Hızlı Arama
İzole Kapitellum Kırıklarında Kırık Kompleksitesinin Klinik Sonuçlar ve Radyografik Değerler ile Korelasyonu: Retrospektif Bir Kohort Çalışması
Onur Çetin1, Sevan Sıvacıloğlu2, Kamil Yamak31Istanbul Medipol Üniversitesi, Ortopedi ve Travmatoloji Ana Bilim Dalı, İstanbul2Özel Klinik, İstanbul
3İzmir Demokrasi Üniversitesi Tip Fakültesi, Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı, İzmir
Giriş: Nadir de olsa izole kapitellum kırıkları dirsek fonksiyonunu önemli ölçüde etkiler ve sıklıkla açık el üzerine düşme (FOOSH) ile ilişkilidir. Bu çalışma, önkol radyolojik parametreleri ile kırık sınıflandırması arasındaki ilişkiyi değerlendirmeyi ve izole kapitellum kırıklı hastalarda klinik sonuçları değerlendirmeyi amaçlamaktadır.
Yöntemler: Üçüncü basamak bir merkezde cerrahi olarak tedavi edilen 27 hastada 28 kırık retrospektif olarak değerlendirilmiştir. Kırıklar Bryan-Morrey sistemi kullanılarak sınıflandırılmış ve önkol parametreleri (maksimum radial eğim, maksimum radial eğim konumu, Proksimal Ulna Dorsal Angulasyonu “PUDA” ve Proksimal Ulna Varus Angulasyonu “PUVA”) ölçülmüştür. Klinik sonuçlar Mayo Dirsek Performans Skoru (MEPS) ve Quick-DASH skorları kullanılarak değerlendirilmiştir.
Sonuçlar: İleri evre kırıkların (Bryan-Morrey Tip 3 ve 4) daha kötü fonksiyonel sonuçlarla ilişkili olduğu gözlendi (p<0,05). Distalde konumlanmış olan maksimum radial eğim ile kırık ileri evresi arasında anlamlı bir korelasyon bulunmuştur (p=0,0468). Osteosentez vakalarının %86,9'unda kaynama sağlanmış, bazı hastalarda AVN ve heterotopik ossifikasyon gözlenmiştir.
Sonuç: İleri evre kırıklar daha kötü fonksiyonel sonuçlarla ilişkilidir. Distalde konumlanmış olan maksimum radyal eğim kırık ciddiyetini etkileyebilir ve bu da FOOSH yaralanmaları sırasında enerji transferinde biyomekanik bir rolün varlığını düşündürmektedir. Özellikle Bryan-Morrey 1-2 grubu hastalarda cerrahi tespit olumlu sonuçlar vermektedir.
Anahtar Sözcükler: Kapitellum kırığı, radius başı kırığı, el üzeri düşme
Clinical Outcomes and Radiographic Values Correlation of Fracture Complexity in Isolated Capitellum Fractures: A Retrospective Cohort Study
Onur Çetin1, Sevan Sıvacıloğlu2, Kamil Yamak31Istanbul Medipol University, Department of Orthopedics and Traumatology, Istanbul, Turkey2Private Clinic, Istanbul, Turkey
3Medical Faculty of Democracy University, Department of Orthopedics and Traumatology, Izmir, Turkey
Background: Isolated capitellum fractures, though rare, significantly impact elbow function and are often associated with falls on an outstretched hand (FOOSH). This study aims to evaluate the relationship between forearm radiological parameters and fracture complexity, as well as assess clinical outcomes in patients with isolated capitellum fractures.
Methods: A retrospective cohort analysis was conducted on 28 fractures in 27 patients treated surgically at a tertiary center. Fractures were classified using the Bryan-Morrey system, and forearm parameters (maximum radial bow, location of maximum radial bow, Proximal Ulna Dorsal Angulation “PUDA”, and Proximal Ulna Varus Angulation “PUVA”) were measured. Clinical outcomes were assessed using Mayo Elbow Performance Score (MEPS) and Quick-DASH scores.
Results: Complex fractures (Bryan-Morrey Types 3 and 4) were associated with worse functional outcomes (p<0.05). A significant correlation was found between the distal location of the maximum radial bow and fracture complexity (p=0.0468). Union was achieved in 86.9% of osteosynthesis cases, with AVN and heterotopic ossification observed in some patients.
Conclusion: Fracture complexity correlates with poorer functional outcomes. The distal location of the maximum radial bow may influence fracture patterns, suggesting a biomechanical role in energy transfer during FOOSH injuries. Surgical fixation yields favorable outcomes in especially Bryan-Morrey 1-2 group of patients.
Keywords: Capitellum fractures, radial head fractures, fall on outstretched hand
Makale Dili: İngilizce