AMAÇ: Ýskemi/reperfüzyon hasarý, hem uzun klemp süresi gerektiren elektif prosedürlerde hem de damar týkanýklýðý olan gecikmiþ acil vakalarda damar cerrahisinde görülen en zorlu postoperatif durumlardan biridir. Ýskemi sýrasýnda geliþen enflamatuvar yanýt ve reperfüzyon sýrasýnda artan serbest oksijen radikallerinin beyin, kalp ve böbrekler üzerinde zararlý etkileri vardýr. Bu çalýþmada, sýçanlarda alt ekstremite iskemi/reperfüzyon modelinde vanilik ve rosmarinik asidin iskemi/reperfüzyon hasarýný önlemedeki etkisini karþýlaþtýrmayý amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Aðýrlýklarý 185-240 g olan, 32 adet diþi Sprague-Dawley ýrký sýçan, rastgele her biri 8 hayvandan oluþan 4 gruba ayrýldý. Grup 1 kontrol, grup 2 iskemi/reperfüzyon (I/R), grup 3 iskemi/reperfüzyon + vanilik asit (I/R + VA) ve grup 4 iskemi/reperfüzyon + rosmarinik asit (I/R +) olarak belirlendi. RA). Kontrol grubu dýþýndaki tüm gruplarda infrarenal abdominal aorta klemplenerek 60 dakika iskemi ve ardýndan 120 dakika reperfüzyon uygulandý. Reperfüzyon baþlamadan 15 dakika önce Grup 3'e vanilik asit, grup 4'e ise rosmarinik asit intra-abdominal olarak uygulandý. Reperfüzyon fazýnýn sonunda kan örnekleri ve kalp dokularý alýnarak sýçanlar sakrifiye edildi. Histopatolojik olarak miyofibriler ödem, miyositoliz, fokal kanama ve kalp dokusunda polimorfonükleer lökosit (PMNL) infiltrasyonu incelendi. Kan örneklerinde total antioksidan kapasite (TAK), total oksidatif durum (TOD), oksidatif stres indeksi (OSÝ), 8-OH-deoksiguanozin, laktonaz ve arilesteraz aktivitesi ölçüldü.
BULGULAR: Miyofibriler ödem en çok Ý/R grubunda belirgindi ve Ý/R + VA ve Ý/R + RA gruplarýnda daha az belirgindi (sýrasýyla, p=0.005 ve p=0.066). Ýskemi/reperfüzyon gruplarý arasýnda miyositoliz, fokal kanama ve PMNL infiltrasyonu açýsýndan fark yoktu (p>0.99). Tüm gruplar arasýnda TOD ve OSÝ kontrol grubunda en düþük, TAK ise en yüksekti. TAK, Ý/R + VA ve Ý/R + RA gruplarýnda benzer iken, bu iki grupta Ý/R grubuna göre anlamlý olarak yüksekti. Ý/R + VA grubundaki laktonaz aktivitesi kontrol grubuyla benzer iken Ý/R ve Ý/R + RA gruplarýna göre anlamlý derecede yüksekti.
SONUÇ: Çalýþmamýz vanilik ve rosmarinik asitin alt ekstremite iskemisi sonrasý kalpteki miyofibriler ödemi azalttýðýný ve TAK'ý arttýrdýðýný göstermektedir. Bununla birlikte, vanilik asit, antioksidan etkisi ile bilinen laktonaz enziminin aktivitesini rosmarinik asite göre daha fazla arttýrýr.

