AMAÇ: Fibronektin (FN), hücre dýþý matriksin vazgeçilmez bir parçasýdýr. Rejenerasyon veya yara iyileþmesi sýrasýnda FN’nin plazma formu, geçici bir fibrin-FN matrisi oluþturmak için fibrin pýhtýlarýna dahil olur ve ayrýca lokal olarak sentezlenen hücresel FN, yaralý dokuyu rejenere etmek için pýhtýya göç eder. Bu çalýþmada tavþanlarda deneysel yara iyileþme modelinde yara dokusu EIIIB ve plazma EIIIB ekspresyon düzeylerini incelemeyi amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Plazma ve doku EIIIB ekspresyon düzeyleri, tavþanlarýn kutanöz yara modelinde RT-qPCR ile seri olarak ölçüldü.
BULGULAR: Doku FN ekspresyonu 3. günden baþlayarak arttý, 6. ve 9. günlerde artmaya devam etti, azalmaya baþlamadan önce 12. günde maksimum ekspresyona ulaþtý. Doku seviyelerinin aksine, plazma FN seviyeleri ekspresyon baþlangýç deðerlerine döndüðünde 15. güne kadar kademeli olarak azaldý.
TARTIÞMA: Sonuç olarak, mevcut çalýþmanýn bulgularý, yara iyileþmesi sýrasýnda doku EIIIB ekspresyon seviyesinin arttýðýný desteklemektedir; plazma EIIIB ekspresyon seviyesi minimum düzeyde azalýr. Bu, plazma FN’nin geçici olarak ECM oluþumuna yardýmcý olduðu raporlarýn aksine deðerlerdir. Bu nedenle verilerimiz, yara iyileþme sürecini hýzlandýrmada EIIIB’nin doku düzeyinde önemli bir rol oynadýðýný göstermektedir. Ayrýca, deneyde kullandýðýmýz ölçme yöntemimiz olan RT-qPCR yöntemi, antikor bazlý yöntemlere kýyasla daha doðru ve kesin sonuçlar saðlayabilir.

AMAÇ: Enflamatuvar baðýrsak hastalýðý (EBD) önemli bir saðlýk sorunudur. Hastalýðýn patogenezinde ileri sürülen en önemli hipotezler baðýrsak florasýndaki bakterilere karþý tolerans kaybý ve immün yanýtýn bozulmasýdýr. Çok geniþ araþtýrmalara raðmen, EBD’nin tedavisi hala zordur. Bu çalýþmada deneysel kolit modelinde sarýmsak yaðýnýn (GO) etkilerinin araþtýrýlmasý amaçlandý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Yirmi sekiz sýçan rastgele dört eþit gruba ayrýldý; grup 1 (sham), grup 2 (kontrol), grup 3 (topikal tedavi grubu) ve grup 4 (topikal ve sistemik tedavi grubu). Grup 2, 3 ve 4’te asetik asitle indüklenen kolit modeli oluþturuldu. Grup 2’ye salin, grup 3’e topikal GO ve grup 4’e topikal ve sistemik GO verildi.
BULGULAR: Hidroksiprolin seviyeleri tedavi gruplarýnda kontrol grubundan daha düþüktü. Grup 3’teki TNF-α seviyeleri kontrol grubuna göre anlamlý olarak düþüktü. Makroskopik skorlarý grup 4’te kontrol grubundan anlamlý olarak düþüktü. Tedavi gruplarý ve kontrol grubu arasýnda epiteliyal kayba göre anlamlý fark gözlendi.
TARTIÞMA: Sarýmsak yaðý asetik aside baðlý kolit modelinde kolonik hasarý ve enflamasyonu azaltýr. Bu etki, topikal uygulamada daha belirgin olmakla birlikte hem topikal hem de sistemik uygulamada ortaya çýkmaktadýr.

AMAÇ: Çalýþmamýzýn hipotezi, sugammadeks’in sýçanlarda iskemi reperfüzyon (Ý/R) hasarýna karþý koruyucu etkinliðe sahip olmasýdýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmaya 28 erkek Wistar Albino sýçaný dahil edildi. Sýçanlar dört gruba ayrýldý. Sham grubuna anestezi uygulamasý dýþýnda bir giriþim uygulanmadý. Kontrol grubuna 3 saat iskemi ve 24 saat reperfüzyon uygulandý. Sgdks4 grubu ve Sgdks 16 grubu, intravenöz olarak sýrasýyla 4 mg/kg ve 16 mg/kg sugammadeks aldý ve ardýndan reperfüzyon uygulandý. Histopatolojik inceleme ve serum kreatin kinaz (CK), laktat dehidrojenaz (LDH), serum ve doku malondialdehid (MDA) ve süperoksit dismutaz (SOD) analizleri yapýldý.
BULGULAR: Sham grubu ve kontrol grubu karþýlaþtýrýldýðýnda, histopatolojik olarak istatistiksel olarak anlamlý farklýlýklar vardý (p<0.01). Sgdks4 grubu ile sham ve kontrol gruplarý arasýnda histopatolojik olarak anlamlý fark yoktu (p>0.01). Sgdks16 grubu ile sham grubu arasýnda histopatolojik olarak anlamlý bir fark vardý (p<0.01). Sham ve kontrol gruplarý arasýnda CK ve LDH düzeyleri açýsýndan anlamlý fark vardý (p<0.01). Kontrol grubu ile Sgdks4 grubu arasýnda CK düzeyleri arasýnda ve kontrol grubu ile Sgdks16 grubu arasýnda CK ve LDH düzeylerinde anlamlý bir fark vardý (p<0.01).
TARTIÞMA: Çalýþmamýzda, sýçanlarda tek taraflý alt ekstremite Ý/R yaralanmasý üzerine 4 mg/kg sugammadeks’in histolojik ve biyokimyasal koruyucu etkileri incelendi. 4 mg/kg sugammadeks dozunun 16 mg/kg dozdan daha etkili olduðunu görüldü.

