AMAÇ: Çalýþmamýzdaki amacýmýz, akut mezenterik iskeminin erken tanýsýnda alkalen fosfataz (ALP) baðýrsak izomeraz enzim düzeyleri ile birlikte LDH ve D-dimer düzeylerinin deðerini belirlemektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Otuz adet wistar cinsi sýçan her grupta altý sýçan olmak üzere beþ gruba ayrýldý. Birinci grup kontrol grubu: Normal sýçandaki ALP-baðýrsak izomeraz, LDH ve D-dimer düzeylerini belirlemek için giriþim yapýlmadan sadece kan alýnan grup. Ýkinci grup sham: Sadece laparotomi yapýlarak kan örneði alýnan grup. Üçüncü grup: Superior mezenterik arter ligasyonu sonrasýndaki ikinci saatte kan örneði alýnan grup. Dördüncü ve beþinci grup; sýrasýyla ligasyon sonrasý dördüncü ve altýncý saatlerde kan örneði alýnan grup. Baðýrsaktaki iskemik hasar patolojik olarak sýnýflandýrýldý. Tüm kan örnekleri parametrelerdeki saatlik deðiþimlerini saptamak amacýyla biyokimyasal olarak deðerlendirildi.
BULGULAR: Ýskemi gruplarý arasýnda D-dimer sonuçlarý belirgin olarak anlamlý bulunmadý (p=0.337). LDH seviyeleri birinci ve dördüncü deney grubu arasýnda anlamlý bulundu (p=0.018). ALP-baðýrsak izomeraz enzim düzeyleri tüm diðer gruplar arasýnda anlamlý deðildi (p=0.077).
TARTIÞMA: Bulgularýmýz ALP-baðýrsak izomeraz enzimi ve D-dimer düzeylerinin, akut mezenterik iskeminin erken döneminde, tanýsal olarak deðerli olmamasýna raðmen 1900 IU/L üzerindeki LDH düzeylerinin kullanýþlý bir tanýsal belirteç olabileceðini göstermektedir.

AMAÇ: Sepsis nedenli akut böbrek hasarý sepsisin önemli komplikasyonlarýndan biridir. Sepsisin erken dönemlerinde geliþir ve mortaliteyi artýrýr. Hem erken taný sürecinde hem de tedavi aþamasýnda hala problemler vardýr. Bu çalýþmanýn amacý, genellikle anksiyete ve depresyonda kullanýlan agomelatinin sepsis nedenli akut böbrek hasarýndaki olasý etkilerinin deðerlendirilmesidir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Sepsis modeli çekal ligasyon ve delme (CLP) tekniði ile oluþturuldu. Sýçanlar her biri sekizerli dört gruba ayrýldý. Ýlk grup normal, ikinci grup sham grubu olarak belirlendi. Üçüncü grup sepsis modeli oluþturulup sadece salin verilen grup, dördüncü grup ise sepsis modelini takiben agomelatin uygulanan grup olarak belirlendi. Yirmi dört saatin sonunda böbrek doku örnekleri ve kanlar alýnarak histopatolojik ve biyokimyasal yöntemlerle analizleri yapýldý.
BULGULAR: Çalýþmada agomelatine uygulanan grupta sadece salin uygulanan gruba göre TNF-α, MDA, BUN, kreatin ve histolojik böbrek skorlamasý daha düþük olarak bulundu. Ayný zamanda, histopatolojik deðerlendirmede agomelatin tedavisinin böbrek dokularýnda sepsisin oluþturduðu hasarlanmayý düzelttiði görüldü.
TARTIÞMA: Bu çalýþmada, agomelatinin sepsis nedenli akut böbrek hasarýnda faydalý olduðu savunulmaktadýr. Bu hem biyokimyasal hem de histolojik deðerlendirmeler ile gösterilmiþtir. Agomelatinin anti-oksidan ve proenflamatuvar etkilerinin böbreklerdeki bu düzelmeden sorumlu olduðu düþünülmektedir.