AMAÇ: Ýskemi-reperfüzyon hasarý, transplantasyon baþarýsýný etkileyen bir durumdur. Çalýþmamýzýn amacý, uzun süreli sýcak iskemiye maruz kalan izojenik ve allojenik kas ve deri transplantasyon modellerinde iskemi-reperfüzyon hasarýnýn etkilerini incelemektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: 48 Lewis ve 16 Brown-Norway sýçan dört grup oluþturmak üzere kullanýldý: IST: Ýzojenik inguinal flep transplantasyonu, IMT: Ýzojenik gastroknemius kas flebi transplantasyonu, AST: Allojenik inguinal flep transplantasyonu ve AMT: Allojenik gastroknemius kas flebi transplantasyonu. Tüm gruplarda postoperatif 1., 7., 21., 35., 63., 100. ve 120. günlerde malondialdehit (MDA) ve süperoksit dismutaz (SOD) deðerleri ölçüldü. Allojenik gruplarda postoperatif 7., 21., 35., 63., 100. ve 120. günlerde periferik kanda donör spesifik kimerizm (DSC) deðerlendirildi. Tüm gruplarda postoperatif 1., 7. ve 120. günlerde miRNA-21 ve miRNA-205 düzeyleri deðerlendirildi. Çalýþmanýn sonunda histopatolojik çalýþma yapýldý. BULGULAR: Gruplar arasýnda MDA ve SOD deðerleri açýsýndan istatistiksel olarak anlamlý fark bulundu. AMT grubunda DSC tespit edildi. Özellikle AMT grubunda miRNA-205'te anlamlý artýþ gözlendi. Kas transplantasyon gruplarý arasýnda fonksiyonel kas ünitesi sayýsý açýsýndan anlamlý bir fark yoktu.
SONUÇ: AMT grubunda DSC varlýðý ve IMT ve AMT gruplarýnda fonksiyonel kas ünitesi sayýsý arasýnda anlamlý bir fark olmamasý dikkat çekici bulgulardýr.

AMAÇ: Düzeltilmiþ Obstetrik Erken Uyarý Sistemi Ölçeði (MEOWS), obstetrik hastalarda fizyolojik parametrelerdeki deðiþiklikleri tespit etmek ve kötüleþen hastalarýn daha erken tanýnmasýný ve yönetilmesini saðlamak için kullanýlan puan tabanlý ya da renk kodlu bir sistemdir. Çalýþmanýn amacý, aracý olarak bu ölçeðin performansýný deðerlendirmek ve MEOWS'u Türkçeye kazandýrarak ülkemizde kullanýlabilirliðine katkýda bulunmaktýr. GEREÇ VE YÖNTEM: Yerel etik kurul izni alýnan prospektif ve tanýmlayýcý olan bu çalýþmaya Samsun Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi, Kadýn Hastalýklarý ve Çocuk Hastanesinde Nisan 2022-Aðustos 2022 tarihleri arasýnda, gebelik haftasý 28 haftadan büyük ve postpartum 6. haftaya kadar olan ve yatarak tedavi edilen 350 doðum yapmýþ obstetrik hasta alýndý.
BULGULAR: Hastalarýn yaþ ortalamasý 28.9±5.9 (18-40) yýl olup %34.6'sýnda (n=121) uyarýcý (tetikleyici) deðerleri ve %30.9’unda (n=108) morbidite saptandý. Bireysel fizyolojik parametreler arasýnda en sýk tetikleyici yüksek sistolik kan basýncý (SKB) (%28.3) idi. MEOWS’un performansýna bakýldýðýnda tetikleyici ile morbidite arasýnda istatistiksel olarak anlamlý düzeyde bir uyum olduðu görülmüþtür (Kappa=0.605; p<0,001). MEOWS’un morbidite durumunu tahmin etmedeki duyarlýlýðý %77.78 (%95 GA 68.76-85.21%), özgüllüðü %84.71 (%95 GA 79.55-89.00%), PPV %69.42 (%95 GA 62.40-75.64%), NPV %89.52 (%95 GA 85.67-92.43%) ve doðruluk %82.57 (%95 GA 78.18-86.40%) olarak saptandý.
SONUÇ: Bu çalýþma ile MEOWS'un morbiditeyi tahmin etmek için yararlý bir tarama aracý olduðu ve yeterli sensivite, spesifite ve doðruluk deðerleri ile Türkçe dilinde kullanýmýnda iyi bir performans gösterdiði saptanmýþtýr. Bununla birlikte, uzun vadeli sonuçlarýn dahil edilmesi MEOWS'un etkinliðinin daha kapsamlý bir þekilde anlaþýlmasýný saðlayacaktýr.

