AMAÇ
Ýskemi, baðýrsak kaynaklý acillere neden olan ve tedavilerini güçleþtiren belalý bir sorundur. Riskli kolon anastomozlarýnýn iyileþme sürecine olumlu katkýlarý olan bir yöntem veya ajan bulmak cerrahi araþtýrma alanýnda popüler bir konudur. Bir ekstraselüler matriks proteini olan amelogeninin gastrointestinal anastomozlarýn iyileþme sürecindeki rolü ile ilgili bilgi bulunmamaktadýr. Bu çalýþmada, amelogeninin iskemik kolon anastomozu üzerine etkileri deðerlendirilmiþtir.
GEREÇ VE YÖNTEM
Yetiþkin, erkek, 200-250 g aðýrlýðýnda Wistar Albino cinsi sýçanlar üç eþ gruba ayrýldý: normal kolon anastomozu grubu (n=8); iskemik kolon anastomozu grubu (n=8); amelogenin uygulanan iskemik kolon anastomozu grubu (n=8). Eþit ve yeterli miktarda amelogenin anastomoz hattýný tamamen örtecek þekilde topikal olarak uygulandý. Tüm sýçanlar ameliyat sonrasý dördüncü günde öldürüldü. Patlama basýncý ve perianastomotik kolon dokusu hidroksiprolin seviyesi ölçüldü.
BULGULAR
Ýskemik kolon anastomozu patlama basýncý, normal kolon anastomozu ve amelogenin uygulanan iskemik kolon anastomozu düzeyinden anlamlý olarak düþüktü (sýrasýyla p=0,006, p=0,008).
SONUÇ
Amelogenin uygulamasý iskemik kolon anastomozunun fiziksel saðlamlýðýný destekler.

AMAÇ
Çalýþmanýn amacý, abdominal kompartma sendromunun (AKS) erken tanýsýnda kobalt-albümin baðlanma testinin (KABT) rolünü incelemektir.
GEREÇ VE YÖNTEM
Her grupta altý hayvan olmak üzere, 24 anestezi uygulanmýþ ve ventile edilen tavþan rastgele dört gruba ayrýldý. 25 mmHg karýn içi hipertansiyon gaz verme yoluyla, sýrasýyla 15., 30., 45. ve 60. dakikalarda elde edildi. Hayvanlar öldürülmeden önce her birinden 5 mL kan örneði alýndý. Örnekler üzerinde KABT testi uygulandý ve hasar þiddet skoru olarak gösterilen baðýrsak örneklerinin patolojik tanýlarý ile karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR
Dördüncü gruptaki iskemi modifiye albümin (ÝMA) hem Grup 1 hem de Grup 2’den istatistiksel olarak daha büyük bulundu (sýrasýyla 0,65±0,16, 0,60±0,25 ve 0,61±0,14) (p<0,05). Grup 3 ve Grup 4’ün ÝMA deðerleri arasýnda istatistiksel bir fark bulunmadý. Grup 4, Grup 1 ve Grup 2 ile karþýlaþtýrýldýðýnda (sýrasýyla p<0,004 and 0,006) ve Grup 3, Grup 1 ile karþýlaþtýrýldýðýnda hasar þiddet skoru istatistiksel olarak anlamlý bulundu (p<0,004). Grup 1 ve Grup 2 arasýnda da istatistiksel olarak anlamlý fark bulundu (p<0,004).
SONUÇ
AKS’nin erken tanýsýnda iskeminin baþlangýcýnda KABT önemli bir rol oynamaktadýr.

