanmasý nedeniyle baþvuran hastalarýn demografik ve klinik özellikleri, elektrik akýmý türleri ve hastalarýn elektrokardiyografi bulgularýnýn klinik gidiþte öneminin incelenmesi amaçlandý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Hastanemiz yanýk tedavi merkezinde 2011-2012 yýllarý arasýnda elektrik yaralanmasý nedeniyle yatarak tedavi edilen 53 hasta (50 erkek [%94.3], 3 kadýn [%5.7]; ortalama yaþ 34.5±9.6; daðýlým 19-61 yaþ) geriye dönük olarak incelendi. Hastalarýn demografik ve klinik özellikleri, elektrokardiografi (EKG) bulgularý ve klinik sonuçlarý deðerlendirildi.
BULGULAR: Hastalarýn beþi yüksek gerilimli akýmla, 48’i düþük gerilimli akýmla yaralanmýþtý. Geliþ elektrokardiyografilerinde 27’si normal iken 12’sinde sinüs taþikardisi, üçünde atriyal fibrilasyon, yedisinde sað dal bloðu, dördünde ventriküler erken atým saptandý. Geliþ EKG’si normal sinüs ritmi, sað dal bloðu ve ventriküler erken atýmý olan hastalarda ölüm görülmedi. Sinüs taþikardisi olan dört hasta, atriyal fibrilasyonu olan bir hasta hayatýný kaybetti (p=0.007). Elektrik akýmý türünün elektrokardiyografiye etkisine bakýldýðýnda, yüksek gerilime maruz kalan iki hastada normal sinüs ritmi, iki hastada sinüs taþikardisi, bir hastada atriyal fibrilasyon izlendi.
SONUÇ: Elektrik yaralanmalarýnda, hastalarýn geliþ elektrokardiyografisinde sinüs taþikardisi ve atriyal fibrilasyonu olan hastalarda ölüm oranlarýnýn fazla olduðu saptandý. Yüksek gerilimle olan elektrik yaralanmalarýnda bu elektrokardiyografi bulgularý daha sýk görüldü. Bu nedenle, elektrokardiyografi bulgularý ve gerilim tipi hastalarýn klinik gidiþinde prognostik deðer taþýyabilir.

Bu yazýda, herhangi bir spesifik sistemik hastalýk öyküsü olmayan 19 yaþýnda genç bir hastada, nadir görülen tek taraflý adrenal hematomu sunuldu. Hasta bir gündür olan göðüs aðrýsý þikayeti ile acil servise baþvurdu. Ameliyat öncesi dönemde yapýlan deðerlendirmede çekilen kontrastlý bilgisayarlý tomografi sonucunda sol böbrek komþuluðunda 10.5x12.7 cm adrenal kitle ve hematom saptandý. Ameliyat sonrasý kitlenin patolojik incelemesinde adrenal adenom saptandý.

Kompleks penis defektlerinin estetik ve fonksiyonel sonuçlarla tek aþamalý onarýmý oldukça zorlayýcý cerrahi prosedürlerdir. Rekonstrüksiyon için uygun teknik ve materyal seçimi, eksik dokularýn tipi, yara yüzeyinin geniþliði ve donör saha göz önünde bulundurularak yapýlýr. Bu yazýda, geçirilmiþ cerrahi bölgesinde geliþen enfeksiyona baðlý olarak parsiyel penis ve üretral defekt oluþan bir olgu sunuldu. Hasta perforator bazlý pediküllü kompozit anterolateral uyluk flebi ve vaskülarize fasya lata ile tedavi edildi. Üretral defekt vaskülarize fasya lata ile rekonstrükte edildi. Flebin geri kalan kýsmý sað kavernöz cisim ve penisteki deri defektinin kapatýlmasýnda kullanýldý. Rekonstrüksiyon sonrasýnda fistül geliþmedi ve üretra çapý iyi olarak nitelendirildi. Pediküllü kompozit anterolateral uyluk flebi, kompleks penis defektlerinin fonksiyonel ve estetik tek aþamalý rekonstrüksiyonuna uygun farklý doku komponentleri sunmaktadýr.

Künt toraks travmasýna baðlý olarak nadiren kardiyak yaralanmalar görülebilmektedir. Kardiyak yaralanma genellikle hayatý tehdit eden durum yaratýr, acil cerrahi müdahele geretirir ve bu hastalarýn perioperetif dönemde dikkatli takip edilmesi gerekir. Klinik tablo, yaralanma þekli, hastaneye ulaþana dek geçen süre, kanama miktarý, kardiyak tamponad varlýðý veya ilave yaralanmalar gibi deðiþik faktörlere baðlýdýr. Bu yazýda, künt toraks travmasýna baðlý olarak penetran kardiyak yaralanma tespit edilen bir olgu sunuldu. Acil serviste araç içi trafik kazasý nedeniyle deðerlendirilen 61 yaþýndaki erkek olgunun akciðer grafisinde pulmoner kontüzyon, kot kýrýðý ve kardiyak tamponad saptandý. Acilen ameliyata alýnan hastada sað atriyum yaralanmasý gözlendi. Kardiyak yaralanma primer dikiþ tekniði ile onarýldý. Sonuç olarak, künt toraks travmalý hastalarda kardiyak yaralanma ihtimali yüksektir. Bu hastalarda dikkatli fiziksel inceleme, erken taný ve tedavi gereklidir.

Teknolojik geliþmelere paralel olarak, küçük boyutlu ancak güçlü mýknatýslar günümüz cihazlarýnda sýkça kullanýlmaktadýr. Yabancý cisim yaralanmalarý arasýnda oldukça ender olarak görülen mýknatýs yaralanmalarý kendilerine has özellikleri nedeniyle tedavilerinde bazý zorluklar içerirler. Mýknatýsýn oluþturduðu manyetik alanýn cerrahi enstrümanlarý etkilemesi ve müdahaleyi güçleþtirmesi bu zorluklarýn en önemlilerinden bir tanesidir. Bu olgu sunumunda ender olarak karþýlaþýlan neodyum mýknatýs yaralanmasý sonucunda nazal bölgesinde hasar oluþan bir hasta ile mýknatýsýn çýkarýlmasý esnasýnda karþýlaþýlan güçlük ve bunun aþýlmasýnda kullanýlan alternatif yaklaþýmýmýz sunulmaktadýr.