Retromandibular transparotid approach for subcondylar mandibular fractures: A retrospective study

BACKGROUND: The aim was to evaluate the effectiveness and complications of retromandibular transparotid approach performed for the reduction of dislocated subcondylar fractures.
METHODS: Fourteen patients with subcondylar mandibular fractures were evaluated (8 male, 6 female, age range 19–43 years). The primary predictor variable in the present study was time (preoperative vs postoperative). The primary outcome variables were inflammatory complication, facial nerve deficit (House and Brackmann classification), and presence of parotid fistula. The secondary outcome variables were occlusal disturbances, maximal interincisal opening (MIO), and temporomandibular joint (TMJ) pain (VAS).
RESULTS: Excellent occlusion and function was observed postoperatively. One salivary fistula occurred after surgery but was healed after 3 weeks. No inflammatory complication was observed. Three patients had grade III and one patient had grade II facial nerve deficit, all recovered in 6 weeks. All patients were free of pain and no malocclusion was observed. MIO was ranging from 34 to 58 mm (mean 44.4 mm) after 6 months.
CONCLUSION: The retromandibular transparotid approach is feasible and safe. It facilitates reduction and fixation of subcondylar fractures with functional outcomes and rare complications.

Subkondiler mandibula kýrýklarýna retromandibular transparotid yaklaþým: Geriye dönük bir çalýþma

AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý dislokasyon olmuþ subkondiler kýrýklarýn redüksiyonunda uygulanan retromandibular transparotid yaklaþýmýn etkinliðinin ve komplikasyonlarýnýn deðerlendirilmesidir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Subkondiler mandibular kýrýk görülen 14 hasta deðerlendirildi (8 erkek, 6 kadýn, yaþ aralýðý: 21–56). Bu çalýþmada ameliyat öncesi ve sonrasýnda elde edilen sonuçlar karþýlaþtýrýldý. Birincil olarak deðerlendirilen sonuçlar iltihabi komplikasyon geliþimi, fasiyal sinir hasarý (House ve Brackmann sýnýflandýrmasýna göre) ve parotis fistül oluþumu idi. Ýkincil olarak deðerlendirilen sonuçlar oklüzyon bozukluklarý, maksimum aðýz açýklýðý ve temporomandibular eklemde görülen aðrýydý. (Görsel Analog Skalasý’na göre).
BULGULAR: Ameliyat sonrasý dönemde hatasýz bir oklüzyon ve fonksiyon gözlemlendi. Bir hastada parotis fistül oluþtu fakat üç hafta içerisinde kapandý. Hiçbir hastada iltihabi komplikasyon geliþmedi. Üç hastada 3. seviye, bir hastada 2. seviye fasiyal sinir hasarý geliþti, fakat bütün fasiyal sinir hasarlarýnýn altý hafta içerisinde iyileþti. Hiçbir hasta da aðrý veya oklüzyon bozukluðu olmadý. Altý ay sonraki maksimum aðýz açýklýðý 34–58 mm (ortalama 44.4 mm) olarak ölçüldü.
TARTIÞMA: Retromandibular transparotid yaklaþým kullanýþlý ve güvenli bir yaklaþýmdýr. Subkondiler kýrýklarýn redüksiyonunu ve fiksasyonunu kolaylaþlaþtýran bu yaklaþýmda komplikasyon oraný az olup fonksiyonel sonuçlar elde edilir.