Comparison of post-operative outcomes of graft materials used in reconstruction of blow-out fractures

BACKGROUND: Trauma to the face caused by assault or impact may cause internal orbital fracture. Increased intraorbital pressure without disruption of soft tissue integrity or causing a fracture line in orbital rims or orbital floor fractures described as “orbital blow-out fracture”. Such fractures have been categorized as “pure blow-out fractures” in which only the orbital floor is affected, and “impure blow-out fractures” in which other maxillofacial bones such as zygoma, maxilla and nasoethmoid are also affected. Physical examination reveals periorbital edema and ecchymosis, subconjunctival hemorrhage, limitation of eye globe movements, diplopia, enophthalmos, dystopia, and infraorbital hypoesthesia. Reconstruction of the orbital bony structures is the most important issue to preserve the standard orbital functions and providing an aesthetic view. Although many surgical approaches have been defined in the literature regarding the attitude and timing of treatment, no consensus exists. In literature; many autogenous and alloplastic biomaterials have been recommended to correct orbital bone defects.
METHODS: This study aims to compare postoperative outcomes of patients presenting with pure and impure blow-out fractures repaired with cartilage, bone grafts, titanium mesh or porous polyethylene implant. Sixty-four orbital floor fractures of 62 cases were included in this research who admitted to our clinic with maxillofacial trauma between 2011 and 2018. All patients underwent maxillofacial radiological examination; Waters radiography and also axial-coronal plane maxillofacial and orbital computerized tomography.
RESULTS: Permanent, post-operative, vertical diplopia in extreme gazes was detected in 3 of 14 patients in whom the orbital floor was reconstructed with an iliac bone graft. Two of nineteen cases who underwent reconstruction using auricular conchal cartilage graft had vertical diplopia in extreme gazes four months after the operation. The implant extruded and became palpable in 2 of 15 patients in the porous polyethylene implant group. None of the patients in the iliac bone and conchal cartilage autograft groups was presented late postoperative enophthalmos according to the graft resorption. In titanium mesh group, 1 of eleven patients had permanent, post-operative vertical diplopia in extreme gazes. None of the patients in this group developed any donor area complications, infection, or implant extrusion.
CONCLUSION: Results show that the auricular conchal cartilage graft was the best biomaterial used to repair defects smaller than 4 cm², where as titanium mesh was a good option to repair defects larger than 4 cm². However, selection of the optimal biomaterial to be used to repair orbital blow-out fractures should be made according to patient characteristics and preoperative findings, the severity of the injury, the cost of the biomaterial to be used, and surgeon’s expertise.

Blow-out fraktürleri onarýmýnda kullanýlan greft materyallerinin ameliyat sonrasý sonuçlarýnýn karþýlaþtýrýlmasý

AMAÇ: Yüze alýnan travmalarda internal orbital hasar görülebilir. Artan intraorbital basýnç ile yumuþak doku bütünlüðünü bozulmadan orbital rimde ya da orbita tabanýnda kýrýk oluþumuna “blow-out fraktürü” adý verilir. Yalnýzca orbita tabanýnýn etkilendiði kýrýklar “saf blow-out fraktürü” adý verilirken, zigoma, maksilla ve nazoetmoid kemiklerin de etkilendiði kýrýklar “saf olmayan, kompleks blow-out fraktürleri” olarak nitelendirilir. Fizik muayenede periorbital ödem ve ekimiz, subkonjonktival kanama, göz hareketlerinde kýsýtlýlýk, diplopi,enoftalmi, distopi ve infraorbital hipoestezi bulgularý görülebilir. Orbital kemik yapýlarýn rekonstruksiyonu hem standart göz fonksiyonunun saðlanmasý hem de estetik görünüm için elzemdir. Cerrahi yaklaþým ve zamanlamasý açýsýndan birçok görüþ olmasýna raðmen bir konsensus oluþmamýþtýr. Literatürde, orbita kemik defektlerini düzeltilmesi için birçok otojen ve alloplastik biyomateryallerin kullanýmý konusunda çalýþmalar mevcuttur.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu çalýþmada, saf ve kompleks blow-out fraktürü olan, kartilaj ve ya kemik greftleri ile titanyum mesh ya da poroz polietilen implant kullanýlarak orbital rekonstrüksiyonu yapýlan olgularýn postoperatif sonuçlarý karþýlaþtýrýlmýþtýr. 2011–2018 yýllarý arasýnda kliniðimize maksillofasiyal travma ile baþvuran 62 olgunun 64 orbital taban kýrýðý çalýþmaya dahil edildi. Tüm hastalara maksillofasiyal muayene yapýldý, radyolojik olarak Waters radyografi ve ayrýca aksiyal-koronal düzlem maksillofasiyal ve orbital bilgisayarlý tomografi ile deðerlendirildi.
BULGULAR: Ýliyak kemik grefti ile rekonstrüksiyon yapýlan 14 hastanýn 3’ünde aþýrý bakýþta kalýcý, ameliyat sonrasý, dikey diplopi saptandý. Aurikula konkal kartilaj grefti ile rekonstrüksiyon yapýlan 19 olgunun ikisinde operasyondan dört ay sonra aþýrý bakýþlarda dikey diplopi mevcuttu. Ýmplant, gözenekli polietilen implant grubundaki 15 hastanýn 2’sinde ekstrüde oldu ve palpe edilebilir hale geldi. Ýliyak kemik ve konkal karitlaj otogreft gruplarýnda hiçbir hastada greft rezorpsiyonuna göre geç postoperatif enoftalmi izlenmedi. Titanyum mesh grubunda 11 hastadan 1’inde aþýrý bakýþlarda kalýcý, ameliyat sonrasý dikey diplopi mevcuttu. Bu gruptaki hiçbir hastada herhangi bir donör bölgesi komplikasyonu, enfeksiyon veya implant ekstrüzyonu geliþmedi.
TARTIÞMA: 4 cm²’den küçük defektlere yol açan blow-out fraktürlerinde kullanýlabilecek en iyi biyomateryal aurikula konkal kartilaj iken; titanyum mesh 4 cm²’den büyük defektleri onarmak için iyi bir seçenek olmuþtur. Bununla birlikte, orbita blow-out fraktürlerini onarmak için kullanýlacak optimal biyomateryalin seçimi hasta özellikleri ve preoperatif bulgulara, yaralanmanýn ciddiyetine, kullanýlacak biyomateryalin maliyetine ve cerrahýn uzmanlýðýna göre yapýlmalýdýr.