Does anterolateral ligament internal bracing improve the outcomes of anterior cruciate ligament reconstruction in patients with generalized joint hypermobility?

BACKGROUND: Generalized joint hypermobility (GJH) is a risk factor for anterior cruciate ligament (ACL) injury and ACL graft failure and is considered an indication for anterolateral ligament (ALL) reconstruction. The aim of this retrospective study was to compare functional outcomes, rupture rates, and residual instability in patients with GJH undergoing isolated ACL reconstruction or combined ACL reconstruction and ALL augmentation with internal bracing (ALL-IB).
METHODS: Sixty-eight patients with GJH and unilateral ACL injury were randomly assigned to undergo either isolated ACL reconstruction (Group 1) or combined ACL reconstruction and ALL-IB (Group 2). The patients were evaluated pre- and postoperatively; their medical histories; physical examination results; anterior knee translation, as measured using the KT-1000 arthrometer; and scores of validated knee assessments were recorded.
RESULTS: Groups 1 and 2 consisted of 37 and 31 patients, respectively. The mean follow-up was 30.1±4.1 and 28.1±2.9 months, respectively. In the final evaluation, the patients in Group 2 showed better rotational stability, as evaluated by the pivot-shift test (p=0.013); better anteroposterior stability, as evaluated by KT-1000 arthrometry (p=0.001); similar function (p=0.14 for the Lysholm, p=0.11 for the Cincinnati, and p=0.19 for the International Knee Documentation Committee subjective score); and failure rate (p=0.41).
CONCLUSION: The functional outcomes were similar between the groups. The stability outcomes after combined ACL and ALL-IB were better than those after isolated ACL reconstruction in patients with GJH. However, the technique and its results need to be validated in larger patient series and prospective randomized controlled trials.

Hipermobil hastalarda kombine ön çapraz bað rekonstruksiyonu ve anterolateral ligament internal breys uygulamasý klinik sonuçlarý etkiler mi?

AMAÇ: Genel eklem hipermobilitesi (GEH), ön çapraz bað (ÖÇB) yaralanmasý ve ÖÇB greft yetmezliði için bir risk faktörüdür. Bu hastalarda ÖÇB rekonstrüksiyonuna ilaveten anterolateral ligament rekonstrüksiyonu ya da internal breysi (ALL-ÝB) önerilmektedir. Bu geriye dönük çalýþmanýn amacý, GEH olan hastalarda izole ÖÇB rekonstrüksiyonu ve kombine ÖÇB rekonstrüksiyonu- ALL-ÝB uygulamasýnýn fonksiyonel sonuçlarýný, re-rüptür ve rezidüel instabilite oranlarýný karþýlaþtýrmaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmaya 2015–1019 yýllarý arasýnda Beighton-Horan kriterlerine göre GEH tanýsý konulan ve dahil edilme kriterlerini karþýlayan 68 hasta dahil edildi. En az iki yýllýk takip süresi bulunmayan hastalar çalýþmaya dahil edilmedi. Grup 1’de izole ÖÇB rekonstrüksiyonu ve grup 2’de ise kombine ÖÇB rekonstrüksiyonu ve ALL-ÝB yapýlan hastalar yer aldý. Takiplerde hastalarýn ameliyat öncesi ve sonrasý fizik muayene sonuçlarý ile anteroposterior stabilite (KT-1000) ve diz skorlarý kaydedildi. Tüm muayene ve ölçümler tek hekim tarafýndan yapýlmýþtýr.
BULGULAR: Grup 1 ve 2 sýrasýyla 37 ve 31 hastadan oluþuyordu. Ortalama takip süresi sýrasýyla 30.1±4.1 ve 28.1±2.9 aydý. Ameliyat sonrasý, grup 2’de yer alan hastalarýn pivot-shift testi ile daha iyi rotasyonel stabiliteye sahip olduklarý görüldü (p=0.02). KT-1000 artrometri ile yapýlan ölçümlerde grup 2’de anteroposterior stabilitenin anlamlý derecede daha iyi olduðu görüldü (p=0.01). Ancak gruplar arasýnda benzer fonksiyonel sonuçlar (Lysholm için p=0.14, Cincinnati için p=0.11 ve IKDC içi p=0.19) ve benzer re-rüptür oranlarý olduðu görüldü (p=0.41).
TARTIÞMA: Hipermobil hastalarda kombine ÖÇB rekonstrüksiyonu ve ALL-ÝB daha iyi rotasyonel ve anteroposterior stabilite saðladýðý görülmüþtür. Ancak daha geniþ hasta çalýþmalarý ve ileriye yönelik randomize kontrollu çalýþmalarla tekniðin ve sonuçlarýnýn doðrulanmaya ihtiyacý vardýr.