AMAÇ: Bu çalýþmada, ayný basýnç-zaman ürünlü farklý yeniden kazandýrma manevralarýnýn akciðerden kana bakteri geçiþine ve ventilatör iliþkili akciðer hasarýna etkisi araþtýrýldý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Sýçanlara anestezi uygulandýktan sonra trakeotomi açýldý ve basýnç kontrollü ventilasyon modunda ventilasyona baþlandý. Ardýndan Pseudomonas aeruginosa içeren solüsyon trakeotomi kanulünden verilip, ventilasyona bu þekilde 30 dakika devam edildikten sonra sýçanlar rastgele dört gruba ayrýldý. Grup 1: “Sustained inflation” (SI); Grup 2: Düþük basýnç SI (LPSI); Grup 3: Modifiye Sigh; Grup 4: Kontrol grubu. Kan kültürleri bakteri verilmeden önce, ilk bir saat her yeniden kazandýrma manevrasýndan sonra ve son manevradan 75 dakika sonra olmak üzere toplam altý kez alýndý. Daha sonra sýçanlar arter içine verilen sodium tiyopental ile sakrifiye edilerek toraks açýlýp akciðerler çýkarýldý. Sol akciðer yaþ kuru aðýrlýk (WW/DW) oraný için, sað akciðer patolojik inceleme için kullanýldý.
BULGULAR: Kan kültürlerine bakýldýðýnda Grup 3 de daha erken dönemde kan kültürlerinde üreme tespit edildi. Grup 3’de patolojik skorlar daha yüksek bulundu.
TARTIÞMA: Bakteriyel translokasyon ve histopatolojik deðerlendirmelerle modifiye Sigh ile daha ciddi ventilatör iliþkili akciðer hasarý oluþmuþtur.

AMAÇ: Yeni nesil bir antienflamatuvar ajan olan adalimumab, etkisini makrofaj ve lenfositler gibi hücresel immün yanýt elemanlarýndan salýnan tümör nekrozu faktörü (TNF-α) üzerinden gösterir. Özellikle apoptoz ve demiyelinizasyon gibi süreçlerde önemli rol oynayan TNF-α aktivitesinin önlenmesi ile nöral iyileþmede artýþ gözlenebilir. Bu çalýþmada, sýçan deneysel siyatik sinir hasarý modelinde adalimumabýn nöroprotektif etkinliði elektron mikroskobik ve biyokimyasal olarak incelendi.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmada toplam 40 adet Wistar albino cinsi sýçan sham, travma, düþük doz adalimumab ve yüksek doz adalimumab olmak üzere rastgele dört gruba ayrýldý. Her gruptan altý sýçan biyokimyasal ve dört sýçan elektron mikroskobik analizde kullanýldý. Siyatik sinirleri diseke edilen sýçanlara klip kompresyonu ile periferik sinir hasar modeli uygulandý. Siyatik sinirleri diseke edilen sýçanlara klip kompresyonu ile periferik sinir hasar modeli uygulandý ve eþ zamanlý adalimumab tedavisi uygulandý. Ýki haftalýk adalimumab tedavisi sonrasý sýçanlar sakrifiye edildi.
BULGULAR: Düþük doz ve yüksek doz grubunun her ikisinde de yapýlan incelemelerde adalimumabýn, sinir dokusu lipid peroksidasyon deðerlerini istatistiksel olarak anlamlý biçimde azalttýðý görüldü.
TARTIÞMA: Bu çalýþmanýn sonuçlarý adalimumabýn nöral doku iyileþmesinde özellikle erken döneminde etkili nöroprotektif bir ajan olduðunu göstermiþtir.

