AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, travmatik yaralarda enfeksiyon geliþiminin önlenmesinde oral antibiyotiklerin etkinliðini incelemektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Kýrk adet Wistar albino rat sekizerli beþ gruba ayrýldý. Ratlarýn sýrtýnda ezik yara modeli oluþturulduktan sonra, yaralar basit sütür ile kapatýldý. Staphylococcus aureus ATCC 29213 suþlarý enfeksiyon oluþturulmak için kullanýldý. Kontrol grubu dýþýndakilere oral gavaj ile beþ gün sefaleksin, amoksisilin-klavulanat, klaritromisin ve levofloksasini içeren antibiyotikler verildi. Yaralar, son tedavi verildikten sonra 18. saatinde kalitatif ve kantitatif olarak deðerlendirildi.
BULGULAR: Kantitatif deðerlendirmede amoksisilin-klavulanat, klaritromisin, sefaleksin, levofloksasin ile tedavi edilen gruplarda enfeksiyon tespit edilmedi. Guruplar arasýnda yaralardaki bakteri sayýsý açýsýndan anlamlý fark bulunmadý. Kantitatif inflamasyon bulgularýna göre deðerlendirildiðinde, medikasyon uygulanan dört grubun hiçbirinde hiperemi ve püy belirlenmedi. Endürasyon açýsýndan gruplar arasýnda anlamlý fark bulunmadý.
SONUÇ: Ratlarda Staphylococcus aureus ile oluþturduðumuz enfekte travmatik ezik yara modelinde; oral proflaktik antibiyotiklerin yara enfeksiyonunu önlemede etkin olduðu bulunmuþtur.

Amaç: Bu çalýþmanýn amacý yeni bir travma skorlama sistemi olan GAP skorunun Acil Servis (AS)’e baþ vuran major travma hastalarýnda mortalite tahmin gücünü deðerlendirmektir.
Yöntemler: Uludað Üniversitesi Týp Fakültesi Hastanesi AS’ ine baþvuran ≥18 yaþ majör travmalý 100 hasta çalýþmaya alýndý. Hasta verileri prospektif olarak deðerlendirilerek hastalarýn RTS, ISS, TRISS, MGAP ve GAP skorlarý hesaplandý.
Bulgular: Hastane içi mortaliteyi öngörmede, ISS, TRISS, MGAP ve GAP arasýnda pozitif yönde anlamlý bir korelasyon saptandý(p<0.0001). Travma skorlama sistemlerinin sýrasýyla kýsa dönem(24 saat) ve uzun dönem(4 hafta) mortalite tahmin oranlarý ROC analizinde Eðri Altýndaki Alan(EAA)- Area Under Curve(AUC); RTS için 0.727- 0.680, ISS için 0.863-0.816, TRISS için 0.945-0,911 MGAP için 0.970-0.938, GAP için 0.910-0.904 olarak bulundu. Hesaplanan travma skorlarýnýn hepsinin mortalite tahmin gücü anlamlý olarak bulundu(p<0.001). GAP’ýn hem AS’ de, hem de hastane içi mortaliteyi öngörmede istatistiksel olarak anlamlý bir þekilde(p=0.0001) seçici ve duyarlý olduðu belirlendi.
Sonuç: Bu sonuçlarla GAP skorunun travma hastalarýnda, hem sahada ve hem de baþvuru anýnda AS’ de kolayca hesaplanabilecek ve hastanýn mortalitesini öngörerek AS doktoruna fikir verebilecek bir skorlama sistemi olduðunu düþünmekteyiz.

Amaç: Güneydoðu Anadolu Bölgesi’nde yaþayan Geriatrik hastalarda açýk göz yaralanmasýnýn etiyolojik faktörleri ve prognozu etkileyen faktörleri irdelemek.
Gereç-yöntem: 2008-2012 yýllarý arasýnda kliniðimizde açýk göz yaralanmasý nedeni ile opere edilen ve takibi yapýlan 65 yaþ ve üstü 45 olgu retrospektif olarak deðerlendirildi. Dosya bilgilerinden olgularýn yaþý, cinsiyeti, travmanýn oluþ nedeni ve þekli, görme derecesi, travmanýn oluþ zamaný ile cerrahi arasýnda geçen süre deðerlendirildi.
Bulgular: Hastalarýn ortalama yaþý 70.4±8.2 (65-90) yýl idi. Olgularýn %75.6 (34)’sý erkek ve %24.4 (11)’ü kadýn idi. Travmanýn oluþ þekli en sýk olarak odun çarpmasý ve ikinci sýklýkta býçak deðmesi olarak tespit edildi. Korneaskleral penetrasyon en sýk olarak izlendi. Görme keskinlikleri müracaat anýnda 2.26±0.65 logMAR ölçüldü. Travmaya en sýk eþlik eden komplikasyon iris prolapsusu ve hifema olarak izlendi. Ýlk görme keskinliði ile nihai görme keskinliði arasýnda korelasyon izlendi.
Sonuç: Geriatrik olgularda oküler penetran yaralanmalar daha az görülmekle beraber yara yeri iyileþmesi zorluðu ve deðiþen skleral rijidite nedeniyle daha kötü prognozlu olabileceði düþünüldü. Nihai görme keskinliðini etkileyen en önemli faktörün hastanýn müracaat anýndaki görme keskinliði olduðu görüldü.

