Kanama, travma ile iliþkili ölümlerin baþta gelen nedenidir. Kanamanýn erken tanýsý ve cerrahi kontrolü, travmalý hastanýn tedavisinin düzenlenmesinde kritik ilk adýmdýr; ne var ki bu amaca ulaþmak, ileri derecede kritik travma hastalarýnda hala ciddi bir sorun olagelmektedir. Geleneksel cerrahi kanama kontrolü yöntemlerine ek olarak, günümüzde bazý ileri hemostatik ajanlar da kullanýlmaktadýr. Oksidize selüloz, fibrin yapýþtýrýcý ile sentetik yapýþtýrýcýlar, lokal hemostatik ajanlarýn öncelikli grubunu oluþturmaktadýr. Zeolite ve Chitosan, lokal hemostatiklerin en yeni jenerasyonunu oluþturur ve bu ajanlarýn etkinliði ve güvenilirliði halen araþtýrma aþamasýndadýr. Rekombinant faktör VIIa yakýn zamanda, kontrol altýna alýnamayan cerrahi kanamanýn tedavisine yardýmcý, ümit verici bir sistemik hemostatik ajan olarak ortaya çýkmýþtýr; ancak devam eden çok uluslu randomize kontrollü çalýþma tamamlanýncaya kadar rekombinant faktör VIIa’nýn travma hastalarýndaki kullanýmý ile ilgili endikasyonlar ve güvenilirlik profili belirsizdir. Bu yazýda, ticari olarak mevcut bulunan lokal ve sistemik hemostatik ürünlerin travma hastalarýndaki rolü gözden geçirildi; ayný zamanda bunlarýn akýlcý kullanýmýyla ilgili benzersiz özelliklerle endikasyon ve kýsýtlamalar deðerlendirildi.

AMAÇ: Bu çalýþmada, iloprost ve pentoksifilinin tavþan iskelet kasýnda iskemi reperfüzyon (IR) hasarý üzerine etkileri araþtýrýldý. GEREÇ-YÖNTEM: Kýrk adet Yeni Zelanda cinsi beyaz tavþan her grupta 10 adet olacak þekilde dört gruba ayrýldý. Grup 1’de iloprost iki saat abdominal aort ve iliyak dallarýnýn klemplenmesiyle oluþturulan iskemiyi takiben dört saatlik reperfüzyon boyunca infüzyon olarak verildi. Grup 2’ye pentoksifilin, Grup 3’e ise serum fizyolojik verildi. Grup 4 sham grubu idi. Gastroknemyus kasýndan malondialdehit düzeyi ve mikroskopik ödem skoru incelendi. BULGULAR: Grup 1’de kontrol grubuna göre mikroskoppik ödem skorlamasýnda anlamlý bir düþüklük saptandý (Grup 1 vs Grup 3, p=0,040; Grup 2 vs Grup 3, p=0,145; Grup 1 vs Grup 2, p=0,580). Malondialdehit düzeyleri bakýmýndan Grup 1 ve Grup 2’de kontrol grubuna kýyasla anlamlý bir düþüklük saptandý (Grup 1: 60±11 nmol/gr, Grup 2: 74±11 nmol/gr, Grup 3: 95±10 nmol/gr, Grup 4: 29±7 nmol/gr) (Grup 1 vs Grup 2, p=0,010; Grup 1 vs Grup 3, p<0,001; Grup 2 vs Grup 3, p<0,001; Grup 1 vs Grup 4, p<0,001; Grup 2 vs Grup 4, p<0,001; Grup 3 vs Grup 4: p<0,001). SONUÇ: Ýskelet kasý akut iskemisi sýk bir klinik sorundur, erken dönemde iloprost ve pentoksifilin tedavisinin IR hasarýný azaltabileceði görüþündeyiz.