AMAÇ: Ýntususepsiyon, çocuklarda akut apandisitten sonra en yaygýn akut karýn sebebidir. Ýntususepsiyon deneyimlerimizi, ileo-kolik ve ince baðýrsak intususepsiyonlarýna yaklaþým seçeneklerini gözden geçirmeyi hedefledik.
GEREÇ VE YÖNTEM: Temmuz 2002–Eylül 2014 yýllarý arasýnda kliniðimizde intususepsiyon tanýsý almýþ olgularýn kayýtlarý tarandý; yaþ, cinsiyet, klinik bulgular, baþvuru süresi, ultrasonografi bulgularý ve uygulanan tedavi seçenekleri ve sonuçlarý deðerlendirildi.
BULGULAR: Toplamda 81 olgunun 52’si erkek, 29’u kýz, ortalama yaþlarý 10.6 aydý. Ýntususepsiyon 52 hastada ileokolik, 26 hastada ileoileal, üç hastada jejunojejunaldi. On dokuz (%23.5) olguda cerrahi, tümü ileokolik 45 (%55.5) olguda hidrostatik redüksiyon uygulandý. Periton irritasyonu bulgusu olmayan 17 (%21) hasta fiziksel inceleme, ultrasonografi ve klinik izleme alýndý. Tamamý ince baðýrsakta olan invajine segmentlerinin uzunluklarý ultrasonografik olarak 1.8–2.3 cm arasýnda ölçülen bu hastalarda komplikasyonsuz spontan redüksiyon izlendi. Cerrahi uygulanan hastalarýn tümünde invajine segment en az 4 cm uzunluðundaydý. Rezeksiyon yapýlan dört hastanýn üçünde cerrahi öyküsü vardý.
TARTIÞMA: Periton irritasyonu bulgularý olan tüm intususepsiyon olgularýnda tedavi cerrahidir. Diðer durumlarda, tedavi yaklaþýmý açýsýndan ince baðýrsak intususepsiyonlarý ileokolik intususepsiyonlardan ayrý deðerlendirilmelidir. Ýnce baðýrsak intususepsiyonu 2.3 cm’den kýsaysa ultrasonografi desteðiyle klinik izlem güvenlidir; 4 cm’den uzun ve geçirilmiþ karýn cerrahisi varsa cerrahi müdahale ön planda düþünülmelidir.

AMAÇ: Bu çalýþmada, Türkiye’nin en kalabalýk þehri olan Ýstanbul’da acil týp teknisyenleri ve paramediklerin iþle iliþkili yaralanmalarý tanýmlandý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Ýstanbul’da toplam 195 ambulans istasyonu mevcuttur. Çalýþma Ýstanbul Ýl Saðlýk Müdürlüðü tarafýndan onaylandý. Çalýþma anketi 112 saðlýk çalýþanlarýnýn e-posta adreslerine gönderildi ve doldurulmasý istendi.
BULGULAR: Çalýþmaya ortalama yaþlarý 29.5±6.1 (min: 18-maks: 61) olan 901 personel (660 acil týp teknisyeni [ATT] ve 241 paramedik) katýldý. Çalýþanlarýn halk tarafýndan sözel þiddete uðrama oraný %94.9, hasta yakýnlarý tarafýndan fiziksel þiddet oraný %39.8 olarak belirlendi. Bunun yanýnda çalýþanlarýn 112’de çalýþmaktan memnun olup olmadýðý araþtýrýldý. Beþ yüz on (%57.6) katýlýmcý memnun deðildi. Cinsiyete göre kadýn katýlýmcýlar sözel þiddete (p=0.01), fakat erkek katýlýmcýlar da fiziksel þiddete kadýnlardan daha fazla maruz kalmýþtý (p=0.01). Ýþ iliþkili yaralanmalarýn en çoðu motorlu araç kazalarý (%81.4), iðne batma yaralanmalarý (%52.2), kan veya vücut sývýlarý ile göz temasý (%30.9) ve keskin alet yaranmalarý (%22.5) idi. Ýþ iliþkili yaralanmalarýn %10.5’i (n=95) örneðin iðne batma yaralanmalarý ve vücut sývýlarýnýn göze temasý gibi yaralanmalar yönetime rapor edilmiþti ve bildirilmiþti. Katýlýmcýlarýn 488’i (%54.2) olasý iþ iliþkili yaralanmalarý önlemek için hizmet içi eðitimlere katýlmýþtý.
TARTIÞMA: Ülkemizde iþ iliþkili yaralanmalarda ATT ve paramediklerin riski oldukça açýk bir þekilde yüksektir. Bu nedenle acil çaðrý sistemi personeline fiziksel-sözel þiddeti önlemek için daha ileri stratejiler geliþtirilmeli ve iþ kazalarýna yönelik hizmet içi eðitimler artýrýlmalýdýr

