Quick Search
Comparison of hyperbaric oxygen and ozone treatment for ischemia/re-perfusion injury in an experimental testicular torsion model
Gökçe Karlı1, Basak Erginel1, Fatih Yanar2, Esra Aycan Üstyol3, Yasemin Ozluk4, Meltem Savran Karadeniz5, Burak Ilhan2, Feryal Gün Soysal1, Erbug Keskin11Department of Pediatric Surgery, İstanbul University İstanbul Faculty of Medicine, İstanbul-Türkiye2Department of General Surgery, İstanbul University İstanbul Faculty of Medicine, İstanbul-Türkiye
3Department of Biochemistry, İstanbul University İstanbul Faculty of Medicine, İstanbul-Türkiye
4Department of Pathology, İstanbul University İstanbul Faculty of Medicine, İstanbul-Türkiye
5Department of Anesthesiology, İstanbul University İstanbul Faculty of Medicine, İstanbul-Türkiye
BACKGROUND: This study aims to compare the effects of medical ozone (MO) therapy and hyperbaric oxygen (HBO) therapy in an experimental testicular torsion model by measuring the oxidant and antioxidant markers and examining the histopathological tissue damage findings.
METHODS: Thirty-two Wistar rats are used and are divided into four groups; (1) sham group (SG), (2) only ischemia/reperfusion (I/R) by testicular torsion, (3) HBO administered group, and (4) MO administered group. No torsion was conducted in the SG. In all other groups, rats underwent testicular torsion followed by detorsion to create an I/R model. After I/R, HBO was injected in the HBO group, and in the MO group, intraperitoneal ozone was applied. At the end of 1 week, testicular tissues were obtained for biochemical analyzes and histopathological examinations. Biochemically, malondialdehyde (MDA) levels were measured for oxidant activity, and superoxide dismutase (SOD) and glutathione peroxidase (GSH-Px) levels were measured for antioxidant activity. Furthermore, the testicles were evaluated histopathologically.
RESULTS: Both HBO and MO have significantly decreased MDA levels, compared with sham and I/R groups, resulting in decreased oxidation effects. The antioxidant GSH-Px levels in the HBO and MO groups were significantly higher than in the sham and I/R groups. In addition, the antioxidant SOD levels in the HBO group were significantly higher than sham, I/R, and MO groups. Therefore, the antioxidant effect of HBO was observed to be superior to MO, specifically considering SOD levels. Histopathologically, there was no significant difference between the groups (p>0.05).
CONCLUSION: The study may extrapolate that both HBO and MO are antioxidant agents that can be used in testicular torsion. HBO treatment might improve the cellular antioxidant capacity due to increased antioxidant marker levels more than MO therapy. However, further studies are needed with a larger sample size.
Deneysel testiküler torsiyon modelinde iskemi/yeniden perfüzyon yaralanması için hiperbarik oksijen ve ozon tedavisinin karşılaştırılması
Gökçe Karlı1, Basak Erginel1, Fatih Yanar2, Esra Aycan Üstyol3, Yasemin Ozluk4, Meltem Savran Karadeniz5, Burak Ilhan2, Feryal Gün Soysal1, Erbug Keskin11İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi, Çocuk Cerrahisi Anabilim Dalı, İstanbul2İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi, Genel Cerrahi Anabilim Dalı, İstanbul
3İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi, Biyokimya Anabilim Dalı, İstanbul
4İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi, Patoloji Anabilim Dalı, İstanbul
5İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi, Anestezi Anabilim Dalı, İstanbul
AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, deneysel bir testis torsiyon modelinde medikal ozon (MO) tedavisi ile hiperbarik oksijen (HBO) tedavisinin etkilerini, oksidan ve antioksidan belirteçleri ölçerek ve histopatolojik doku hasarı bulgularını inceleyerek karşılaştırmaktır.
GEREÇ VE YÖNTEM: Otuz iki Wistar sıçan kullanıldı ve dört gruba ayrıldı; (1) sahte grup (SG), (2) sadece testis torsiyonu ile iskemi/reperfüzyon (I/R), (3) HBO uygulanan grup ve (4) MO uygulanan grup. SG’de burulma yapılmadı. Diğer tüm gruplarda, sıçanlara bir I/R modeli oluşturmak için testis torsiyonu ve ardından detorsiyon uygulandı. İ/R sonrası HBO grubuna hiperbarik oksijen, MO grubuna intraperitoneal ozon uygulandı. Bir hafta sonunda biyokimyasal analizler ve histopatolojik incelemeler için testis dokuları alındı. Biyokimyasal olarak oksidan aktivite için malondialdehit (MDA), antioksidan aktivite için süperoksit dismutaz (SOD) ve glutatyon peroksidaz (GSH-Px) seviyeleri ölçüldü. Ayrıca testisler histopatolojik olarak da değerlendirildi.
BULGULAR: Hem HBO hem de MO, sahte ve I/R grupları ile karşılaştırıldığında, oksidasyon etkilerinin azalmasıyla sonuçlanan, MDA seviyelerini önemli ölçüde azaltmıştır. HBO ve MO gruplarındaki antioksidan GSH-Px seviyeleri, sham ve I/R gruplarına göre anlamlı derecede yüksekti. HBO grubundaki antioksidan SOD seviyeleri sham, I/R ve MO gruplarına göre anlamlı olarak yüksekti. Bu nedenle, özellikle SDO seviyeleri dikkate alın-dığında, HBO’nun antioksidan etkisinin MO’dan daha üstün olduğu gözlenmiştir. Histopatolojik olarak gruplar arasında anlamlı fark yoktu (p>0.05).
TARTIŞMA: Çalışma, hem HBO hem de MO’nun testis torsiyonunda kullanılabilecek antioksidan ajanlar olduğunu tahmin edebilir. HBO tedavisinin, MO tedavisine göre antioksidan belirteç düzeylerinin artması nedeniyle hücresel antioksidan kapasiteyi iyileştirebileceğini belirledik. Bununla birlikte, daha büyük bir örneklem büyüklüğü ile daha fazla çalışmaya ihtiyaç vardır.
Manuscript Language: English