Injuries from bear (Ursus thibetanus) attacks in Kashmir

BACKGROUND: Strict conservation of wildlife and encroachment into its habitat have led to an increase in the number of wild animal-inflicted injuries and fatalities in Kashmir. The aim of this study was to report injuries inflicted during bear attacks and discuss their management and sequelae. METHODS: A retrospective study was conducted in the Department of Orthopedics Government Medical College Srinagar, University of Kashmir, from January 2003 to June 2007. A total of 254 cases (186 males, 68 females) with history of bear attacks were recorded over a period of 54 months. RESULTS: Eighty percent of victims were attacked in the maize fields and apple orchards and 20% in the dense forests while collecting firewood or tending to the cattle. Lacerations of the head and neck and fractures of the upper limbs and facial and skull bones were the striking observations. Permanent facial disfigurement, hearing loss, loss of digits, residual neurodeficit, and persistent psychological morbidity were the long-term sequelae in most of the patients. CONCLUSION: Wild animal-inflicted injuries are a neglected part of trauma. There should be a high index of suspicion when treating these injuries, as serious underlying bone or soft-tissue damage can be overlooked. Management of these injuries involves all subspecialties of trauma to achieve the best functional outcome.

Kaþmir’de ayý (Ursus thibetanus) saldýrýlarýndan kaynaklanan yaralanmalar

AMAÇ: Kaþmir eyaletinde vahþi yaþamýn ve vahþi yaþamsal alanlara tecavüzün sýký bir þekilde korunmasý, vahþi hayvan kaynaklý yaralanmalarda ve ölümlerde bir artýþa yol açmýþtýr. Bu yazýda, ayý saldýrýlarýndan kaynaklanan yaralanmalar ve sekellerin tedavisindeki düzenlemeler deðerlendirildi. GEREÇ-YÖNTEM: Ocak 2003 ile Haziran 2007 tarihleri arasýnda, Kaþmir Üniversitesi Srinagar Devlet Týp Fakültesi, Ortopedi ve Travmatoloji Bölümü’nde retrospektif bir çalýþma yürütüldü; 54 aylýk bir sürede, ayý saldýrýsý hikayesi bulunan toplam 254 olgu (186 erkek, 68 kadýn) kaydedildi. BULGULAR: Kurbanlarýn %80’inin mýsýr tarlalarý ile elma bahçelerinde ve %20’sinin de sýk ormanlýk alanda odun toplarken veya sýðýr otlatýrken saldýrýya uðradýðý öðrenildi. Baþ-boyunda laserasyonlar, üst ekstremite kýrýklarý, yüz ve kafatasý kemiði kýrýklarý dikkat çeken gözlemlerdi. Hastalarýn çoðundaki uzun süreli sekeller þöyleydi: Kalýcý yüz þekil bozukluðu, iþitme kaybý, parmak kaybý, kalc nörolojik bozukluk ve süreðen psikolojik morbidite. SONUÇ: Vahþi hayvan kaynaklý yaralanmalar, travmanýn ihmal edilen bir konusudur. Altta yatan ciddi kemik veya yumuþak doku hasarýnýn gözden kaçýrýlabileceði gerekçesiyle, bu yaralanmalar tedavi edilirken kuþku düzeyi yüksek tutulmalýdýr. En iyi fonksiyonel sonucu elde etmek üzere, bu yaralanmalarýn tedavisi travmanýn tüm alt uzmanlýk dallarýný kapsamaktadýr.