AMAÇ: Pankreatik psödokistlerinde spontan rezolüsyon oraný %86, ciddi komplikasyon oraný ise %3–9 olarak bildirilmektedir. Bu çalýþmanýn amacý psödokistlerin spontan rezolüsyonunu öngörebilen yeni bir skorlama sistemi geliþtirmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Yetmiþ hastanýn týbbi kayýtlarý geçmiþe yönelik incelendi. Ýki hasta çalýþma dýþý býrakýldý. Her hastanýn kayýtlarýndan demografik verileri ve laboratuvar deðerleri elde edildi.
BULGULAR: Altmýþ sekiz hastanýn ortalama yaþý 56.6 ve kadýn/erkek oraný 1.34/1 olarak bulundu. Hastalarýn %48.5’inde pankreatitin nedeni safra taþlarý, %26.5’inde kronik alkol kullanýmý, %25’inde ise idiopatikti. Ortalama kist çapý 71 mm idi. Takip esnasýnda 32 hastada (%47.1) psödokist kayboldu. Tek deðiþkenli analizler incelendiðinde kist çapý (>55 mm) ile serum dierkt bilirübin (>0.95 mg/dL) ve kist CEA (>1.5) deðerlerinin spontan rezolüsyon saptanan ve saptanmayan hastalar arasýnda anlamlý derecede farklý olduðu görüldü. Çok deðiþkenli analizler sonrasýnda da ayný deðiþkenlerde istatistiksel anlamlý farklýlýk saptandý. Skorlar bu deðiþkenlere atanan puanlar toplanarak elde edildi. Nihai puanlar ile %80 hastada spontan rezolüsyon tahmin edilebildi.
TARTIÞMA: Basit ve kolay uygulanabilir olan skorlama sistemimiz ile psödokist rezolüsyonunu tahmin etmek mümkün olabileceði kannatindeyiz; yine de geçerlilik ve güvenilirliðinin daha detaylý deðerlendirilmesi gerekmektedir.

AMAÇ: Bu çalýþmada ameliyat öncesi lökosit (WCC), nötrofil/lenfosit oraný (NLR), trombosit (PLT), ortalama-trombosit-hacmi (MPV) ve serum bilirubin düzeyleri gibi basit laboratuvar incelemelerinin akut apandisit tanýsý koymakta veya perfore olgularýn basit apandisitlerden ayýrmýný yapmaktaki etkinliðini ortaya koymayý amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Apendektomi ameliyatý uygulanmýþ 3392 hasta geriye dönük olarak deðerlendirildi. Hastalar histopatolojik tanýlarýna göre öncelikle iki gruba ayrýldý. Normal appendiks bulgularý olan olgular (Grup 1) ve akut apandisit olan olgular (Grup 2). Daha sonra ikinci gruptaki olgular basit akut apandisit olgularý (Grup 2A) ve perfore apandisit olgularý (Grup 2B) olarak alt gruplara ayrýldý. Gruplar arasýnda ameliyat öncesi WCC, NLR, PLT, MPV ve serum bilirubin düzeyleri karþýlaþtýrýldý. Önce univariate analiz ile baðýmsýz deðiþkenler saptandý, daha sonra bunlardan çok deðiþkenli analizde p deðeri 0.05’den küçük olanlara ROC eðrisi analizi uygulandý. Eðrinin altýnda kalan alan 0.600’den büyük olan parametreler anlamlý paremtetre olarak kabul edilerek eþik deðer hesaplandý.
BULGULAR: WCC, bilirubin ve NLR, akut apandisit tanýsýnda klinik kullanýmda anlamlý parametreler olarak saptandý. Lökositoz için eþik deðer 11.900/mm3 (sensitivite %71.2, spesifisite %67.2, OR: 5.13), bilirubin için 1.0 mg/dl (sensitivite %19.1, spesifisite %92.4, OR: 2.96) ve NLR için 3.0 (sensitivite %81.2, spesifisite %53.1, OR: 4.27) idi. Bilirubin ve NLR, perfore apandisit olgularýnýn ayýrýmýnda anlamlý parametrelerdi. Bilirubin için eþik deðer 1.0 mg/dl (sensitivite %78.4, spesifisite %41.7, OR: 2.6) ve NLR için 4.8 (sensitivite %81.2, spesifisite %53.1, OR: 2.6) idi.
TARTIÞMA: Akut apandisit þüphesi oluþturan bulgularla gelen bir olguda serum lökosit deðerinin 11.900/mm3’den, bilirubin deðerinin 1.0 mg/dl’den, veya nötrofil/lenfosit oranýnýn 3.0’den fazla olmasý akut apandisit tanýsý destekler. Akut apandisit düþünülen bir olguda ise bilirubin deðerinin 1.0 mg/dl’den veya nötrofil/lenfosit oranýnýn 4.8’den büyük olmasý olguda perforasyon geliþtiðini destekler verilerdir. WCC, akut apandisit tanýsýnda anlamlý olmasýna raðmen, perfore olgularýn tanýnmasýnda güçlü bir parametre deðildir. PLT ve MPV akut apandisit þüpheli olgularda tanýsal anlam taþýmamaktadýrlar.