AMAÇ: Aort diseksiyonu (AD), yüksek mortalite oranlarýyla iliþkili ciddi bir kardiyovasküler durumdur. Sistemik enflamatuvar yanýt AD'nin prognozunu etkileyebilir ve bu baðlamda nötrofil-lenfosit oraný (NLR) basit ve hýzlý bir enflamatuvar biyobelirteç olarak ortaya çýkmaktadýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu retrospektif kohort çalýþmaya 2018-2023 yýllarý arasýnda AD tanýsý konulan ve acil serviste tedavi gören 103 hasta alýndý. Hastalarýn demografik özellikleri, klinik özellikleri ve laboratuvar sonuçlarý deðerlendirildi. Yaþ, ortalama sistolik kan basýncý, oksijen doygunluðu, hemoglobin, laktat deðerleri ve koroner arter hastalýðýnýn varlýðý gibi potansiyel karýþtýrýcýlarý ayarlamak için çok deðiþkenli lojistik regresyon analizi yapýldý. NLR'nin mortaliteyi tahmin etme yeteneði, alýcý iþletim karakteristiði (ROC) analizi kullanýlarak analiz edildi.
BULGULAR: Çalýþma popülasyonu iki gruba ayrýldý: Hayatta kalmayanlar (%68 ölüm oraný) ve hayatta kalanlar (%32 hayatta kalma oraný). Hayatta kalmayan grup, hayatta kalan gruba kýyasla anlamlý derecede daha yüksek NLR deðerlerine sahipti (medyan NLR 7.66'ya karþý 2.5, p<0.001). Çok deðiþkenli lojistik regresyon analizi, NLO'yu hastane içi mortalitenin baðýmsýz bir belirleyicisi olarak tanýmladý (düzeltilmiþ OR 2.33, %95 GA 1.42-3.82, p<0.001). NLR için ROC analizi, ROC eðrisi altýndaki alan (AUROC) 0.851 (%95 GA 0.768-0.914) ile yüksek ayýrt edici güç gösterdi. Belirlenen kesme noktasý >5.08 olup duyarlýlýðý %77.14, özgüllüðü %81.82 idi.
SONUÇ: Bulgular, yüksek NLR'nin AD'li hastalarda artan mortalite riskiyle güçlü bir þekilde iliþkili olduðunu ve acil klinik ortamlarda mortaliteyi tahmin etmek için kullanýlabileceðini göstermektedir.

AMAÇ: Ateþli silah yaralanmalarý (ASY) küresel olarak halen önemli bir morbidite ve mortalite nedenidir. Antibiyotik kullanýmý, ASY olgularýnda yaralanma sonrasý enfeksiyonlarýn önlenmesi için kýlavuz önerileri ile desteklenmektedir, ancak antimikrobiyal ajan seçimi ve bunlarla iliþkili sonuçlar belirsizliðini korumaktadýr. Bu çalýþmada acil servise baþvuran ASY olgularýnýn yaralanma þiddet skorlarý (ISS) ile ampirik ve kültür sonucuna göre revize edilen antimikrobiyal tedavi protokolleri ve mortalite arasýndaki iliþkiyi araþtýrmayý amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Araþtýrmada 2022 yýlýnda acil servise baþvurusu olan ve sonrasýnda klinik ve yoðun bakým ünitelerinde (YBÜ) yatarak tedavi gören 164 ASY olgusu deðerlendirildi. Bu vakalar ISS’a göre 9'dan küçük olanlar hafif, 9-15 arasý olanlar orta, 16-24 arasý olanlar þiddetli, 25 ve üzeri olanlar derin þiddetli olmak üzere dört gruba ayrýldý. Olgularda hastane yatýþ süresi, hastaneye yaralanma sonrasý kaçýncý günde baþvurduðu, doku veya kan kültür üremesi, verilen ampirik tedavi seçeneði, kültür sonucuna göre yapýlan antimikrobiyal revizyon durumu, hastanýn YBÜ ihtiyacý olup olmamasý ve mortalite durumu, ISS ile