Quick Search
Traumatic wound dehiscence after penetrating keratoplasty
Özlem Barut Selver, Melis Palamar, Sait Eğrilmez, Ayşe YağcıDepartment Of Ophthalmology, Ege University, Izmir, TurkeyBACKGROUND: The aim of this study was to evaluate risks and consequences of traumatic wound dehiscence after penetrating keratoplasty (PK).
METHODS: Data regarding 34 eyes of 34 patients who were treated for traumatic wound dehiscence after PK between 1995 and 2014 were studied. Patient records were reviewed for type and time of insult, corrected distance visual acuity (CDVA), clinical presentation signs, operative method, and outcome.
RESULTS: The interval between PK and trauma ranged from 1 month to 100 months, with median of 14 months. Median age at trauma was 31.5 years (range: 5–81 years). Wound dehiscence occurred at donor-recipient interface in all patients. In 58.8% of patients, extent of dehiscence was ≥6 clock hours. Most frequent type of trauma was blunt trauma by hand/finger (35.2%). Median CDVA before and just after trauma were 0.5 logMAR (range: 0.1–3.0 logMAR) and 3.0 logMAR (range: 0.7–3.0 logMAR), respectively. Wound dehiscence was managed with primary wound closure in all patients. Most frequent additional surgical procedure was anterior vitrectomy (26.4%). Anatomical globe loss occurred in 2 patients. Median CDVA was 0.7 logMAR (range: 0.1–3.0 logMAR) at final visit. Most common complication after primary suturation was graft failure (23.5%). Graft remained clear in 67.6% of patients.
CONCLUSION: Traumatic wound dehiscence is one of the potentially devastating postoperative complications that can occur following PK. Prognosis depends on existence and severity of additional anterior/posterior segment damage. In order to prevent this catastrophic condition, patients should be warned against ocular trauma after undergoing PK.
Penetran keratoplasti sonrası travmatik yara ayrılması
Özlem Barut Selver, Melis Palamar, Sait Eğrilmez, Ayşe YağcıEge Üniversitesi, Göz Hastalıkları Ana Bilim Dalı, İzmirAMAÇ: Bu çalışmanın amacı penetran keratoplasti sonrası oluşan travmatik yara ayrılmasının risklerini ve olası sonuçlarını değerlendirmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalışmaya kliniğimizde 1995–2014 yılları arasında penetran keratoplasti sonrası travmatik yara ayrılması gelişen 34 hastanın 34 gözü dahil edilmiştir. Hastaların kayıtları, travmanın tipi ve zamanı, en iyi düzeltilmiş görme keskinliği (EİDGK), başvuru anındaki bulgular, uygulanan cerrahi girişim ve sonuçları açısından incelendi.
BULGULAR: Penetran keratoplasti cerrahisi ve travma arasında geçen süre bir ay ile 100 ay arasında değişmekle beraber median 14 aydı. Travma sırasındaki median yaş, 31.5 (5-81) yıldı. Tüm hastalarda yara ayrılması, donör-alıcı ara yüzünde meydana gelmişti. Hastaların %58.8’inde ayrılmanın büyüklüğü, altı saat kadranı veya daha genişti. En sık travma, parmak veya elle olan künt travmaydı (%35.2). En iyi düzeltilmiş görme keskinliği median değeri, travma öncesinde 0.5 logMAR (0.1–3.0), travmadan hemen sonraki muayenede ise 3.0 logMAR (0.7–3.0) idi. Yara ayrılması, tüm hastalarda primer sütürasyon ile tamir edildi. En sık uygulanan ilave cerrahi prosedür, ön vitrektomiydi (%26.4). İki hastada anatomik glob kaybı meydana geldi. Son vizitte, EİDGK median değeri 0.7 logMAR (0.1–3.0) idi. Primer sütürasyon sonrası en sık rastlanan komplikasyon greft yetmezliğiydi (%23.5). Hastaların %67.6’sında greft saydamdı.
TARTIŞMA: Travmatik yara ayrılması, penetran keratoplasti sonrası ortaya çıkabilen en yıkıcı komplikasyonlardandır. Prognoz, eşlik eden ön ve arka segment hasarlanmasına bağlıdır. Bu kötü durumdan korunmak amacıyla penetran kornea nakli geçiren hastalar, cerrahi sonrası olası göz travmalarına karşı uyarılmalıdır.
Corresponding Author: Melis Palamar, Türkiye
Manuscript Language: English