Bu çalýþmada travmalý olgularda anatomik ve fizyolojik skorlama sistemleri (TRISS, RTS, ISS, NISS) birbiriyle karþýlaþtýrýlarak, mortalite ve morbiditeyi hangi travma skorunun en doðru ve güvenilir bir þekilde tahmin ettiðinin araþtýrýlmasý amaçlandý.
Çalýþmamýz, üniversite hastanesi acil servisi’ne 8 aylýk dönemde travma nedeniyle baþvuran 633 hastanýn kesitsel olarak incelenmesi yöntemiyle yapýldý. Çalýþmaya 16 yaþ ve üzerindeki künt ve penetran travmalý (trafik kazasý, ateþli silah yaralanmasý, delici-kesici alet yaralanmasý gibi) hastalar dahil edildi.
Hastalarýn geliþ anýndaki travma skorlarý (ISS, NISS, RTS, TRISS) hesaplandý. Mortalite tahmini için ortalama travma skoru hesaplandý ve p deðeri tümü için eþit bulundu(p = 0.001).Travma skorlarý yoðun bakým ünitesinde yatýþ süresi için analiz edildiðinde, NISS, RTS ve TRISS skorlama deðerleri anlamlý (p=0.048, p=0.048 and p=0.017 sýrasýyla), ISS skorlamasý anlamlý deðildi (p = 0.257). Sadece TRISS skorlama sisteminin yoðun bakým ünitesi hastalarýnda mekanik ventilasyonda kalma süresini tahmin etmede iyi bir belirleyici olduðu bulundu(p = 0.01).
Sonuç olarak hastaneye yatýþ gereksinimini ve yoðunbakýmda yatýþ gereksinimini anatomik skorlama sistemleri olan NISS ve ISS’nin; yoðunba kýmda yatýþ süresi ve mekanik ventilatörle ilgili süreci ise anatomofizyolojik skor olan TRISS’ýn daha iyi öngördüðünü tesbit ettik.

Amaç: Bu çalýþmada ayak bileði burkulmasý olan gebelerde tanýya ulaþmada ve tedavide güvenli, standart bir yol göstermeyi ve uyguladýðýmýz cerrahi tedavinin sonuçlarýný deðerlendirmeyi amaçladýk.
Gereç ve Yöntem: Kasým 2005- Ocak 2013 tarihleri arasýnda ayak bileði burkulmasý þikayeti ile baþvurup Ortopedi Ve Travmatoloji Kliniði’ ne konsülte edilen 96 gebe retrospektif olarak deðerlendirildi. Ottawa Ayak Bileði Kriterleri(OABK) kullanýlarak hastalarda görüntüleme yöntemi gereði olup olmadýðý belirlendi. Radyolojik inceleme olarak yüzeyel usg, direkt grafi(0,6 mGy’ yi geçmeyecek dozda sadece mortis grafisi), mrg(sadece T1 ve STIR) ve ameliyathanede 0,8 mGy/s dozunda, 0,4 ms’ lik tek çekimler þeklinde floroskopi kullanýldý. Cerrahi tedavi uygulanan hastalar gebeliklerinin akýbeti, cerrahinin sonuçlarý ve AOFAS Skoru ile deðerlendirildi
Bulgular: 96 hastanýn 44’ ü (%45,8) bir görüntüleme yöntemine baþvurma gereði duyulmadan konservatif yöntemlerle tedavi edildi. Geri kalan 52 hastanýn 17’ sinde(%17,7) usg, 24’ ünde(%25) mrg, 4’ünde(%4,1) direkt grafi ve 7’ sinde(%7,2) usg+mrg ile tanýya ulaþýldý. Bu tür hastalarda izlenebilecek bir taný ve tedavi algoritmasý oluþturuldu. Ameliyat sonrasý hastalarýn hiçbirinde gebeliðin sonlandýrýlmasý gereði duyulmadý ve cerrahi tedavinin gebelikleri üzerinde yol açtýðý bir komplikasyona rastlanmadý. Cerrahi tedavi uygulanan hastalarýn ortalama AOFAS Skoru 83(65-100) bulundu.
Sonuç: Gebelikte ayak bileði burkulmalarýna yaklaþýmda literatürde standardizasyon yoktur. Çalýþmamýzda uyguladýðýmýz taný ve tedavi algoritmasý bu açýdan faydalý olabilir. Cerrahi tedavide, dikkatli hazýrlýk ve teknik ile iyi sonuçlar alýnmaktadýr

