Cerrahi sonrasý oluþan intraperitoneal adezyonlar, infertilite, aðrý ve barsak obstrüksüyonuna neden olan önemli komplikasyonlardýr. Bu çalýþma L-arginin ve nötrofillerin postoperatif intraperitoneal adezyon oluþumundaki etkilerini araþtýrmak amacýyla yapýlmýþtýr. 16 sýçan iki eþit gruba ayrýldý; grup I (n=8) 5gün süreyle günlük tek doz % 0.9'luk izotonik sodyum klorür (salin), grup II (n=8) 5 gün süreyle günde tek doz L-arginin aldý ve uterin boynuz ve çekuma cerrahi hasar yapýldý. Adezyon indüklenmesinden sonraki 2 haftanýn sonunda adezyon skoru belirlendi. Adezyon dokusu histolojik ve biyokimyasal olarak incelendi. Adezyon oluþumunun ilk günü nötrofil sayýsý ve nötrofil adezivite indeksi tesbit edildi. Kontrol grubundaki adezyon geliþimi, L-arginin grubuna göre belirgin olarak daha az idi (p < 0.01). Kontrol grubu ile kýyaslandýðýnda, L-arginin grubunda adezif doku hidroksiprolin ve kollajen seviyeleri belirgin olarak artmýþtý (p < 0.05 ve p < 0.001). Sonuç olarak, bu hayvan modelinde, L-arginin postoperatif adezyonlarý azaltmada yararlý bulunmamýþtýr.

Ocak 1996-Ocak 1998 yýllarý arasýnda PTT Eðitim Hastanesi Ortopedi ve Travmatoloji Kliniði'nde 70 yaþ üzerindeki intrakapsüler femur boyun kýrýklý 27 hastaya primer olarak Protek'in Protema 90 tipi modüler baþlý ve düz saplý (straight stem) protezle sementli hemiartroplasti ameliyatý yapýldý. En az 1 yýl süreyle takip edilen 21 hasta deðerlendirmeye alýndý. Ortalama takip süresi 15. 1 (en kýsa 12, en uzun 32) aydýr. Hastalarýmýzýn 14' ü kadýn, 7 si erkek olup ortalama yaþ 79.6 (en küçük 72- en büyük 86) yýldýr. Hastalar ameliyat sonrasý Harris'in fonksiyonel skorlama sistemine göre deðerlendirildiðinde 17(%80) hastada çok iyi ve iyi, 4(%20) hastada orta ve kötü sonuç elde edildi. Kullandýðýmýz parsiyel protezin modüler baþlý ve düz saplý olmasýnýn gerek ameliyat sýrasýnda cerraha kolaylýk saðlamasý gerekse ameliyat sonrasý hastaya daha fazla hareket ve stabilite kazandýrmasý önemli bir üstünlüðünü oluþturmaktadýr. Hastaya benzer faydayý saðlayan total protez ve bipolar protezlere göre fiyatýnýn oldukça ucuz olmasý en önemli üstünlüðüdür. Bu çalýþma da 70 yaþ üzerindeki hastalarda femur boyun kýrýklarýnýn düz saplý protezle baþarýlý olarak tedavi edildiði sonucuna varýlmýþtýr.

Son 22 yýlda kliniðimizde tedavisi yapýlan 120 ortopedik travma ile birlikte oluþan damar yaralanmasý olgusu geriye dönük olarak incelendi. Yaralanmalarýn 757 (%62.5) alt ekstremitede, 45'i (%37.5) üst ekstremitedeydi. Fizik muayene ile damar yaralanmasý tanýsý ve lokalizasyonu kesinleþen olgular doðrudan ameliyata alýndý, þüpheli olgularda ek incelemeler yapýldý. Sonuç olarak ortopedik travma ile birlikte oluþan her türden arter yaralanmasýnda erken taný konulmasý, agresif debridmandan sonra primer anastomoz veya safen ven interpozisyonu yapýlmasý, ven yaralanmasý eþlik eden aðýr doku hasarý bulunan olgularda hiç çekinmeden fasiotomi yapýlmasý baþarýnýn temelini oluþturur. Damar yaralanmasý tanýsý kesin olan olgularda ilave hiçbir vasküler inceleme yapýlmadan ameliyata gidilmesi en doðru seçimdir.

