Hızlı Arama
Femur diafiz kırıklarında kilitli intramedüller çivileme sonrası rotasyonel sorunlar ve klinik yansımaları: En az 5 yıllık takip
Onur Süer1, Anıl Murat Ozturk2, Ipek Tamsel3, Kemal Aktuglu21Ortopedi ve Travmatoloji Kliniği, İzmir Şehir Hastanesi, İzmir2Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı, Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi, İzmir
3Radyoloji Anabilim Dalı, Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi, İzmir
AMAÇ: Femur cisim kırıklarında intramedüller çivileme (IMN) sonrası gelişen rotasyonel deformite, klinik olarak önemli bir sorun olmaya devam etmektedir; önceki çalışmalar bu durumun görülme sıklığında değişkenlik olduğunu ve risk faktörlerinin tartışmalı olduğunu bildirmiştir. Bu çalışma, erişkin femur diafiz kırıklarında kapalı statik-kilitli IMN sonrası rotasyonel deformite sıklığını belirlemeyi, katkıda bulunan etiyolojik faktörleri tanımlamayı ve bu durumun fonksiyonel kapasite ile yaşam kalitesi üzerindeki klinik etkisini değerlendirmeyi amaçlamıştır.
GEREÇ VE YÖNTEM: 2014–2019 yılları arasında femur diafiz kırıkları nedeniyle kapalı statik-kilitli IMN ile tedavi edilen 54 erişkin hastayı kapsayan retrospektif bir çalışma gerçekleştirdik. Rotasyonel hizalanma, BT ile ölçülen femoral anteversiyon (FAV) farkı kullanılarak değerlendirildi ve ≥15° fark deformite olarak tanımlandı. Çok değişkenli lojistik regresyon analizi, fraktür paterni, çivi giriş yeri, cerrahi zamanı (gündüz vs. gece) ve koronal hizalanma ile ilişkileri inceledi. Fonksiyonel sonuçlar; WOMAC diz skoru, Harris kalça skoru, alt ekstremite fonksiyonel skalası ve Kujala patellofe-moral skoru kullanılarak değerlendirildi. ROC analizi ile optimal FAV eşik değeri belirlendi.
BULGULAR: Rotasyonel deformite (≥15° FAV farkı), olguların %33.3’ünde görülmüş olup, bunların %94.4’ü internal rotasyon yönündeydi. Yapılan çok değişkenli analizde, kırık yeri (proksimal %44.4, orta %29.2; p=0.625), AO sınıflaması (Tip A %34.3, Tip C %33.3; p=0.914), çivi giriş yeri (lateral trokanterik %40, piriformis %16.6; p=0.574) ve ameliyatın gündüz ya da gece yapılması (gece %26.1, gündüz %38.7; p=0.228) gibi değişkenlerin hiçbirinin rotasyonel malalignment açısından bağımsız bir belirleyici olmadığı saptandı. Malalignment gelişen hastalarda fonksiyonel sonuçlar anlamlı şekilde daha kötüydü; WOMAC diz skorları sırasıyla 12.7±4.8 ve 6.4±4.8 olarak bulundu (p<0.001). ROC eğrisi analizi, optimal FAV eşiğini 13.5° olarak belirledi (AUC 0.78); ancak 15°’lik eşik değeri, %83 özgüllük ile klinik faydasını korumaktadır.
SONUÇ: IMN sonrası rotasyonel deformite olguların üçte birinde görülmekte ve fonksiyonu anlamlı şekilde bozmasına rağmen, giriş yeri veya ameliyat zamanı gibi geleneksel cerrahi değişkenlerden bağımsızdır. Bu bulgular, IMN uygulamalarında teknik esnekliği desteklerken, ameliyat sırasında rotasyonel hizalanmanın değerlendirilmesine yönelik daha gelişmiş yöntemlere duyulan ihtiyacı da vurgulamaktadır.
Rotational problems and clinical reflections after locked intramedullary nailing in diaphyseal femur fractures: A minimum follow-up of 5 years
Onur Süer1, Anıl Murat Ozturk2, Ipek Tamsel3, Kemal Aktuglu21Department of Orthopaedics and Traumatology, Izmir City Hospital, İzmir-Türkiye2Department of Orthopaedics Surgery, Ege University Faculty of Medicine, İzmir-Türkiye
3Department of Radiology, Ege University Faculty of Medicine, İzmir-Türkiye
BACKGROUND: Rotational malalignment following intramedullary nailing (IMN) of femoral shaft fractures remains a clinically significant concern, with previous studies reporting variable incidence rates and inconsistent risk factors. This study aimed to determine the incidence of rotational malalignment after closed static-locked intramedullary nailing for adult diaphyseal femoral fractures, identify contributing etiological factors, and evaluate its clinical impact on functional capacity and quality-of-life metrics.
METHODS: A retrospective cohort study was conducted involving 54 adults treated with closed static-locked IMN for diaphyseal femur fractures between 2014 and 2019. Rotational alignment was assessed using computed tomography (CT)-measured femoral anteversion (FAV) differences, with a threshold of ≥15° defined as malalignment. Multivariate logistic regression was employed to examine associations with fracture pattern, nail entry site, surgical timing (day vs. night), and coronal alignment. Functional outcomes were assessed using the WOMAC (Western Ontario and McMaster Universities Osteoarthritis Index) knee, Harris hip, Lower Extremity Functional Scale, and Kujala patellofemoral scores. Receiver operating characteristic (ROC) analysis was used to determine optimal FAV thresholds.
RESULTS: Rotational malalignment (≥15° FAV difference) was observed in 33.3% of cases, with 94.4% involving internal rotation. Multivariate analysis identified no independent predictors among the following factors: fracture location (proximal 44.4% vs. middle 29.2%, p=0.625), AO classification (Type A 34.3% vs. Type C 33.3%, p=0.914), nail entry site (lateral trochanteric 40% vs. piriformis 16.6%, *p*=0.574), and surgical timing (night 26.1% vs. day 38.7%, p=0.228). Patients with malalignment demonstrated significantly poorer functional outcomes, as evidenced by higher WOMAC knee scores (12.7±4.8 vs. 6.4±4.8, p<0.001). ROC curve analysis identified 13.5° as the optimal FAV threshold (area under the curve, AUC: 0.78), although the 15° cutoff maintained strong clinical utility with a specificity of 83%.
CONCLUSION: Rotational malalignment following IMN occurs in one-third of cases and has a significant negative impact on functional outcomes. However, it appears to be independent of commonly considered surgical variables such as entry site and timing. These findings support technical flexibility in IMN procedures while highlighting the need for improved intraoperative techniques to assess rotational alignment.
Makale Dili: İngilizce