AMAÇ
Bu çalýþmanýn baþlýca amacý, Katar’daki sürücüler arasýndaki karayolu trafik kazalarýnýn (KTK) paternini araþtýrmak ve KTK ile iliþkili faktörleri incelemektir.
GEREÇ VE YÖNTEM
Bu çalýþma, Þubat-Haziran 2009 tarihleri arasýnda Katar Devleti Saðlýk Merkezlerinde yürütülen kesitsel çalýþmadýr. Rastgele yöntemle seçilen 1675 Katarlý sürücüden oluþan grupla çalýþýldý. Sürücülerin 1228’i %74,6’lýk bir yanýt oranýyla sorularý yanýtlayýp bu çalýþmaya katýlmayý kabul etti. Ýyi eðitimli araþtýrma asistanlarý tarafýndan yüz yüze görüþülerek; sosyodemografik bilgi, sürücülük öyküsü, araç tipi, sürücü tutumu, kazalarýn ve kaza þeklinin ayrýntýlarýný kapsayan bir anket yapýldý.
BULGULAR
Bulgular þöyleydi: Çalýþma, Katarlý sürücülerin %26,6’sýnýn KTK’ya karýþtýðýný gösterdi. KTK öyküsü bulunan sürücülerin %69,4’ü erkek idi. 25-34 yaþ grubundaki sürücüler, daha yüksek kaza riskini (%31,2) gösterdi. Arazi taþýtý ve spor amaçlý taþýt özelliðe sahip araçlarla (%23,5) sürücüleri (%45,6), KTK’dan daha fazla etkilendi. Kaza geçiren sürücülerin %23,5’i, araç sürerken her zaman emniyet kemeri kullanmýyodu. Sürücülerin yarýsýndan daha azý, araç sürerken yeme ve içme (%37,9) ve cep telefonu kullanmakta (%41,9) idi. Sürücülerin yarýsýndan daha fazlasý, trafik kuralý ihlali (%57,2) ve hýz sýnýrýný aþma (%25,7) ile trafik kazasýna karýþtý. Her iki grup (trafik kazasý geçiren ve geçirmeyen sürücüler) arasýnda trafik kuralý ihlali (<0,001) ve hýz sýnýrýný aþma (<0,001) açýsýndan ileri derecede anlamlý fark gözlendi. Kazalarýn çoðu güneþli günlerde (%84,7), daha azýysa tatiller (%5,5) ve hafta sonlarý (%12,5) oldu. Yana doðru savrularak devrilmek (%17,7), açýlý çarpýþma (%14,3) ve arkadan çarpma (%10,7) en sýk rapor edilen KTK þekli oldu.
SONUÇ
Çalýþma bulgularý Katar Devleti’ndeki sürücüler arasýndaki yüksek KTK riskini ortaya koymuþtur. Sosyodemografik faktörler arasýnda, erkek ve 25-34 yaþ grubundan genç sürücülerin daha yüksek bir kazaya karýþma durumuna sahip olduðu bulunmuþtur. Ýnsan davranýþlarýnýn, bütün KTK ve özellikle de trafik kuralý ihlallerine katkýda bulunan asýl faktör olduðu belirlenmiþtir.

AMAÇ
Wenchuan depremi, kitlesel yaralanmalara yol açan çok büyük yýkýcý felaketlere neden olmuþtur. Burada sunulan tanýmlayýcý analiz, yalnýzca mevcut çalýþma için deðil ayný zamanda daha sonraki deprem felaketi yanýtý için de bir kaynak olarak hizmet etmektedir.
GEREÇ VE YÖNTEM
Kas iskelet yaralanmasý bulunan toplam 205 hasta, iki eðitim hastanesine kabul edildi. Yaralanma profili, yakýnmalar, hasar yerleþimleri ile tipleri, tedavi ve prognoz bilgilerini içeren týbbi kayýtlar geriye dönük olarak deðerlendirildi.
BULGULAR
Hastalarýn 205’inde majör yaralanma kýrýk (%78,0) idi. On dokuzunda ezilme sendromu olmak üzere ezilme yaralanmasý bulunan 40 hasta vardý. Açýk kýrýklar, çoklu kýrýklar ve parçalanmýþ kýrýklar yaygýndý. Sinir yaralanmalarýyla birlikte olan kýrýklar ve enfeksiyonlarla birlikte olan travma da yaygýndý. Yapýlan cerrahi tedaviler þöyleydi: Debridman, kemik traksiyonu, eksternal fiksasyon, açýk redüksiyon, internal fiksasyon ve spinal fiksasyon. Bütün hastalar, birkaç komplikasyon, düþük deformite oraný ile etkin bir þekilde tedavi edildi ve hiçbir ölüm görülmedi.
SONUÇ
Büyük bir depremden sonraki acil durum ile ilgili olarak, hastane öncesi acil bakým çok önemlidir. Hastalar hastaneye nakledildikten sonra, hastalarýn kendi klinik özelliklerine göre kiþiselleþtirilmiþ tedavi uygulamalý ve ayný zamanda mortalite oraný ile sakatlýk oranýný azaltmak üzere iliþkili komplikasyonlarý önlemeli ve zamanýnda tedavi etmeliyiz.

