Does posterior approach always lead to poor functional and cosmetic outcomes in displaced pediatric supracondylar humeral fractures?

BACKGROUND: Supracondylar humerus fractures (SCHFs) are the most common types of elbow fractures in children. Closed reduction percutaneous pinning (CRPP) is the primary surgical treatment of SCHFs. In cases that cannot be managed with closed reduction, treatment with open reduction and internal fixation (ORIF) is necessary. We aimed to compare CRPP and ORIF through a posterior approach regarding clinical and functional outcomes in pediatric SCHF cases.
METHODS: Patients with Gartland type III SCHF who underwent CRPP or ORIF with posterior approach at our clinic between January 2013 and December 2016 were included in this retrospective study. A total of 60 patients who underwent surgical treatment and had available data on our hospital database and no additional injuries were included in the study. We analyzed their data concerning age, gender, fracture type, neurovascular damage, and surgical treatment. In addition, we inspected the patients’ anteroposterior and lateral radiographs at 1-year follow-up visits for Baumann (humerocapitellar) angle (BA) and carrying angle (CA) and checked their go-niometer assessments of elbow range of motion (ROM). The cosmetic and functional outcomes were determined using Flynn’s criteria.
RESULTS: Demographic, preoperative, and post-operative data of 60 patients between the ages of 2–15 were analyzed. 46 of these patients had CRPP, and 14 had posterior ORIF. CA, Baumann angle, and lateral capitello-humeral angle were measured for fractured elbow and contralateral elbow and compared statistically. There was no statistically significant difference between the two surgical ap-proaches in terms of CA (p=0.288), Baumann’s angle (p=0.951) and LHCA (p=0.578). At the end of 1-year follow-up, elbow ROM was measured, and there was no statistically significant difference between the two groups (p=0.190). Furthermore, there is no statistically significant difference between the two surgical approaches in terms of both cosmetic (p=0.814) and functional (p=0.319) outcomes.
CONCLUSION: A comprehensive literature review of pediatric SCHF shows that surgeons do not frequently prefer posterior incisions in Gartland type III fracture that cannot be managed with closed reduction. However, posterior open reduction is a safe and effective method since it provides more control over the distal humerus, allows for a complete anatomical reduction involving both cortices, reduces the risk of ulnar nerve injury, thanks to the nerve exploration, and yields positive cosmetic and functional outcomes.

Deplase pediatrik suprakondiler humerus kýrýklarýnda posterior yaklaþým her zaman kötü fonksiyonel ve kozmetik sonuçlara neden olur mu?

AMAÇ: Suprakondiler humerus kýrýklarý (SKHK), çocuklarda en sýk görülen dirsek kýrýðý tipidir. Kapalý redüksiyon perkütan tespit (KRPT), SKHK tedavisinde ilk olarak tercih edilen yöntemdir. Kapalý redüksiyon ile tedavi edilemeyen durumlarda açýk redüksiyon ve internal fiksasyon (ARIF) ile tedavi gereklidir. Bu çalýþmanýn amacý, pediatrik SKHK olgularýnda posterior yaklaþýmla yapýlan ARIF ile KRPT sonuçlarýný klinik ve fonksiyonel açýdan karþýlaþtýrmaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu geriye dönük çalýþmaya Ocak 2013 ile Aralýk 2016 tarihleri arasýnda kliniðimizde posterior yaklaþýmla ARIF veya KRPT uygulanan Gartland tip III SKHK olan hastalar dahil edildi. Cerrahi tedavi uygulanan, hastane veri tabanýmýzda verileri mevcut olan ve ek yaralanmasý olmayan toplam 60 hasta çalýþmaya dahil edildi. Hastalarýn yaþ, cinsiyet, kýrýk tipi gibi demografik verileri ile nörovasküler hasar varlýðý ve cerrahi tedavi iliþkili verileri analiz edildi. Ek olarak, hastalarýn 1 yýllýk takiplerinde ön-arka ve yan grafileri incelenerek Baumann (humerokapitellar) açýsý (BA) ve taþýma açýsý (TA) ölçüldü. Gonyometre deðerlendirmesi ile dirsek hareket açýklýðý (ROM) kontrol edildi. Kozmetik ve fonksiyonel sonuçlar, Flynn kriterleri kullanýlarak belirlendi.
BULGULAR: Yaþlarý 2–15 arasýnda deðiþen 60 hastanýn demografik, ameliyat öncesi ve sonrasý verileri analiz edildi. Bu hastalarýn 46’sýna KRPT ve 14’üne posterior ARIF yapýlmýþtý. Kýrýk dirsek ve kontralateral dirsek için TA, Baumann açýsý ve lateral kapitellohumeral açý (LKHA) ölçüldü ve elde edilen veriler istatistiksel olarak karþýlaþtýrýldý. TA (p=0.288), Baumann açýsý (p=0.951) ve LKHA (p=0.578) açýsýndan iki cerrahi yaklaþým arasýnda istatistiksel olarak anlamlý fark yoktu. Bir yýllýk takip sonunda dirsek EHA ölçüldü ve iki grup arasýnda istatistiksel olarak anlamlý fark bulunmadý (p= 0.190). Ayrýca iki cerrahi yaklaþým arasýnda hem kozmetik (p=0.814) hem de fonksiyonel (p=0.319) sonuçlar açýsýndan istatistiksel olarak anlamlý bir fark yoktu.
TARTIÞMA: Pediatrik SKHK ile ilgili kapsamlý bir literatür taramasý, cerrahlarýn kapalý redüksiyon ile tedavi edilemeyen Gartland tip III kýrýklarýnda posterior insizyonlarý sýklýkla tercih etmediðini göstermektedir. Ancak posterior açýk redüksiyon, distal humerus üzerinde daha fazla kontrol saðla-dýðý, her iki korteksi de içeren tam bir anatomik redüksiyona olanak saðladýðý, sinir eksplorasyonu sayesinde ulnar sinir yaralanmasý riskini azalttýðý, kozmetik ve fonksiyonel sonuçlar üzerinde olumsuz etkisi olmadýðý için tercih edilebilecek güvenli ve etkili bir yöntemdir.