AMAÇ: Sepsis enfeksiyona karþý oluþan sistemik bir enflamatuvar yanýttýr ve morbidite ve mortalitenin ana nedenlerinden biridir. Travma sonrasý ikinci darbe artmýþ enflamatuvar yanýta ve çoklu organ yetersizliðine (ÇOY) neden olur. Yanýk hasarý sonrasý geliþen enfeksiyon iki darbe travma çalýþmasý için uygun bir modeldir. Sepsis çoklu organ yetersizliðinde anahtar rol oynayabilecek lipid peroksidasyonuna neden olan serbest oksijen radikalleri (SOR) gibi biyokimyasal mediyatörlerin salýnýmýna neden olur. Biz bu çalýþmada iki darbe modelinde fosfodiesteraz (PDE) inhibitörleri (sildenafil, milrinon, pentoksifilin) ve N-asetilsisteinin (NAS) oksidatif stres ve organ hasarý üzerindeki etkilerini araþtýrmayý amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu deneysel çalýþmada 40 sýçanda %30’luk haþlama yanýðý oluþturulduktan 72 saat sonra çekal ligasyon ve ponksiyon (CLP) yöntemi ile peritonit oluþturuldu. Sýçanlar her biri sekiz sýçandan oluþan beþ gruba ayrýldý. Grup I: Tedavi uyulanmadý; Grup II: CLP sonrasýnda 72 saat boyunca 10/mg/kg gün dozunda intraperitoneal (i.p) sildenafil tedavisi uygulandý; Grup III: CLP sonrasýnda 72 saat boyunca 1/mg/kg gün dozunda i.p milrinon tedavisi uygulandý; Grup IV: CLP sonrasýnda 72 saat boyunca 150/mg/kg gün dozunda i.p NAS tedavisi uygulandý; Grup V: CLP sonrasýnda 72 saat boyunca 50/mg/kg gün dozunda i.p pentoksifilin tedavisi uygulandý. Tüm sýçanlar deneyin yedinci gününde sakrifiye edildi. Malondialdehit (MDA), glutatyon peroksidaz (GPx), süperoksit dismutaz (SOD), katalaz, tümör nekröz faktör alfa (TNF-α), düzeyleri ve histopatolojik çalýþma için doku (akciðer, böbrek) ve serum örnekleri alýndý.
BULGULAR: Kontrol grubu ile karþýlaþtýrýldýðýnda tedavi edilen tüm gruplarda doku hasar skoru düþük bulundu. Sildenafil, milrinon ve NAS gruplarýnda böbrek GPx düzeyi kontrol grubuna göre yüksek bulundu. Akciðer dokusunda milrinon ve pentoksifilin gruplarýnda SOD kontrol grubuna göre yüksek bulunurken milrinon ve NAS ile GPx düzeyi yüksek bulundu. Böbrekte pentoksifilin ve milrinon gruplarýnda TNF-α düzeyi kontrol grubuna göre düþük bulundu.
TARTIÞMA: Bu deneysel çalýþma iki darbe modelinde PDE inhibitörleri ve NAS’nin oksidatif stres düzeyini ve uzak organ hasarýný azaltýcý etkileri olduðunu göstermiþtir. Bu konu üzerinde ileri klinik ve deneysel çalýþmalara ihtiyaç vardýr.

AMAÇ: Künt göðüs travmasýndan sonra, yaralanma sonrasý erken dönemde ve yaralanmadan birkaç gün sonra hayati tehlike oluþturan aritmiler ortaya çýkabilir. Bu çalýþmada, künt göðüs travma hastalarýnda Tp-e aralýðý, Tp-e/QT oraný ve Tp-e/QTc oraný kullanýlarak aritmi riskini deðerlendirmeyi amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu çalýþmada künt göðüs travmasý nedeniyle acil servise baþvuran hastalar ileriye yönelik olarak incelendi. Künt göðüs travmasý ve kontrol gruplarýna 12 derivasyonlu EKG uygulandý. Her iki gruptan da QT ve Tp-e aralýklarýnýn EKG ölçümleri yapýldý.
BULGULAR: Kýrk bir künt göðüs travmalý hasta ve 40 saðlýklý gönüllü olmak üzere, toplamda 81 katýlýmcý çalýþmaya dahil edildi. Tpe, Tpe/QT, Tpe/QTc deðerleri travma grubunda kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlýydý (p<0.01). Her ne kadar Tpe/QTc, maksimum QT ve min QT, kaburga kýrýðý olan hastalarda istatistiksel olarak anlamlý olsada (p<0.05) kaburga kýrýðý olmayan gruba göre Tpe, Tpe/QT açýsýndan fark bulunmadý (p>0.05).
TARTIÞMA: EKG’de Tpe aralýðý, Tp-e/QT oraný ve Tp-e/QTc oraný, künt kardiyak travmada, özellikle künt göðüs travma hastalarýnda oluþabilecek aritmileri öngörmektedir.

AMAÇ: Bu ileriye yönelik çalýþmanýn amacý künt toraks travmalarý nedeniyle izole kot fraktürü geliþen olgularda solunum fizyoterapisi ve aðrý kontrolünün, olasý komplikasyonlardan hemotoraks ve/veya pnömotoraks geliþim riski üzerine etkisinin araþtýrýlmasýdýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu ileriye yönelik çalýþmaya Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Týp Fakültesi Hastanesi Acil Servis ve Göðüs Cerrahisi Polikliniði’ne, künt toraks travmasý sonrasý ilk 24 saat içinde baþvuran ve izole kot fraktürü tespit edilen hastalar alýndý. Kot fraktürü olan hastalardan ilk baþvuru anýnda hemotoraks, pnömotoraks, yelken göðüs, atelektazi, pnömoni, akciðer kontüzyonu gibi ek yaralanmasý olmayan hastalar çalýþmaya dahil edildi. Hastalar, kapalý zarf usulü sadece analjezik tedavi verilecek hastalar (Grup A) ve analjezik tedavi ile birlikte solunum fizyoterapisi verilecek hastalar (Grup B) olarak iki ayrý gruba ayrýldý. Birinci ve ikinci kot fraktürü saptanan olgular ile üç veya daha fazla kot fraktürü saptanan ve ek organ yaralanmasý olmayan hastalar göðüs cerrahisi kliniðine, ek organ yaralanmasý olanlar ise ilgili kliniklere yatýrýlarak takibe alýndý. Bu kriterlerin dýþýnda kalan izole kot fraktürlü hastalar ise gerekli tedavileri düzenlenerek poliklinikten takip edildi. Olgular travmayý takip eden ilk hafta ve birinci ayýn sonunda fizik muayene ve radyolojik incelemeler ile deðerlendirildi.
BULGULAR: Çalýþmaya dahil edilen 114 hastanýn yaþlarý ortalama 56.3±16.4 (22–87) olarak bulundu. Hastalarýn 37’si (%32.5) kadýn, 77’si (%67.5) erkekti. A ve B gruplarýna 57’þer hastadan oluþtu. Hastalarýn en sýk geçirdikleri travma %31.6 ile ayný seviyeden düþme idi. Hastalarýn kot fraktürü sayýlarýnýn ortalamasý 2.6±0.7 (1–10), ortanca sayý 1.5 olarak bulundu. Bu 114 hastanýn 52’si (%45.6) hastanede yatarak tedavi edildi. Çalýþmaya alýnan hastalarýn yatýþ süreleri incelendiðinde hastalarýn ortalama yatýþ süresi 4.0±1.1 idi. Tedavi ve takipleri sonucunda çalýþmaya alýnan 114 hastanýn 28’inde (%24.6) kot fraktürü geliþen tarafta plevral efüzyon saptandý. Hastalarda plevral efüzyon geliþme durumunun gruplara göre daðýlýmý incelendiðinde B grubundaki hastalarda (%43.9) A grubundaki hastalardan (%5.3) istatistiksel olarak anlamlý þekilde daha fazla plevral efüzyon geliþimi izlendi (p<0.0001). Çalýþmamýzda takipler sonucunda A grubundaki hiçbir hastaya müdahale gerekmezken, B grubundaki dört hastaya hemotoraks tanýsýyla tüp torakostomi uygulandý (p<0.05).
TARTIÞMA: Çalýþmamýzda künt toraks travmasý sonucu izole üç ve daha fazla kot fraktürü geliþen hastalarda solunum fizyoterapisi uygulamalarýnýn gecikmiþ hemotoraks geliþme riskini önemli derecede artýrdýðý, minimal hemotorakslarýn (<300 ml) uygun takip prosedürlerine uyulduðu takdirde spontan regrese olabileceði ve ek cerrahi müdahaleye gerek olmayabileceði tespit edilmiþtir. Künt toraks travmasý sonucu üç ve daha fazla kot fraktürü olan hastalara eðer solunum fizyoterapisi uygulanmasý planlanýyorsa hastalarýn hastaneye yatýrýlarak takip ve tedavi edilmesi olasý riskleri içeren ek komplikasyonlar geliþebilmesi açýsýndan önerilebilir.

