Hızlı Arama
Çocuk hastalarda travmatik diş yaralanmalarının değerlendirilmesi: Kesitsel bir çalışma
Özlem Martı Akgün1, Ceren Yildirim2, Gunseli Guven Polat3, Ceyhan Altun4, Feridun Başak51Sağlık Bilimleri Üniversitesi, Gülhane Diş Hekimliği Fakültesi, Ankara, Türkiye2Sağlık Bilimleri Üniversitesi, Hamidiye Diş Hekimliği Fakültesi, Ankara, Türkiye
3İstanbul Sağlık Ve Teknoloji Üniversitesi, Diş Hekimliği Fakültesi, İstanbul, Türkiye
4Dentaltun Diş Kliniği, Ankara, Türki̇ye
5Karinadent Diş Kliniği, Ankara, Türki̇ye
AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, pedodonti anabilim dalı'na yönlendirilen çocuklarda travmatik diş yaralanmalarının etiyolojisini, cinsiyet dağılımını, yaralanma türlerini ve tedavi yöntemlerini incelemektir. Bu parametrelerin anlaşılması, çocukluk dönemindeki diş travmalarının önlenmesi ve tedavi sonuçlarının iyileştirilmesi açısından büyük önem taşımaktadır.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalışma, 6 aylık bir dönemde pedodonti anabilim dalı'na başvuran, 0-14 yaş arası 822 çocuğun klinik kayıtlarının retrospektif analizini içermektedir. Bu çocuklardan 59'u (%7.2) diş yaralanması şikayetiyle başvurmuştur. Travmatik yaralanmalar, Andreasen ve Andreasen sınıflandırma sistemine göre kategorize edilmiştir. Çalışmada travmanın nedenleri, yaralanmanın lokalizasyonu ve türleri ile süt ve daimi dişlerde uygulanan tedavi yöntemleri değerlendirilmiştir.
BULGULAR: Travma türleri arasında en sık karşılaşılan, vakaların %76,2’sini oluşturan kron kırıklarıdır. Diğer yaralanma türleri arasında avülsiyon (%6.6), subluksasyon (%5.2), konküzyon (%5.2), intruziv luksasyon (%3,4), kök kırıkları (%1.7) ve ekstrüziv luksasyon (%1.7) yer almıştır. Daimi dişler, süt dişlerine göre daha fazla etkilenmiştir (%76.3). Travmaların en yaygın nedeni düşme (%77.9) olarak belirlenmiş ve okul, yaralanmaların en sık meydana geldiği yer olmuştur (%37.2). Erkekler (%59.3), kızlara (%40.7) kıyasla daha sık diş travması yaşamıştır. Travma geçiren daimi dişlerin %16.9'unda kök gelişimi tamamlanmamıştır. Tedavi açısından bakıldığında, en sık uygulanan yöntem restoratif işlemler (%44.1) olurken, bunu endo-dontik tedaviler ve diş çekimleri (%25.4) takip etmiştir.
SONUÇ: Travmatik diş yaralanmaları, özellikle okul çağındaki çocuklar arasında oldukça yaygındır. Bu yaralanmaların en önemli nedeni düşmeler olup, çoğu vakada sadece diş minesini etkilemektedir. Diş travmalarının zamanında ve doğru şekilde teşhis edilmesi, komplikasyonların önlenmesi ve uzun vadeli diş sağlığının korunması açısından hayati öneme sahiptir. Ayrıca, çocukların, ebeveynlerin ve eğitimcilerin diş sağlığı konusunda bilgilendirilmesi, bu tür yaralanmaların sıklığını ve şiddetini önemli ölçüde azaltabilir.
Evaluation of traumatic dental injuries in pediatric patients: A cross-sectional study
Özlem Martı Akgün1, Ceren Yildirim2, Gunseli Guven Polat3, Ceyhan Altun4, Feridun Başak51Department of Pediatric Dentistry, University of Health Sciences, Gulhane Faculty of Dentistry, Ankara-Türkiye2Department of Orthodontics, University of Health Sciences, Gulhane Faculty of Dentistry, Ankara-Türkiye
3Department of Pediatric Dentistry, University of Health Sciences, Hamidiye Faculty of Dentistry, İstanbul-Türkiye
4Department of Pediatric Dentistry, Dentaltun Dental Clinic, Ankara-Türkiye
5Department of Pediatric Dentistry, Karinadent Dental Clinic, Ankara-Türkiye
BACKGROUND: This study aimed to investigate the etiology, sex distribution, types of traumatic dental injuries, and treatment methods in children referred to the Pediatric Dentistry Department. Understanding these parameters is essential for improving prevention strategies and treatment outcomes in pediatric dental trauma.
METHODS: This study retrospectively analyzed the clinical records of 822 children aged 0-14 years who visited the Pediatric Dentistry Department over a six-month period. Of these, 59 children (7.2%) presented with dental injuries. Traumatic injuries were categorized using the Andreasen and Andreasen classification system. Data were collected on the causes of trauma, the location and type of injuries, and the treatment approaches for both primary and permanent teeth.
RESULTS: Crown fractures were the most commonly observed injuries, accounting for 76.2% of cases. Other injury types included avulsion (6.6%), subluxation (5.2%), concussion (5.2%), intrusive luxation (3.4%), root fractures (1.7%), and extrusive luxation (1.7%). Permanent teeth were more frequently affected (76.3%) than primary teeth. Falls were the leading cause of traumatic dental injuries, responsible for 77.9% of cases, with schools identified as the most common setting for such incidents (37.2%). Boys (59.3%) were more likely to experience dental trauma than girls (40.7%). Among the injured teeth, 16.9% of permanent teeth showed incomplete root formation. In terms of treatment, restorative procedures were the most frequently used (44.1%), followed by endodontic treatments and extractions, which together accounted for 25.4% of cases.
CONCLUSION: Traumatic dental injuries are common among children, particularly those of school age. Falls are the leading cause, with most injuries affecting the enamel layer of the teeth. Timely and accurate diagnosis of dental trauma is essential to minimize complications and preserve long-term dental health. Implementing preventive strategies and educating children, parents, and educators about dental safety can significantly reduce the incidence and severity of these injuries.
Makale Dili: İngilizce