Evaluation of treatment results of patients with acute gastrointestinal bleeding due to dieulafoy’s lesion admitted to emergency department

Background: Dieulafoy lesions (DL) are a rare cause of gastrointestinal bleeding (GIB) which is characterised by exteriorization of a large pulsatile arterial vessel through a minimal mucosal tear surrounded by normal mucosa. Endoscopic therapy is generally successful at achieving bleeding control, but the best way of endoscopic intervention is not precise. In the present study, we aimed to review the clinical experience with DL in our center, primarialy focusing on clinical features, endoscopic therapeutic preferences with success and outcomes.
Methods: Data from patients with upper GIB admitted to the Turkiye Yuksek Ihtisas Training and Research Hospital gastrointestinal endoscopy unit between 2007 and 2011 were reviewed for DL. Detailed clinical and endoscopic data were abstracted and collected.
Results: Twenty-seven patients were identified with DL. Their ages ranged from 24 to 85 years (median age 70). Fifteen patients were male and twelve were female. Most of the DL occurred in the stomach were localised in fundus (59,2%), followed by corpus (29,6%) and antrum (11,2%). The most common initial endoscopic threapeutic approaches were hemoclips application with (33,3%) or without adrenalin (40%) injection.
Conclusion: Our study revealed that DL occurred in relatively older patients with a male dominance. Primary hemostasis with endoscopic intervention is safe, successful and cost-effective.

Dieulafoy lezyonu’na baðli akut gastrointestinal sistem kanamasi nedeniyle acil servise baþvuran olgularin tedavi sonuçlarinin deðerlendirilmesi

Dieulafoy lezyonu (DL) normal mukoza ile çevrili mukozal bir yýrtýk alanýndan geniþ, pulsatil bir arteryel damarýn dýþarýya açýlýmý sonucu geliþen nadir bir gastrointestinal sistem (GÝS) kanamasý nedenidir. Kanama kontrolünü saðlamada endoskopik tedaviler genellikle baþarýlýdýr ancak endoskopik tedavi yöntemlerinin hangisinin daha etkili olduðuna dair kesin bir görüþ birliði yoktur. Bu çalýþmada, merkezimizdeki DL tecrübemizi, hastalarýn klinik özelliklerini, endoskopik tedavi yöntemlerimizi ve sonuçlarýmýzý deðerlendirmeyi amaçladýk.
Gereç ve Yöntem: Türkiye Yüksek Ýhtisas Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi gastrointestinal endoskopi ünitesinde GÝS kanamasý nedeniyle 2007-2011 yýllarý arasýnda DL tanýsý almýþ hastalar retrospektif olarak deðerlendirildi.
Bulgular: GÝS kanamasý nedeniyle endoskopi iþlemi uygulanan hastalarýn 27 tanesinde DL’ye baðlý geliþen kanama saptandý. Hastalarýn yaþlarý 24 ile 85 yýl arasýndaydý (median 70 yýl). Onbeþ hasta erkek, 12 hasta kadýndý. Mide yerleþimli DL’nin en sýklýkla saptandýðý lokalizasyon fundusdu (%59,2). Bunu korpus (%29,6) ve antrum (%11,2) izlemekte idi. Baþlangýç endoskopik tedavi yaklaþýmý olarak en sýk uygulanan yöntem tek baþýna hemoklips uygulamasý (%40,0) veya hemoklips+adrenalin enjeksiyonu (%33,3) þeklinde idi.
Sonuç: Bizim çalýþmamýzda benzer çalýþmalar ile kýyaslandýðýnda benzer þekilde DL’nin orta-ileri yaþlý ve erkek hasta populasyonunda sýk olduðunu gösterdi. Ek olarak endoskopik tedavi modalitelerinin güvenli, baþarýlý ve etkin maliyet oranýna sahip olduðu gözlendi.