AMAÇ: Yüze alýnan travmalarda internal orbital hasar görülebilir. Artan intraorbital basýnç ile yumuþak doku bütünlüðünü bozulmadan orbital rimde ya da orbita tabanýnda kýrýk oluþumuna “blow-out fraktürü” adý verilir. Yalnýzca orbita tabanýnýn etkilendiði kýrýklar “saf blow-out fraktürü” adý verilirken, zigoma, maksilla ve nazoetmoid kemiklerin de etkilendiði kýrýklar “saf olmayan, kompleks blow-out fraktürleri” olarak nitelendirilir. Fizik muayenede periorbital ödem ve ekimiz, subkonjonktival kanama, göz hareketlerinde kýsýtlýlýk, diplopi,enoftalmi, distopi ve infraorbital hipoestezi bulgularý görülebilir. Orbital kemik yapýlarýn rekonstruksiyonu hem standart göz fonksiyonunun saðlanmasý hem de estetik görünüm için elzemdir. Cerrahi yaklaþým ve zamanlamasý açýsýndan birçok görüþ olmasýna raðmen bir konsensus oluþmamýþtýr. Literatürde, orbita kemik defektlerini düzeltilmesi için birçok otojen ve alloplastik biyomateryallerin kullanýmý konusunda çalýþmalar mevcuttur.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu çalýþmada, saf ve kompleks blow-out fraktürü olan, kartilaj ve ya kemik greftleri ile titanyum mesh ya da poroz polietilen implant kullanýlarak orbital rekonstrüksiyonu yapýlan olgularýn postoperatif sonuçlarý karþýlaþtýrýlmýþtýr. 2011–2018 yýllarý arasýnda kliniðimize maksillofasiyal travma ile baþvuran 62 olgunun 64 orbital taban kýrýðý çalýþmaya dahil edildi. Tüm hastalara maksillofasiyal muayene yapýldý, radyolojik olarak Waters radyografi ve ayrýca aksiyal-koronal düzlem maksillofasiyal ve orbital bilgisayarlý tomografi ile deðerlendirildi.
BULGULAR: Ýliyak kemik grefti ile rekonstrüksiyon yapýlan 14 hastanýn 3’ünde aþýrý bakýþta kalýcý, ameliyat sonrasý, dikey diplopi saptandý. Aurikula konkal kartilaj grefti ile rekonstrüksiyon yapýlan 19 olgunun ikisinde operasyondan dört ay sonra aþýrý bakýþlarda dikey diplopi mevcuttu. Ýmplant, gözenekli polietilen implant grubundaki 15 hastanýn 2’sinde ekstrüde oldu ve palpe edilebilir hale geldi. Ýliyak kemik ve konkal karitlaj otogreft gruplarýnda hiçbir hastada greft rezorpsiyonuna göre geç postoperatif enoftalmi izlenmedi. Titanyum mesh grubunda 11 hastadan 1’inde aþýrý bakýþlarda kalýcý, ameliyat sonrasý dikey diplopi mevcuttu. Bu gruptaki hiçbir hastada herhangi bir donör bölgesi komplikasyonu, enfeksiyon veya implant ekstrüzyonu geliþmedi.
TARTIÞMA: 4 cm²’den küçük defektlere yol açan blow-out fraktürlerinde kullanýlabilecek en iyi biyomateryal aurikula konkal kartilaj iken; titanyum mesh 4 cm²’den büyük defektleri onarmak için iyi bir seçenek olmuþtur. Bununla birlikte, orbita blow-out fraktürlerini onarmak için kullanýlacak optimal biyomateryalin seçimi hasta özellikleri ve preoperatif bulgulara, yaralanmanýn ciddiyetine, kullanýlacak biyomateryalin maliyetine ve cerrahýn uzmanlýðýna göre yapýlmalýdýr.

AMAÇ: Hafif kafa travmasý acil servise (AS) konsültasyon için sýk baþvurulma nedenidir. Bilgisayarlý tomografi (BT) kullanýmý hastalarýn bakýmýný önemli ölçüde iyileþtirmiþtir. Ýyi bir zaman yönetimi ve yorumu gereklidir. Bu yazýda, AS yönetiminde hafif kafa travmasý önerilerine uyum düzeyi ve simülasyon temelli bir eðitimin (SBT) profesyonel uygulama deðiþiklikleri üzerindeki etkisi incelendi.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bir AS’de, SBT öncesinde ve sonrasýnda hasta bakýmý için profesyonel uygulamanýn 2012 yýlýnda kurulan Fransýz Acil Týp Derneði’nin (Société Française de Médecine d’Urgence: SFMU) önerilerine göre teorik ve simülasyon kurslarýný içeren deðerlendirmesi yapýldý. BT taramasý yapmak için zaman analizine, ayrýca beyin ve omurga tarama endikasyonlarýna ve hastaneye yatýþ kriterlerine uyum analizine dayanýyordu.
BULGULAR: Mesleki uygulamalarýn deðerlendirilmesinde gerçekleþtirilen SBT, kriterleri karþýladýðýnda bir saat içinde BT taramasý sonucunu alma açýsýndan aciliyet kavramýný edinmeyi mümkün kýlmaktadýr (p=0.007). SBT’den sonra hastaneye yatýþ önerilerine uyumuna iliþkin deðerlendirici güvenilirliði daha iyi idi (p=0.03, Kappa’yý 0.73’den 0.93’e yükseltti). Öte yandan, týbbi dosyada kafa travmasýnýn oluþ zamaný gibi temel bilgilerin eksik olduðu ortaya çýktý.
TARTIÞMA: Bu tip hastanýn yönetimi tatmin edici görünmektedir. SBT tarafýndan SFMU 2012 uzlaþý konferansý temelinde SBT uygulanarak bu durum geliþtirilebilir. Acil servisler tarafýndan kullanýlan ve travma zamanýný ve önerileri içermesi gereken yazýlýmý geliþtirmeye ihtiyaç vardýr. Klinik ve biyobelirteçlerin birlikteliði BT taramasýnýn endikasyonlarýný sýnýrlamaya ve böylece daha hýzlý organize edilmesine yardýmcý olabilir.