AMAÇ: Sýçanlarda deneysel olarak oluþturulan karýniçi yapýþýklýklarýn önlenmesinde topikal olarak uygulanan metilprednizolonun farklý dozlarýnýn etkinliði deðerlendirildi.
GEREÇ-YÖNTEM: Çalýþmada 40 adet diþi Wistar cinsi sýçan kullanýldý. Sýçanlar, yüksek doz steroid, düþük doz steroid, serum fizyolojik ve kontrol grubu olmak üzere dört gruba ayrýldý. Tüm sýçanlara yapýlan median laparotomi ve yapýþýklýk oluþturulmasýný takiben yüksek doz steroid uygulanan sýçan grubuna 16 mg/kg, düþük doz steroid grubuna 10 mg/kg metilprednizolon, serum fizyolojik grubuna da serum fizyolojik topikal olarak periton içine uygulandý. Son gruba ise ek bir uygulama yapýlmadý. Sýçanlar 15. gün öldürüldü, karýniçi yapýþýklýklar Linsky skalasýna göre deðerlendirildi.
BULGULAR: Gruplar arasýnda yapýþýklýk þiddeti (p=0,867), yapýþýklýk derecesi (p=0,919), katýlým yüzdesi (p=0,876) ve toplam skor (p=0,574) puanlarý açýsýndan karþýlaþtýrma yapýldýðýnda istatistiksel bir fark bulunmadý. Yara enfeksiyonu açýsýndan da anlamlý bir fark yoktu (p>0,05). SONUÇ: Topikal olarak uygulanan metilprednizolonun farklý dozlarýnýn, karýniçi yapýþýklýklarýn önlenmesindeki etkinlikleri arasýnda anlamlý fark bulunmadýðý gibi, yapýþýklýklarýn azaltýlmasý üzerine de bir etkisi yoktur.

AMAÇ: Torakal ve abdominal aortanýn anevrizma rüptürü ve diseksiyon gibi acil patolojileri önemli derecede yaþamý tehdit ederler. Aortanýn acil giriþim gerektiren bu patolojilerinde endovasküler tedaviler konvansiyonel cerrahiye bir alternatif teþkil etmektedir. Çalýþmada, endovasküler tedavilerin aortanýn acil patolojilerindeki uygulanabilirliði araþtýrýldý. GEREÇ-YÖNTEM: Nisan 2004 ile Mart 2007 tarihleri arasýnda 16 hastaya (13 erkek, 3 kadýn; ort. yaþ 61,4±16,3; daðýlým 38-86) acil olarak endovasküler yolla stent greft implantasyonu uygulandý. Lezyonlarýn sekizi torakal, sekizi abdominal aortada idi. Sekiz hastaya Gore Excluder Endoprosthesis, sekiz hastaya MedtronicVascular Talent Endoluminal Graft System kullanýldý. BULGULAR: Tüm hastalara implantasyon baþarý ile uygulandý, hiçbir hastada açýk cerrahiye dönüþüme ihtiyaç duyulmadý. Hastane mortalitesi üç hasta olarak gerçekleþti, üç hastada (%18,75) endoleak ile karþýlaþýldý. SONUÇ: Anevrizma ya da diseksiyon gibi acil giriþim gerektiren aort patolojilerinde ameliyat öncesi ve sonrasý morbidite ve mortalitenin düþük olmasý nedeniyle endovasküler stent implantasyonu efektif ve teknik olarak uygulanabilirliði yüksek olan bir yöntemdir.

