Triage decisions of emergency physicians in Kocaeli and the principle of justice

BACKGROUND
We aimed to examine the accuracy of triage decision-making among emergency physicians, using a multiple casualty scenario. This will assist in determining the necessity of triage training, which is the foundation of emergency medical ethics.
METHODS
A self-administered questionnaire including a multiple casualty scenario requiring each casualty to be prioritized for treatments by Simple Triage and Rapid Treatment (START) was given to 110 emergency physicians working at pre-hospital and hospital emergency services in Kocaeli. The differences between personal/professional characteristics and triage decisions were analyzed using chi-square test.
RESULTS
Accurate triage decision rates of the emergency physicians ranged from 83.6% to 90.0% for four immediate casualties, 26.4% to 78.2% for seven urgent casualties, 70.9% to 91.8% for four delayed casualties, and 82.7% to 97.3% for two dead cases. Personal and professional characteristics were found to be statistically significant in five cases (p<0.05).

CONCLUSION
This study showed that emergency physicians tended to under-triage patients. This result and the discrepancy of the accuracy rates in urgent casualties revealed the necessity for improvement in medical-ethical decision-making in the training programs. This improvement will help in reducing violation of the important duties of justice and of do no harm by the emergency physicians.

Kocaeli ili acil hekimlerinin triyaj kararlarý ve adalet

AMAÇ
Bir çoklu yaralanma senaryosu kullanarak acil hekimlerinin triyaj karar verme yeterliklerini deðerlendirmek ve acil týp etiðinin temelinde yer alan triyaj eðitimi ihtiyacýný belirlemektir.
GEREÇ VE YÖNTEM
Kocaeli ili hastane ve hastane öncesi acil servislerde çalýþan 110 acil hekimine Simple Triage and Rapid Treatment (START) algoritmasýna göre triyaj uygulayacaklarý 17 olguluk bir çoklu yaralanma senaryosu içeren anket formu daðýtýldý. Kiþisel ve profesyonel özellikler ile triyaj kararlarý arasýndaki farký belirleyebilmek için ki-kare testi kullanýldý.
BULGULAR
Acil hekimlerinin doðru triyaj karar oranlarý, birinci öncelikteki dört yaralý için %83,6 ile %90,0, ikinci öncelikteki yedi yaralý için %26,4 ile %78,2, üçüncü öncelikteki dört yaralý için %70,9 ile %91,8 ve ölü olan iki olgu için %82,7 ile %97,3 arasýnda deðiþmekte idi. Kiþisel ve profesyonel özellikler (yaþ, mesleki deneyim, hastane acil deneyimi ve hastane öncesi acil deneyimi) beþ yaralý için istatistiksel açýdan anlamlý bulundu (p<0,05).
SONUÇ
Çalýþmamýz acil hekimlerinin yaralýlar için yetersiz triyaj kararý verme eðilimde olduðunu göstermiþtir. Bu sonuç ve ikinci öncelikteki yaralýlar için verilen doðru triyaj kararlarýndaki sapma eðitim programlarýnda klinik-etik karar verme yöntemlerinin geliþtirilmesi gerektiðini göstermektedir. Böylece acil hekimlerinin önemli etik ödevlerinden olan adalet ve zarar vermeme ödevlerinin ihlal edilmesi önlenebilecektir.