Distal femoral kýrýklarýn tedavisinde dinamik kondiler vida ve retrograd intramedüller suprakondiler çivi kullanan köprü plak osteosentezi: Ýki yöntemin prospektif randomize bir çalýþma ile karþýlaþtýrýlmasý

AMAÇ: Distal femoral kýrýklarýn (DFK) tedavisi önemli bir cerrahi sorundur. Distal femoral kýrýklarýn rijit fiksasyonu ile birlikte kemik greftlemesine genellikle gereksinim duyulmaktadýr. Dinamik kondiler vida (DKV) ve retrograd intramedüller suprakondiler çivi (RÝSÇ) kullanan biyolojik osteosentez, kan akýmýný korur ve kemik greftlemesine yönelik gereksinimi sýnýrlandýrýr. GEREÇ-YÖNTEM: Eylül 2002’den Aralýk 2004 tarihine kadar, 68 adet kapalý distal femur kýrýðý, 31 tanesinde DKV ve 37 tanesinde de RÝSÇ kullanýlan köprü plak osteosentezi ile tedavi edildi. Hastalar, rasgele yöntemle iki gruba ayrýldý ve 24-36 ay (ortalama 30 ay) süreyle takip edildi. BULGULAR: Operasyon zamaný ile ilgili olarak, DKV grubu RÝSÇ grubuna göre anlamlý þekilde daha iyi sonuçlar gösterdi (p=0,000). Bununla birlikte kan kaybý, DKV grubunda anlamlý þekilde daha fazla oldu (p=0,000). Kümülatif kýrýk oraný (p=0,855), diz hareket geniþliði (p=0,727), genel sonuçlar (p=0,925) ve komplikasyonlar (p=0,927) bakýmýndan iki grup arasýnda bir fark saptanmadý. SONUÇ: DFK’yla ilgili olarak, implant veya cerrahi tekniðin hiçbiri, her koþulda, bir diðerine üstün deðildir. DFK’nýn tedavisinde, RÝSÇ uygulanmasý standart tedavidir ancak dinamik kondiler vida kullanan biyolojik osteosentez de çok iyi bir alternatiftir.

Bridge plate osteosynthesis using dynamic condylar screw (DCS) or retrograde intramedullary supracondylar nail (RIMSN) in the treatment of distal femoral fractures: comparison of two methods in a prospective randomized study

BACKGROUND: The treatment of distal femoral fractures remains a significant surgical challenge. With the rigid fixation of the distal femoral fractures, bone grafting is frequently needed. Biological osteosynthesis using dynamic condylar screw (DCS) and retrograde intramedullary supracondylar nail (RIMSN) preserve the blood supply and limit the need for bone grafting. METHODS: From September 2002 to December 2004, 68 closed fractures of the distal femur were treated by bridge plate osteosynthesis using DCS in 31 and RIMSN in 37. The patients were allocated to one of the two groups randomly and followed for 24-36 months (average: 30 months). RESULTS: With respect to operation time, the DCS group presented significantly better results than the RIMSN group (p=0.000). However, the blood loss was significantly more in the DCS group (p=0.000). There were no significant differences in terms of cumulative rate of union (p=0.855), range of motion of the knee (p=0.727), overall results (p=0.925) and complications (p=0.927) between the two groups. CONCLUSION: No implant or surgical technique is superior to any other under all circumstances for distal femoral fracture. RIMSN is standard care, yet the biological osteosynthesis using DCS is a very good alternative for the treatment of distal femoral fractures.