AMAÇ: Paraþütçülük, spor ve mesleki amaçla yapýlan, kontrollü fiziksel hareketlilik ve güç gerektiren bir aktivitedir. Paraþütçülüðe olan ilginin artmasýyla birlikte acil servislerde görülen yaralanma oranlarý da artmaktadýr. Bu nedenle, çalýþmamýzda paraþütle oluþan yaralanma mekanizmalarý ve özelliklerini araþtýrmayý amaçladýk. GEREÇ-YÖNTEM: Paraþütle atlama sýrasýnda yaralanarak acil servise getirilen olgularýn yaþ ortalamasý, travmaya maruz kalan vücut bölgeleri, kesin tanýlarý, uygulanan tedavi yöntemleri, hastaneye yatýþ veya taburculuklarý gibi parametreleri hazýrlanan forma prospektif olarak kaydedildi. Hastalarýn yaralanmalarýnýn þiddeti kýsaltýlmýþ yaralanma ölçeði (AIS), yaralanma þiddeti ölçeði (ISS) deðerlendirilerek analiz edildi. BULGULAR: Hastalarýn ortalama ISS’si 8,15±4,29 olarak saptandý. Yaralanmaya en sýk maruz kalan vücut bölgesi ekstremitelerdi. Ekstremite yaralanmalarýnýn 13’ünde (%81) alt ekstremite, 3’ünde (%19) üst ekstremite etkilenmiþti. Alt ekstremite yaralanmalarýnda en fazla yaralanan bölge ise %47’lik oranla ayak bileði bulundu. Ekstremite yaralanmalarýný kafa yaralanmalarýnýn izlediði saptandý. SONUÇ: Paraþütle atlama sonucu oluþan yaralanmalar çoðunlukla yere iniþte dengenin kaybedilmesi ile ortaya çýkmaktadýr. Dengenin kaybedilmesinde rüzgarýn yön deðiþtirmesi gibi doðal olaylar veya kiþisel nedenlerin etkili olduðu görülmüþtür. Paraþütle atlama ve iniþ tekniðinin fazlarý hakkýnda yeterli bilgi birikiminin olmasý ile yaralanma olasýlýðý azalacaktýr.

AMAÇ: Bu çalýþmada künt karýn travmasý (KKT) ile baþvuran hastalarda uygulanan tanýsal testlerin ortaya konulmasý ve bunlarýn cerrahýn kararlarý üzerine olan etkilerinin incelenmesi amaçlanmýþtýr. GEREÇ-YÖNTEM: GÜTF'ne Mayýs 2003-Mayýs 2005 tarihleri arasýnda KKT nedeniyle baþvuran 144 hasta retrospektif olarak incelendi.Hastalar yaþ, cinsiyet, yaralanma mekanizmasý, Glasgow koma skalasý,revise edilmiþ travma skoru,izlem periodu, uygulanan tanýsal testler ve tedavi yöntemleri açýsýndan deðerlendirildi. BULGULAR: Hastalarýn 98’i erkek ve 46’sý kadýn olup ortalama yaþlarý 36yaþ(17-84yaþ) olarak bulundu. Travma nedeni 126(% 87.5)hastada trafik kazasý,14(%9.7) hastada yüksekten düþme,4(%2.8) hastada ise darp olarak tesbit edildi.Hastalarýn 21’inde izole karýn travmasý, 123’ünde ise çoklu sistem travmasý mevcuttu.Hastalarýn 139’una(%97) abdominal ultrasonografi ve 73’üne(%51) abdominal tomografi uygulandý. Diagnostik peritoneal lavaj (DPL) 41(%28.4) hastaya yapýldý ve 15’inde(%37) pozitif olarak deðerlendirildi. 19 hastaya(%13.2) acil laparatomi yapýlýrken;abdominal ultrasonogrofi ve tomografide serbest sývý bulunan ve hemodinamik olarak stabil olan 21 hasta takibe alýndý.Bu hastalardan 2’sine takip esnasýnda laparatomi kararý alýndý ve operasyonda intestinal perforasyon saptandý. Genel mortalite %16,cerrahi uygulanan vakalarda ise mortalite %14.3 olarak bulundu.
SONUÇ: Ultrasonografi,abdominal tomografi ve DPL birbirinin alternatifi olan tetkikler olarak görülmemelidir.Bu tetkikler bir bütünün tamamlayýcýlarý olarak kullanýldýðýnda, künt karýn travmasýna sekonder solid organ yaralanmasý olan bir çok hasta opere edilmeksizin izlenebilecektir. Böylece gereksiz laparotomiler ve bunlarýn neden olacaðý mortalite ve morbiditeler önlenmiþ olacaktýr.