AMAÇ: Bu retrospektif çalýþma akut apandisit ön tanýsýyla apendektomi yapýlan gebe ve gebe olmayan hastalarýn demografik ve klinikopatolojik özelliklerini karþýlaþtýrmayý amaçlamaktadýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Haziran 2009 ve Ocak 2019 tarihleri arasýnda üreme çaðýndaki 431 kadýn hastaya akut apandisit ön tanýsýyla apendektomi yapýldý. Hastalar gebelik durumlarý gözönünde bulundurularak iki gruba ayrýldý: Gebe grup (n=48) ve gebe olmayan grup (n=383). Her iki grup demografik, klinik ve histopatolojik özellikler yönünden karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Gebe ve gebe olmayan gruplar arasýnda total bilirubin (p=0.019) ve ultrasonografik bulgular (p=0.016) dýþýnda istatistiksel olarak anlamlý farklýlýk saptanmadý. Gebe olmayan grupta negatif apendektomi ve perforasyon oranlarý sýrasýyla %26 ve %10.5 olarak hesaplanýrken gebe grupta bu oranlar sýrasýyla %20.8 ve %4.2 olarak hesaplandý. Ultrasonografinin gebe grubundaki sensistivite, spesifisite ve doðruluk oranlarý sýrasýyla %50, %100 ve %58.5 olarak saptanýrken gebe olmayan grupta bu oranlar sýrasýyla %67.3, %57.9 ve %65 olarak bulundu. Gebelerin %52.1’i birinci trimesterda, %29.2’si ikinci trimesterda ve geriye kalan %16.7’si üçüncü trimesterdaydý. Miadýnda gerçekleþen doðumlarýn (%87.5) hiçbirinde fetal veya maternal komplikasyon geliþmedi. Buna karþýn preterm gerçekleþen doðumlarýn (%12.5) ikisi neonatal mortalite ile sonuçlandý.
TARTIÞMA: Ýstatistiksel olarak anlamlýlýk göstermemekle birlikte gebelerde negatif apendektomi ve perfore akut apandisit oranlarý gebe olmayan hastalara göre daha düþük bulundu ki bu durumun en önemli sebebi akut karýn ile baþvuran gebelerin klinik olarak daha hassas bir þekilde deðerlendirilmesidir.

AMAÇ: Çalýþmamýzda anevrizmal subaraknoid kanama (aSAK) hastalarýnýn yoðun bakým izlemlerinde hemodinamik deðiþiklikleri ve hidrasyon, hipertansiyon tedavisi sýrasýnda PiCCO ile ölçülen hemodinamik parametrelerin klinik seyre etkisini inceledik.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmamýzda 01.03.2015 ve 01.03.2016 tarihleri arasýnda cerrahi klip veya endovasküler koil ile anevrizmasý tedavi edilen, eriþkin, 15 aSAK hastasý vazospazm açýsýndan incelendi. Günde en az iki kez PiCCO ölçümü yapýldý. Sývý tedavisi günlük en az 1000 mL pozitiflik olacak þekilde, Global end-diyastolik Ýndeks (GEDÝ) deðeri 680–800 mL/m2 þeklinde hedeflendi. Hastalarýn geliþ ortalama arter basýncý (OAB), sistolik arter basýncý (SAB), kalp atým hýzý (KAH), santral venöz basýnç (CVP) ve kardiyak indeks (CI), GEDI, sistemik vasküler rezistans indeksi (SVRI), ekstravasküler akciðer volüm indeksi (ELWI) deðerleri kaydedildi. Hastalarýn günlük nörolojik muayeneleri, klinik vazospazm bulgularý, GKS deðerleri kaydedildi.
BULGULAR: Hastalarýn volüm durumlarý ve volüm tedavisi takibinde CVP deðerinin rastgele deðiþtiði fakat termodilüsyon ile saptanan GEDI deðerinin uyumlu olduðu görüldü. Hastaneye geliþ süresi ile ilk ölçülen SVRI deðeri arasýnda ileri düzeyde pozitif korelasyon saptandý. Düþük GEDI deðerinin vazospazm açýsýndan risk faktörü olduðu bulundu.
TARTIÞMA: Volüm tedavisinin takibindeki deðiþikliklerle GEDI deðerindeki deðiþikliklerin uyumlu olduðu görüldü. Düþük GEDI deðerinin vazospazm açýsýndan risk faktörü olduðu bulunmasýna raðmen, önerilecek ideal bir GEDI deðeri saptanamadý.

AMAÇ: Metalik yabancý cisim maruziyeti sonrasý oluþan korneal yaralanmalarda lazer fotometri kullanarak ön kamara flare deðiþikliklerini deðerlendirmek.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bir gözünde yabancý cisim yaralanmasý olan 54 hastanýn saðlýklý gözü karþýlaþtýrmalý, gözlemsel ve kesitsel bir çalýþmada incelendi. Flaredeki deðiþkenlik demografik özellikler, önceki maruziyetlerin öyküsü, korneal yabancý cismin yaralý korneadaki yeri ve penetrasyonuna göre analiz edildi.
BULGULAR: Korneal yabancý cisim gelen gözlerde ortalama flaremetre deðeri diðer kontrollere göre anlamlý derecede yüksekti (sýrasýyla, 11.35±14.17 ph/ms ve 6.30±3.81 ph/ms) (p=0.014). Daha önce birden fazla korneal yabancý cisim çýkarýlmasý öyküsü olan gözlerde, flaremetrenin ortalama deðeri diðerlerinden anlamlý derecede düþüktü (p=0.029).
TARTIÞMA: Korneanýn yabancý cisme maruz kalmasýyla flare deðeri artar. Bununla birlikte, daha önce birçok korneal yabancý cisme maruz kalma durumunda, flare deðeri muhtemelen korneanýn duyarsýzlaþtýrýlmasýndan dolayý nispeten düþük olabilir.

AMAÇ: Hafif travmatik beyin hasarý (mTBI), Glascow Koma Skalasý (GCS) 13 ve üzerinde olan, taný alamayan aksonal hasar nedeniyle geç dönemde ‘sessiz epidemik’ olarak adlandýrýlan bir halk saðlýðý sorunudur. Bilgisayarlý tomografi (BT) ve konvansiyonel manyetik rezonans gorüntülemede (MRG) hasara baðlý mikrohemorajiler çoðunlukla görüntülenememektedir. Bu çalýþmada, MRG sekanslarýndan duyarlýlýk aðýrlýklý görüntülemenin (SWI) mTBI olgularýnda uygulanabilir olup olmadýðýnýn araþtýrýlmasý amaçlanmýþtýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Beyin hasarý sonrasý GCS’si 14 ve 15 olan, kýsa süreli bilinç bulanýklýðý, konsantrasyon zorluðu, hafýza kaybý, baþ aðrýsý, baþ dönmesi, dengesizlik gibi semptomlarý bulunan 58 hasta acil serviste deðerlendirildi. Altýncý saatten sonra semptomlarý gerilemeyen hastalara beyin BT ve difüzyon aðýrlýklý ve SWI sekanslarýný içeren MRG çekildi. On üç hasta, ileri yaþ, diyabet, hipertansiyon öyküsü ve kronik sekel deðiþiklikler, akut serebrovasküler hastalýk bulgusu bulunmasý nedeniyle dýþlandý.
BULGULAR: Olgularýn BT bulgularý normaldi, difüzyon aðýrlýklý sekanslarda difüzyon kýsýtlanmasý izlenmedi. Yedi hastada (%15.6) SWI’da mikrohemoraji odaklarý saptandý. Bunlarýn beþinde SWI’daki mikrohemoraji alanlarý konvansiyonel sekanslarda hiperdens odaklar olarak izlendi. Bu olgularýn üçünde ise mikrohemoraji odaklarý sayý ve boyut açýsýndan SWI sekansýnda T2A ve FLAIR’a göre artmýþtý.
TARTIÞMA: Diffüz aksonal hasara baðlý mikrohemoraji varlýðýný ve ciddiyetini deðerlendirebilen SWI, hafif beyin hasarlý (mTBI) hastalarda semptomlarýn nedenini açýklamak, nedene yönelik tedavisini sürdürmek ve geliþebilecek komplikasyonlarý önlemek için tavsiye edilir.