AMAÇ
Tüberküloz abdominal koza, ameliyat öncesi dönemde nadir olarak taný konulan ender bir hastalýktýr. Baðýrsak, bir membran içinde, koza gibi bir þekilde kýlýfla kaplanýr. Histopatoloji doðrulayýcýdýr.
GEREÇ VE YÖNTEM
Bu prospektif olgu incelemesinde, Nisan 2005 ile Nisan 2008 tarihine kadar olan dönemde tüberküloz abdominal koza tanýsý alan hastalar (8 kadýn, 3 erkek) deðerlendirildi.
BULGULAR
Tüm hastalarda ince baðýrsak týkanýklýðý özellikleri vardý. Bütün hastalara laparotomi uygulandý; etkilenen bölgede büyük omentumun bulunmamasý ile baðýrsak tüberkülozu belirtisi bulunmamasý karakteristik bulgu idi. Gerekli olan iþlem membranýn soyulmasýydý ve hastalarýn hepsi ameliyat sonrasý antitüberküloz tedavisi aldý. Her olguda, membran histopatolojisinde tüberküloz kanýtý bulundu.
SONUÇ
Tüberküloz abdominal koza nadir görülür. Kadýnlar yaygýn olarak etkilenir. Cerrahi tercih edilen tedavidir.

AMAÇ
Servikal özofagusun geç perforasyonu tedavisine yönelik farklý yöntemler belirlemeyi amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM
Yabancý cisim nedenli 10 adet geç servikal özofajiyal perforasyon olgusu incelendi. Olgular, tanýlarýna ve tedavilerine göre üç gruba bölündü. Grup I: Servikal apseli olgular; bu hastalar daha sonra servikal insizyonla drene edildi ve primer olarak tamir edildi, Grup II: Servikal apseli olgular; bu hastalar daha sonra servikal insizyonla drene edildi ve yabancý cisim granülomu olan apseler çýkartýldý ve Grup III. Yabancý cisimler çýkartýldý. Bütün olgulara geniþ spektrumlu antibiyotikler verildi ve oral yolla herhangi bir gýda almalarý bir hasta dýþýnda kýsýtlandý.
BULGULAR
Bütün hastalar mortalite gerçekleþmeksizin düzeldi ve normal yutma fonksiyonu korundu. Her gruptaki tedavi zamaný farklý idi.
SONUÇ
Yabancý cismin çýkartýlmasýnda, oral yolla gýda alýmýnýn yasaklanmasý ve geniþ spektrumlu antibiyotikler verilmesini içeren konservatif tedavi uygundur. Apse ile birlikte olan perforasyonlar, strip kas flep tamiri ve irrigasyon drenajý ile bir arada uygulanan debridman yoluyla cerrahi olarak tedavi edilebilir. Granüloma daha sonra servikal insizyon ve vakum drenaj ile çýkartýlabilir.