AMAÇ: Çocukluk çaðýnda spontan koledok perforasyonu (SKP) oldukça ender görülen bir akut karýn nedenidir. Etyolojide pankreatobiliyer baðlantý anomalisi sorumlu görülmektedir. Çalýþmada, yaygýn peritonitle seyreden cerrahi patolojiler arasýnda öncelikle akla gelen perfore apandisitten farklý bir yaklaþým gerektiren SKP’nin taný ve tedavisinde önemli olan faktörler vurgulandý. GEREÇ-YÖNTEM: Ocak 1984-Þubat 2007 tarihleri arasýnda kliniðimize yaygýn peritonit tablosu ile baþvurup, perfore apandisit ön tanýsý ile yatýrýlan ve ameliyat sýrasýnda SKP saptanan 5 çocuk (3 erkek, 2 kýz, ortalama yaþ 4,6) yakýnmalarý, klinik ve laboratuvar bulgularýyla cerrahi tedavi yöntemi açýsýndan geriye dönük olarak incelendi. BULGULAR: Olgular karýn aðrýsý, safralý kusma ve ateþ yakýnmasý ile baþvurdu; fiziksel incelemede karýnda yaygýn hassasiyet ve distansiyon vardý. Tüm olgularda lökositoz ve hafif hiperbilirubinemi, dördünde serum transaminaz yüksekliði, birinde kan þekeri yüksekliði, birinde konstipasyon saptandý. Olgularýn karýn ultrasonografisinde yaygýn serbest sývý görüldü; laparotomide öncelikli bulgu steril biliyer peritonitti. Eksplorasyonda SKP saptandý. Koledok T-tüp drenajý sonrasýnda hastanede ortalama 22 gün yatan olgularýn tümü þifa ile taburcu edildi. Beþ olgunun dördünde uzun pankreatobiliyer kanal varlýðý saptandý. SONUÇ: Uzun biliyopankreatik kanal SKP’de etyolojik faktör olarak düþünülmektedir. Çocukluk çaðýnda yaygýn peritonit, transaminaz yüksekliði ve hiperbilirubinemi ile baþvuran hastalarda SKP düþünülmelidir. Tedavide T-tüp drenajý öncelikle seçilmesi gereken yöntemse de bazý hastalarda Roux-en-Y hepatiko/portoenterostomi gereði doðabilir.

AMAÇ: Kot ve sternum kýrýklarý, eriþkinlerde kardiyopulmoner resüsitasyona (KPR) baðlý sýk rastlanan kas-iskelet sisteminin göðüs kafesi komplikasyonlarýndandýr. Çalýþmada kardiyak arest olgularýnýn tedavisinde uygulanan klasik kapalý göðüs basýsý nedeniyle oluþan kot ve sternum kýrýklarýnýn sýklýðýnýn saptanmasý amaçlandý.
GEREÇ-YÖNTEM: 2004-2005 yýllarýný içeren 12 aylýk süre içerisinde Pamukkale Üniversitesi Týp Fakültesi Adli Týp Anabilim Dalý tarafýndan otopsi uygulanan 231 olgu geriye dönük olarak incelendi. Yapýlan otopsilerden, KPR’ye baðlý kot-sternum kýrýklarý, ekimoz ve kostal bölge altý kanamayý içeren göðüs travmasý bulgusu olan 104 hasta çalýþmaya dahil edildi. BULGULAR: Yüz dört olgunun 91’i (%87,5) eriþkin, 13’ü (%12,5) çocuktu. Çocuk yaþ grubunda ortalama yaþ 5,48±5,96, kadýn/erkek oraný 5/8; eriþkin yaþ grubunda ortalama yaþ 44,88±18,31, kadýn/erkek oraný 18/73 olarak bulundu. Yapýlan 104 otopsinin 44’ünü (%42,3) travmatik nedenlerle, 60’ýný (%57,7) ise travma dýþý nedenlerle hayatýný kaybeden kiþiler oluþturmaktaydý. Eriþkin olgularýn otopsisinde ekimoz 26 (%28,8), kostal bölge altýnda kanama 16 (%17,6) ve göðüs kafesinde kýrýk (kot, sternum) ise 12 (%13,2) olguda bulundu. Eriþkin grupta KPR’ye baðlý göðüs travmasý açýsýndan yaþ, cinsiyet, travmatik-travma dýþý grup arasýnda istatistiksel fark bulunmadý (p>0,05). SONUÇ: Yapýlan otopsi sonuçlarýna göre kardiyak arrestin tedavisi olarak uygulanan kapalý göðüs masajýna baðlý kot ve sternum kýrýðý sýklýðý düþük bulunmuþtur.