AMAÇ: Bu çalýþmada, kolorektal kanser nedeniyle ameliyat edilen ve yoðun bakýmda takip edilen hastalarda, C-reaktif proteinin plazma albüminine oranýnýn (CRP/ALB), güncel skorlama sistemleri ile karþýlaþtýrýlarak, morbidite ve mortaliteyi ön görmedeki sensitivite ve spesifitesini ortaya koymak amaçlanmýþtýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Kliniðimizde 2015–2018 yýllarý arasýnda verilerine ulaþýlabilen kolorektal kanser nedeniyle ameliyat olan ve yoðun bakýmda yatan hastalarýn verileri geriye dönük incelendi. CRP/ALB, hem gastrointestinal hemde kolorektal cerrahi için hazýrlanan, physiological and operative severity score for the enumeration of mortality and morbidity (POSSUM) ve kolorektal hastalar için hazýrlanan “Association of Coloproctology of Great Britain and Ireland” (ACPGBI-CRC) skorlama sistemlerinin mortalite ve morbidite ön görmedeki baþarýlarý karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Toplam 119 hasta çalýþmada deðerlendirilmeye alýndý. Hastalarýn dokuzunda mortalite, 38’inde morbidite olduðu görüldü. Morbiditeyi gösteren tek skorlama sistemi olan P-POSSUM ile kýyaslandýðýnda CRP/ALB oranýnýn daha yüksek bir doðrulukla ön görüsü olduðu bulundu. Mortaliteyi göstermede, CRP/ALB deðerinin P-POSSUM, CR-POSSUM ve ACPGBI-CRC’ye oranla daha zayýf olduðu tespit edildi.
TARTIÞMA: Skorlama sistemleri kolorektal hastalarda morbidite ve mortaliteyi tahmin etmede kullanýþlý olsa dahi pratikte çok fazla parametre içerdikleri için kullanýmlarý zordur. Bu çalýþmanýn sonuçlarýna göre, ek maliyet getirmeden hesaplanabilecek CRP/ALB oranýnýn mortalite ve özellikle morbiditeyi tahmin etmede klinisyene yardýmcý olabileceðini düþünüyoruz.

AMAÇ: Araþtýrma, kombine mediolateral yaklaþýmla tedavi edilen intraartiküler distal humerus kýrýklarýnýn fonksiyonel sonuçlarýný deðerlendirmeyi ve eþ zamanlý olarak olekranon osteotomisi ile karþýlaþtýrmayý amaçlamaktadýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Altmýþ iki distal humerus kýrýðý geriye dönük olarak incelendi. Otuz olguda (14 erkek, 16 kadýn) olekranon osteotomisi ve 32 olguda kombine mediolateral (15 erkek, 17 kadýn) yaklaþým kullanýldý. Fonksiyonel sonuçlar Mayo Dirsek Performans Skoru (Mayo Elbow Performance Score: MEPS) ve Kol, Omuz ve El Sakatlýklarý (Disabilities of Arm, Shoulder and Hand: DASH) anket skoru ile deðerlendirildi. Takip süreleri kombine mediolateral yaklaþým grubu için 15.4±3.5 ay (10–24 ay) ve olekranon osteotomisi için ise 14.6±2.6 ay (10–20 ay) idi.
BULGULAR: Dirseklerin fleksiyon-ekstansiyonu kombine mediolateral grupta 115.3°±16.1° ve olekranon osteotomisi grubunda 110.1°±15.2° idi. Dirseklerin fleksiyon-ekstansiyonu açýsýndan iki grup arasýnda anlamlý bir fark gözlendi (p=0.041). Önkollarýn pronasyon-supinasyonu açýsýndan kombine mediolateral grup (160.6°±7.2°) ile olekranon osteotomisi grubu (154.1°±9.3°) arasýnda anlamlý bir fark gözlenmedi (p=0.025). Kombine mediolateral yaklaþýmlar için ortalama MEPS, DASH skorlarýna göre mükemmel -iyi sonuç puanlarý ve komplikasyon oranlarý sýrasýyla 88.6±6.9 puana karþýn 9.8±6.6 puan ve %90.6’ya karþýn %9.4 idi. Ýki grup arasýnda komplikasyon oraný (p=0.005) dýþýnda ortalama MEPS, DASH skorlarý ve mükemmel ve iyi oranlar (sýrasýyla p=0.594, p=0.505, p=0.934) arasýnda önemli farklýlýklar görülmemiþtir.
TARTIÞMA: Kombine mediolateral yaklaþým, intraartiküler distal humerus kýrýklarýnýn (özellikle tip C1 ve C2) tedavisinde dirsek hareketi, ameliyattaki kanama hacmi ve komplikasyonlar açýsýndan olekranon osteotomisine göre daha iyi sonuçlar veren baþarýlý bir yaklaþýmdýr.

AMAÇ: Ýnkarsere fýtýk, baðýrsaklarýn veya baþka bir abdominal dokunun fýtýk kesesi içerisinde sýkýþmasý ile oluþur. Boðulmuþ fýtýklardan gelen baðýrsak rezeksiyonlarýndan sonra morbidite ve mortalitede bir artýþ meydana gelir. Bu çalýþmanýn amacý, inkarsere fýtýklardan dolayý ince baðýrsak rezeksiyonu riskini belirlemede etkili olabilecek belirteçleri incelemektir. Bu riski belirlemede, özellikle kan laktat düzeylerinin etkisini araþtýrmayý amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Kesitsel, geriye dönük bir çalýþma tasarlandý. Ameliyat öncesi tanýsý hapsedilmiþ fýtýk olarak bildirilen ve gerekli bilgileri olan hastalar çalýþmaya dahil edildi. Rezeksiyona sahip olup olmadýklarýna göre iki gruba ayrýldý. Yaþ, cinsiyet, fýtýk tipi, fýtýk tarafý, rezeksiyon materyali, kan laktat seviyesi (BLL), beyaz kan hücresi (WBC), nötrofil sayýsý (NE), lenfosit sayýsý (LY), nötrofil/lenfosit oraný (NLR), trombosit sayýsý (PLT), laktat dehidrojenaz (LDH), radyolojik baðýrsak týkanýklýðý iþareti ve komorbiditeler deðerlendirildi.
BULGULAR: Ýlgili verileri elde edilebilen 67 hasta çalýþmaya dahil edildi. Bu hastalarýn 16’sýnda (%23.9) ince baðýrsak rezeksiyonu, 16’sýnda (%23.9) omentum rezeksiyonu, 35’inde (%52.2) rezeksiyon yapýlmadýðý görüldü. Radyolojik olarak baðýrsak týkanýklýðý (p=0.001), fýtýk tipi (p=0.005), BLL (p<0.001), WBC, NLR ve LDH deðerleri (p<0.05) arasýnda istatistiksel olarak anlamlý fark vardý. Laktat deðeri ≥1.46 mg/dL olan hapsedilmiþ fýtýk hastalarýnda duyarlýlýk %84.0 ve özgüllük %86.0 olarak gözlendi (p<0.001).
TARTIÞMA: Ýnkarsere fýtýk ön tanýsý olan hastalarda, olasý ince baðýrsak rezeksiyonu riski, bir operasyona karar vermede en önemli noktadýr. Radyolojik incelemelerde baðýrsak týkanýklýðýnýn varlýðý ve özellikle yüksek WBC, NLR, LDH ve BLL seviyeleri, olasý ince baðýrsak rezeksiyonu için bir gerekliliði gösterebilir. Ýnce baðýrsak rezeksiyonu ile iliþkili risk açýsýndan, ≥1.46 mg/dL kan laktat seviyeleri uyarýcý olabilir.