AMAÇ
Bu yazýda, bacaklarda serbest flep transferiyle tek arterli travmalý ekstremitenin kurtarýldýðý olgularda, uç-yan anastomoz tekniði deneyimlerimizi vurgulayarak tanýmlamak amaçlandý.
GEREÇ VE YÖNTEM
Travma sonrasý ekstremite rekonstrüksiyonu için serbest flep transferi ihtiyacý olan 32 hasta Mart 2006 ile Kasým 2008 tarihleri arasýnda hastanemize sevk edildi. Tüm hastalara anjiyografi yapýldý. On bir olgu tek bir arterli olarak doðrulandý (Gustilo IIIC). Alýcýnýn ve vericinin akýmlarýnýn sürdürüldüðü 11 hastada, tek arterli ekstremite rekonstrüksiyonunda ekstremite kurtarýlmasý için uç-yan anastomoz tekniði uygulandý.
BULGULAR
Anastomoz uygulanan arterler, popliteal arter (n=3), posterior tibial arter (n=2), peroneal arter (n=5) ve radial arterdi (n=1). Yaralanma ile flep rekonstrüksiyonu arasýnda geçen ortalama süre 34 gündü. Tüm hastalarda ciddi kýrýklar, kemik açýðýyla birlikte yumuþak doku defekti vardý. Ameliyat sonrasý hastanede kalýþ süresi 12-18 gün idi. Yaralanma ve sevk edilme arasýndaki süre 27-45 gün idi. Kýsmi kalýnlýkta deri grefti sekiz hastaya yapýldý.
SONUÇ
Tek bir arterle ekstremite kurtarýlmasý için uç-yan anastomozla serbest flep transferi güvenli bir iþlemdir, bir ven grefti ve T ve Y þeklinde anastomoz gerekli deðildir.

AMAÇ
Doktorlar tarafýndan hazýrlanmýþ belli bir protokole dayalý hemþire kontrollü sedasyon ile sedasyon uygulamasýna gün içi ara verilerek uygulanan doktor kontrollü sedasyonun mekanik ventilasyon süresine etkisini karþýlaþtýrdýk.
GEREÇ VE YÖNTEM
Mekanik ventilasyon tedavisi uygulanan ve sedasyon gereksinimi olan 50 hasta çalýþmaya alýndý. Grup P’de (n=25) herhangi bir sedasyon protokolü kullanýlmadan, sedatif infüzyonuna gün içi ara verilerek, doktor kontrollü sedasyon; Grup N’de (n=25) doktorlar tarafýndan hazýrlanmýþ belli bir protokole göre, hemþire kontrollü sedasyon uygulandý. Bu grupta istenen sedasyon düzeyine ulaþýlamaz ise doktora bilgi verildi ve doktor tarafýndan ek sedatif ilaç baþlandý. Hastalarýn demografik özellikleri, mekanik ventilasyon, sedasyon, yoðun bakým ünitesinde yatýþ süreleri ve mortalite karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR
Demografik veriler, yoðun bakým yatýþ süresi ve mortalite iki grupta da benzerdi. Sedasyon ve mekanik ventilasyon süresi, Grup P’de Grup N’ye göre anlamlý olarak kýsaydý. Hafif sedasyon Grup P’de, derin sedasyon ise Grup N’de daha sýk gözlendi.
SONUÇ
Sedatif infüzyonuna gün içi ara verilerek saðlanan sedasyonun, protokole baðlý hemþire-kontrollü sedasyondan daha kýsa sedasyon ve mekanik ventilasyon süresi saðladýðý saptandý. Hemþire-kontrollü sedasyon, uygulanabilir bulunmasýna raðmen, eðer yeterli sayýda hemþire yoksa hemþire-kontrollü sedasyon protokolünün uygulanmasýnýn uygun olmadýðýný düþünmekteyiz.

AMAÇ
Üst ekstremite vasküler yaralanma sýklýðý giderek artmakla beraber, mortalite ve morbidite oranlarý %0-%8 arasýnda kalmaktadýr. Son yýllarda self-mutilasyon olgularý belirgin olarak karþýmýza çýkmaktadýr. Üst ekstremite vasküler yaralanmalarýnda self-mutilasyon ve diðer penetran travma sonuçlarýný karþýlaþtýrmak ve self-mutilasyonun toplum için oluþturduðu tehditi ortaya koymak amacýyla bu çalýþmayý planladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM
Üst ekstremite penetran vasküler yaralanmasý tanýsýyla ameliyat edilen 249 hastanýn verileri retrospektif olarak deðerlendirildi. Hastalarýn 214’ü (%86) erkek, 35’i kadýndý (%14). Ortalama yaþ 24,76±11,28 idi (daðýlým, 2-69 yaþ). Hastalarýn 129’u (%52) self-mutilatördü.