AMAÇ: Travmatik diyafram yýrtýðý, göðüs cerrahisi ve genel cerrahi branþlarýný ilgilendiren, eþlik eden yaralanmalar nedeniyle acil ve hayati tehdit oluþturabilen bir durumdur. Bu çalýþmada, dokuz yýl içinde ameliyat edilen travmatik diyafram yaralanmalý olgulardaki sonuçlar deðerlendirildi. GEREÇ-YÖNTEM: Yüzüncü Yýl Üniversitesi Göðüs Cerrrahisi Anabililim Dalý’nda ameliyat edilen travmatik diyafram yýrtýklarý çalýþmaya alýndý. Taný direkt akciðer grafisi, bilgisayarlý toraks tomografisi, karýn ultrasonografisi ve gerektiðinde kontrastlý üst gastrointestinal inceleme ile konuldu. BULGULAR: Aðustos 1996-Ekim 2005 tarihleri arasýnda Yüzüncü Yýl Üniversitesi Týp Fakültesi Göðüs Cerrahisi Anabilim Dalý’nda 26 travmatik diyafram yaralanmalý olgu (21 erkek, 5 kadýn; ort. yaþ 33; daðýlým 13-67) ameliyat edildi. On beþ olguda torakotomi, yedi olguda laparotomi, dört olguda ise torakotomi + laparotomi yapýldý ve hepsinde diyaframa primer tamir uygulandý. On sekiz olguda sol, sekiz olguda sað diyaframda yýrtýk saptandý. Diyaframdaki laserasyon 0,5-15 cm arasýnda deðiþiyordu. Biri dýþýnda diðer olgularda, çeþitli eþlik eden yaralanmalar da vardý; 12 olguda karýn organlarý toraksa herniye idi. Acil olarak ameliyata alýnan ve ciddi yaralanmalarýn eþlik ettiði üç olgu ameliyat sýrasýnda hayatýný kaybetti. Ameliyat sonrasý dönemde mortalite olmadý, morbidite beþ olguda meydana geldi. SONUÇ: Travmatik diyafram yýrtýðý gözden kaçýrýldýðýnda ve eþlik eden ciddi yaralanmalar olduðunda komplikasyonlara ve hatta ölüme bile neden olabilir. Taný ve tedavisi hýzlý ve dikkatli bir þekilde ele alýnmalýdýr.

AMAÇ: Genç hastalarda femur boyun kýrýklarý kesin redüksiyon ve stabil tespiti gerektiren acil yaralanmalardýr. Tüm geliþmelere raðmen femur baþý avasküler nekrozu (AVN) ve kaynamama kurtarýcý ameliyatlar gerektiren en önemli komplikasyonlardýr. Bu geriye dönük çalýþmada, internal tespit yapýlan femur boyun kýrýklarýnýn komplikasyonlarý deðerlendirildi. GEREÇ-YÖNTEM: Deplase femur kýrýklý 32 hasta çalýþmaya dahil edildi. Bazý hastalar ilk yaralanmadan sekiz saat sonra hastanemize baþvurmalarýna raðmen en erken zamanda ameliyata alýndýlar. Açýk redüksiyon gerektiren beþ hasta dýþýnda tüm olgulara kapalý redüksiyon ve tespit uygulandý. AVN, Ficat ve Arlet kriterlerine göre deðerlendirildi. Klinik deðerlendirme Harris tarafýndan tanýmlanan puanlama sistemine göre yapýldý. BULGULAR: Ortalama izlem süresi 49±29 aydý (daðýlým 24-126). On üç olguda femur baþý avasküler nekrozu belirlendi (%40); ancak yalnýzca beþ olguda yetersiz sonuca baðlý total kalça protezi uygulandý. Beþ olguda da kaynamama saptandý. Yapýlan istatistiksel analizde, AVN derecesi ve klinik puanlar arasýnda ters iliþki belirlendi. Ameliyata alýnma süresi ile geç komplikasyonlar arasýnda iliþki saptanmadý.
SONUÇ: Deplase femur boyun kýrýklarýnýn en sýk komplikasyonu AVN’dir. Ancak olgularýn yarýdan azýna kurtarýcý ameliyat gerekmiþtir. Bu olgularda total kalça protezi uygun tedavi seçeneðidir.