AMAÇ: Korunmuþ ejeksiyon fraksiyonu (KEF-KY) ile kalp yetersizliðinin (KY) ve sýnýrda ejeksiyon fraksiyonu (SEF-KY) ile KY’nin kalça kýrýðý cerrahisini takiben perioperatif kardiyak ve kardiyak olmayan sonuçlar üzerindeki etkisini incelemek.
GEREÇ VE YÖNTEM: Kalça kýrýðý ameliyatý geçiren yaþlý hastalarýn (≥65 yaþ) verileri geriye dönük olarak incelendi. Sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu (SVEF) <%40 olan hastalar çalýþmaya dahil edilmedi. Ameliyat öncesi KEF-KY (SVEF ≥%50) ve SEF-KY (SVEF %40–49) tanýmý, hastalarýn ameliyat öncesi týbbi kayýtlarýnda KY’nin klinik dokümantasyonuna dayanmaktadýr. Çalýþmanýn birincil sonuçlarý perioperatif olumsuz olaylar ve mortaliteydi. Ýlgilenilen ikincil sonuç hastanede kalýþ süresiydi.
BULGULAR: Toplam 328 hasta (ort. yaþ 79.2±8.7 yýl ve %57.3 kadýn) çalýþmaya dahil edildi. Çalýþma popülasyonunun 250’sinde (%76.2) KY yoktu, 50’sinde (%15.2) KEF-KY ve 28’inde (% 8.6) SEF-KY vardý. Perioperatif kardiyovasküler ve kardiyovasküler olmayan komplikasyonlarýn sýklýðý %7.0 ile benzerdi. Ortalama hastanede kalýþ süresi 8.1±5.8 gündü ve hastane içi mortalite oraný %4.6 idi. KEF-KY ve SEF-KY hastalarýnýn kalýþ süresi daha uzundu ve KY olmayan hastalara göre perioperatif komplikasyon ve ölüm yaþama olasýlýðý daha yüksekti. Çok deðiþkenli analizler, KEF-KY ve SEF-KY varlýðýnýn her ikisinin de artmýþ perioperatif komplikasyonlar ve mortalite ile iliþkili olduðunu göstermiþtir.
TARTIÞMA: Çalýþmamýz, KEF-KY ve SEF-KY varlýðýnýn kalça kýrýðý ameliyatý geçiren yaþlý hastalarda perioperatif olumsuz olaylarý ve mortaliteyi tahmin edebileceðini göstermiþtir.

AMAÇ: Ortogeriatrik popülasyonda kalça kýrýðý mortalite ve morbiditeye neden olan ve giderek sýklýðý artan bir saðlýk problemidir. Çalýþmamýzýn amacý pertrokanterik kýrýk nedeniyle sadece proksimal femur çivi (PFÇ) cerrahi yöntemi ile tedavi edilmiþ hastalarda; ameliyat öncesi nötrofil-lenfosit oranýnýn (NLO) ameliyat sonrasý mortalite riski için preditif bir deðer olup olmadýðýný irdelemektir. Literatürde benzer popülasyonda planmýþ baþka bir çalýþma tespit edilememiþtir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Geriye dönük olarak planlanan çalýþmamýza ulusal ortopedi kurul sertifikalý iki cerrah tarafýndan PFÇ yöntemi ile ameliyatý gerçekleþtirmiþ 55 hasta alýndý. Hastalar ameliyat sonrasý ilk bir yýl hayatýný kaybedenler (Grup A [n=13]) ve hayatta kalanlar (Grup B [n=42]) olarak iki gruba ayrýldý. Tüm hastalarýn ameliyat öncesi NLO deðerleri, demografik bilgileri, hastanede kalýþ süreleri, ameliyat sonrasý yoðun bakým (POYB) ihtiyaçlarý ve komorbid hastalýklarý kayýt altýna alýndý.
BULGULAR: En uzun hasta takip süresi 27 ay olan çalýþmamýz sonucunda her iki grup arasýnda; yaþ, cinsiyet, vücut kitle indeksi, ameliyat öncesi American Society of Anesthesiologist (ASA) skorlarý, kýrýk tipleri, POYB ihtiyaçlarý, hastanede kalýþ süreleri ve hastalarýn acil servis baþvurusundan ameliyathaneye alýnmasýna kadar geçen süre açýsýndan anlamlý fark saptanmadý (p>0.05). Bununla birlikte anlamlý þekilde grup A hastalarýnda NLO deðeri daha yüksek gözlenmiþ (p<0.01), kestirim deðer 5.25, sensitivitesi %84.6, spesifitesi %78.6 idi.
TARTIÞMA: Ameliyat öncesi NLO deðerinin ortopedik cerrahlar açýsýndan; pertrokanterik kýrýk nedeniyle acil servise baþvuran ve PFÇ cerrahisi planlanan ortogeriatrik hastalarýn ameliyat sonrasý mortalite riski için prediktif deðiþkenlerden olacaðýný düþünmekteyiz.

AMAÇ: Çalýþmamýzda ateþli silah yaralanmalarý (ASY) nedeniyle tersiyer merkezimizde takip ve tedavisi yapýlan hastalarýn alt toraks tomografisi (ATT) ve üst batýn tomografi (ÜBT) sonuçlarýnýn deðerlendirilmesi amaçlandý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmamýz geriye dönük tanýmlayýcý bir çalýþma olarak planlandý. Ocak 2016–Nisan 2020 tarihleri arasýnda ASY nedeniyle kliniðimizde yatýþý yapýlan hastalar geriye dönük olarak analiz edildi. Ameliyat sonrasý alt toraks ve üst batýn tomografileri çekilen 44 hasta deðerlendirmeye alýndý.
BULGULAR: Hastalarýn 43’ü (%97.72) erkek 1’i (%2.27) kadýn, yaþ ortalamasý 27.45 (daðýlým, 20–53) idi. Hastanede kalýþ süreleri ortalama 14.93 (daðýlým, 5–38) gündü. Çekilen tomografi sayýsý ortalama 1.65 (daðýlým, 1–4) olup Injuriy Severity Score (ISS) ortalama 24.38 (daðýlým, 12–43) idi. Hastalarýn 31’i (%70.45) tabanca ya da tüfek gibi doðrudan ASY’ye maruz kalýrken, 13’ü (%29.5) bomba patlamasý sonucu ortama daðýlan þarapnel parçalarý ile sekonder olarak yaralandý. Ýlk operasyonlarý dýþ merkezde yapýlan 23 (%52.27) hastaya klinik izlem yapýldý, 15 (%34.09) hasta ilk kez ameliyat edildi, 6 (%13.63) hasta ise 2. kez ameliyat edildi. ATT; 25 (%56.81) hastada solunum sýkýntýsý nedeniyle,13 (%29.54) hastada dogrudan toraks travmasý nedeniyle, 6 (%13.63) hastada ise batýn tomografisine ek olarak kontrol amaçlý çekildi. ÜBT ise 29( %65.90) hastada ameliyat sonrasý kontrol amaçlý, 12 (%27.27) hastada ameliyat öncesi deðerlendirme amaçlý, 3 (%6.81) hastada ise doðrudan batýn travmasý olmadan, blastik travmanýn etkilerini deðerlendirmek için çekildi. ATT’de en sýk gözlenen bulgu efüzyon (%47.7) idi. ÜBT’nin %61.36’sýnda patoloji gözlenmezken, %20.45’inde karaciðer lasersayonu gözlendi. ATT ve ÜBT’nin toplam maliyeti tüm toraks ve batýn tomografisinin toplam maliyetinin yaklaþýk yarýsý kadardý.
TARTIÞMA: Ateþli silah yaralanmasý sonrasýnda çekilen selektif alt toraks ve üst batýn tomografileri sadece patolojiyi saptamada deðil ameliyat sonrasý takipte de etkili, hýzlý, güvenilir, kost efektif bir görüntüleme yöntemi olarak kullanýlabilir.