Amaç: Bu çalýþmada; pediatrik hastalarda gözlenen sýcak süt yanýklarýnýn incelenmesi ve elde edilen verilerin literatürle karþýlaþtýrýlmasý amaçlanmýþtýr.
Gereç ve Yöntem: Erciyes Üniversitesi Týp Fakültesi Yanýk Ünitesi’nde hospitalize edilmiþ 159 pediatrik hasta üzerinde 14 yýllýk geriye dönük bir çalýþma yapýlmýþtýr.
Bulgular: Hastalarýn 81’i erkek ve 79’u kýz olup erkek: kýz oraný 1.03: 1’di. Hastalarýn yaþ ortalamasý 2.7±1.6’ydý. Hastalarýn %59.7’si imersiyon, %40.3’ü ise sütün üzerine dökülmesi/sýçramasý sonucu yaralanmýþtý. Hastalarýn ortalama yanýk yüzey alaný %18.6±10.8’di. Hastalarýn %22’sinde orta derecede yanýk travmasý varken; %78’inde ciddi yanýk travmasý mevcuttu. Hastalarýn %49’unun tedavisi debritman ve otoderi grefti ile gerçekleþtirildi. Yanýk ünitemizde ayný dönem içerisinde hospitalize edilmiþ 542 sýcak su yanýklý hastanýn mortalite oraný %1.5 iken, 159 sýcak süt yanýklý hastanýn mortalite oraný ise %5.6’ydý.
Sonuç: Sýcak süt yanýklarýnýn, su, kahve ve çay gibi içeriðinde yað olmayan sýcak sývýlar nedeniyle meydana gelen yanýklarýndan ayrý olarak deðerlendirilmesi gerekmektedir. Sütün sahip olduðu yüksek yað içeriði nedeniyle kazanmýþ olduðu fiziksel ve kimyasal özellikler dokularda daha fazla tahribata neden olmakta ve bu nedenle mortalite ve morbidite oranlarý daha fazla olmaktadýr.

Klavikula kýrýklarýnýn tedavisinde kabul gören yaklaþým konservatif yöntemler olmakla beraber deplase ve parçalý kýrýklarda cerrahi tedavi önerilmektedir. Cerrahi tedavide ise açýk repozisyon ve plak vida uygulamalarý yaygýn olarak kullanýlmaktadýr. Çalýþmamýzda Edinburg tip2b klavikula diafiz kýrýðý olan,açýk repozisyon ve anatomik kilitli klavikula plaðý ile tedavi edilmiþ olan 31 hastanýn radyolojik ve klinik sonuçlarý retrospektif olarak deðerlendirildi.. Çalýþmaya alýnan 31 hastanýn 32 klavikula cisim kýrýðýnýn 17'si sað ve 15'i sol taraf idi. Olgularýn 24'ü erkek, 7'si kadýn ve ortalama yaþ 28 (15-62) yýl idi. Hastalarýn ortalama takip süreleri 12,3 (6-36) ay ve kaynama 15,2 (12-20) hafta idi. Tip 2 b2 kýrýðý olan hastalardan üç tanesinde kaynama süresi 12 haftadan uzun idi. Hastalarýn kaynama sonrasýndaki Constant skorlamasý 92 (85-98) ve DASH deðerleri 9 (2-20) olarak belirlendi. 32 klavikula kýrýðýnýn üç (%9)'ünde implant baðlý sorun belirlendi.
Klavikula cisim kýrýklarýnýn cerrahi tedavisinde anatomik kilitli klavikula plaklarý ile fonksiyonel ve radyolojik olarak baþarýlý sonuçlar alýnabilmektedir.