BULGULAR
En sýk yaralanan arter ulnar arterdi (n=140, %56). Ölüm ve uzuv kaybý yaþanmadý. Ancak, penetran travmalý 8 hastada parmak hareket kýsýtlýlýðý ortaya çýktý. Erkek baskýnlýðý, madde baðýmlýlýðý ve eþlik eden sinir yaralanmasý varlýðý self-mutilatör grupta anlamlý olarak daha yaygýndý (sýrasýyla p deðerleri <0,001, <0,001 ve 0,005). Buna karþýlýk brakiyal arter yaralanma sýklýðý, ven greft interpozisyon kullanýmý ve fasyotomi oranlarý penetran travma grubunda daha yüksekti (p deðerleri <0,001).
SONUÇ
Üst ekstremite penetran travmalarýnda, yaralanma þekli ve sebebi dikkatlice sorgulanmalý, self-mutilasyon varlýðýnda madde baðýmlýlýðý araþtýrýlmalý ve self-mutilatör hastalara hemen psikiyatrik destek baþlanmasý saðlanmalýdýr.

AMAÇ
Spontan rektus kýlýf hematomu (RKH) akut karýn aðýsýnýn sýklýkla gözden kaçan nadir bir nedenidir. Bu çalýþmada, spontan RKH’nin taný ve tedavisindeki tecrübelerimizi sunmayý amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM
Bu çalýþmada, Ocak 2000-Temmuz 2009 tarihleri arasýnda acil cerrahi polikliniðine baþvuran ve spontan RKH tanýsý alan 15 hastanýn (12 kadýn, 3 erkek; ortalama yaþ 64,5 yýl; daðýlým 20-79 yýl) týbbi kayýtlarý retrospektif olarak incelendi.
BULGULAR
Tüm olgularýn baþvuru nedeni akut karýn aðrýsý ve/veya karýnda kitle idi. Toplam 11 olgu (%73) antikoagülan ve/veya antiagregan tedavisi almaktaydý. Antikoagülan/antiagregan tedavisin endikasyonlarý arasýnda en sýk olanlarý 5 hastada (%33) atriyel fibrilasyon ve 3 hastada (%20) mitral kapak replasmaný yer almakta idi. Taný 14 olguda (%93) karýn ultrasonografisi ve/veya bilgisayarlý tomografi ile kondu. Hastalarýn 12’si (%80) ortalama 8,8 gün (daðýlým 3-24 gün) yatýþ süresi sonrasý konservatif tedavi ile sorunsuz bir þekilde taburcu edildi. Mortalite oraný %20 idi.
SONUÇ
Akut karýn aðrýsý ile baþvuran ve antikoagülan tedavisi almakta olan ileri yaþ hastalarýnda spontan RKH’den þüphe edilmelidir. Erken taný konservatif tedaviye olanak saðlayarak gereksiz cerrahi giriþimleri önler.

AMAÇ
Koroziv madde içen çocuklarda özofagus yaralanma þiddetinin göstergelerinin araþtýrýlmasý amaçlandý.
GEREÇ VE YÖNTEM
Bir yýllýk süre içinde kazayla koroziv madde içen ve tanýsal endoskopi yapýlan çocuklarýn bilgileri geriye dönük olarak incelendi. Koroziv madde içen ve endoskopi yapýlan toplam 134 çocuk (74 erkek ve 60 kýz) bu çalýþmaya dahil edildi. Hastalar düþük ve yüksek dereceli özofagus yaralanmasý olarak iki gruba ayrýldý. Düþük ve yüksek derecede özofagus yaralanmasý saptanan hastalardaki sýk görülen bulgu, belirti ve kan beyaz küre sayýsýnýn tahmin edici deðerleri istatistiksel olarak analiz edildi.
BULGULAR
Ýlk incelemede hastalarýn çoðunda (%70) belirti veya bulgu yoktu. Aðýzdan salya akmasý ve aðýz içi yaralar yüksek dereceli yaralanmalarda anlamlý olarak yüksek idi (p<0,05). Ortalama beyaz küre sayýsý, yüksek dereceli özofagus yaralanmalý grupta düþük dereceli yaralanmalý gruptan anlamlý olarak yüksek bulundu (p<0,05). Klinik bulgularýn duyarlýlýðý, seçiciliði ve tahmin edici deðerleri analiz edildiðinde, hiçbirinin özofagus yaralanmasýný tahmin etmede deðerli olmadýðý bulundu. Ortalama beyaz küre sayýsý duyarlý bulundu, ancak iyi bir gösterge olmadýðý bulundu.
SONUÇ
Çalýþmamýz kazayla koroziv içen çocuklarda klinik bulgular ile özofagus yaralanma þiddeti arasýnda iliþki olduðunu gösterdi, kesin taný için özofagusun doðrudan gözlenmesi gerekmektedir.

