Quick Search
Injuries due to parachute jumping
Erdoğan Mütevelli Sözüer1, Seda Özkan2, Okhan Akdur2, Polat Durukan2, İbrahim İkizceli2, Levent Avşaroğulları21Department Of General Surgery, Erciyes University Medical School, Kayseri, Turkey2Department Of Emergency Medicine, Erciyes University Medical School, Kayseri, Turkey
BACKGROUND: Parachuting is performed for sportive and occupational purposes and demands a high level of controlled physical performance. In conjunction with the growing interest in parachuting, injury rates in the emergency departments are also increasing. We thus aimed to evaluate the mechanism and characteristics of injuries due to parachuting. METHODS: Parameters of the patients injured and presenting to the emergency department, including mean age, body area exposed to injury, definite diagnosis, applied treatment modalities, and admission to/discharge from the hospital, were all recorded in a previously prepared form and analyzed. Degree of injury was detected by calculating the Injury Severity Score (ISS) using the Abbreviated Injury Scale (AIS). RESULTS: Mean ISS of the patients was 8.15±4.29. The most commonly affected body sites were the extremities. Of the extremity injuries, 13 (81%) involved lower extremities and 3 (19%) involved upper extremities. The most commonly affected site in the lower extremities was the ankle (47%). Head injuries followed extremity injuries as the second most affected site. CONCLUSION: Injuries from parachute jumping mostly occur during landing due to loss of balance. Loss of balance was seen to result from change in wind direction and personal factors. When jumpers acquire adequate knowledge about phases of parachute jumping and landing, probability of injury will decrease.
Keywords: Accidents, aviation, multiple trauma/epidemiology; parachuting; wounds and injuries/epidemiology.Paraşütle atlama sonucu oluşan yaralanmalar
Erdoğan Mütevelli Sözüer1, Seda Özkan2, Okhan Akdur2, Polat Durukan2, İbrahim İkizceli2, Levent Avşaroğulları21Erciyes Ünivertsitesi Tıp Fakültesi, Genel Cerrahi Anabilim Dalı, Kayseri2Erciyes Ünivertsitesi Tıp Fakültesi, Acil Tıp Anabilim Dalı, Kayseri
AMAÇ: Paraşütçülük, spor ve mesleki amaçla yapılan, kontrollü fiziksel hareketlilik ve güç gerektiren bir aktivitedir. Paraşütçülüğe olan ilginin artmasıyla birlikte acil servislerde görülen yaralanma oranları da artmaktadır. Bu nedenle, çalışmamızda paraşütle oluşan yaralanma mekanizmaları ve özelliklerini araştırmayı amaçladık. GEREÇ-YÖNTEM: Paraşütle atlama sırasında yaralanarak acil servise getirilen olguların yaş ortalaması, travmaya maruz kalan vücut bölgeleri, kesin tanıları, uygulanan tedavi yöntemleri, hastaneye yatış veya taburculukları gibi parametreleri hazırlanan forma prospektif olarak kaydedildi. Hastaların yaralanmalarının şiddeti kısaltılmış yaralanma ölçeği (AIS), yaralanma şiddeti ölçeği (ISS) değerlendirilerek analiz edildi. BULGULAR: Hastaların ortalama ISS’si 8,15±4,29 olarak saptandı. Yaralanmaya en sık maruz kalan vücut bölgesi ekstremitelerdi. Ekstremite yaralanmalarının 13’ünde (%81) alt ekstremite, 3’ünde (%19) üst ekstremite etkilenmişti. Alt ekstremite yaralanmalarında en fazla yaralanan bölge ise %47’lik oranla ayak bileği bulundu. Ekstremite yaralanmalarını kafa yaralanmalarının izlediği saptandı. SONUÇ: Paraşütle atlama sonucu oluşan yaralanmalar çoğunlukla yere inişte dengenin kaybedilmesi ile ortaya çıkmaktadır. Dengenin kaybedilmesinde rüzgarın yön değiştirmesi gibi doğal olaylar veya kişisel nedenlerin etkili olduğu görülmüştür. Paraşütle atlama ve iniş tekniğinin fazları hakkında yeterli bilgi birikiminin olması ile yaralanma olasılığı azalacaktır.
Anahtar Kelimeler: Çoklu travma/epidemiyoloji, kazalar, havacılık; paraşütçülük; yaralar ve yaralanma/epidemiyoloji.Corresponding Author: Erdoğan Mütevelli Sözüer, Türkiye
Manuscript Language: Turkish