Hızlı Arama
Hastanelerde adli tıp konsültasyonunun geliştirilmesi: Ateşli silah yaralanmalarında dosya temelli adli tıbbi değerlendirme süreçlerinin sınırlılıkları ve erken dönem disiplinler arası inceleme önerisi
Murat Nihat Arslan1, Inci Yağmur Tezbasan Arslan,2, Mehmet Korkut11Adli Tıp Kurumu Küçükçekmece Adli Tıp Şube Müdürlüğü, Küçükçekmece, İstanbul2Üsküdar Üniversitesi, Bağımlılık ve Adli Bilimler Enstitüsü, Adli Bilimler Doktora Programı, Üsküdar, İstanbul
AMAÇ: Ölümle sonuçlanmayan ateşli silah yaralanmalarının adli değerlendirmesi, hukuki süreçler açısından kritik öneme sahiptir. Ancak tıbbi dokü-mantasyonun eksiklikleri ve doğruluk sorunları, adli tıp raporlarının kalitesini olumsuz etkilemektedir. Bu çalışma, retrospektif dosya incelemelerine dayalı adli değerlendirmelerin sınırlılıklarını ve eksik adli/tıbbi verilerin vaka değerlendirmelerine etkisini araştırarak, hastane yatışı sırasında erken adli tıp konsültasyonunun önemini vurgulamayı amaçlamaktadır.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu retrospektif gözlemsel çalışma, 2024 yılı boyunca bir adli tıp şube müdürlüğüne sevk edilen 245 ateşli silah yaralanması vakasını içermektedir. Çalışmada balistik bulgular, tıbbi dokümantasyon eksiklikleri, damar yaralanmalarının değerlendirilmesi ve adli rapor tamam-lanma süreleri incelenmiştir. Vakalar, tıbbi kayıtların eksiksizliği ve ek adli değerlendirme gerekliliğine göre kategorize edilmiştir.
BULGULAR: Vakaların %53,9’unda giriş-çıkış yarası ayrımı yapılmamış, atış mesafesi değerlendirmesi ise yalnızca bir vakada belgelenmiştir. Mühimmat türü vakaların %42,4’ünde rapor edilmemiştir. Vakaların %52,7’sinde tıbbi dokümantasyon eksik olup, hastane kayıtları, görüntüleme tetkikleri ve uzman konsültasyonları bulunmamaktaydı. Ekstremite yaralanmalarının %43,0’unda damar yaralanması değerlendirmesi adli raporlara yansıtılmamıştır. Birden fazla mermi isabeti olan vakalar %35,5 oranında saptanmış, ancak yalnızca %25,3’ü ayrı yara değerlendirmesi için yeterli tıbbi veriye sahip olarak bulunmuştur. İlk değerlendirmede kesin rapor düzenlenebilen vakalarda ortalama rapor süresi 172,5 gün iken, ek tıbbi kayıt temini gerektiren vakalarda toplam süreç 230,8 güne uzamıştır. Ayrıca, hiçbir vakada hastane sürecinde adli tıp branş konsültasyonu yapılmamış olup, hastanede yatış sırasında istenen adli raporların çoğunda kesin değerlendirme yerine ön rapor hazırlanabilmiştir.
SONUÇ: Elde edilen bulgular, acil tıp hekimlerinin adli değerlendirme sürecindeki kritik rolünü ortaya koymaktadır. Eksik veya yetersiz tıbbi dokümantasyon, adli değerlendirmeleri ve hukuki kararları doğrudan etkilemektedir. Hastanelerde yapılandırılmış adli tıp konsültasyon protokollerinin uygulanması, adli makamların tıbbi kayıt taleplerinde eksiksiz belge sağlanması ve adli tıp uzmanları ile acil tıp hekimleri arasındaki disiplinler arası iş birliğinin güçlendirilmesi, adli raporlama süreçlerini önemli ölçüde iyileştirebilecektir. Ölümlü ateşli silah yaralanması vakalarında sahada yapılan adli değerlendirmelere benzer yasal düzenlemelerin, hastane ortamında erken adli değerlendirmeyi mümkün kılacak şekilde uyarlanması, adli tıp raporlarının doğruluğunu artırarak daha güvenilir hukuki sonuçlar elde edilmesini sağlayabilir.
Enhancing forensic medicine consultation in hospitals: Addressing limitations in file-based forensic evaluations of firearm injuries and proposing early interdisciplinary examination practices
Murat Nihat Arslan1, Inci Yağmur Tezbasan Arslan,2, Mehmet Korkut11The Council of Forensic Medicine, Küçükçekmece Branch Office, Küçükçekmece, İstanbul-Türkiye2Institute of Addiction and Forensic Sciences, Üsküdar University, İstanbul-Türkiye
BACKGROUND: The forensic evaluation of non-fatal firearm injuries is crucial for legal proceedings; however, the quality and completeness of medical documentation often pose significant challenges. This study examines the limitations of retrospective, file-based forensic assessments and the impact of missing forensic and medical data on case evaluations. It also emphasizes the importance of early forensic consultation during hospitalization to improve documentation accuracy and legal outcomes.
METHODS: A retrospective observational study was conducted on 245 firearm injury cases referred to a forensic medicine branch directorate in 2024. The study analyzed ballistic findings, deficiencies in medical documentation, assessments of vascular injuries, and the time required to complete forensic reports. Cases were categorized based on the completeness of medical records and the need for a second forensic evaluation.
RESULTS: Differentiation between entry and exit wounds was missing in 53.9% of cases, and shooting distance assessment was documented in only one case. The type of ammunition was not recorded in 42.4% of cases. In 52.7% of cases, medical documentation was incomplete, with missing hospital records, imaging studies, and specialist consultations. Vascular injury assessments were absent in 43.0% of extremity injury cases. Although multiple projectile wounds were observed in 35.5% of cases, only 25.3% had sufficient documentation to evaluate each wound separately. The average time to complete a forensic report was 172.5 days for cases finalized in a single evaluation, while cases requiring additional medical records had a prolonged total duration of 230.8 days. Additionally, forensic consultation was absent in all cases, and forensic reports requested during hospitalization often resulted in preliminary rather than definitive reports.
CONCLUSION: The findings emphasize the critical role of emergency physicians in forensic evaluations, as missing or incomplete medical documentation significantly impairs the accuracy of forensic assessments and legal decisions. Implementing structured forensic consultation protocols within hospitals, ensuring the completeness of judicial documentation requests, and fostering interdisciplinary collaboration between forensic experts and emergency physicians can substantially improve the quality of forensic reporting. Establishing legal frameworks similar to on-site forensic evaluations used in fatal cases may further enhance documentation accuracy, accelerate forensic reporting, and lead to more reliable judicial outcomes.
Makale Dili: İngilizce