AMAÇ
Cerrahi travma ve ilgili komplikasyonlarý azaltmak için, ciddi panfasiyal kýrýklara minimal invazif yaklaþýmlarýn kullanýmý gittikçe artmaktadýr. Bu çalýþmada, ciddi panfasiyal kýrýklarda ideal cerrahi yaklaþýmlar amaçlanmýþtýr.
GEREÇ VE YÖNTEM
On altý panfasiyal kýrýklý hasta çalýþmaya dahil edildi. Le Fort III kýrýklý altý, Le Fort II kýrýklý dört ve iki taraflý maksilla ve orbital taban kýrýklý altý hastada minimal invazif yaklaþýmlar kullanýldý. Orbital, maksiller, zigomatikomaksiller bileþke ve nazoetmoidal kýrýklara yaklaþmak için sýrasý ile subsilier, aðýz içi vestibular ve lateral kaþ insizyonlarý kullanýldý.

BULGULAR
Tüm kýrýklar miniplak ve vidalar ile onarýldý. Hematom, yara enfeksiyonu ya da diðer komplikasyonlar gözlenmedi.

SONUÇ
Ciddi panfasiyal kýrýklarda, minimal invazif yaklaþýmlarýn estetik sonuçlar açýsýndan uygun ve etkin olduðu göz önünde bulundurulmalýdýr.

AMAÇ
Þiddet olaylarýnýn sýklýðý artmaktadýr. Bu artýþ acil servis çalýþanlarýnýn konu ile ilgili görevliler gelene kadar saklama, koruma, kayýt tutma ve kanýt toplama durumlarýnda önemini artýrmýþtýr. Bu çalýþmada, acil servislerde çalýþan saðlýk bakým personelinin adli olgularda delillerin korunmasý ve saklanmasý ile ilgili bilgi ve uygulamalarý incelendi.
GEREÇ VE YÖNTEM
Tanýmlayýcý tipte planlanan bu araþtýrma Ekim 2008 ile Ocak 2009 tarihleri arasýnda Bolu il merkezinde acil servisi bulunan hastanelerde, araþtýrmaya katýlmaya istekli hemþireler, saðlýk memurlarý ve acil týp teknikerleri olmak üzere 44 saðlýk bakým personeli ile gerçekleþtirildi.
BULGULAR
Saðlýk bakým personelinin %90,9’unun adli olgu ile karþýlaþtýðý, %65,9’unun adli olgularla ilgili eðitim almadýðý ve %22,7 hastanýn elbiselerini dikkatlice çýkartýp saklamayacaðý görüldü. Saðlýk bakým personelinin %90,9’unun adli bir olgularda üzerine düþen görev ve sorumluluklarý tam olarak yerine getirdiðini düþünmelerine raðmen, onlarýn %18,2’sinin delillerin saklanmasý ve korunmasý konusunda yeteri kadar bilgiye sahip olduðu görüldü.
SONUÇ
Saðlýk bakým personelinin büyük çoðunluðunun delillerin saklanmasý ve korunmasý konusunda yeteri kadar bilgiye sahip olmadýðý görüldü.