AMAÇ: Perfore akut apandisitin (AA) erken tanýnmasý zor olabilmektedir. Bu çalýþmada, ameliyat öncesi nötrofil-lenfosit oraný (NLR) ve ortalama trombosit hacmi (MPV) ölçümlerinin akut apandisit olgularýnda perforasyonu belirlemedeki rolü araþtýrýldý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Dört yüz on üç AA’lý olguya ait geriye dönük veriler ile 100 saðlýklý kontrol çalýþmaya dahil edildi. Akut apandisitli olgulara ait patolojiler flegmonöz apandisit, lokalize peritonitin eþlik ettiði apandisit ve perforasyonlu ve/veya gangrenöz apandisit olgularý olarak üç grupta incelendi. Hastalara ait MPV ve NLR deðerleri gruplar içerisinde ve saðlýklý kontrollere ait sonuçlarla karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Ortalama MPV deðeri AA grubunda 9.3±8 FL ve saðlýklý kontrollerde 8.5±0.9 Fl idi (p=0.0005). Ortalama MPV deðerleri flegmonöz apandisit grubunda 8.8±5.8, lokalize apandisit grubunda 8.9±5.8 FL ve perforasyonlu ve/veya gangrenöz apandisit grubunda 12.8±9.7 FL olarak saptandý (p=0.005). Perforasyonlu/gangrenöz apandisitli olgularý diðer apandisit olgularýndan ayýrmak için ölçülen eþik MPV deðeri 8.92 Fl idi. Ortalama NPV deðerleri basit apandisit, lokalize apandisit, perforansyonlu/gangrenöz apandisit gruplarýnda sýrasýyla 8.3±5.6, 9.1±6.2 ve 10.6±6.4 olarak saptandý (p=0.023). Perforasyonlu/gangrenöz apandisitli olgularý diðer apandisit olgularýndan ayýrmak için ölçülen eþik NPV deðeri 7.95 idi.
TARTIÞMA: Nötrofil-lenfosit oraný ve MPV ölçümleri akut apandisitin þiddetini belirlemede klinik tanýya yardýmcý olabilir.

AMAÇ: Kolorektal yaralanmalar halen önemli bir mortalite ve morbidite nedenidir. Çalýþmanýn amacý Türk cerrahlarýn tedavi kararý konusunda American Association for the Surgery of Trauma (AAST) kolon/rektum yaralanma skoru, Injury Severity Score (ISS) ve Penetrating Abdominal Trauma Index (PATI) skorlarýný kullanmaya eðilimlerini ve mevcut klinik sonuçlarýný analiz etmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Dört yýllýk bir periyot içerisinde yüksek kinetik enerjili silahlarýn neden olduðu kolorektal yaralanmalý hastalarýn verileri geriye dönük olarak toplandý. Ýlk ameliyatta ostomi açýlanlar grup 1, açýlmayanalar grup 2, sonradan ostomi açýlanlar grup 2a ve hiç ostomi açýlmayanlar grup 2b olarak belirlendi.
BULGULAR: Otuz dokuz (%66) hastaya ilk ameliyatta ostomi açýlmýþ, 20 (%34) hastaya açýlmamýþtý. Ýlk ameliyatta ostomi açýlmayan altý (%30) hastaya daha sonra ostomi açýlýrken, 14 (%70) hastaya hiç ostomi açýlmamýþtý. Belirgin þekilde AAST skorlarý yüksek olan hastalara ostomi açýldýðý görüldü (p<0.001). Fakat PATI ve ISS skorlarý ostomi açma konusunda belirleyici olmamýþtý (p=0.61, p=0.28). Sivil ve askeri cerrahlarýn ostomi oranlarý sýrasýyla %62 ve %68 olarak bulundu (p=0.47). Receiver operating characteristic (ROC) analizine göre AAST skorunun ostomi açma konusunda daha belirleyici olduðu görüldü.
TARTIÞMA: Yüksek kinetik enerjili silahlarla meydana gelen ateþli silah yaralanmalarýnda diversiyon halen önemini korumaktadýr. Diversiyon uygulamasý ve sonrasýnda gözlenen daha düþük komplikasyon oranlarý AAST skoru yüksekliði ile iliþkili bulundu.

