Quick Search
Management of Abdominal Gunshot Injuries: Surgical Intervention or Conservative Follow-Up? A Single-Center Experience
Serhat Binici1, FIRAT ASLAN1, burhan beger2, Orhan BEGER3, ABBAS ARAS1, IKLIL Eryılmaz4, Enis Oğuz1, iskan Çallı1, Çetin kotan1, MEHMET Eryılmaz51Van Yuzuncuyıl University, Faculty of medicine, General Surgery department2Van Yuzuncuyıl University, Faculty of medicine, Pediatric Surgery department
3Gaziantep University, Anatomy
4Şırnak State Hospital, General Surgery
5SBU Gulhane Hospital General Surgery Clinic
Background
This study aims to retrospectively evaluate the treatment approaches and clinical outcomes in patients with penetrating abdominal trauma caused by gunshot injuries—one of the most complex and controversial areas in trauma surgery.
Methods
A total of 101 patients who were diagnosed and treated for penetrating abdominal trauma due to gunshot injuries between 2015 and 2025 were included in the study. Demographic data such as age and sex; vital signs at admission to the emergency department (blood pressure, pulse, respiratory rate, body temperature); level of consciousness (Glasgow Coma Scale); hemodynamic status (stability/instability, need for fluid or inotropic support); intra-abdominal (liver, spleen, small intestine, colon, etc.) and extra-abdominal (thorax, extremities, head, etc.) organ injuries; laboratory findings (such as hemoglobin, leukocyte count, creatinine, pH level); treatment modalities (surgical intervention or conservative management); surgical techniques applied; blood and blood product transfusions; and hospital length of stay were retrospectively analyzed. Patients were divided into two groups: those who underwent surgical treatment and those who were managed conservatively. Factors influencing treatment decisions and variables affecting mortality were evaluated statistically.
Results
Of the patients, 83.2% were male, with a mean age of 28.3 ± 10.5 years. Surgical treatment was performed in 81.2% of the patients, while 18.8% received conservative management. No mortality was observed in the conservatively managed group, whereas the mortality rate in the surgically treated group was 15.9%. The mortality rate among female patients (29.4%) was significantly higher compared to males (9.5%) (p = 0.026). Factors such as hemodynamic instability, intra-abdominal organ injury, presence of free air in the abdomen, and need for blood product transfusion were found to be associated with both the choice of surgical treatment and higher mortality. Additionally, damage control surgery and multiple organ injuries were also linked to increased mortality.
Conclusion
The management of abdominal trauma caused by gunshot injuries requires a multidisciplinary approach for appropriate patient selection and treatment strategy. In hemodynamically stable patients, selective non-operative management (SNOM) is a safe and effective option, whereas surgical intervention—particularly in cases requiring damage control surgery—is associated with higher mortality. The elevated mortality rate observed in female patients highlights the need for closer monitoring of this subgroup and further investigation into potential additional risk factors. The findings are consistent with current literature and provide guidance for clinical practice.
Abdominal Ateşli Silah Yaralanmalarının Yönetimi: Cerrahi Müdahale mi Yoksa Konservatif Takip mi? Tek Merkez Deneyimi
Serhat Binici1, FIRAT ASLAN1, burhan beger2, Orhan BEGER3, ABBAS ARAS1, IKLIL Eryılmaz4, Enis Oğuz1, iskan Çallı1, Çetin kotan1, MEHMET Eryılmaz51van yüzüncü yıl üniversitesi tıp fakültesi genel cerrahi ana bilim dalı2van yüzüncü yıl üniversitesi tıp fakültesi çocuk cerrahisi ana bilim dalı
3Gaziantep Universitesi, Anatomi
4Şırnak Devlet Hastanesi, Genel cerrahi
5SBU Gulhane Hastanesi Genel Cerrahi Kliniği
Giriş
Bu çalışma, travma cerrahisi alanında en karmaşık ve tartışmalı konulardan biri olan, abdominal bölgeyi penetran olarak etkileyen ateşli silah yaralanmalarında uygulanan tedavi yöntemleri ve klinik sonuçları geriye dönük olarak değerlendirmeyi amaçlamaktadır.
Yöntemler
2015-2025 yılları arasında ateşli silah yaralanması nedeniyle penetran abdominal travma tanısı konulan ve tedavi edilen toplam 101 hasta çalışmaya dahil edilmiştir. Hastaların yaş, cinsiyet, acil servise başvuru anındaki vital bulguları (kan basıncı, nabız, solunum sayısı, vücut sıcaklığı), bilinç durumu (Glasgow Koma Skalası), hemodinamik durumu (stabil/instabil, sıvı ve/veya inotrop desteği ihtiyacı), intra-abdominal (karaciğer, dalak, ince bağırsak, kolon vb.) ve ekstra-abdominal (toraks, ekstremite, kafa vb.) organ yaralanmaları, laboratuvar bulguları (hemoglobin, lökosit sayısı, kreatinin, pH seviyesi), uygulanan tedavi yöntemleri (cerrahi müdahale veya konservatif takip), cerrahi teknikler, kan ve kan ürünü transfüzyonları ile hastanede kalış süreleri geriye dönük olarak analiz edilmiştir. Hastalar cerrahi tedavi uygulanan grup ve konservatif yönetilen grup olmak üzere ikiye ayrılmış, tedavi kararlarını etkileyen faktörler ve mortaliteye etki eden değişkenler istatistiksel olarak değerlendirilmiştir.
Bulgular
Hastaların %83,2'si erkek olup, ortalama yaş 28,3 ± 10,5 yıl olarak bulunmuştur. Hastaların %81,2'sine cerrahi tedavi uygulanırken, %18,8'ine konservatif tedavi verilmiştir. Konservatif tedavi uygulanan grupta mortalite gözlenmezken, cerrahi tedavi görenlerde mortalite oranı %15,9 olarak kaydedilmiştir. Kadın hastalarda mortalite oranı (%29,4) erkeklere (%9,5) göre anlamlı derecede yüksek bulunmuştur (p=0,026). Hemodinamik instabilite, intra-abdominal organ yaralanması, karın içinde serbest hava varlığı ve kan ürünü transfüzyonu ihtiyacı hem cerrahi tedavi kararını hem de mortaliteyi artıran faktörler arasında yer almıştır. Ayrıca, hasar kontrol cerrahisi ve çoklu organ yaralanmaları da mortalite ile ilişkilendirilmiştir.
Sonuç
Ateşli silah yaralanmasına bağlı abdominal travmanın yönetimi, uygun hasta seçimi ve tedavi stratejisi için multidisipliner bir yaklaşım gerektirmektedir. Hemodinamik olarak stabil hastalarda seçici non-operatif yönetim (SNOY) güvenli ve etkili bir seçenektir. Cerrahi müdahale, özellikle hasar kontrol cerrahisi gerektiren vakalarda mortalite ile ilişkilidir. Kadın hastalarda gözlenen yüksek mortalite oranı, bu hasta grubunun daha yakından izlenmesi ve ek risk faktörlerinin araştırılması gerekliliğini ortaya koymaktadır. Elde edilen bulgular mevcut literatürle uyumludur ve klinik uygulamalara rehberlik etmektedir.
Manuscript Language: English