karþýlaþtýrýldý. Araþtýrmanýn verileri SPSS IBM 22,0 (SPSS Inc, Chicago, IL) istatistik programýna aktarýlarak veri kontrolü ve analizler bu programda yapýldý. Travma hastalarýnda deðiþkenler çeþitli gruplar arasýnda Pearson Chi-Square ile karþýlaþtýrýlmýþtýr. Binary logistic regression testleri ile analiz edilerek baðýmsýz risk faktörleri belirlenmiþtir. Ýstatistiksel açýdan p<0,05 düzeyi anlamlý kabul edildi. BULGULAR: Çalýþmaya alýnan 164 hastanýn tamamý erkekti. Ortalama yaþ 28.9±4.51 yýl olarak hesaplandý. Ortalama hastane yatýþ süresi 25.54±21.81 gün olarak bulundu. Hastalarýn %96’sý (158/164) akut enfeksiyon ile hastaneye baþvurmuþtur. Hastalarýn 83’ünde (%50.6) yoðun bakým ihtiyacý geliþmiþtir. Hastalarýn 79’undan (%48) doku kültürü alýndý. Doku kültürü alýnan 79 hastanýn 45’inde (%57) bakteri üremesi olmuþtur. Kültür üremelerinde en sýk Acinetobacter baumannii ve Klebsiella pneumoniae görülmüþtür. Ampirik tedavi verilen ve sonrasýnda kültür sonucuna göre antibiyotik duyarlýlýklarýna bakýlan hastalar incelendiðinde uygun ampirik antibiyotik tedavi oraný %48,9 hesaplanmýþtýr. Ampirik antibiyotik rejimlerinin hafif grupta %80 olguda, derin þiddetli grupta ise %16.7 olguda uygun verildiði ve bu sonucun anlamlý olduðu görülmektedir (p=0.005). Hafif grupta hastanede kalýþ süresinin istatistiksel anlamlý þekilde daha kýsa olduðu görülmüþtür (p=0.003, p=0.000, p=0.000). ISS dört grupta sýnýflandýrýlan hastalar YBU ihtiyacýna göre deðerlendirildiðinde anlamlý bir fark saptanmýþ olup (p=0.000) ISS skorunun yüksek olduðu gruplarda yoðun bakým ihtiyacý daha yüksek hesaplanmýþtýr.
SONUÇ: Sonuçta ASY olgularýnda ampirik antimikrobiyal tedavinin hafif grupta psödomonal etkinliði olmayan beta laktam+beta laktamaz inhibitörü veya üçüncü kuþak sefalosporin+nitroimidazol gibi dar spektrumlu olacak þekilde, þiddetli grupta ise gram negatif bakterileri de kapsayacak þekilde daha geniþ spektrumlu olarak baþlanmasý gerektiðini düþünmekteyiz. Özellikle üçüncü basamak travma merkezlerinin bu hasta gruplarýna yönelik sistematik tedavi protokolleri oluþturmasý gerekmektedir.

AMAÇ: Safra kesesi perforasyonu (SKP), akut kolesistitin nadir fakat yaþamý tehdit eden bir komplikasyonudur. Ancak teknolojik görüntülemeler ve biyokimyasal analizlere raðmen bazý olgularda perforasyon tanýsý halen operasyon esnasýnda konulmaktadýr. Bu durum perforasyon tanýsýnda yeni belirteçler ihtiyacý olduðunu ortaya koymuþtur. Bu çalýþmayla perfore kolesistit olgularýnýn tanýsýnda biyobelirteçlerin rolünü analiz etmeyi amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu retrospektif çalýþmada acil serviste akut kolesistit tanýsý konularak ameliyat edilen hastalarda çalýþýlan kan örnekleri (beyaz kan hücresi, hemoglobin, trombosit sayýmý, C-reaktif protein (CRP), albümin, CRP /Albümin oraný (CAR), nötrofil lenfosit oraný (NLR), üre, kreatinin, glukoz, amilaz, lipaz, AST, ALT, ALP, GGT, total bilirubin, direk bilirubin) analiz edildi.