AMAÇ: Türkiye’de çalýþan acil týp uzman, asistan ve öðretim üyelerinin akut karýn aðrýlý hastalarda analjezik kullanýmý konusundaki tutumlarý, günlük pratik uygulamalarý ve analjezik kullaným kararýný etkileyen faktörleri belirlemektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Kesitsel analitik çalýþma 15 Kasým 2013–25 Ocak 2014 tarihleri arasýnda Türkiye’deki üniversite hastaneleri, Saðlýk Bakanlýðý eðitim ve araþtýrma hastaneleri, devlet hastaneleri ve özel hastanelerde çalýþan acil týp hekimlerine anket formu uygulanarak yapýldý.
BULGULAR: Ýnternet baðlantýsýyla (n=410) ve posta (n=393) yoluyla toplam 803 anket dolduruldu (Katýlým oraný: %47). Katýlýmcýlarýn %59.3’ü (n=470) araþtýrma görevlisi, %35.1’i (n=278) acil týp uzmaný ve %5.7’si (n=45) öðretim üyesiydi. Katýlýmcýlarýn analjezik ilaçlarýn; fizik muayene bulgularýný %49.5’i “baskýladýðýný”, %34.5’inin “sýklýkla” kullandýðý, %50.7’sinin “muayene ve hastanýn planlamasý yapýldýktan sonra” uyguladýðýný, %60.6’sýnýn “cerrah hastayý görmeden”, %56.9’unun da “kesin taný konmadan önce uyguladýðýný” bildirdi. Hastalarýn %47.9’unun “her zaman”, %41.6’sýnýn “sýklýkla” analjezik talep ettiklerini bildirdiler. Cerrahi konsültan hekiminin %34.6’sý “nadiren”, %28.7’si “hiçbir zaman” analjezik kullanýmýný önermediði ve cerrahi bölümlerle oluþturulmuþ ortak politika olmadýðý (%79.1) yanýtýný verdiler. Acil týp uzmanlarýnýn (devlet ve üniversite) analjezik kullanýmý ve hastaya ait faktörler konusunda istatistiksel olarak fark yoktu. Acil týp uzmanlarý ve asistanlarý arasýnda ise, asistanlarýn “hiçbir zaman” analjezik kullanmam diyen grubu, uzmanlara göre fazlaydý (p=0.002), asistanlar “operasyon kararý verildiðinde”, uzmanlar ise “muayene ve hasta yönetim planý yapýldýktan sonra” analjezik uyguladýklarýný (p=0.021), asistanlar analjeziklerin fizik muayene bulgularýný “baskýladýðýný”, uzmanlar ise “netleþtirdiðini” (p<0.0001), asistanlar “cerrah muayene etmeden analjezik uygulamadýklarý”, uzmanlarsa uyguladýklarýný bildirdi (p=0.0001). Hem asistanlarýn hem de uzmanlarýn en sýk narkotik analjezik kullandýklarý, NSAID kullaným oranlarýnýn her iki grup içinde yüksek olduðu görüldü. Asistanlar aðrý þiddeti, fizik muayene bulgularý, inceleme sonuçlarý ve farklý tanýlarda analjezik kullanýmý konusunda da uzmanlara göre istatistiksel olarak anlamlý oranda kararsýz kalmaktaydý. Devlette çalýþan asistanlarýn analjezikleri “hiçbir zaman” ve “nadiren” kullanýrým diyen grubu, üniversitede çalýþanlara göre fazlaydý (p=0.001). Her iki grupta analjezik kullanýmýnýn fizik muayene bulgularýna %57 oranýnda baskýlar yanýtýný verdiler. Kýdemli asistanlar (>24 ay) analjeziði kýdemsizlere göre “sýklýkla” uyguladýklarýný (p=0.034) ve kýdemsiz asistanlarýn daha çok oranda analjezik kullanýmýnýn “fizik muayene bulgularýný baskýladýðýný” inandýklarýný bildirdiler (p=0.002).
TARTIÞMA: Acil týp hekimlerinin akut karýn aðrýlý hastalarda analjezik kullaným oranlarý çok düþüktür ve yýllar içerisinde deðiþiklik olmamýþtýr. Acil týp asistanlarýnýn uzmanlarýna oranla analjezik kullaným oranlarý çok daha düþüktür ve analjeziklerin fizik muayeneyi baskýladýðýna, cerrah hastayý muayene etmeden uygulamamasý gerekliliðine inançlarý yüksektir. Asistanlarýn, analjezik uygulama zamaný daha geçtir. Asistanýn kýdemi arttýkça kullaným oraný ve fizik muayene etkilemediði görüþü artmaktadýr.