1995-1999 yýllarý arasýnda hastanemiz 2. Genel Cerrahi Kliniðine akut pankreatit tanýsý ile 27 hasta yatýrýldý. Etyoloji, taný ve tedavi yöntemleri, morbidite, mortalite ve Ranson kriterlerinin prognoza etkisi retrospektif olarak incelendi. Hastalarýmýzda en sýk akut pankreatit nedeni biliyer sistem patolojileri idi (%55.6). 21 hastada medikal, 6 hastada cerrahi tedavi uygulandý. 2 hastada (n= 1 nekrozektomi + drenaj, n = 1 medikal tedavi) pankreas psödokisti (%7.4) geliþti. Mortalite oraný %18.5 (n=3 medikal tedavi,n=1 kolesistektomi+T tüp drenaj, n=1 drenaj) idi. Ex. olan hastalarýn yaþ ortalamasý 74.2 iken taburcu edilen hastalarýn yaþ ortalamasý 43 idi (p<0.001). Ranson skoru ex. olan hasta grubunda ortalama 5.4 iken, taburcu edilen hasta grubunda 2.3 idi (p<0.001). Ex. olan hasta grubunda ortalama kalsiyum deðeri 6.76 mg./dl, laktik dehidrogenaz deðeri 1660 IU/L iken taburcu edilen hastalarda bu deðerler sýrasýyla 8.59mg/dl ve 470 IU/L bulundu (p<0.001). Çalýþmamýzda Ranson kriterlerinin akut pankreatitin prognozunu belirlemede güvenilir olduðu görülmüþtür. Özellikle yaþ, kalsiyum, laktik dehidrogenaz ve BUN deðerlerinin prognozu etkileyen önemli kriterler olduðu saptanmýþtýr.

Hasta bakýmýndaki tüm ilerlemelere raðmen, abdominal yara ayrýlma insidensi ve buna baðlý olarak geliþen mortalite yüksek seyretmektedir. Beþ yýllýk periyotta laparotomi uygulanan 1109 olguda yara ayrýlmasýnda suçlanabilecek 24 risk faktörü tek tek ele alýnarak, tam ve kýsmi yara ayrýlmasý geliþen vakalarda oranlarý bulunup, bunlarýn yara ayrýlmasýna istatiksel anlamda bir katkýlarý olup olmadýðý belirlendi. Otuzdokuz (%3.5) hastada abdominal yara ayrýlmasý geliþti. Bu hastalarýn üçü (%7.7) kaybedilmiþ olup, geri kalanlarýn hastanede kalýþ süreleri ortalama 25.5 gündü. Abdominal yara ayrýlmasý, sayý bakýmýndan dört ve daha fazla risk faktörü bulunduran hastalarda anlamlý oranda yüksekti (p<0.05). Ayrýca yaþý 60'm üzerindekilerde, predispozan sistemik patolojilerden hipoalbüminemisi olanlarda, kontamine ve kirli yarasý olanlarda, yara yeri enfeksiyonu geliþenlerde, orta hat karýn kesisi uygulananlarda, ve acil olarak ameliyat edilenlerde de abdominal yara ayrýlmasý anlamlý oranda fazla idi (p < 0.05). Sütür materyali, yara kapama þekli, diyabet, sarýlýk, hemodinamik instabilite, malignite, üremi, obesite, solunum sistemi hastalýklarý, konjestif kalp yetmezliði, hipertansiyon ve siroz yara ayrýlmasýna istatiksel olarak anlamlý oranda katkýda bulunmayan risk faktörleri idi (p>0.05). Tek baþýna ele alýndýðýnda yara ayrýlmasýna anlamlý bir katkýsý olmayan bu faktörlerden en az birinin anlamlý faktörlerle beraber bulunduklarýnda bunlarýn etkisini arttýrdýðý ve bu artýþýn da istatiksel olarak anlamlý olduðu belirlendi.