BULGULAR: 170 hasta safra kesesi perforasyonu olup olmamasýna göre iki gruba ayrýldý. Hastalarýn 63'ünde (%37.1) perforasyon mevcut idi. Perforasyon tespit edilen grupta laparoskopiden açýk operasyona geçiþ, yoðun bakýma yatýþ, hastanede yatýþ süresi ve mortalite perfore olmayan gruba göre yüksekti. Hastalarý laboratuvar bulgularýna göre incelediðimizde; gruplar arasýnda beyaz kan hücresi, NLR, CRP, albümin ve CAR parametreleri açýsýndan fark tespit edilmiþtir. Regresyon analizinde ize CRP ve CAR daha iyi performans gösterdi.
SONUÇ: Çalýþmamýz CRP ve CAR’nýn akut kolesistit tanýlý hastalarda SKP’u öngörmede özgüllük ve duyarlýlýðý düþük olmasýna raðmen tanýya yardýmcý bir biyobelirteç olabileceðini göstermiþtir. Bu belirteç klinisyenlerin yüksek morbidite ve mortaliteye sahip bu tabloya erken taný koyarak uygun tedaviyi planlamalarýna yardýmcý olabilecek düþük maliyetli ve kolay ulaþýlabilen bir parametredir.

AMAÇ: Travma nedeniyle acil servise baþvuran çocuklarda dikkat eksikliði hiperaktivite bozukluðu (DEHB) semptomlarýnýn görülme sýklýðýný ve DEHB ile iliþkili risk faktörlerini belirlemek.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmaya travma nedeniyle acil servise baþvuran 3-16 yaþ arasý çocuklar alýndý. Kontrol grubu, travma dýþý nedenlerle çocuk acil servisine baþvuran 3-16 yaþ arasý çocuklardan oluþturuldu. Revize Conners Ebeveyn Deðerlendirme Ölçeði (CPRS-R), ilk müdahale ve stabilizasyondan sonra katýlmayý kabul eden ebeveynlere uygulandý. Travma hastalarý iki gruba ayrýlmýþtýr: DEHB olanlar ve DEHB olmayanlar. DEHB'nin belirlenmesini artýrabilecek risk faktörleri belirlenmiþtir.
BULGULAR: Çalýþmada, her iki gruptaki 917 çocuðun yaþ, cinsiyet, demografik ve kültürel özellikler açýsýndan benzer özelliklere sahip olduðu bulunmuþtur. Acil servise en sýk baþvuru þikayeti 296 (%35.2) olguda ekstremite travmalarý idi. Travma hastalarýnýn çoðu (%95.9) ayakta tedavi müdahalesinin ardýndan acil servisten taburcu edilmiþtir. Sosyal sorunlar alt ölçek puaný hariç, CPRS-R'nin tüm alt ölçek puanlarý çalýþma grubunda kontrole kýyasla anlamlý derecede yüksekti. Ekstremite travmalarý ile baþvuru (p<0.001), önceki travmalar nedeniyle acil servise baþvuru (p<0.001) ve daha önce DEHB tanýsý almýþ bir aile üyesine sahip olma (p<0.001) DEHB riskini artýran faktörler olarak bulunmuþtur.
SONUÇ: Travma nedeniyle acil servise baþvuran çocuklarda DEHB semptomlarýnýn görülme sýklýðý daha yüksek olabilir. Ayrýca ekstremite travmalarý, daha önce geçirilmiþ travma nedeniyle acil servise baþvuru ve ailede daha önce DEHB tanýsý almýþ birey olmasý DEHB riskini artýran faktörlerdir.

AMAÇ: Fleksibl üreteroskopik litotripside (fURL) avantanjlarý olan üreteral eriþim kýlýflarýnýn (ÜEK) kullanýmýnda üreteral yaralanma, iskemi ve uzun süreli üreteral stenoz gibi istenmeyen durumlar ortaya çýkabilir. Çalýþmanýn amacý distal üreteral lateralizasyon açýsýnýn baþarýlý ÜEK yerleþtirilmesi üzerindeki etkisini araþtýrmaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Böbrek ve/veya proksimal üreter taþlarý için fURL prosedürü uygulanan hastalarýn verileri retrospektif olarak analiz edildi. Hastalarýn preoperatif bilgisayarlý tomografik incelemelerine dayanarak mesane çýkýþý sýfýr noktasý olarak kabul edildi ve buradan geçen yatay eksen ile distal üreterin en lateralize noktasý arasýndaki açý deðerleri hesaplandý. Hastalar ÜEK'nin baþarýlý bir þekilde yerleþtirildiði ve yerleþtirilemediði hastalar olarak 2 gruba ayrýldý.