AMAÇ: Bu çalýþmada izole radius diafiz kýrýðý nedeniyle yeni dizayn intramedüller radius çivi tedavisi uyguladýðýmýz eriþkin hastalarda intramedüller çivi tedavisinin etkinliðini, fonksiyonel ve kozmetik sonuçlarýný deðerlendirmeyi amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Ýzole deplase radius diafiz kýrýðý nedeniyle intramedüller çivi tedavisi uygulanan17 hasta geriye dönük olarak deðerlendirildi. Çalýþmaya kapalý izole radius diafiz kýrýðý olan hastalar dahil edildi. Tüm hastalara kapalý yöntemle tespit uygulandý. Hastalarýn son kontrollerinde gonyometre ile önkol ve dirsek hareket açýlarý ölçüldü. Hidrolik el dinamometresi ile saðlam ve tedavi edilen önkollar için kavrama gücü ölçüldü. Önkol direkt grafide maksimum radial eðim ve lokalizasyonlarý saðlam ve tedavi edilen ekstremiteler için ayrý ayrý ölçüldü. Kaynama ve fonksiyonel sonuçlarýn deðerlendirilmesi Grace-Eversman kriterleri ve Disabilities of the Arm, Shoulder and Hand (DASH) scoreanketine göre yapýldý.
BULGULAR: Ýzole radius diafiz kýrýðý olan 17 eriþkin hasta deðerlendirmeye alýndý. Hastalarýn 11’i (%64.7) erkek, altýsý (%35.3) kadýndý. Yaþ ortalamasý 35.76 (23–61) idi. On bir (%64.7) hastada sað, altý (%35.3) hastada sol tarafta kýrýk vardý. Ortalama kaynama süresi 10.2 (8–20) hafta olarak deðerlendirildi. Ortalama supinasyon 75.35 (67–80) derece, pronasyon 85.18 (74–90) derece idi. Grace-Eversman deðerlendirme kriterlerine göre 16 (%94) olguda mükemmel bir (%6) olguda iyi sonuç elde edildi. Hastalarýn DASH ortalamasý 12.58 (3.3–32.5) olarak deðerlendirildi.
TARTIÞMA: Eriþkin deplase radius diafiz kýrýklarýnýn cerrahi tedavisinde altýn standart tedavi yöntemi plak vida osteosentezidir. Ancak fonksiyonel sonuçlarýnýn çok iyi olmasý ve plak vida osteosentezine benzer kaynama oranlarý nedeniyle intramedüller çivi tedavisinin izole radius diafiz kýrýklarýnda alternatif bir tedavi yöntemi olarak kullanýlabileceðini düþünüyoruz.

Ýleri veya metastatik kanser hastalarýnýn beslenme, metabolizma ve baðýþýklýk durumlarý risk altýndadýr. Buna raðmen kanser hastalarýnda gastroduodenal perforasyon hakkýnda az miktarda bilgi mevcuttur. Bu yazýda, 41 yaþýndaki evre IV yinelenen larenks kanseri olup homeopatik antikanser tedavisi gören ve cerrahi onarým gerektiren üç adet peptik perforasyonu olan bir kadýn hastayý sunmaktayýz. Üçlü gastrik peptik ülser perforasyonu nadir görülen olaðandýþý bir komplikasyondur. Hastalarýn kendi kendilerine etkinlik ve toksisitesine iliþkin kanýtlara dayalý veriler olmayan homeopatik kanser ilaçlarýný kullanmaktan kuvvetle vazgeçirmek gerekir.

