Quick Search
Comparing clinical and functional outcomes of anterior cruciate ligament reconstruction using sonoelastografi
Eralp Erdoğan1, Zafer Güneş1, Özgür Kaya2, Mehmet Hamdi Şahan3, Veysel Burulday4, Özge Vergili5, Sancar Serbest6, Uğur Tiftikçi11Sbu Ankara Training And Research Hospital, Orthopedics And Traumatology Clinic, Ankara, Turkey2Lokman Hekim University Hospital, Orthopedics And Traumatology Clinic, Ankara, Turkey
3Gaziantep University School Of Medicine, Department Of Radiology, Gaziantep, Turkey
4Inonu University Faculty Of Medicine, Department Of Radiology, Malatya, Turkey
5Kırıkkale University Faculty Of Health Science, Department Of Physiotherapy And Rehabilitation, Kırıkkale, Turkey
6Kırıkkale University Faculty Of Medicine, Department Of Orthopedics And Traumatology, Kırıkkale, Turkey
Introduction & Aim: Injuries to the anterior cruciate ligament (ACL) are prevalent, particularly following athletic incidents. Most clinicians use MRI for diagnostic purposes and therapy assessment, but it can present challenges in terms of cost and accessibility. While ultrasound guidance (USG) is more readily available, it is inadequate for diagnosing ACL injury in isolation. So, our study aimed to test how effective sonoelastography, a new method for looking at tendon problems, is for injuries to the anterior cruciate ligament.
Material and Method: This study involved a cohort of 45 patients who fulfilled the designated inclusion criteria. We selected the patients from a cohort of 105 individuals who underwent anatomical ACL restoration at the orthopedics and traumatology clinic between 2017 and 2020. The clinical examination results and the stability and quality of the ACL in patients who had ACL reconstruction were compared with the results from magnetic resonance imaging (MRI) and stress echo laxity (SEL) testing.
Results: The study comprised 40 individuals with a mean age of 30.7 ± 1.4 years. The patients' Lysholm scores exhibited a considerable enhancement post-operation, with a mean increase from 2.2 ± 0.9 pre-operation to 6.1 ± 1.6 post-operation. The Lachman, anterior drawer, and pivot-shift tests demonstrated improvements relative to the preoperative values. No substantial difference was observed in the single-leg hop test relative to the unaffected side. The SEL findings indicated that 15.6% of the healthy ACL instances were categorized as type 2a, 68.9% as type 2b, and 15.6% as type 3a. In the reconstructed ACL cohort, 17.8% were categorized as type 2a, 62.2% as type 2b, and 20% as type 3a. No substantial statistical difference was detected between the healthy ACL and the reconstructed ACL. No occurrences of type 3b or type 4 were identified in any of the patients.
Conclusion: We used SEL to find a torn ACL and check its stability and condition after the ligament was reconstructed with a graft. We utilize SEL, or stress sonoelastography, to monitor graft viability and evaluate the progression of ACL injuries. It is also beneficial in evaluating whether the restored ligament possesses a functional structure akin to that of a normal ligament. Moreover, considering its accessibility, cost-effectiveness, replicability, and patient preference, it may provide a more advantageous alternative to MRI.
Sonoelastografi kullanılarak ön çapraz bağ rekonstrüksiyonunun klinik ve fonksiyonel sonuçlarının karşılaştırılması
Eralp Erdoğan1, Zafer Güneş1, Özgür Kaya2, Mehmet Hamdi Şahan3, Veysel Burulday4, Özge Vergili5, Sancar Serbest6, Uğur Tiftikçi11Sbü Ankara Eğitim Ve Araştırma Hastanesi, Ortopedi Ve Travmatoloji Kliniği, Ankara2Lokman Hekim Üniversitesi Hastanesi, Ortopedi Ve Travmatoloji Kliniği, Ankara
3Gaziantep Üniversitesi Tıp Fakültesi, Radyoloji Anabilim Dalı, Gaziantep
4İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi, Radyoloji Anabilim Dalı, Malatya
5Kırıkkale Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi, Fizyoterapi Ve Rehabilitasyon Bölümü, Kırıkkale
6Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi, Ortopedi Ve Travmatoloji Anabilim Dalı, Kırıkkale
Giriş ve Amaç: Ön çapraz bağ (ACL) yaralanmaları, özellikle atletik spor yaralanmaları arasında yaygındır. Çoğu klinisyen, tanı amacıyla ve tedavi değerlendirmesi için manyetik rezonans görüntüleme (MRG) kullanır; ancak maliyet ve erişilebilirlik açısından zorluklar çıkarabilir. Ultrason (USG) rehberliği daha erişilebilir olsa da, ACL yaralanmasını tek başına teşhis etmek için yetersizdir. Bu nedenle, çalışmamız, tendon problemlerini incelemek için yeni bir yöntem olan sonoelastografinin, ön çapraz bağ yaralanmaları üzerindeki etkinliğini test etmeyi amaçladı.
Gereç ve Yöntem: Bu çalışma, belirlenen dahil etme kriterlerini karşılayan 45 hastadan oluşan bir kohortu kapsadı. Hastaları, 2017 ile 2020 yılları arasında ortopedi ve travmatoloji kliniğinde anatomik ACL onarımı geçiren 105 bireyden oluşan bir kohorttan seçtik. Klinik muayene sonuçları ve ACL rekonstrüksiyonu yapılan hastalarda ACL'nin stabilitesi ve kalitesi, manyetik rezonans görüntüleme (MRG) ve stres eko gevşekliği (SEL) test sonuçlarıyla karşılaştırıldı.
Bulgular: Çalışma, ortalama yaşı 30,7 ± 1,4 yıl olan 40 bireyden oluşuyordu. Hastaların Lysholm puanları, ameliyat sonrası önemli bir iyileşme gösterdi ve ortalama olarak ameliyat öncesi 2.2 ± 0.9'dan ameliyat sonrası 6.1 ± 1.6'ya yükseldi. Lachman, anterior drawer ve pivot-shift testleri, preoperatif değerlere göre iyileşmeler gösterdi. Tek bacak zıplama testinde, etkilenmeyen tarafa göre önemli bir fark gözlemlenmedi. SEL bulguları, sağlıklı ACL örneklerinin %15,6'sının tip 2a, %68,9'unun tip 2b ve %15,6'sının tip 3a olarak kategorize edildiğini gösterdi. Rekonstrükte ACL kohortunda, %17.8'i tip 2a, %62.2'si tip 2b ve %20'si tip 3a olarak kategorize edildi. Sağlıklı ACL ile rekonstrükte ACL arasında önemli bir istatistiksel fark tespit edilmedi. Hiçbir hastada tip 3b veya tip 4 vakası tespit edilmedi.
Sonuç: Yırtılmış bir ACL tespit etmek ve bağ rekonstrüksiyonu yapıldıktan sonra stabilitesini ve durumunu kontrol etmek için SEL kullandık. SEL veya stres sonoelastografi kullanarak greftin canlılığını izliyoruz ve ACL yaralanmalarının ilerlemesini değerlendiriyoruz. Ayrıca, onarılan bağın normal bir bağa benzer işlevsel bir yapıya sahip olup olmadığını değerlendirmede de faydalıdır. Bunların yanında, erişilebilirliği, maliyet etkinliği, tekrarlanabilirliği ve hasta tercihini göz önünde bulundurulduğunda, MRG'ye göre daha avantajlı bir alternatif sunabilir.
Manuscript Language: English