1992 Þubat -1996 Nisan tarihleri arasýnda Taksim Hastanesi Ortopedi ve Travmatoloji Kliniðinde 41 hastanýn deplasmanlý olekranon kýrýðý tension band wiring (zuggurtung) tekniði ile tedavi edildi. Lezyon tipleri Colton'a göre sýnýflandýrýlarak tedavi yöntemi ve sonuçlarý çeþitli parametrelere göre deðerlendirildi. Bu parametrelerin ýþýðý altýnda her lezyon tipinde, hangi yöntemlerin baþarýlý olabilecekleri incelendi. Weseley'in kriterlerine göre 13 hastada (%31.7) çok iyi, 17 hastada (%41.46) iyi, 9 hastada orta (%21.95), 2 hastada da(%.4.89) kötü sonuç alýndý.

Laparoskopik cerrahinin ilk yýllarýnda akut kolesistit laparoskopik yaklaþým için kontrendikasyon kabul edilirdi. Zamanla tecrübeler arttýkça akut kolesistit içinde baþarýlý sonuçlarýn yayýnlanmasý, akut kolesistitte de laparoskopik yaklaþýmýn birinci tercih olabileceðini göstermektedir. Kahramanmaraþ Devlet Hastanesinde Aralýk 1997 - Haziran 1999 tarihleri arasýnda laparoskopik kolesistektomi uygulanan 250 olgu retrospektif olarak incelendi. Olgular akut taþlý kolesistit (AK) ve kronik taþlý kolesistit (KK) olarak iki gruba ayrýldý. Her iki grup ameliyat süreleri, komplikasyon, dren kullanýmý ve açýk kolesistektomiye geçime oranlarý açýsýndan karþýlaþtýrýldýlar. Laparoskopik kolesistektomi (LK) uygulanan 250 olgudan, 46 (%18.4) olgu AK, 204 (%81.6) olgu da KK nedeniyle ameliyat edildiler. Her iki grupta da taný anamnez,fizik muayene ve ultrasonografi ile konuldu. Ortalama yaþ KK grubunda 51.3±13.9 SD, KK grubunda ise 49.2± 1.0 SD idi. Ortalama ameliyat süreleri AK grubunda 65.7±22.3 SD dakika iken, KK grubunda 53.7 ± 18.7 SD dakika idi ve aradaki fark anlamlý idi (p < 0.001). AK grubunda 2 (%4) olguda komplikasyon izlenirken, KK grubunda 6 (%3) olguda komplikasyon izlendi ve aradaki fark anlamlý deðildi (p>0.05). AK grubunda 18 (%39.1) olguda dren kullanýlýrken, KK grubunda 26(%12.7) olguda dren kullanýldý ve aradaki fark anlamlý bulundu (p<0.05). Açýk Kolesistektomiye AK grubunda 1 (%2) olguda geçilirken, KK grubunda 3 (%1.5) olguda geçildi (p > 0.05). Sonuç olarak, AK için yapýlan laparoskopik cerrahi daha uzun sürmekte ve daha fazla dren kullanýlmaktadýr. LK'nin genel avantajlarý göz önüne alýndýðýnda, akut ve kronik kolesistit nedeniyle uygulanan LK'ler arasýnda morbiditeyi arttýrýcý bir fark olmamasý, AK içinde LK, tecrübeli ellerde güvenli ve efektif bir yöntemdir.

Travma,. Genç nüfus içindeki en önemli ölüm nedenlerindendir. Son yýllarda ilk yardým uygulamalarý ve hýzlý ulaþýmda kaydedilen geliþmeler nedeniyle, acil servislere yetiþtirilebilen penetre kalp yaralanmalý olgu sayýsý giderek artmaktadýr. Bu çalýþmada, penetre kalp yaralanmasý nedeniyle kliniðimizde cerrahi tedavi uygulanan olgular, retrospektif olarak deðerlendirilmiþtir. 1988 - 1999 yýllarý arasýnda, 12 penetre kardiyak yaralanma olgusu opere edildi. Sadece biri kadýn olan hastalarýn yaþ aralýðý ve yaþ ortalamasý, sýrasýyla 17-46 ve 28 5+9.4 olarak bulundu. Hemodinamik olarak stabil olan sekiz olguya preoperatif ekokardiyografi ile taný kondu, geri kalan dört olgu ise fizik bakýdan hemen sonra acil koþullarda öpere edildi. Tüm vakalarýn median strenotomi ile açýldýðý serimizde aperatif mortalite gözlenmedi. Bir olguda atrioventriküler blok geliþti. Postoperatif ekokardiyografi ile iki hastada, ikinci bir ameliyatý gerektiren, ventriküler septal defekt oluþtu.

