Hızlı Arama
Adli tıp bakış açısıyla posttravmatik görme sekelleri; 10 yıllık verilerin retrospektif analizi
Çağdaş Savaş1, Nazlıcan Aras2, Tayfun Yeşilbalkan3, İsmail Özgür Can21Adli Tıp Kurumu Başkanlığı, Gümüşhane Adli Tıp Şube Müdürlüğü, Gümüşhane, Türkiye2Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi, Adli Tıp Anabilim Dalı, İzmir, Türkiye
3Özel Atagöz Tıp Merkezi, İzmir, Türkiye
AMAÇ: Görme işlevleri kişilerin kaliteli bir hayat sürmesinde en temel fonksiyonlardan biridir. Bu yönüyle göz travmaları gerek yaralanmanın ağırlık derecesinin gerekse sonrasında sekel kalıp kalmadığı, kalmış ise görme işlevlerinin kayıp derecesinin belirlenebilmesi amacıyla sıklıkla adli tıbbi değerlendirme sürecine konu olmaktadır. Bu çalışmada göz travması sonrası adli tıbbi değerlendirme süreci tartışılacaktır. Böylelikle adli değerlendirmede standardizasyonu/yol göstericiliği sağlayacak açıklamalar paylaşılarak oluşabilecek kafa karışıklıklarının giderilmesi amaçlanmıştır.
GEREÇ VE YÖNTEM: 01.01.2014-01.01.2024 tarihleri arasında ceza davası sürecine konu olarak göz travması sonrası yaralanmanın ağırlık derecesi ve görme işlevlerinin zayıflığı/yitimi yönünden Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalında adli tıbbi değerlendirmesi yapılan 210 olgunun (210 göz) dosyaları ve raporları geriye dönük olarak incelenmiştir. Sosyodemografik veriler, travma türü, yaralanma nedeni, ilk konulan tanı, Birmingham Göz Travması Terminoloji Sistemi’ne (BETTS) göre yaralanma tipi, yaralanan anatomik bölge, adli tıbbi açıdan yaralanmanın ağırlık derecesi ve görme işlev zayıflığı/yitimi meydana gelip gelmediği değerlendirilmiştir. Verilerin istatistiksel analizi SPSS 29.0 paket programı kullanılarak yapılmıştır.
BULGULAR: Toplam 210 olgunun, 171’i (%81.4) erkek, 39’u (%18.6) kadındı. Oküler travmaların en sık 19-30 yaş aralığında (n=62, %29.5) olduğu görüldü. Olguların 157’sinde (%74.8) kapalı, 53’ünde (%25.2) açık glob yaralanması vardı. Travma sonrası ilk göz muayenesinde tüm olgular genelinde en sık subkonjoktival hemoraji (n=132, %62.9) saptandı. Görme işlev zayıflaması/yitimi meydana gelmesi üzerinde yaralanmanın zon 1 dışına lokalize olması en kuvvetli kötü prognostik faktör olarak ortaya çıkmıştır.
SONUÇ: Göz yaralanmaları adli tıbbi açıdan tek başlarına yaşamsal tehlike oluşturmamaktadır. Ceza dava süreçlerine ilişkin göz travması sonrası görme sekeli, diğer bir deyişle görme işlev zayıflaması/yitimi yönünden yapılacak değerlendirmede adli tıp ve göz uzmanının dahil olduğu multidisipliner bir yaklaşım benimsenmeli, öncelikle iyileşme sürecinin tamamlanıp tamamlanmadığı ve görme kaybı ile travma arasındaki illiyet bağı sorgulanmalıdır. İyileşme sürecinin tamamlanması sonrasında her bir gözün görme işlevi kendi içerisinde ayrı bir fonksiyon olarak ele alınmalı ve görme keskinlik, görme alan kusuru ve diğer tanıların bir gözde tek başına veya toplu olarak bulunup bulunmamasına bağlı olarak kullanılacak değerlendirme metodu seçilmelidir.
Post-traumatic visual sequelae from a forensic medicine perspective: A retrospective analysis of 10 years of data
Çağdaş Savaş1, Nazlıcan Aras2, Tayfun Yeşilbalkan3, İsmail Özgür Can21Gümüşhane Forensic Medicine Branch Office, Gümüşhane-Türkiye2Department of Forensic Medicine, Dokuz Eylul University Faculty of Medicine, Izmir-Türkiye
3Atagöz Private Medical Centre, İzmir-Türkiye
BACKGROUND: Vision is one of the most fundamental functions required for a quality life. In this context, eye trauma is frequently subject to medico-legal evaluation to determine both the severity of the injury and the presence of any sequelae, and, if present, the extent of visual function loss. This study examines the medico-legal assessment process following ocular trauma. The aim is to reduce potential confusion by providing explanations that offer standardization and guidance in forensic assessments.
METHODS: Between January 1, 2014 and January 1, 2024, the files and reports of 210 cases (210 eyes) were retrospectively analyzed. These cases involved forensic medico-legal assessments conducted by the Department of Forensic Medicine, Dokuz Eylul University Faculty of Medicine, focusing on the severity of the injury and the presence of visual function impairment or loss following eye trauma in the context of criminal proceedings. Sociodemographic data, type and cause of trauma, initial diagnosis, classification of injury according to the Birmingham Eye Trauma Terminology System (BETTS), anatomical site of injury, injury severity, and whether visual function impairment or loss had occurred were evaluated. Statistical analysis was performed using the IBM SPSS 29.0 software package.
RESULTS: Of the 210 patients, 171 (81.4%) were male and 39 (18.6%) were female. Ocular trauma was most frequently observed in the 19-30 age group (n=62, 29.5%). There were 157 (74.8%) closed globe injuries and 53 (25.2%) open globe injuries. Subconjunctival hemorrhage (n=132, 62.9%) was the most common finding at the initial ophthalmological examination following trauma. An injury outside Zone 1 was identified as the strongest negative prognostic factor for visual impairment or loss.
CONCLUSION: From a forensic medicine perspective, eye trauma alone is not considered a life-threatening condition. However, a multidisciplinary approach, including forensic medicine specialists and ophthalmologists, should be adopted in the assessment of visual sequelae, that is, the impairment or loss of visual function, following eye trauma related to criminal proceedings. First, it must be determined whether the healing process is complete and whether there is a causal link between the trauma and vision loss. Once healing is complete, the visual function of each eye should be assessed individually. The assessment method should be chosen based on whether visual acuity loss, visual field defects, or any other diagnoses are present in one eye alone or in both eyes.
Makale Dili: İngilizce