ÇOCUK TRAVMALARI VE KOMPLÝKASYONLARINA EÐÝTÝM VE SAÐLIK POLÝTÝKASININ ETKÝSÝ

1984-1995 yýllarý arasýnda Ankara Üniversitesi Týp Fakültesi Çocuk Cerrahisi Anabilim Dalýna fiziksel travma nedeniyle baþvuran 108 hasta retrospektif ve prospektif olarak deðerlendirildi. Sonuçlar 1987-1990 yýllarý arasýnda Türkiye il ve ilçe merkezlerinde kayda geçmiþ travmaya baðlý çocuk ölüm nedenleriyle karþýlaþtýrýldý. Travma öncesi, sýrasý ve sonrasýnda alýnabilecek önlemler ortaya kondu. Toplum, saðlýk personeli, aile ve çocuk eðitimi gibi aktif önlemler yanýnda, konut ve çevre düzeni, oyuncak ve araçlarýn yapým özellikleri, toksik veya zararlý olabilecek malzemeler, taþýtlar üzerine alýnabilecek yasal zorunluluklar gibi pasif önlemler önerildi. Travma sonrasý komplikasyonlar ve ölümlerin azaltýlabilmesi için ulusal düzeyde travma puanlama sistemleri ve bunlara baðlý oluþturulabilecek hasta yönlendirim (triage) düzenekleri tartýþýldý.

PEDIATRIC TRAUMA AND ITS COMPLICATIONS; THE IMPACT OF EDUCATION AND HEALTH POLICY

A retrospective and prospective evaluation was performed in 108 physical trauma patients, admitted to the Department of Pediatric Surgery Ankara University School of Medicine during 1984-1995. The results were compared to the causes to the causes of "pediatric trauma death registry" of Turkey's provinces and counties. Pre-event, event, and postevent prevention strategies were discussed. Active methods such as house and environmental design, engineering of toys and devices, legislation on toxic household agents, potential hazards and vehicles were suggested. National trauma scoring systems and patient triage organizations were discussed in order to minimize traumatic complications and death.