Büyüyen Kafa Kýrýklarý (BKK) çocukluk dönemi kafa travmalarýnýn nadir bir komplikasyonudur. Eriþkin döneminde taný konan olgular daha da nadirdir ve baþlýca neden yeterli tedavinin uygulanmamýþ olmasý ya da gecikmiþ tanýdýr. Bu çalýþmada, beþi eriþkin döneminde olmak üzere onbeþ BKK olgusu sunulmaktadýr. On olguda leptomeningeal kist ile birlikte ya da olmaksýzýn kafa kýrýðýnda geniþleme tesbit edildi. Bu gruptaki (Grup I) olgularýn 7si erkek, üçü bayan ve olgularýn ortalama yaþý 14.9 ay idi. Yýrtýlmýþ olan duraya baðlý olarak kýrýk kemik kenarlarý birbirinden ayrýlmýþ ve beyin omurilik sývýsý ile dolu araknoid boþluk bir leptomeningeal kiste dönüþmüþ idi. Dokuz olgu kafada þiþlik ve þekil bozukluðu, bir olgu ise nöbet þikayeti ile baþvurdu. Taný konmamýþ ya da taný konmakta gecikilmiþ olgularda kist geniþlemekte, ensefalomalazi ve parankim dokusu kaybý oluþmakta ve kist ventrikül ile birleþmektedir. Böylece bir porensefalik kist ortaya çýkmaktadýr. Eriþkin döneminde taný konan beþ olgumuz ise bu patolojik ilerlemeyi göstermekte idi (Grup II). Bu olgularýn 4ü erkek, biri bayan ve ortalama yaþlarý 14.6yýl idi. Sadece nöbet dört olguda, sol hemiparezi ile birlikte nöbet ise bir olguda tesbit edildi. Grup l olgular kranyotomi ve duraplasti ile tedavi edildiler. Kemik büyümesi tamamlandýktan sonra iki olguya kranyoplasti uygulandý. Grup II olgular kranyotomi, duraplasti ve kranyoplasti ile tedavi edildiler. Bu grubun iki olgusu daha sonra þant uygulamasýný gerektirdi. Olgularýn tedavi sonrasý ortalama takip süresi 37 ay olarak tesbit edildi. Eriþkin olgularda tedavi sonuçlarý yetersiz kaldý ve beþ olgudan sadece birinde nöbetler önlenebildi. Sonuç olarak, BKKda erken taný, uygun tedavinin seçimi, yeterli iyileþme ve geç baþarýsýz sonuçlarýn önlenmesi için kafa travmasý sonrasý oluþan lineer kýrýklarýn en az iki sene düzgün aralýklar ile takibi esas olmalýdýr.

Ameliyat sonrasý karýn içi yapýþýklýklar halen cerrahinin önemli problemlerindendir. Cerrahi veya travma sonrasý periton dokusunun iyileþmesi farklý mekanizmalarý içeren, henüz tamamý ile çözümlenmemiþ bir konudur. Artýk periton yaralanmasýnýn tipi ne olursa olsun, inflamasyon ve bunun iyileþmesi ile ilgili moleküllerin bu mekanizmalarda yer aldýðý bilinmektedir. Periton dokusunda fibrin oluþumu ve yýkýmýn periton iyileþmesinde temel olay olduðu kabul edilmektedir. Periton iyileþmesi sýrasýnda salýnan bazý sitokinlerin bu temel olayý farklý yönlerde etkileyebileceði düþünülmektedir. Sitokinlerin periton dokusu iyileþmesinde düzenleyici etkileri gösterilebilirse ameliyat sonrasý yapýþýklýktan sadece önlemek deðil, kontrol edebilmek mümkün olacaktýr. Bu makalede periton iyileþmesinde düzenleyici ve aracý rolü oynayan moleküller belirleyicileri gözden geçirmeyi amaçladýk.