AMAÇ
Araþtýrma eðitmenler aracýlýðý ile 0-6 yaþ grubu çocuðu olan ailelere ev kazalarý konusunda eðitim verilmesi ve evlerinin ev kazalarý açýsýndan daha güvenli hale getirilmesi amacýyla yapýldý.
GEREÇ VE YÖNTEM
Eðitici özelliði olan, 0-6 yaþ grubuyla ve aileleriyle doðrudan ilgilenen toplam 563 kiþiye eðitim verildi. Eðitmenler 0-6 yaþ grubu çocuk sahibi 10 anne ile görüþerek, toplam 5117 anneye öncelikle ev kazasý güvenlik testini uygulayarak, annelere kýsa bir eðitim ve broþürler verdiler. Ev kazasý güvenlik puaný düþük olan toplam 500 eve ev kazasý güvenlik ürünleri daðýtýldý ve malzemelerin kullaným durumu deðerlendirildi.
BULGULAR
Eðitmenlerin test öncesi ve sonrasý puan ortalamalarý arasýnda istatistiksel olarak anlamlý bir fark saptandý. Ev kazasý güvenlik testinin ortalama puaný ev kazasý güvenlik ürünleri daðýtýlmadan önce 75,50±8,22, daðýtýldýktan sonra 90,50±7,77 olarak bulundu ve aralarýnda istatistiksel olarak anlamlý bir fark saptandý (p<0,05).
SONUÇ
0-6 yaþ dönemindeki çocuklarýn kazalardan korunmasýnda ailelerin risk faktörleri ve korunma yollarý konusunda eðitilmesi, evlerin güvenli hale getirilmesi önerilebilir.

Primer apendajitis epiploika, kolonun epiploik apendikslerinin kendi kendini sýnýrlayýcý nadir bir enflamatuvar hastalýðýdýr. Cerrahi gerektiren bir hastalýk olmayýp, cerrahi tedavi gerektiren akut karýn hastalýklarýný taklit edebilir. Bu yazýda, ender görülen bu hastalýðýn bilgisayarlý tomografi (BT) bulgularý sunuldu. Yirmi bir yaþýnda erkek hasta, son üç gündür sol lumbar bölgede aðrý þikayeti ile acile baþvurdu. Fiziksel incelemesinde subfebril ateþ, sol lumbar bölgede hassasiyet ve defans, laboratuvar incelemesinde lökositoz saptandý. Karýna yönelik BT incelemesinde, inen kolon anterior komþuluðunda, yað dansitesinde, çevresel hiperdens rimi bulunan kitlesel lezyon saptandý.
Radyolojik olarak primer apendajitis epiploika olarak deðerlendirilip antibiyoterapi baþlandý. Semptom baþlangýcýnýn dokuzuncu gününde klinik iyileþme görüldü.

Kapalý vertikal sakral kýrýk ve simfizis pubis ayrýlmasý ile birlikte olan lumbosakral bileþke yaralanmasý, özellikle geç baþvuran çok nadir bir yaralanma þeklidir. Bildiðimiz kadarýyla literatürde, pelvik kýrýklarla birlikte olan ve kronik bir durumda baþvuran böyle bir lumbosakral yaralanmanýn karmaþýklýðý ile ilgili hiçbir bilgi sunulmamýþ veya böyle bir olgu tanýmlanmamýþtýr. Biz, nörolojik defisitlerle birlikte olan ve geç baþvuran kompleks bir lumbosakral kýrýk-dislokasyonu, pelvik halka ayrýlmasý ve bir vertikal sakral kýrýk olgusunu ortaya koymayý ve bu olgunun tedavisindeki güçlükler ile kesin tedavi için kullanýlan ameliyat tekniðini vurgulamayý amaçladýk. Ýlk olay üç ay önce olmuþtu. Ýskelet traksiyonu ile kapalý redüksiyon baþarýsýz olmuþtu; bu nedenle, pedikül vidalar, iliyak vidalar ve çubuk (rods) sistemi yoluyla indirekt redüksiyon yöntemiyle cerrahi düzeltme gerçekleþtirilmiþtir. Posterior bir yaklaþýmla, posterior lumbo-pelvik segmental fiksasyon ve posterolateral füzyon ile kesin stabilizasyon gerçekleþtirilmiþtir. Cerrahiden bir yýl sonra, neredeyse tam bir deformite düzeltmesi ve solid posterolateral füzyon ile birlikte, klinik yanýt tatmin edici olmuþtur. Hasta, ameliyat öncesi nörolojik defisitten kýsmen kurtulmuþtur. Biz, burada, geç dönemde baþvuran sýradýþý ve kesin tedaviden önce titiz bir tedavi, görüntüleme ile cerrahi teknik planlamasý gerektiren kompleks spondilo-pelvik yaralanma paternine sahip bir hasta bildirmekteyiz.

