Quick Search
Fractures of the mandible: a 20-year retrospective analysis of 753 patients
Teoman Eskitaşcıoğlu, İrfan Öyazgan, Atilla Çoruh, Galip Kemali Günay, Yalçın Yontar, Mehmet AltıpamakDepatment Of Plastic Reconstuctive And Aesthetic Surgery, Faculty Of Medicine, Erciyes UniversityBackground: The craniofacial region is one of the most frequently injured parts of the body, and mandibular fracture is one of the commonest facial skeletal injuries. The most frequent causes of mandibular fractures are the traumas related to traffic accidents, falls, interpersonal violence, and sports activities, etc.
Methods: Seven hundred fifty-three cases (615 male, 138 female; megan age 36.2 years) (age >16) with mandibular fracture were evaluated retrospectively. Patient records were examined in terms of age, sex, etiology, seasonal variation, fracture localization, accompanying traumas, treatment modality, and postoperative complications.
Results: Traffic accidents were the most common etiologic cause in all age groups and both sexes. All cases had a total of 1090 fractures, and the most common fracture localization was the parasymphysis (28.6%), followed by the condyle, corpus, angulus, symphysis, dentoalveolar process, ramus, and coronoid process, respectively. In 25 (3.3%) patients with fissurelike, non-displaced fracture, only symptomatic treatment was applied. Closed reduction with elastic bandage, arch bar, quick-fix screws or Ivy Loop was the only method performed in 280 (37.2%) patients. Osteosynthesis by open reduction and internal fixation (miniplates, screws or transosseous wiring) was performed in 403 (53.5%) patients; closed reduction techniques were also performed in 134 of these patients.
Conclusion: In the recent years, double-road constructions, increased traffic audits and regulation of the traffic rules decreased the incidence of mandibular fractures.
Mandibula kırıkları: 753 hastanın 20 yıllık geriye dönük değerlendirmesi
Teoman Eskitaşcıoğlu, İrfan Öyazgan, Atilla Çoruh, Galip Kemali Günay, Yalçın Yontar, Mehmet AltıpamakErciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi, Plastik Rekonstrüktif Ve Estetik Cerrahi Anabilim Dalı, KayseriAmaç: Kranyofasiyal bölge vücudun en sık yaralanan bölümlerinden biridir ve yüz bölgesindeki kemik yapısından dolayı mandibula kırıkları yüz yaralanmalarında sık görülür. Mandibula kırıkları en sık travmaya bağlı görülür ve bu kırıklar ile trafik kazaları, düşme, kişiler arası şiddet, spor aktiviteleri ilişkilidir.
Gereç Ve Yöntem: Geriye dönük olarak 753 hastada (615 erkek, 138 kadın; ortalama yaş 36,2 yıl) (>16 yaş) mandibula kırıkları değerlendirildi. Hastalar yaş, cinsiyet, etyoloji, mevsimsel değişim, kırık yeri, eşlik eden travmalar, tedavi yöntemi ve ameliyat sonrası komplikasyonlar açısından incelendi.
Bulgular: Trafik kazaları tüm yaş gruplarında ve her iki cinste de en sık etyolojik neden idi. Tüm olgularda toplam 1090 kırık vardı en sık kırık lokalizasyonu parasimfizer bölge idi (%28,6), bunu sırasıyla kondil, korpus, angulus, simfizis, dentoalveolar, ramus ve koronoid kırıkları izlemekteydi. Kırık hatları nondeplese olan 25 (%3.3) hastaya semptomatik tedavi uygulandı. Elastik bandaj, arch bar, Ivy Loop, quick fix vida ile 280 hastada kapalı redüksiyon uygulandı. Açık redüksiyon ve internal tespit (miniplak, vida veya transosseöz kablo) ile osteosentez 403 (%53,5) hasta üzerinde uygulandı. Bu hastaların 134’ünde kapalı redüksiyon gerçekleştirildi.
Sonuç: Son yıllarda, çift yol inşaatları, artan trafik denetimleri ve trafik kurallarına düzenlenmesiyle mandibula kırıklarının insidansı azalmıştır.
Corresponding Author: Teoman Eskitaşcıoğlu, Türkiye
Manuscript Language: English