AMAÇ: Sinir bloðu kateterinin konfigürasyonu epidural analjezi ve sürekli periferik sinir bloklarýnda lokal anestezik yayýlýmýný etkileyebilmektedir. Bu ileriye yönelik ve randomize çalýþmanýn amacý, omuz seviyesinin altýnda gerçekleþtirilen üst ekstremite cerrahilerinde, ultrason rehberliðinde yapýlan sürekli infraklaviküler brakiyal pleksus bloðunda (BPB) üç delikli sinir bloðu kateteri ile tek delikli kateterin ameliyat sonrasý analjezik etkinliklerini karþýlaþtýrmaktýr. Primer sonuç ölçümleri ortalama aðrý skorlarýydý. Sekonder sonuç ölçümleri, kurtarýcý analjezik tüketimi ve hasta kontrollü analjezi (PCA) cihazý tarafýndan gönderilen lokal anestezik miktarlarýydý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Omuz seviyesinin altýnda üst ekstremite cerrahisi uygulanan toplam 58 eriþkin hasta rastgele iki gruba ayrýldý: Tek delikli kateter (EHC) grubu (n=31) ve çok delikli kateter (MOC) grubu (n=27). Tüm hastalara, Tuohy iðnesi ile 100 mg %2 lidokain and 75 mg %0.5 bupivakain ile tek doz infraklaviküler BPB uygulandý. Daha sonra MOC grubuna çok delikli (üç delikli) bir sinir kateteri ve EHC grubuna ayný seviyeden uçtan delikli (tek delikli) kateter yerleþtirildi. PCA yoluyla %0.125 bupivakain, kateterlerden infüzyon edildi (infüzyon hýzý: 2 ml/sa, otomatik düzenli bolus: 5 ml/sa, hasta kontrollü bolus: 3 ml, kilitleme süresi: 1 saat, 4 saatlik limit: 40 ml). Aðrý þiddeti görsel analog skala (VAS) kullanýlarak deðerlendirildi.
BULGULAR: VAS skorlarý ameliyat sonrasý ilk gün grup EHC’de, grup MOC’den daha yüksekti (p=0.001). Ortalama kurtarma analjezik tüketimi, PCA üzerindeki bolus sayýsý, PCA bolus dozu ve toplam PCA dozu, grup EHC’de ameliyat sonrasý ilk gün grup MOC’dan daha yüksekti (p<0.05).
TARTIÞMA: Infraklavikular sürekli sinir bloðunda MHC kullanýmýnýn, ilk 24 saat ameliyat sonrasý aðrýyý azaltmada EHC’den daha etkili olduðu sonucuna vardýk.

Spinal epidural hematom (SEH) omurilik basýsý ve nörolojik defisit geliþiminin nadir fakat önemli bir sebebidir. Etyoloji genellikle bilinmez ve acil cerrahi müdahele gerektirir. Bu çalýþmada amacýmýz, nadir bir olgu sunumu ile travmatik SEH’nin klinik önemi, tedavi stratejileri ve tedavi sonrasý son durumlarýný gözden geçirmektir. Olgumuz 42 yaþýnda kadýn hasta olup, sýrt aðrýsý, bacaklarda his ve kuvvet kaybý ile baþvurdu. Hastanýn herhangi bir hastalýðý yoktu ve antikoagülan ilaç kullanýmýyordu. Hasta, ara sýra olan sýrt aðrýsýndan dolayý geleneksel sýrt masajý yaptýrdýktan yarým saat sonra bacaklarýnda uyuþma ve kuvvet kaybý ile baþvurdu. Hasta kliniðimizde görüldüðünde paraplejik ve T4 altýnda anestezik idi. Torakal bilgisayarlý tomografi (BT) ve manyetik rezonans görüntülerde (MRG) T3-T4 seviyelerinde posteriyor epidural akut hemoraji izlendi. On ikinci saatte, acil dekompresif hemilaminektomi iþlemi yapýlarak hematom boþaltýldý. Ameliyat sonrasý 24. saatte hastada semptomatik iyileþme görüldü ve altýncý ayda hasta destekle mobilize oluyordu. SEH, ani baþlayan sýrt aðrýsý ve ekstremite güçsüzlüðü olan olgularda akla gelmesi gereken nadir bir durumdur. Tanýda altýn standart inceleme MRG olmakla beraber, cerrahi müdahaleyi geciktirmemek için BT çoðu zaman yeterli olabilmektedir. Tanýsý koyulan ve nörolojik defisiti olan olgularda acil cerrahi dekompresyon (laminektomi/hemilaminektomi) yapýlmalýdýr.

Littre hernisi, fýtýk kesesi içerisinde, Meckel divertikülünün olduðu nadir bir durumdur. Meckel divertikülü ise ince baðýrsaðýn gerçek divertikülüdür. Ýçerisinde nöronendokrin tümör geliþebilir, ancak bildirilen olgu sayýsý azdýr. Bu yazýda, literatür taramasýnda hiç rastlamadýðýmýz, strangüle Littre hernisi içerisinde nöroendokrin tümörün olduðu bir olgu sunduk. 71 yaþýnda erkek hasta, sol kasýk aðrýsý ve kasýkta þiþlik þikayeti ile polikliniðimize baþvurdu. Ayný zamanda hastanýn karýn muyanesinde akut karýn bulgularý mevcuttu. Hasta acil ameliyat edildi, operasyonda herniye olmuþ Meckel divertikülünün perfore olduðu izlendi. Segmenter ince baðýrsak rezeksiyonu yapýldý. Hastanýn patoloji sonucunda; ince baðýrsaktaki Meckel divertikülü içerisinde mukoza ve submukoza yerleþimli iyi diferansiye nöroendokrin tümör izlendi. Ýnkarsere hernilerde, herni kesesi içerisinde Meckel düvertikülü saptanýrsa, çok nadir de olsa nöroendokrin tümör görülebileceðinden tamamen rezeke edilmesi gerektiðini düþünmekteyiz.