AMAÇ: Torakoabdominal yaralanmalarda morbidite ve mortaliteyi etkileyen prognostik faktörler deðerlendirildi. GEREÇ-YÖNTEM: Haziran 1996-Kasým 2005 tarihleri arasýnda torakoabdominal yaralanmaya maruz kalan ve laparotomi uygulanan 250 hasta (227 erkek, 23 kadýn; ort. yaþ 30,1±5,11; daðýlým 15-71) geriye dönük olarak incelendi. Hastalar yaþ, cinsiyet, travma operasyon entervali, þok, yatýþ süresi, yaralanan organ sayýsý, kan transfüzyonu, kapalý toraks drenajý, torakotomi, abdominal travma indeksi, yaralanma þiddet skoru, kýsaltýlmýþ yaralanma ölçeði, revize edilmiþ travma skoru ve komplikasyonlara göre deðerlendirildi. BULGULAR: Genel mortalite oraný %15,6, morbidite oraný ise %53,5 idi. Mortaliteye etkili faktörler, travma operasyon entervali ≥3 saat (p=0,03), þok mevcudiyeti (p=0,003), kan transfüzyon sayýsýnýn artmasý (p=0,001), yaralanan organ sayýsýnýn ≥3 olmasý (p=0,001) ve erken dönem kapalý toraks drenajý yapýlmamasý (p=0,008) idi. Travma operasyon entervali <3 saat (p=0,02), kan transfüzyon sayýsýnýn artmasý (p=0,02), yaralanan organ sayýsýnýn ≥3 olmasý (p=0,001) ve erken dönem kapalý toraks drenajý yapýlmamasý (p=0,005) morbiditeye etkili faktörlerdi. SONUÇ: Travma operasyon entervalinin üç saatten fazla olmasý, yaralanan yandaþ organ sayýsýnýn üçten fazla olmasý ve kan transfüzyon sayýsýnýn artmasýnýn mortalite ve morbiditeyi artýrdýðý saptandý, fakat þok mevcudiyetinin sadece mortaliteyi artýrdýðý gözlendi. Diðer tarafdan kapalý toraks drenajýnýn uygun zamanda uygulanmasýnýn mortalite ve morbiditeyi azalttýðý saptandý.

AMAÇ: Bu çalýþmada, Samsun’da hastane acil servisleri ve 112 acil çalýþanlarýnýn son 12 ay içinde þiddete maruziyeti ve durumluk-sürekli kaygý düzeylerinin deðerlendirilmesi amaçlandý. GEREÇ-YÖNTEM: 1-30 Nisan 2004 tarihleri arasýnda, Samsun il merkezindeki beþ acil yardým istasyonu ve dört hastane acillerinin tümünde, kesitsel tipte bir araþtýrma planlandý. Anket formunu katýlýmcýlarýn tamamýnýn (n=320) kendi kendilerine doldurmalarý istendi. BULGULAR: Katýlýmcýlarýn 280’i (%87,5) araþtýrmaya katýldý. Araþtýrmaya katýlanlarýn toplam 202’si (%72,1) herhangi bir formdaki þiddete maruz kaldýðýný bildirdi. Hastane acil servis çalýþanlarýnýn (%75,9), 112 acil çalýþanlarýna (%62,3) göre daha fazla þiddete maruz kaldýðý bulundu (c2=5,08, p<0,05). Çok deðiþkenli analiz sonuçlarýna göre yaþ, cinsiyet ve tekrar þiddete maruz kalma kaygýsýnýn yüksek durumluk kaygý puaný ile, tekrar þiddete maruz kalma kaygýsýnýn yüksek sürekli kaygý puaný ile iliþkili olduðu saptandý. SONUÇ: Bu sonuçlar hastane acilleri ve 112 acillerinde, þiddetin yaygýn olduðunu açýkca göstermektedir. Ýþyerindeki þiddetin azaltýlmasý ve yok edilmesi için gerekli çalýþmalar yapýlmalýdýr.