Çocuk femur cisim kýrýklarý çoðunlukla konservatif olarak tedavi edilmektedir. Traksiyon ve pelvipedal alçý uygulamasý da bu yöntemlerden biridir. Bu çalýþmada 1992-1999 yýllarý arasýnda, Atatürk Üniversitesi Týp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalý'nda, fraksiyon ve pelvipedal alçý ile konservatif olarak tedavi edilen femur þaft kýrýklý 82 çocuktan kontrolleri yapýlabilen ve tek taraflý kýrýk olan 50'sinin sonuçlarý deðerlendirilmiþtir. Yaþlan 4 gün 13yýl (ortalama 4.2 yýl) olan olgularýn 11'i (%22) kadýn, 39'u (%78) erkektir. Traksiyonda kalma süresi 10-25 (ortalama 18.1) gün, alçýda kalma süresi ise 20 gün ile 12 hafta arasýnda, ortalama 8.4 haftadýr. Olgular 5 ay ile 6yýl arasýnda, ortalama 3.5 yýl takip edilmiþlerdir. Olgularýn %94'ünde baþarýlý sonuç elde edilmiþtir. Çalýþmanýn sonucunda, çocuk femur cisim kýrýklarýnýn fraksiyon ve pelvipedal alçý ile tedavisinin iyi sonuç veren bir yöntem olduðu kanaatine varýlmýþtýr.

Grup davranýþý ve kiþiler arasý etkileþim örgüt davranýþýný etkileyen güçlü kuvvetlerdir. Acil servis, bir organizasyonun (örgütün) organik ve matriks yapýlarýnýn özelliklerine sahiptir. Acil servisin performansý, diðer birçok örgütte olduðu üzere, önemli ölçüde, yöneticinin kiþileri gözlemlemesine ve örgüt davranýþýnýn analizine dayanýr. Bireyin davranýþýný doðrudan etkileyen üç temel deðiþken, kiþisel, psikolojik ve örgütsel olarak sýnýflandýrýlýr. Bu çalýþmanýn amacý, etkinlik ve verimliliði arttýrmak için acil serviste de var olan görev gruplarýnýn yönetiminde esas oluþturan grup dinamiði öðelerinin deðerlendirilmesidir. Sunulan çalýþmaya Kocaeli Üniversitesi Hastanesi Acil Servis'indeki doktor, hemþire+saðlýk memuru, teknisyen ve görevlilerden oluþan 31 kiþi katýlmýþtýr. Kýrk maddeden oluþan bir anket formu araþtýrma aracý olarak kullanýlmýþtýr. Özdeþlik, karþýlýklý baðýmlýlýk, sosyal mesafe, çatýþma ve müzakere süreci anket yoluyla araþtýrýlan grup dinamiði öðeleridir. Sonuçlar Acil Servis takým üyeleri arasýnda çatýþma ile karakterize bir iletiþim sorunu bulunduðunu ve bunun takýmýn etkinlik ve verimliliði etkilediðini göstermektedir. Bu bulgular bize, bir acil servis yöneticisinin çatýþma ve deðiþim yönetiminde yetkin olmasý gerektiðini göstermektedir. Bu nedenle, görevlendirilen yöneticiler grup dinamiklerini etkileyen alanlarda takýmlarý için disiplinler arasý destek ve eðitim almalarý konusunda cesaretlendirilmelidirler.

