Hızlı Arama
Bir simülasyon taktik ortamında turnike uygulamasının değerlendirilmesi
Tomasz Sanak1, Robert Brzozowski2, Marek Dabrowski3, Magdalena Kozak2, Agata Dabrowska3, Maciej Sip3, Katarzyna Naylor4, Kamil Torres41Department of Disaster Medicine and Emergency, Faculty of Anesthesiology and Intensive Therapy, Collegium Medicum, Jagiellonian University, Krakow-Poland2Department of Battlefield Medicine, Military Institute of Medicine In Warsav-Poland
3Department of Disaster and Emergency Medicine, Poznan University of Medical Science, Poznan-Poland
4Department of Didactics and Medical Simulation, Chair of Human Anatomy, Medical University of Lublin-Poland
AMAÇ: Taktiksel ortamda turnike uygulaması iki şekilde yürütülmüştür: “kendi kendine yardım” denilen yaralının kendisine turnike uygulaması ve “arkadaş yardımı” denilen bir yardımcının turnike uygulaması. Bu çalışmanın amacı bir yakın harp simülasyon ortamında turnike kullanımının kalitesini test etmekti.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalışmaya 24 “yaralı” ve tüm simülasyon çalışmasında 72 uygulayıcı, altışarlı 12 bölüm şeklinde katıldı. Turnike uygulamalarını valide etmek için Yaralıların Taktiksel Savaş Ortamında Tedavisi Komitesi’nin önerilerinden yararlanılmış turnike uygulamasının hemodinamik etkisini değerlendirmek için Doppler ultrason kullanıldı.
BULGULAR: Sonuçlar 15 uygulayıcıda kan akımı durdurulmuş, üç hastada çok az kan akım ve altı kişide kısıtlamasız kan akımı olduğunu göstermiştir. Kişilerin kendine veya başka biri tarafından uygulanan turnike prosedürlerinin kaliteleri arasında herhangi bir anlamlı farklılık yoktu. Turnike ile koltuk altı arasındaki ortalama mesafe kendi kendine veya başkasının uyguladığı turnikelerde 9.5 cm idi. On altı olguda turnikenin kol dışından bağlandığı, yalnızca sekiz olguda doğru biçimde kol içinden bağlandığı gözlenmiştir. On sekiz olguda taktiksel ortamda turnike doğru yerleştirilmemiş, yalnızca altı olguda doğru yerleştirilmiştir. Ultrasonda negatif akım görülen uygulayıcıların çoğunda DOP de negatifti. Ultrasonda tam kesintisiz akımın görüldüğü uygulayıcıların çoğunda pozitif DOP saptanmıştır.
TARTIŞMA: Turnikelerin uygulanması uzmanlaşmış birimlerde bile zorluk yarattığından bu işlemin uygulanmasına yönelik düzenli eğitim verilmesi gerekir.
Evaluation of tourniquet application in a simulatedtactical environment
Tomasz Sanak1, Robert Brzozowski2, Marek Dabrowski3, Magdalena Kozak2, Agata Dabrowska3, Maciej Sip3, Katarzyna Naylor4, Kamil Torres41Department of Disaster Medicine and Emergency, Faculty of Anesthesiology and Intensive Therapy, Collegium Medicum, Jagiellonian University, Krakow-Poland2Department of Battlefield Medicine, Military Institute of Medicine In Warsav-Poland
3Department of Disaster and Emergency Medicine, Poznan University of Medical Science, Poznan-Poland
4Department of Didactics and Medical Simulation, Chair of Human Anatomy, Medical University of Lublin-Poland
BACKGROUND: Application of a tourniquet in a tactical environment is implemented in two ways: the so-called self-aid, which is the application of a tourniquet by the injured, and the so-called buddy aid, which is the application of a tourniquet by the person provide aid. This study aimed to test the quality of tourniquet use in a simulated situation, close quarter battle.
METHODS: The study involved 24 injured operators and 72 operators in the whole simulation, implying 12 sections of six individuals. To validate the application of tourniquets, the recommendations of the Committee of Tactical Combat Care of the Injured were used, and ultrasound with Doppler function was employed to assess the hemodynamic effect of applying tourniquets.
RESULTS: Native flow was observed in 15 operators; in three people, a trace flow was noticed, whereas in six people, a full flow was observed. No significant difference was found between the qualities of tourniquet application by the operators themselves compared with those of tourniquet application by another person. The median distance of tourniquet application from the armpit was 9.5 cm for self-aid and buddy aid. In 16 participants the outer arrangement of tourniquets was observed, and in only eight participants tourniquets were correctly located on the internal part of the arm. In 18 participants, tourniquets were not correctly prepared for use in the tactical environment, whereas in only six participants, they were correctly prepared. Most operators with a negative ultrasound flow revealed negative distal observed pulse (DOP). Positive DOP occurred in the majority of operators with full ultrasound flow.
CONCLUSION: The application of tourniquets poses a challenge even in case of specialized units; therefore, there is a need to provide regular training for implementing that procedure.
Sorumlu Yazar: Katarzyna Naylor, Poland
Makale Dili: İngilizce