Umbilikal fýtýk, çocuklarda karýn ön duvarýnýn sýk karþýlaþýlan doðumsal patolojilerinden biridir. Çocuklarda görülen umbilikal herni, yüksek sýklýkla kendiliðinden kapanma eðilimindedir. Cerrahi tedavi ancak seyrek görülen komplikasyonlar geliþtiðinde gereklidir. Umbilikal fýtýk kesesi içerisinde geliþen bir apandisit olgusu, daha önce bildirilmemiþtir. Bu olgu, Ýngilizce literatürde bir ilktir.

Bu yazýda, orbita tavan kýrýðýna baðlý bir akut travmatik orbital ensefalosel olgusunun taný ve tedavisi sunuldu. Orbita tavan kýrýðýna baðlý akut travmatik ensefalosele nadiren rastlanýr. Artmýþ intraorbital basýnç, optik sinirde geri dönüþümsüz hasara neden olabileceði için bu olgularda erken taný ve tedavi çok önemlidir. Ýnce kesitli aksiyel ve koronal orbita bilgisayarlý tomografi incelemesi, orbita travmasýnýn eþlik ettiði tüm akut travmalý hastalara uygulanmalýdýr. Bu olgularýn cerrahi tedavisinde orbita tavan kýrýðýnýn tamiri en önemli basamaktýr ve mutlaka yapýlmalýdýr. Porlu polietilen (Medpor®) birçok açýdan diðer allogreftlere üstünlüðü olan ve uzun yýllardýr rekonstrüksiyon ameliyatlarýnda kullanýlan bir materyaldir. Sunulan olguda orbita tavan rekonstrüksiyonu Medpor® kullanýlarak yapýldý, erken ve geç dönemde mükemmel sonuçlar elde edildi. Orbita tavan kýrýðý sonrasý geliþen akut travmatik ensefaloselin baþvuru tablosu, taný ve cerrahi basamaklarý hakkýndaki önemli noktalar vurgulandý.

Künt karýn travmalarý sonrasýnda travmatik lomber fýtýk nadir olarak görülür. Bu olgularda karýniçi organ yaralanmasý sýktýr. Travmatik lomber fýtýk olgularýnda fiziksel inceleme taný için önemli olmakla birlikte, bilgisayarlý tomografi tanýyý doðrulamada, eþlik eden karýniçi organ yaralanmasý olup olmadýðýný anlamada ve tedavi yöntemini seçmede faydalýdýr. Eþlik eden strangülasyon ve/veya karýniçi yaralanma þüphesi varsa acil laparotomi veya laparoskopi yapýlmalýdýr, fakat böyle bir þüphe yoksa ekstraperitoneal olarak primer ya da prostetik materyal ile güvenli bir þekilde onarýlabilir. Bu yazýda, künt karýn travmasý nedeniyle oluþan izole, akut lomber fýtýk olgusunun laparotomisiz polipropilen protezle tamiri tartýþýldý.

Bu yazýda, kronik böbrek yetersizliði nedeniyle hemodiyaliz uygulanan bir olgunun, akut karýn aðrýsýyla baþvurmasý sonrasý taný konan non-oklüzif mezenterik iskemi (NOMÝ) sunuldu. Olgunun karýn bilgisayarlý tomografi (BT) ve BT anjiyografi incelemesinde, süperior ve inferior mezenterik arter açýk olarak izlendi; beraberinde mezenterik venlerde gaz ve pnömotozis intestinalis varlýðý saptandý. BT incelemesinde, ayný zamanda terminal ileum düzeyinde duvar kalýnlaþmasý ve yað dokusunda dansite artýþlarý saptandý. Acil laparotomide terminal ileum düzeyinde 4 cm’lik bir segmentte nekroz varlýðý belirlendi, iskemik segment rezeke edildi. Histopatolojik inceleme gangrenöz enterit ile uyumluydu. Bu NOMÝ olgusunda, konu ile iliþkili literatür gözden geçirildi, görüntüleme bulgularý sunuldu.