Quick Search
Radiographic and clinical outcomes of distal tibia fractures (3–12 cm proximal to the plafond): Comparison of two intramedullary nailing
Hüseyin Koca1, Sedat Duman2, Necdet Sağlam11Department of Orthopedics and Traumatology, Health Sciences University Ümraniye Training and Research Hospital, İstanbul-Turkey2Department of Orthopedics and Traumatology, Health Sciences University İstanbul Sultan 2. Abdülhamid Han Training and Research Hospital, İstanbul-Turkey
BACKGROUND: There are various distal locking options for the repair of tibia distal diametaphyseal fractures with intramedullary nails. There is no consensus about the superiority of any of these distal locking options. In our study, comparing nails with distal bolt locking screw (DSBLS) and conventional nails; we aimed to compare the clinical and radiological results of intramedullary nail models in fixing tibial distal diametaphyseal fractures.
METHODS: In our orthopedics and traumatology department, 117 tibial distal diametaphyseal fractures of 116 patients treated with intramedullary nails between August 2007 and May 2015 were retrospectively evaluated. Forty-six tibial distal diametaphyseal fractures of 45 patients who came to regular visits to outpatient clinic controls and who had a minimum follow-up of 18 months and whose fracture distance was between 3 and 12 cm were included in the study. The average follow-up period of the study group consisting of 28 males and 17 females with an average age of 44 (16–76 years) which was 48 months (18–100 months). The group using the DSBLS locking intramedullary nail was considered the first group and the group using the conventional distal locking intramedullary nail was considered the second group. Radiological union times, coronal, sagittal, and axial plan angulations and malunion presence were com-pared between the two groups. In addition, the two groups were compared clinically with length of time spent on weight-bearing and return to work, Olerud-Molander ankle score, and American Orthopedic Foot and Ankle Society Score scores.
RESULTS: We found that the first group was superior in terms of length of time spent on partial and full weight-bearing between the two groups (p=0.00031 and p=0.00007). In addition, the union time of the first group was shorter (p=0.0149). Other radiological or clinical results did not differ significantly between the two groups. In addition, no significant correlation was found between the distance of the fracture from the tibial plate and its angulation. In cases with malunion alone, the fracture line was more distal than those without malunion (p=0.0411).
CONCLUSION: Newly developed DSBLS intramedullary nails give as good results as conventional nails in tibia distal diametaphyseal fractures. Due to its ability to loading bone early and have a shorter union time, DSBLS can be safely preferred in distal diametaphyseal fractures and reduce complications from immobilization.
Distal tibia kırıklarının (plafondun proksimalinde 3 ila 12 cm) radyografik ve klinik sonuçları: İki intramedüller çivilemenin karşılaştırılması
Hüseyin Koca1, Sedat Duman2, Necdet Sağlam11Sağlık Bilimleri Üniversitesi Ümraniye Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Ortopedi ve Travmatoloji Kliniği, İstanbul2Sağlık Bilimleri Üniversitesi İstanbul Sultan 2. Abdülhamid Han Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Ortopedi ve Travmatoloji Kliniği, İstanbul
AMAÇ: Tibia distal dia-metafizyel kırıkların intramedüller çivi ile tespitinde çeşitli distal kilitleme seçenekleri mevcuttur. Bu distal kilitleme seçenek-leri arasında herhangi birinin üstünlüğü konusunda görüş birliği yoktur. Distal kilitleme bolt vidasına (DSBLS) sahip çivi ile konvansiyonel çivilerin kıyaslandığı çalışmamızda; tibia distal diametafizyel kırıkların tespitinde intramedüller çivi modellerinin klinik ve radyolojik sonuçlarını kıyaslamayı amaçladık.
GEREÇ VE YÖNTEM: Ortopedi ve Travmatoloji Kliniği’mizde Ağustos 2007 ile Mayıs 2015 tarihleri arasında intramedüller çivi ile tedavi edilmiş 116 hastanın 117 tibia distal dia-metafizyel kırığı etik kurul onayı ile geriye dönük olarak değerlendirildi. Poliklinik kontrollerine düzenli gelmiş, minimum 18 aylık takibi olan ve tibial plafond ile kırık mesafesi 3 ile 12 cm arasında olan 45 hastanın 46 tibia distal dia-metafizyel kırığı çalışmaya dahil edildi. Yaş ortalaması 44 (dağılım, 16–76 yaş) olan 28 erkek ve 17 kadından oluşan çalışma grubunun ortalama takip süresi 48 ay (dağılım, 18–100 ay) idi. DSBLS kilitlemeli intramedüller çivi kullanılan grup 1. grup, konvansiyonel distal kilitlemeli intramedüller çivi kullanılan grup 2. grup olarak kabul edildi. İki grup arasında radyolojik olarak kaynama süreleri, koronal, sagittal ve aksiyel plandaki açılanmaları ve malunion varlığı kıyaslandı. Ayrıca iki grup klinik olarak yük verme zamanları, işe dönüş zamanları, OMAS ve AOFAS skorları ile karşılaştırıldı.
BULGULAR: İki grup arasında parsiyel ve tam yük verme süreleri bakımından 1. grubun üstün olduğunu bulduk (p=0,00031, p=0.00007). Ayrıca 1. grubun kaynama süreleri daha kısadır (p=0.0149). İki grup arasındaki diğer radyolojik veya klinik sonuçlar anlamlı farklılık göstermemektedir. Ayrıca kırığın tibial plafonda olan mesafesi ile açılanmalar arasında anlamlı bir ilişki saptanmamıştır. Yalnız malunion görülen olgularda malunion görülmeyen olgulara göre kırık hattı daha distaldedir (p=0.0411).
TARTIŞMA: Tibia distal dia-metafizyel kırıklarda yeni geliştirilmiş DSBLS kilitlemeli intramedüller çiviler de konvansiyonel çiviler kadar iyi sonuçlar vermektedir. Erken yük verebilme ve daha kısa sürede kaynaması nedeniyle tibia distal dia-metafizyel kırıklarda güvenle tercih edilebilir ve immobi-lizayona bağlı görülebilen komplikasyonları azaltabilir.
Manuscript Language: English