Hýzlý masif kanamanýn erken yönetimi, kan ürünlerinin erken verilmesi ve hýzlý cerrahi kontrolün saðlanmasýný gerektirir. Periferik hastaneler kaynak kýsýtlýlýðý nedeniyle askeri koþullara benzer. Kan ürünleri bulunmayan periferik bir hastanede masif kanamayla nedeniyle sýcak taze tam kan (TTK) verdiðimiz üç olgu sunuldu. Olgu1: On altý yaþýnda kadýn hasta acil sezaryana alýndý. Uterus atonisi nedeniyle masif kanamasý olan hastanýn Hb deðeri 3.5g/dl’ye kadar düþtü. Cerrahi süresince altý ünite sýcak TTK transfüzyonu yapýldýktan sonra, hemodinamik parametreleri ve tam kan sayýmý normal düzeye geldi. Ýki gün yoðun bakýmda takibi yapýlan hasta, yedinci gün taburcu edildi. Olgu 2: Otuz beþ yaþýnda kadýn hasta acil sezaryana alýndý. Uterus atonisi nedeniyle masif kanayan hastanýn Hb’i 2g/dl, Htc’i %5.4’e kadar düþtü. Dokuz ünite sýcak taze tam kan verilen hastanýn hemodinamik ve laboratuvar deðerleri normal düzeye geldi. Ertesi gün ekstübe edilip üçüncü gün yoðun bakýmdan servise çýkarýlan hasta sekizinci günde taburcu edildi. Olgu 3: Otuz altý yaþýnda erkek hasta býçak yaralanmasý sonrasý hemorajik þokta acil cerrahiye alýndý. Hastada sað renal arter ve böbrek yaralanmasý vardý. Cerrahi süresince kanamaya devam eden hastaya dokuz ünite sýcak TTK verildi. Cerrahi kontrol saðlanan ve kan transfüzyonu yapýlan hastanýn hemodinamik parametreleri düzeldi. Beþinci gününde yoðun bakýmdan çýkarýlan hasta 10. günde taburcu edildi. Kan bileþenlerine ayrýlabildiðinden beri sivil týpta TTK kullanýmý neredeyse yoktur. Ayrýca, kan bankalarýnda tam kan rutin mevcut deðildir. Bu nedenle tam kan kullanýmý sivil týpta azalmýþtýr. Sýcak TTK masif transfüzyonda, kýrmýzý kan hücrelerini, trombositleri, plazma volümünü, koagülasyon faktörlerini etkili bir þekilde yerine koyarken ayný zamanda hipotermiyi ve dilüsyonel koagülopatiyi önler. Kan ürünleri, uzun depolanma süresince biyokimyasal, biyomekanik ve immünolojik deðiþikliklere uðrar. Depolama süresi transfüzyon etkinliðini ve transfüzyonla iliþkili riskleri etkiler. Gelecekte hýzlý ABO uyumluluðu testleri, trombosit koruyucu lökosit filtreleri ve patojenleri azaltan yeni teknolojilerin kullanýmý ile TTK massif transfüzyonda ilk seçim olabilir. Yeni çalýþmalar gelecekte yeni prosedürler ortaya çýkaracaktýr.

Karotit kavernöz fistüller karotis arter ve kavernöz sinüs arasýndaki anormal baðlantýlardýr. Künt ve penetran kafa yaralanmalarý karotikokavernöz fistül ile sonuçlanabilir. Her ne kadar nadir olarak ortaya çýksa da tanýsý acil serviste konabilir. Bu yazýda, 35 gün önce yüzüne ateþli silah yaralanmasýndan sonra sað gözünde kýzarýklýk, aðrý, görmede bulanýklýk, görme kaybý ve yüzün üst yarýsýnda þiþme þikayeti ile acil servise baþvuran 26 yaþýndaki hasta sunuldu.

Üst ekstremite arter yaralanmalarý, yaygýn görülen ve ciddi bir durumdur ve eðer doðru tedavi edilmezse ekstremiteyi amputasyona kadar götürebilir. Radial ya da ulnar arterin baðlanmasý, vasküler cerahlar tarafýndan sýkça uygulanan bir tedavi metotudur. Eðer radial ve ulnar arterler her ikisi birden yaralanmýþsa, bundan özellikle kaçýnmak gerekir. Bu olguda, birlikte yaralanmýþ radial ve ulnar arterin tamirine yönelik farklý bir yaklaþým sunuldu.