BULGULAR: Baþarýlý ÜEK yerleþtirilen (n=36) ve yerleþtirilemeyen (n=12) gruplar arasýnda cinsiyet, lateralite, lokalizasyon, taþ sayýsý, taþ yükü ve ameliyat öncesi bilgisayarlý tomografi ile deðerlendirilen mesane hacimleri açýsýndan anlamlý bir fark saptanmadý (p>0.05). Öte yandan, yaþ ve distal üreteral lateralizasyon açýsý açýsýndan iki grup arasýnda anlamlý fark bulundu (p<0.001, p=0.013).
SONUÇ: Distal üreteral lateralizasyon açýsýnýn fURS planlanan hastalarda ÜEK yerleþtirilmesinde etkili bir faktör olduðu düþünülmektedir.

AMAÇ: Maksillofasiyal yaralanmalar, çeþitli etiyolojik nedenleri sebebiyle sýklýkla çoklu travmanýn bir bileþeni olarak kabul edilir ve travmanýn önemli bir bölümünü oluþturur. Bu çalýþmanýn amacý, özellikle askeri personelde görülen maksillofasiyal travmalarýn görülme sýklýðýný, çeþitli klinik seyrini ve özelliklerini aydýnlatarak literatüre katkýda bulunmaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Saðlýk Bilimleri Üniversitesi Gülhane Týp Fakültesi Adli Týp Anabilim Dalý'nda (Gülhane Askeri Týp Fakültesi) 2011-2016 yýllarý arasýnda düzenlenen ve öncelikli olarak askeri personele iliþkin adli raporlar retrospektif olarak incelendi. Çalýþma, travma sonucu maksillofasiyal yaralanmasý olan vakalarýn yaþ, cinsiyet, travmanýn kaynaðý, yaralanma derecesi, kemik ve diþ kýrýklarýnýn varlýðý ve travma sonucu psikiyatrik bozukluklarýn ortaya çýkýþý gibi hususlara odaklanarak ayrýntýlý bir analizini içermektedir.
BULGULAR: Bu çalýþma, maksillofasiyal travmalarýn aðýrlýklý olarak genç erkek bireylerde, özellikle de askeri personelde meydana geldiðini gösterdi. Tespit edilen en yaygýn etiyolojik faktör kiþilerarasý þiddetti. Yaralanmalarýn çoðunluðu yumuþak doku hasarlarýydý ve en sýk kýrýlan kemik burun kemiðiydi. Bazý vakalarda baþ ve üst ekstremite yaralanmalarý da tespit edildi; bu gibi durumlarda birden fazla yaralanmanýn yaygýn olduðunu göstermektedir. Travma sonrasý psikolojik bozukluklar bazý durumlarda geliþmiþ olup, en sýk görüleni anksiyete bozukluklarýydý.
SONUÇ: Maksillofasiyal yaralanmalarýn birden fazla vücut bölgesini etkileyebileceði ve multidisipliner bir yaklaþým gerektirdiði belirlenmiþtir. Bu çalýþma, maksillofasiyal travmalarý anlamak ve yönetmek için kapsamlý strateji ve politikalar geliþtirmenin önemini vurgulayarak bu alanda gelecekte yapýlacak çalýþmalara temel bir referans saðlamaktadýr.

AMAÇ: Bu çalýþmada Türkiye'deki çocuk cerrahlarýnýn ve çocuk ürologlarýnýn testis torsiyonunun (TT) taný ve tedavisine yönelik yaklaþýmlarýnýn ve European Association of Urology (EAU) pediatrik üroloji kýlavuzuna uyumunun deðerlendirilmesi amaçlandý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmanýn amacýný açýklayan bir notla birlikte 19 sorudan oluþan bir anket, Haziran 2023 ve Temmuz 2023'te çocuk cerrahisi ve çocuk ürolojisi uzmaný hekimlere e-posta yoluyla gönderildi.