Biz kateter takýlmasý sýrasýnda subklavyen venin iyatrojenik yaralanmasý ile komplike rüptüre bir karaciðer hemanjiyomunun baþarýsýz anjiyoembolizasyonu olgusunu sunuyoruz. Otuz yaþýnda bir kadýn yataðýndan düþtüðünde künt travmaya maruz kalmýþ. Önceden var olduðu görünen hepatik bir hemanjiyomun laserasyonu teþhis edildi. Ameliyat öncesi tanýsal incelemeleri sýrasýnda baþka bir yaralanma tespit edilmedi. Subklavyen ven kateterizasyonu ve ardýndan rüptüre hemanjiyom nedeniyle oluþan kanamayý kontrol etmek için anjiyoembolizasyon yapýldý. Anjiyoembolizasyondan sonra hastanýn sistolik kan basýncý ve hemoglobin düzeyi sýrasýyla 70 mmHg ve 5.3 g/dL idi. Acil laparotomi yapýldý. Ameliyat sýrasýnda, rüptüre hemanjiyomdan abondan kanama nedeniyle karýn boþluðunda büyük miktarda kan gözlendi. Göðüs radyografisinde hemotoraks bulgusu nedeniyle uygulanan torakoskopi sað toraks boþluðunda büyük miktarda kan olduðunu ve subklavyen venin kateter tarafýndan delinmiþ olduðunu gösterdi. Hasar kontrol cerrahisinden sonra hasta güvenli bir þekilde iyileþti. Bu olguda, subklavyen ven kateteri ile iliþkili yaralanma ile komplike olan rüptüre karaciðer hemanjiyomu hasar kontrol cerrahisi ile güvenli bir þekilde tedavi edildi. Kateterle iliþkili yaralanma torakoskopi kullanýlarak tanýmlanabilir ve tedavi edilebilir.

Trokar yeri hernisi bir insizyonel herni tipi olup ameliyattan sonra farklý zaman dilimlerinde karþýmýza çýkabilmektedir. Ortalama insidansý %1.85 olup ilk kez Maio ve ark. tarafýndan1991 yýlýnda laparoskopik kolesistektomi sonrasý ince baðýrsak obstrüksiyonu ile birlikte trokar yeri herniasyonu geliþimini bildirilmiþtir. Genellikle 10 mm’lik trokar giriþlerinde görülebilen bu durum 5 mm’lik trokar giriþlerinde ise nadiren görülmektedir. Bu yazýda, laparoskopik apendektomi sonrasýnda 5 mm’lik trokar yerinde geliþen, sað fallop tüpü herniasyonu olgusu sunuldu. On dokuz yaþýnda kadýn hasta, acil polikliniðimize sað alt kadrandaki insizyon yerinde akýntý ve sað alt kadran aðrýsý þikayetiyle baþvurdu. Öyküsünde iki gün önce kliniðimizde akut apandisit tanýsý ile laparoskopik apendektomi uygulanmýþtý. Ameliyat lojuna bir adet aspiratif dren konarak ameliyat sonlandýrýldý. Ameliyat sonrasý birinci gün dreni alýnýp þifa ile taburcu edildi. Acil poliklinik muayenesinde sað alt kadrandaki insizyonundan serozal akýntý ve milimetrik yaðlý doku evantrasyonu izlenildi. Olguda akut karýn bulgularý saptanmadý. Akut faz reaktanlarý normal, yapýlan bilgisayarlý tomografide plevik bölgeden sað alt kadran kesi bölgesine uzanan hidropik tubuler bir yapý izlendi. Bunun üzerine erken dönem geliþen trokar herni ön tanýsý ile ameliyata alýndý. Laparoskopik eksplorasyonda sað fallop tüpünün hidropik ve ödemli olduðu ve 5 mm’lik trokar yerine herniye olduðu görüldü. Fallop tüpü laparoskopik olarak redükte edilip batýn içerisine alýndý. Trokar yerindeki açýklýk ise 2/0 prolen ile dikildi. Olgumuz ameliyat sonrasý birinci gün þifa ile taburcu edildi. Trokar yeri hernileri laparoskopik cerrahi sonrasýnda nadir görülmekle birlikte ciddi komplikasyonlardan biridir. Laparoskopik ameliyatlardan sonra erken veya geç dönemlerde geliþebilecek olan bu durumda daha çok mekanik baðýrsak týkanmalarý gözüksede diðer intraperitoneal organlarýnda herniye olabileceði akýlda tutulmalýdýr.

Median arkuat ligament sendromu (MALS), yemek yeme sonrasý görülen aðrýnýn ve kilo kaybýnýn nadir bir nedenidir. Median arkuat ligament (MAL), diyafragmatik kruslarýn orta kýsmýndaki fibröz bir banttýr. Anormal olarak aþaðý doðru yerleþmiþ MAL veya çölyak arterin daha kraniyalden çýkmasý, çölyak gövdenin dýþtan basýsý ile sonuçlanýr. MAL, trunkus çölyakusu özellikle ekspirium sýrasýnda daha da daraltýr. Çölyak arterin kronik olarak sýkýþmasý damar içinden geçen kan akýþýný azaltýr ve semptomlara neden olur. Semptomatik hastalar son yýllarda artan oranda daha çok laparoskopik olarak tedavi edilmektedirler. Laparoskopiden açýk cerrahiye dönüþüm oraný az olmayýp %10.3’tür, bu da genellikle diseksiyon esnasýnda ortaya çýkan vasküler yaralanmanýn bir sonucu olan kanama nedeniyledir. Aort, trunkus çölyakus ve dallarýnýn birbirleriyle olan yakýn komþuluðu nedeniyle mevcut cerrahi prosedürün güvenli bir þekilde devam ettirilmesi için bir manevra gereklidir. Bu manevra ile cerrahi tekniðin standardize edilmesi komplikasyon oranlarýný azaltabilir. Bu konuda hala dünyada standartlaþmýþ ve yerleþik herhangi bir laparoskopik yöntem yoktur. Literatürde var olan tekniklerin birbirlerine üstünlüðünü gösteren herhangi bir randomize kontrollü çalýþma yoktur. Bu olgu sunumunda, teknik detaylarý verilen manevra ile ameliyatýn süresi kýsalmakta, ayrýca çölyak gövdede mükemmel bir görüntü saðlanmaktadýr. Yanýsýra, çölyak arter üzerindeki hakimiyeti de kolaylaþtýrtýðýndan ameliyatý daha da güvenli kýlar.

Son birkaç yýldýr sol kasýk bölgesinde þiþlik olduðunu bildiren 44 yaþýnda 50 kg aðýrlýðýnda kaþektik görünümlü kadýn hasta ayný gün arka arkaya þiddetli öksürük sonrasý sol kasýðýndaki direkt inguinal herni alanýnda eviserasyon ve mezenter ayrýþmasý olan ince baðýrsak evisserasyonu ile acil servise baþvurdu. Hastaya evissere olan cilt insizyonundan segmenter ince baðýrsak rezeksiyonu ve anastomoz yapýldý. Üç ay sonra fýtýk alaný mesh takviye ile onarýldý. Ýnguinal hernilerde sadece inkarserasyon ve strangülasyon nedeni ile deðil kaþeksi ve malnütrisyon durumlarýnda ani karýn içi basýnç artýþlarýnda spontan rüptür ve evisserasyon olabileceði akýlda tutulmalýdýr. Her tür fýtýk türünde elektif cerrahi ile tedavi saðlanmalýdýr. Aksi halde geciktirilen herni hastalarýnda geliþebilecek olan komplikasyonlarýn hayatý tehdit edebileceði unutulmamalýdýr.