Bu çalýþmada, 1992-1997 yýllarý arasýnda Ege Üniversitesi Týp Fakültesi Genel Cerrahi Kliniði, Kolorektal Cerrahi Bölümünde acil ya da elektiv olarak opere edilerek loop kolostomi uygulanan 56 olgu, loop kolostominin total fekal diversiyonu saðlama yönündeki etkinliðinin deðerlendirilmesi amacýyla prospektif olarak incelendi. Kadýn - erkek oranýnýn 14/42 olarak belirlenen olgularýn yaþ ortalamasý 56.8 idi. 49 hastaya transvers loop kolostomi uygulanýrken, 7 hastaya sigmoid loop kolostomi uygulandý. Etiyolojik faktörler olarak olgularýn 22'inde rektovajinal fistül, birinde anorektal kanser, 16'ýnda travma, 4'ünde benign rektal darlýk, 9'unda Fournier gangreni, 2'inde rektovajinal fistül, birinde anorektal kanser, birinde kistoenterik fistül ve bir olguda da divertikülite baðlý abse söz konusu idi. Olgular, postoperatif 7. gün ve 12. ay arasýndaki zamanda oral baryum içirilmek suretiyle radyolojik olarak tetkik edildi. Baryum alýmýndan 24 saat sonra çekilen filmlerde kolonun distaline geçip geçmediði araþtýrýldý. Dört olguda baryumun distaline geçiþi gözlendi. Sonuç olarak, loop kolostominin fekal diversiyonda etkin olduðu ve daimi diversiyon amacýyla kullanýlabileceði kanýsýndayýz.

Amaç: Bu çalýþmanýn amacý, Kýrýkhan ilçesindeki motorsiklet ve moped kazalarý sonucu ortaya çýkan yaralanma örneklerini, mortalite oranlarýný deðerlendirmek, motorsiklet kazalarýnýn ortaya çýkmasýnda rolü olabileceði düþünülen faktörleri ortaya koymak ve Saðlýk Bakanlýðý (S.B.) Kýrýkhan Devlet Hastanesinde motorsiklet kazalarý sonucu ortaya çýkan yaralanmalara uyguladýðýmýz tedavi sunmaktýr. Hastalar ve Yöntem: Çalýþmaya 01.01.1997 06.01.1998 tarihleri arasýnda S.B. Kýrýkhan Devlet Hastanesi Acil Polikliniðini baþvuran motorsiklet kazasý sonucu travma geçirmiþ 110 olgu prospektif olarak incelendi. Her olgu için ýnotorsiklet kazalarýna yönelik olarak hazýrlanmýþ bir form dolduruldu. Form içeriðinde, yaralýnýn yolcu, sürücü veya yaya mý olduðu, kazanýn oluþ þekli, yolcu veya sürücünün kask takýp takmadýðý, kazaya sebep olan sürücünün alkollü olup olmadýðý, kazazede de saptanan patolojiler, yaralanma þiddeti skoru (YÞS) (1) deðerleri gibi bilgiler yer aldý. Bulgular: 93 motorsiklet kazasý sonucu travma geçiren 110 olgunun 96'sý (% 87.27) erkek, 14'ü (%12.73) kadýndý. Olgular sürücü (n: 65), yolcu (n: 25) veya (n: 20) olarak gruplandýrýldý. Sürücülerin yaþ ortalamasý 30.9 ± 12.7 (min: 15, med: 27, maks: 69); yolcularýn yaþ ortalamasý 28.6 ± 17.3 (min: 10, med: 23, maks: 65); yayalarýn yaþ ortalamasý 20.7 + 20.6 (min: 3, med: 12.5, maks: 68) þeklindeydi. Sürücülerin % 3'ünün kask kullandýðý.yolcularýn ise hiç birisinin kask kullanmadýðý; sürücülerin 13 tanesinin (%20) ehliyetsiz olduðu, yaz mevsiminde kazalarýn daha fazla olduðu saptandý. Sürücülerde en fazla klavikula, radius-ulna distal uç, ayak bileði kýrýklarý; yayalarda ise tibia-fibula açýk kýrýklarýnýn daha sýk görüldüðü belirlendi.65 sürücüde 77 patoloji, 25 yolcuda 25 patoloji ve 20 yayada 22 patoloji saptandý. Bu patolojilerin (n: 124) % 85.5'i ayaktan, % 5.6 si yatarak operasyonla tedavi edildi. 3 olgu nöroþirurji uzmanýna sevk edilirken 2 olgu ise kafa travmasý sonucu kaybedildi. Sonuç: Sürücülerin eðitimi ve daha sýký denetimi ile, daha iyi yol koþullarý oluþturulmasýnýn kaza oranlarýný düþüreceði; yolcu ve sürücülerin kask kullanýmýnýn kafa travmasý ve buna baðý olarak geliþen ölümleri azaltacaðý sonucuna varýldý.