BULGULAR: Ankete katýlan 95 kiþiden %62.1'inin 10 yýldan fazla mesleki deneyimi vardý. %48.4'ü yýlda 5'ten fazla TT vakasýný tedavi ettiðini belirtti. Katýlýmcýlarýn %87.4'ü skrotal Doppler ultrasonografiyi (US) her zaman kullandýðýný, %12.6'sý US'yi tanýda þüphe varsa kullandýðýný bildirdi. Tedaviyle ilgili olarak, %14.7'si manuel detorsiyonu daima yaptýðýný, %70.5'i hiç yapmadýðýný ve %14.7'si yalnýzca ameliyathanenin hemen müsait olmamasý durumunda yaptýðýný belirtti. Katýlýmcýlarýn %92.6'sý acil ameliyatý tercih etmekteydi. Manuel detorsiyon yapan katýlýmcýlarýn %71.4'ü manuel detorsiyon baþarýlý olsa dahi 24 saat içinde ameliyat gerçekleþtirmektedir. Kontralateral testisin fiksasyonuyla ilgili olarak %14.7'si hiç yapmamakta, %27.4'ü ise sadece torsiyone testise orþiektomi uyguladýðýnda yapmaktaydý.
SONUÇ: Katýlýmcýlarýn çoðu acil cerrahi müdahalede EAU pediatrik üroloji kýlavuzunu takip ederken, manuel detorsiyon uygulama oraný oldukça düþüktür. Çok az katýlýmcý manuel detorsiyon sonrasý acil ameliyatýn yapýlamayabileceðini belirtti. Katýlýmcýlarýn tamamý torsiyone testisin fiksasyonunu kýlavuza uygun olarak gerçekleþtirirken, karþý testiste ayný uyum gözlenmedi.

Bu yazýda, Ýzmir, Türkiye'de Ege kýyýlarýnda deniz tatili sýrasýnda Trachinus Draco tarafýndan zehirlenen 49 yaþýnda bir kadýn vaka sunuldu. Olayý takiben þiddetli aðrýlar yaþayan hasta acil serviste tedavi altýna alýndý ve burada analjezik ve soðuk kompres uygulandý. Bu yaklaþým, yaklaþýk 24 saat boyunca devam eden aðrýsýný hafifletmekte baþarýsýz oldu. Hasta, 12. günde, semptomlarýn kötüleþmesi ve olay gününden daha büyük bir yaranýn ortaya çýkmasýyla, daha fazla bakým için üniversite hastanesini ziyaret etti ve burada periyodik yara temizliði ve manyetik rezonans görüntülemesindeki þüpheli bulgulardan sonra olasý osteomiyelit için 6 haftalýk bir antibiyotik tedavi rejimi aldý. Balýk envenomasyonu için standart tedavi, termolabil toksinleri nötralize etmek, aðrýyý hafifletmek ve sonraki komplikasyonlarý önlemek için sýcak suya daldýrmayý içerir. Su sýcaklýðý 40 ila 45 derece arasýnda olmalý ve etkilenen vücut kýsmý en az 60 dakika boyunca suya daldýrýlmalýdýr. Bu vaka, sýcak suya daldýrma iþleminin envenomasyon tedavisinde ne kadar kritik bir öneme sahip olduðunun altýný çizmektedir; bu adým atlandýðý takdirde aðrý süresinin uzamasýna ve iyileþmesi beþ aydan fazla sürecek bir yaranýn oluþmasýna neden olabilir.

Karýn içi apseler genellikle gastrointestinal sistemden kaynaklanýr ve %70'i ameliyat sonrasý dönemde görülür. Ölüm oraný %50'ye ulaþabilir. Bu apseler en sýk subfrenik ve subhepatik boþluklarda bulunur. Tedavide perkütan drenaj veya cerrahi drenaj uygulanýr. Bu yazýda,ülser perforasyonu tanýsýyla laparotomi ile Graham yama onarýmý uygulanan ve sað subfrenik multiloküle geliþen hastamýzda, sað interkostal yaklaþýmla basit bir kesi ile baþarýyla uygulanan minimal invaziv video yardýmlý transdiyafragmatik drenaj yöntemini sunuyoruz.