Bu yazýda, primer hiperparatiroidden kaynaklanan çoklu kistik lezyonlar ve kistik lezyonlar seviyesindeki patolojik femur ve karþý tibia kýrýklarý olan genç kadýn hasta bildirilmektedir. Hastanýn hikayesinde dispepsi, iþtah kaybý, miyalji, artralji, yorgunluk ve kilo kaybý gibi müphem bulgulardan dolayý 6 yýl önce hastaneye baþvurma hikayesi vardý, fakat herhangi bir hastalýk saptanmamýþtý. Zamanla iþtahsýzlýk ve zayýflamasýnýn devam ettiði, son 1 yýldýr sadece yardýmla yürüyebildiði öðrenildi. Fakat bizim incelememize kadar hastada primer hiperparatiroidi atlanmýþ idi. Kýrýklarýn, biyopsi ile osteitis fibroza sistikadan kaynaklandýðý teyit edildikten sonra intramedüller çivileme ve primer greftleme ile tedavi edildi. Kýrýklar sorunsuz bir þekilde kaynadý. Sonuç olarak, bu tür müphem þikayetleri olan hastalarýn biyokimyasal ve radyolojik yöntemlerle taranmasý ve hastalýðýn atlanmamasý oldukça önemlidir.

Bu yazýda, pelvis kýrýðý, karaciðer laserasyonu ve çýkan kolon yaralanmasýný içeren çoklu organ yaralanmasýnýn eþlik ettiði yüksek enerji tipi travmatik karýn duvarý fýtýðý (TKDF) olgusu sunuldu. Travmanýn nedeni, yaklaþýk 8 metre yüksekten toprak zemin üzerine düþme idi. Düz zemine düþme esnasýnda karna etki eden kuvvetler farklý olduðundan, hasar mekanizmasý düþük enerjili bisiklet ya da motorsiklet gidonunun neden olduðu herniden veya yüksek enerji tipi diðer TKDF’den farklý olabilir. Literatürde yüksek enerji tipi TKDF raporlarý kýsýtlý sayýda olup, hepsi de açýlý veya kývrýmlý yüzey üzerine düþme hakkýndadýr. Bildiðimiz kadarýyla bu yayýn, düz yüzey üzerine düþme sonucu oluþan TKDF konusunda tektir. Taný ve tedavi özetlenmiþ, literatür gözden geçirilmiþ ve hasar mekanizmasý tartýþýlmýþtýr.

Motorlu taþýt kazalarýnýn giderek artan oranlarda karþýmýza çýkmasý kalp ve büyük damar yaralanmalarýnýn daha sýk görülmesine yol açmaktadýr. Ýnen aortanýn gerek akut, gerekse kronik travmatik lezyonlarýnda endovasküler tedavi, bu konuda uzmanlaþmýþ merkezlerde düþük morbidite ve mortalite ile uygulanabilmektedir. Burada motorlu taþýt kazasý sonrasý akut veya kronik travmatik torasik aort anevrizmasý geliþen beþ olgunun endovasküler stent-greft ile baþarýlý tedavisi anlatýlmýþtýr.

Ýyi huylu, soliter çekum ülseri genellikle çekum hastalýklarý içerisine dahil edilmeyen nadir bir klinik durumdur. Etyolojisi belli deðildir ve taný koydurucu bulgularý yoktur. Ameliyat öncesi ve ameliyat esnasýnda taný koymak zordur. Kesin taný genellikle çekumda tümör þüphesi nedeniyle sað hemikolektomi sonrasý çýkarýlan parçanýn histolojik incelemesi ile konur. Bu yazýda, ilk deðerlendirmede plastron apandisiti taklit eden tek çekal ülserli 70 yaþýnda kadýn hastayý sunduk.